ตอนที่แล้วตอนที่ 459 : ร้านซินหรงจี่ถูกท้าแข่ง!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 461 : การปรุงอาหารรสเลิศ!

ตอนที่ 460 : สหายที่เป็นศัตรู!


ตอนที่ 460 : สหายที่เป็นศัตรู!

เมื่อเห็นการแสดงออกที่สับสนของหลันเฟิงฉู่หลิงเหยาก็ยิ้มออกมา

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดเบอร์โทร

“ฮัลโหล พี่เมิ่ง? ฉันหลิงเหยาเอง ฉันมาหาน่ะ”

ฉู่หลิงเหยายิ้มออกมาเล็กน้อย

"อะไรนะ?"

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงที่ไพเราะมากพูดด้วยความประหลาดใจ "หลิงเหยา ในที่สุดเธอก็มาแล้วงั้นหรอ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ฉันจะรีบไปรับเธอทันที"

“ตอนนี้ฉันอยู่ที่ประตูร้านอาหารของเธอแล้ว”

ฉู่หลิงเหยายิ้มและพูดว่า "แต่ติดตรงที่วันนี้ฉันมาช้าเกินไปเลยได้คิวที่ดูแล้วน่าจะต้องรออีกนาน"

“รอเดี๋ยวก่อนนะ ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้!”

เมิ่งเสี่ยวซวงวางสาย

คราวนี้หลันเฟิงที่มีเจตนาไม่ดีกับฉู่หลิงเหยาก็ถึงกับตกตะลึง!

พระเจ้า~~

เดิมทีเขามาเพื่อไล่ตามเมิ่งเสี่ยวซวง

เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบกับฉู่หลิงเหยาที่หน้าประตูและไม่คิดเลยด้วยว่าฉู่หลิงเหหาและเมิ่งเสี่ยวซวงจะเป็นเพื่อนกัน

ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะมองเธอก่อนที่จะถูกเจียงเฉินและฉู่หลิงเหยาต่อว่า

เขาคิดมาตลอดว่ามันยอดเยี่ยมมากที่เขาเป็นคนรวย ดังนั้นเขาจึงต้องการทำให้เจียงเฉินอับอายแต่ใครจะไปคิดว่าเมื่อฉู่หลิงเหยาโทรมาเมิ่งเสี่ยวซวง เมิ่งเสี่ยวซวงก็จะออกมาต้อนรับพวกเขาทันที?

พวกเธอเป็นเพื่อนสนิทกันงั้นหรอ?

ตอนนี้มันน่าอายมาก!

ไอออกมา

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉู่หลิงเหยาบอกกับเมิ่งเสี่ยวซวงเกี่ยวกับการแสดงออกของเขาก่อนหน้านี้?

ผลที่ตามมาอาจเป็นหายนะ

ในเวลานี้

สาวงามที่ดูเป็นผู้ใหญ่พร้อมกับหมวกเซฟก็เดินออกมา

เจียงเฉินรู้สึกทึ่ง

พระเจ้า~~

สาวสวยคนนี้มีคะแนน 95 ขึ้นไปแน่นอน

อันที่จริงเธออายุไม่มากนักประมาณอายุ 25 หรือ 26 ปี แต่อาจจะด้วยประสบการณ์ชีวิตต่างประเทศที่ทำให้เธอดูเป็นผู้ใหญ่และสวยมาก

ทันทีที่เธอเห็นฉู่หลิงเหยาเธอก็รู้สึกประหลาดใจ

ทั้งสองกอดกันแน่น

“หลิงเหยา!”

“พี่เมิ่ง!”

เมิ่งเสี่ยวซวงดูตื่นเต้น "ในที่สุดเธอก็มาที่นี่ได้สักที ฉันเชิญเธอมาตั้งหนึ่งเดือนแล้วนะ!"

ฉู่หลิงเหยาพูดอย่างเขินอาย “ขอโทษด้วยจริงๆพี่เมิ่ง ฉันไม่อยากจะรบกวนพี่น่ะ แต่วันนี้ฉันพาแฟนมาที่นี่ด้วยนะ”

เธอชี้ไปที่เจียงเฉิน

เมิ่งเสี่ยวซวงตกตะลึง

เธอมองเจียงเฉินขึ้นลง

“พระเจ้า เขาหล่อมาก”

เมิ่งเสี่ยวซวงอุทานออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจของเธอก่อนจะขยิบตาให้ฉู่หลิงเหยา “แฟนของเธอหล่อมากเลยนะดี ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทำไมเธอถึงไม่มีเวลามาที่บ้านของฉันเพื่อเป็นกำลังใจให้ฉันสักทีที่แท้ก็กำลังมีเวลาหวานยามกลางคืนอยู่ใช่ไหมล่ะ?”

ฉู่หลิงเหยาหน้าแดงเมื่อถูกล้อ "พี่เมิ่ง ถ้าพี่ยังทำแบบนี้อีก ฉันจะเมินพี่แล้วนะ"

เจียงเฉินยิ้ม "ยินดีที่ได้เจอครับ ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดของโบคูเซ่พ่อครัวในตำนานและคุณยังเป็นแม่ครัวของร้านอาหารระดับมิชลินสามดาวแห่งที่สองอีก ผมชื่นชมคุณจริงๆ”

เมิ่งเสี่ยวซวงจับมือเจียงเฉิน "หลิงเหยากับฉันรู้จักกันมานานแล้ว หลิงเหยาเธออะไรที่มันเป็นสไตล์จีนและดนตรีส่วนฉันชอบเรียนอาหารต่อมาฉันก็เลยไปที่ประเทศฝรั่งเศาเพื่อเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังติดต่อกับหลิงเหยาอยู่ตลอด แต่ฉันกลับยังไม่รู้เลยว่าหลิงเหยาเธอจะมีแฟนที่หล่อเหลาแบบคุณแล้ว”

“ดูเหมือนว่าสาวน้อยคนนี้จะเก็บความลับเก่งจริงๆ”

เมิ่งเสี่ยซวงแหย่หลิงเหยาอีกครั้ง

ฉู่หลิงเหยาหน้าแดงอีกครั้ง

เมื่อเห็นเมิ่งเสี่ยวซวงและฉู่หลิงเหยา สองสาวงามหัวเราะและเล่นกันคนที่อยู่ตรงนั้นก็รู้สึกหัวใจเต้นแรงกันทุกคน

ยอดเยี่ยม!

สวยมาก!

สวยงาม!

เจียงเฉินยิ้มออกมา “น่าเสียดายที่พวกเราได้คิวที่อยู่หลังเกินไปเลยเข้าไปข้างในไม่ได้”

“นี่มันอะไรกัน?”

เมิ่งเสี่ยวซวงสั่งผู้จัดการ "สองคนนี้เป็นแขกวีไอพีของฉัน! ในอนาคตพวกเขาไม่จำเป็นต้องต่อคิวอีกต่อไปและพวกเขามารถเพลิดเพลินกับสิทธิพิเศษระดับเดียวกับลูกค้าวีไอพีระดับแพลตตินั่มได้!"

ผู้จัดการพยักหน้า: “ครับ คุณเมิ่ง!”

พรูด~

หลันเฟิงกระอักเลือดออกมาเต็มปาก!

น่าสงสาร~

เมื่อกี้เขาเพิ่งจะโม้ไปว่าตัวเองรวยแค่ไหน เขาเติมเงินไป 3 ล้านเพื่อที่จะได้กลายเป็นลูกค้าวีไอพีระดับแพลตตินั่ม แต่ใครจะรู้ว่าในวินาทีต่อมาเขาจะถูกตบหน้าต่อหน้าสาธารณะชน!

เมิ่งเสี่ยวซวงประกาศออกมาว่าเจียงเฉินและฉู่หลิงเหยานั้นเป็นแขกวีไอพีของเธอโดยไม่จำเป็นต้องใช้เงินสักหยวนเดียวและยังสามารถเพลิดเพลินไปกับการบริการระดับเดียวกันกับลูกค้าวีไอพีระดับแพลตตินั่มเช่นเดียวกับเขา!

3 ล้านของเขา!

ไร้ประโยชน์ไปแล้ว!

เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของหลันเฟิงเจียงเฉินก็อดยิ้มไม่ได้

นี่มันตลกมาก

หลันเฟิงได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้และเขาก็ยังได้แต่ยิ้มออกมาโดยที่ไม่กล้าแสดงความไม่พอใจออกมาแม้แต่น้อย

เขาถือช่อกุหลาบสีทอง 99 ดอกและเขาฉวยโอกาสเดินเข้าไปหาเมิ่งเสี่ยวซวง “เสี่ยวซวง นี่เป็นความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณ ผมหวังว่าคุณจะมีการงานที่ดี!”

ไม่จำเป็นต้องพูด ทุกคนรู้ความตั้งใจของหลันเฟิง

เขากำลังไล่ตามเมิ่งเสี่ยวซวง

กุหลาบสีทองแสนโรแมนติก 99 ดอกนั้นสามารถปลุกเร้าสาวๆหลายคนในร้านอาหารได้ทันทีที่มันปรากฏขึ้น

“พระเจ้า ดอกกุหลาบสีทองนี่มันแพงมากเลยนะ!”

"ผู้ชายคนนี้รวยมากแถมยังโรแมนติกมากด้วย!"

“ถ้าฉันเป็นคนได้ดอกกุหลาบสีทอง 99 ดอก ฉันคงยอมเขาทุกอย่างแล้ว!”

หลันเฟิงรู้สึกภาคภูมิใจ

ฮ่า

ฉันเป็นถึงหนึ่งในสี่นักรักที่มีชื่อเสียงของเมืองหลวง!

ไม่มีทางที่งามที่ฉันต้องการจะครอบครองจะสามารถหนีไปจากความรักของฉันได้

หล่อ!

แต่ใครจะรู้~

เมิ่งเสี่ยวซวงขมวดคิ้ว เหลือบมองดอกกุหลาบสีทอง 99 ดอกก่อนจะส่ายหัวแล้วพูดว่า "ฉันต้องขอโทษ ฉันไม่สามารถรับดอกไม้พวกนี้ได้!"

"ทำไมกัน?"

หลันเฟิงตกตะลึงในทันที

เมิ่งเสี่ยวซวงพูดอย่างเย็นชา: "นั่นก็เพราะ~~ ฉันคิดว่าอารมณ์สุนทรีของคุณมีปัญหามากเกินไป! ดอกกุหลาบทอง 99 ดอกนี้สวยงามมากแต่ไร้รสนิยม! ฉันไม่ต้องการมัน~~"

พรูด!

หลันเฟิงรู้สึกอับอายมากจนล้มลงกับพื้น

เจียงเฉินเกือบจะหัวเราะออกมาดังๆ

มันก็จริง

ถ้าฉันเจียงเฉินจะไล่ตามเมิ่งเสี่ยวซวงคนนี้ฉันจะไม่ให้ดอกกุหลาบสีทอง 99 ดอกเป็นของขวัญที่ไร้รสนิยมแบบนี้เด็ดขาด

ท้ายที่สุดแล้วเมิ่งเสี่ยวซวงก็เป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์อาหารโบคูเซ่และเธอยังเคยได้รับรางวัลเหรียญทองจากการแข่งขันรายการอาหารระดับนานาชาติ!

และเซฟชาวต่างชาตินั้นจะมีความสุนทรีที่สูงกว่าคนทั่วไปมาก

พวกเขาชอบสิ่งที่ละเอียดอ่อนและสร้างสรรค์

ดังนั้นถ้าฉันจะมอบของขวัญให้เธอฉันก็จะพิจารณารสนิยมและงานอดิเรกของเมิ่งเสี่ยวซวงอย่างรอบคอบและมอบสิ่งที่น่าสนใจและสร้างสรรค์ให้กับเธอ แม้ว่าราคาจะไม่แพงแต่ผลที่ได้จะดีกว่าการถือกุหลาบทองคำ 99 ดอกมามอบให้เธอแน่นอน!

หลันเฟิงอยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา

กุหลาบทองคำ 99 ดอกของเขาถูกเมิ่งเสี่ยวซวงดูถูกเหยียดหยามอย่างนั้นหรอ?

เมิ่งเสี่ยวซวงพูดอย่างเย็นชา “ฉันจะกลับไปเตรียมอาหารสำหรับของเย็นนี้แล้ว ตอนนี้ฉันยุ่งมากถ้าคุณต้องการกิน คุณก็สามารถสั่งอาหารได้! และคืนนี้น้องสาวของฉันหลิงเหยาและแฟนของเธอมาถึงที่นี่เพื่อสร้างความบันเทิงให้พวกเขาฉันจะทำอาหารจานดังที่อาจารย์โบคูเซ่เป็นสอนให้ฉัน!”

"อะไรนะ!"

ทันทีที่เขาได้ยินว่าอาหารจานดังหลันเฟิงก็ร่าเริงขึ้นมาทันที!

ตาทั้งคู่สว่างขึ้นมา!

เขาไม่อยากกินอะไรเลยจริงๆ และเขาก็ไม่ได้รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับอาหาร

เขาแค่คิดว่า

โอกาสในการโอ้อวดต่อหน้าเมิ่งเสี่ยวซวงมาอีกแล้ว!

ถูกตัอง!

หลันเฟิงนั้นต้องการที่จะเข้าหาเธอให้ได้

ดังนั้นเขาจึงมาที่นี่ทุกวันเพื่อคอยประจบเธอ

“เสี่ยวชวง คืนนี้คุณจะทำเมนูพิเศษอะไรหรอ”

หลันเฟิงยิ้ม "ผมต้องโชคดีแค่ไหนกันนะ ในที่สุดวันนี้ผมก็จะได้ลิ้มรสอาหารที่คุณเป็นคนปรุงด้วยตัวเอง!"

เขาเอามือถูกันพร้อมกับน้ำลายไหลออกมา

ผู้คนทั้งหมดที่ได้ยินมัน~

คืนนี้เป็นเชฟเมิ่งเสี่ยวซวงจะทำอาหารด้วยตัวเอง!

มีการพูดคุยกันเกิดขึ้นมากมาย

“ว้าว! คืนนี้จะโชคดีเกินไปไหม?”

“ฉันบอกแล้วว่าคืนนี้ฉันมีลางสังหรณ์แปลกๆ ปรากฏว่าเซฟเมิ่งเสี่ยวซวงจะลงมือทำอาหารเอง!”

"ฉันก็อยากสั่งเหมือนกัน! ถ้าจะสั่งต้องใช้เงินเท่าไหร่!"

"คืนนี้พวกเราโชคดีมาก!"

เมื่อเจียงเฉินเห็นว่าเหล่านักทานอาหารพากันคลั่งขึ้นมา เขาก็ตกตะลึง

เขาเอนตัวเข้าไปที่หูของหลิงเหยาและกระซิบ “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ฉู่หลิงเหยายิ้มและพูดว่า "นายไม่รู้หรอก แม้ว่าจะมีคนบอกว่าร้านนี้ถูกเปิดโดยเมิ่งเสี่ยวซวง พี่สาวของฉันและเธอก็เป็นหัวหน้าเซฟ แต่จริงๆแล้วเธอไม่ค่อยได้ลงมือทำอาหารให้แขกเองสักเท่าไหร่หรอกนะ"

นี่ไม่น่าแปลกใจเลย

ใครก็ตามที่คุ้นเคยกับร้านอาหารต่างประเทศก็จะรู้ว่าเชฟมีหน้าที่รับผิดชอบหลักในการบริหารครัวเป็นหลักและมีโอกาสน้อยที่จะปรุงอาหารด้วยตนเอง

เมื่อพวกเขาทำอาหารด้วยตัวเองบรรดานักทานก็จะมีความสุขมาก

หลันเฟิงในตอนนี้ก็ยิ่งคุกเข่าและพยายามเลียประจบด้วยทุกวิธีที่เขาคิดได้

“เสี่ยวชวง ผมโชคดีจริงๆ ที่วันนี้ผมจะได้กินอาหารที่คุณเป็นคนทำ คุณจะทำเมนูอะไรหรอ”

เมิ่งเสี่ยวซวงไม่สนใจเขาเธอมองไปที่ฉู่หลิงเหยาและเจียงเฉินก่อนจะพูดออกมาว่า "คืนนี้ฉันจะทำอาหารที่ยอดเยี่ยมที่สุดของอาจารย์โบคูเซ่ที่มีชื่อเสียงมาเป็นเวลานาน - ฟัวกราส์ทอด!"

เมื่อเจียงเฉินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็มุ่ย

มันเป็นอาหารที่มีชื่อเสียง?

ฟัวกราส์ทอดมันอร่อยหรอ?

ฉันกินสิ่งนี้ไปตั้งหลายครั้งแล้ว

ฉู่หลิงเหยาตกใจ

“พระเจ้า นี่คุณอาหารของคุณโบคูเซ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก...”

ผู้ชมต่างตกอยู่ในความเงียบเมื่อได้ยินเมิ่งเสี่ยวซวงประกาศว่าเธอจะทำอาหารด้วยตัวเองในวันนี้ซึ่งนั่นก็คือทำฟัวกราส์ทอด

แล้ว~~

เสียงของทุกคนก็ดังออกมาแทบจะบ้า

“ว้าว! ฉันรอเวลานี้มาหลายเดือนแล้ว!”

“ฉันอยากกินจานนี้!”

“ฉันอิ่มแล้ว แต่ฉันไม่ยอมเด็ดขาด! ในที่สุดฉันรอก็มาถึงแล้ว! โชคดีที่ฉันยังไม่ได้ไป!”

“พนักงานอย่าเพิ่งเก็บโต๊ะของฉัน! ฉันยังไม่เช็คเอาท์ ฉันต้องรอจานนี้ก่อน~”

“แต่คุณลูกค้าได้ชำเงินไปเรียบร้อยแล้วนะครับ!”

“ยังไงฉันก็ไม่ไป ปล่อยให้พวกเขารอไปฉันต้องกินอาหารจานนี้ให้เสร็จก่อนแล้วฉันถึงจะจากไป!”

ทันใดนั้นก็มีคนโพสต์ลงแวดวงเพื่อนและเริ่มถ่ายทอดสด

“ทุกคน ฉันรอคิวของร้านกั๋วเฟิงเหม่ยถังมาเป็นเวลา 3 เดือนและในที่สุดฉันก็วันนี้ลูกศิษย์ที่ของโบคูเซ่ก็จะปรุงฟัวกราส์ทอดด้วยตัวเอง!”

“ลูกศิษย์ของคุณโบคูเซ่ ในที่สุดก็จะแสดงฝีมือการทำอาหารแล้ว!”

ในระยะเวลาไม่นานร้านอาหารกั๋วเฟิงเหม่ยถังก็เต็มไปด้วยความสุข

เจียงเฉินมองดูความกระตือรือร้นของคนเหล่านี้และมุ่ยปาก

แปลกใจเล็กน้อย

กินข้าวจนคลั่งไคล้?

ฉู่หลิงเหยาพูดกับเมิ่งเสี่ยวซวงด้วยใบหน้าขอบคุณ “พี่เมิ่ง ขอบคุณสำหรับการต้อนรับพวกเราอย่างดีนะ แต่อย่างไรก็ตามแฟนของฉันก็เป็นเซฟเหมือนกัน!”

เธอชี้ไปที่เจียงเฉินและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เขามักจะทำอาหารให้ฉันกินแล้วมันก็อร่อยเป็นพิเศษด้วย"

“หืม?”

เมิ่งเสี่ยวซวงตกตะลึงและมองไปที่เจียงเฉิน

ในตอนแรกเมิ่งเสี่ยวซวงไม่ได้สนใจเจียงเฉินมากนักแม้ว่าเจียงเฉินจะหล่อมากก็ตาม

จุดสนใจหลักของเธอคือเพื่อนสนิทของเธอคือหลิงเหยามากกว่า

แต่

แต่เมื่อฉู่หลิงเหยาพูดว่าเจียงเฉินทำอาหารเก่งมาก เมิ่งเสี่ยวซวงก็ยิ้มออกมา

นี่เป็นเหมือน - สหายที่เป็นศัตรู

ในสาขาทักษะที่เธอภาคภูมิใจที่สุด ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ไม่สามารถทนต่อปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่คนอื่นๆที่ท้าทายตัวเองได้!

และเมิ่งเสี่ยวซวงก็เป็นคนแบบนั้น!

เธอทุ่มเทความรักให้กับอาหาร!

เธอตั้งใจจะเป็นเซฟที่ดีที่สุดในโลกให้ได้! และคว้ารางวัลระดับนานาชาติมาครองให้หมด!

เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าครูของเธอโบซูพูดกับเธออย่างจริงจังว่า "สิ่งสำคัญที่สุดในการทำอาหารไม่ใช่รสชาติ แต่มันคือความใส่ใจที่มีอยู่ในอาหาร! ฉันเคยไปร้านอาหารสามดาวในปารีสที่ขึ้นชื่อเรื่อง ความสร้างสรรค์อาหาร ฉันคิดว่าถึงรสชาติจะดี แต่ฉันไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในปากบ้างมันน่าเสียดาย...”

เมื่อเห็นว่าฉู่หลิงเหยายกย่องทักษะการทำอาหารของเจียงเฉินเมิ่งเสี่ยวซวงก้รู้สึกอยากเปรียบเทียบเล็กน้อย

สูดอากาศ!

ฉันเป็นเซฟอันดับหนึ่งในโลกของอาหาร

หลิงเหยาแม้ว่าแฟนของเธอจะทำอาหารเก่ง แต่เขาก็เป็นเชฟในระดับครอบครัวที่ดีได้เท่านั้น!

แต่เทียบกับฉันแล้ว...ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่อยู่!

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด