ตอนที่ 46

ตอนที่ 46

อันที่จริง หลิวหมิงอวี่ไม่สนใจส่วนลดจริงๆ แม้ว่าเขาจะจ่ายเต็มจำนวน เขาก็ไม่มีแรงกดดันมากนัก

หลิวหมิงอวี่และ ลู่ไห่เผิงดื่มกาแฟกันอย่างสบายๆ พูดคุยเกี่ยวกับข้อตกลงนี้เป็นครั้งคราว รอให้ตลาดทาสตอบกลับ

ระหว่างที่รอ หลิวฝูกุ้ยที่เดินออกไปก่อนเพื่อไปพบดาราสาวคนนั้น ก็อยู่กับ ไข่เกาหมิงหัวหน้าตลาดค้าทาสในเวลานี้

ในเวลานี้ หลิวฝูกุ้ยและไช่เกาหมิงกำลังนั่งอยู่ในห้อง นอกจากพวกเขาสองคนแล้ว ยังมีคนอีกหลายคนในห้อง

ข้างหน้ามีผู้หญิงแต่งตัวสวยยืนเต้นรำอยู่

“กริ๊ง”

โทรศัพท์ดัง

เป็นสายของไช่กงหมิง เห็นว่ามาจากตลาด เขาจึงสั่งหยุดการเต้นและดนตรี

แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา รับสาย และหลังจากฟังอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า

"รอสักครู่ แล้วฉันจะโทรกลับทีหลัง"

หลังจากพูดจบ เขาก็ยิ้มให้หลิวฝูกุ้ย

“พี่ฝูกุ้ย เจ้านายที่คุณนำมานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เขาจะยกเอาตลาดทาสของผม เขาโทรมาและขอให้ผมลดราคาให้เขา คุณคิดว่าคุณต้องการให้ส่วนลดนี้กับเขาไหม”

หลิวฝูกุ้ยพาคนมาที่นี่

หลิวฝูกุ้ยไฝคิดว่า หลิวหมิงอวี่จะอาไปเพียงสองสามคน มากสุดหลายสิบคน ในกรณีนี้ เขาจะใช้ใบหน้าของเขาเพื่อรับส่วนลด 10% โดยไม่มีแรงกดดันใดๆ

แต่ตอนนี้ หลิวหมิงอวี่ได้เหมาทาสในตลาดทาสโดยตรง มูลค่ามหาศาล ไม่ใช่ปัญหาที่แก้ได้ด้วยใบหน้าอย่างเดียว

ไม่ใช่ว่าใบหน้าของเขาไม่คุ้มกับราคา ในฐานะที่เป็นหนึ่งในห้าผู้ยิ่งใหญ่ ต้องเผชิญกับสิ่งที่คุ้มค่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

แค่หน้าตาก็น่าเห็นใจแล้ว หลิวฝูกุ้ยและ หลิวหมิงอวี่ไม่ใช่ญาติกัน พวกเขาเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจทั่วไป และพวกเขาทำธุรกรรมบางอย่างด้วยกัน

แม้ว่าเขาจะคิดว่า หลิวหมิงอวี่ได้พบคลังสินค้าที่พร้อมสำหรับสงครามก่อนวันสิ้นโลกแล้วและต้องการรับเสบียงที่ดีกว่าจาก หลิวหมิงอวี่ก็ไม่มีอะไรจะพูดได้ก่อนที่เขาจะได้รับผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่านี้

หลิวฝูกุ้ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและยิ้ม

"ตลาดค้าทาสเป็นของคุณไช่มันขึ้นอยู่กับคุณไช่ที่จะตัดสินใจว่าส่วนลดจะมีให้หรือไม่"

แม้ว่าเขาต้องการผูกมิตรกับ หลิวหมิงอวี่แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะล่วงเกินไช่กงหมิงหนึ่งคือคู่ค้าที่มีศักยภาพและอีกคนหนึ่งเป็นหุ้นส่วนแล้ว คุณสามารถจินตนาการถึงวิธีการเลือก

สิ่งสำคัญคือ หลิวหมิงอวี่ซื้อทาสมากเกินไปในครั้งเดียว มากกว่า 300 คนซึ่งเพียงพอที่จะสร้างกองกำลังขนาดเล็ก

นี่เป็นสิ่งที่ต้องห้ามอย่างมาก มียักษ์ใหญ่ห้าคนในนิคมเจียหางยักษ์ใหญ่ทั้งห้าควบคุมกองกำลังส่วนใหญ่ในนิคมอย่างแน่นหนา แต่พวกเขาไม่ต้องการให้กองกำลังอื่นมาแบ่งแยก

โดยทั่วไปแล้ว มีคนค่อนข้างน้อยที่ซื้อทาส แต่มีคนไม่มากนักเช่น หลิวหมิงอวี่ที่ซื้อพวกเขาทั้งหมดในคราวเดียว

"คุณคิดอย่างไร?" ไช่กงหมิงถามคนอื่นด้วยรอยยิ้ม

คนที่นั่งร่วมกับไช่กงหมิงหนึ่งในห้ายักษ์ใหญ่ ไม่ได้มีตัวตนขึ้นมาง่ายๆ พวกเขายังสามารถถือได้ว่าเป็นคนที่เป็นตัวแทนของกองกำลังอื่น

“ดูบอสไช่สิ แค่ทาสไม่กี่คน ไม่มีปัญหา”

“นั่นคือทาส ไม่ว่าทาสกี่คน ไม่มีอาวุธ พวกเขาจะคุกคามเราได้อย่างไร”

ยักษ์ใหญ่ทั้งห้าควบคุมจำนวนอาวุธในนิคม รวมทั้งจำนวนกระสุน พวกเขาไม่กลัวผู้ที่ซื้อปืนมาสู้กลับ

ไช่กงหมิงหัวเราะและพูดว่า

"ใช่มันเป็นแค่ทาสตัวเล็ก ๆ ไม่มีอาวุธและไม่ใช่ส่วนแบ่งที่จะถูกฆ่าโดยผู้อื่นแล้วขายให้เขา น่าเสียดายที่ดาราใหญ่ที่ฉันเปิดตัวไม่ถูกซื้อไป สนุกกับมันเถอะ มันถูกกว่าสำหรับเขา”

เมื่อได้ยินว่ามีดาราดัง ดวงตาของหลิวฝูกุ้ยก็เป็นประกาย และเขาก็ยิ้มและถามว่า

“ดาราใหญ่อะไร ดาราใหญ่สองสามดวงนี้อยู่ตรงหน้าเราแล้วไม่ใช่หรือ?”

ไช่กงหมิงโบกมือของเขาและพูดว่า

“ไม่ เธอคือเย่ซิงซวนดาราหญิงที่เพิ่งถูกจับได้ไม่นานนี้”

“โอ้ สิ่งที่บอสไช่พูดคือเธอเดบิวต์เมื่ออายุ 16 และกลายเป็นที่นิยมในประเทศจีนเมื่ออายุ 20 ปี เย่ซิงซวน ซึ่งไม่เคยมีข่าวลือมาก่อน คุณยอมจ่ายจริง ๆ เหรอ?”

ชายวัยกลางคนที่นั่งด้านซ้ายของหลิวฝูกุ้ยพูดติดตลก

“ใช่ ห้าปีแล้วตั้งแต่วันสิ้นโลก และการอยู่รอดก็ไม่เลว”

“ใช่ ใช่ เธออาจไม่ได้ดีเท่ากับคนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา และพวกเธอไม่ได้เลวร้ายไปกว่าเย่ซิงซวน”

ไช่เกาหมิงยิ้มและพูดว่า

"ดี"

หลังจากพูดแล้วเขาก็โทรออกและพูดว่า "ขายให้เขาและให้ส่วนลด 10% แก่เขา"

หลังจากวางสาย เขายกแก้วในมือขึ้น

"มาเลยพี่น้อง ดื่มกันเถอะ"

ด้วยเสียงดนตรีดังขึ้นอีกครั้ง ดาราที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็เต้นรำและบรรยากาศที่ร้อนแรงในห้องก็กลับมาอีกครั้ง

ตลาดทาส.

หลังจากได้รับแจ้งจากหัวหน้า พนักงานก็เข้ามาหา หลิวหมิงอวี่และกล่าวด้วยความเคารพ

"บอสของเราตกลงที่จะขายมันในราคาลด 10% ซึ่งคิดเป็นพลังงานทั้งหมด 36 กิโลกรัม"

หลิวหมิงอวี่ยืนขึ้นและพูดว่า

"โอเค ไม่มีปัญหา พี่ลู่จ่ายเงินเลยครับ"

คริสตัลพลังงาน 80 กิโลกรัมที่ได้รับจากการค้าขายกับ หลิวฝูกุ้ยไม่สามารถวางโดยตรงในพื้นที่จัดเก็บได้ และ ลู่ไห่เผิงและคนอื่นๆ ถือมันไว้

เขาจ่ายเงินอย่างมีความสุข

หลิวหมิงอวี่เดินตามพนักงานไปยังพื้นที่หลังตลาดทาส

แถวกรงเต็มไปด้วยผู้คน

กลิ่นเหงื่อ ความเน่า กลิ่นเปรี้ยว ปะปนกันไปมา

หลิวหมิงอวี่หยุดและพูดว่า

"คุณสามารถพาพวกเขาออกมาได้ไหม ฉันจะไม่เข้าไป"

ไม่น่าพอใจจริงๆ เขารู้สึกว่ากลิ่นนี้แย่ยิ่งกว่าซอมบี้ 100 ตัวที่มารวมกันเสียอีก

ซอมบี้มีแค่กลิ่นคาว แต่ที่นี่มีกลิ่นอื่นๆ ผสมอยู่ที่นี่มากเกินไป

การส่งมอบ 338 คนนั้นง่ายมาก ทุกคนมีนาโนบอมบ์อยู่หลังคอซึ่งสามารถระเบิดคอได้ หลังจากทำธุรกรรม เพียงแค่เปลี่ยนคลื่นควบคุมด้วยคลื่นสมองหลิวหมิงอวี่

แต่ไม่สามารถเก็บจำนวนมากได้ หลังจากเปลี่ยนแต่ละอันแล้วสามชั่วโมงผ่านไป

“ฮะๆ ฉันเหนื่อยมากเลย”

หลิวหมิงอวี่รู้สึกว่าหัวของเขากำลังจะระเบิด และเพื่อแทนที่คลื่นสมองใน 30 วินาที เขาเพียงแค่สวมเครื่องมือบนหัวของเขาเท่านั้น การใช้คลื่นสมองบ่อยครั้งทำให้เขารู้สึกหมดแรง

แต่งานนี้ไม่มีใครแทนที่ได้ เขาต้องทำด้วยตัวเองเท่านั้น แน่นอนว่าเขาสามารถให้ลู่ไฮเผิงและคนอื่นๆ ควบคุมทาสได้

หากเป็นกรณีนี้ เขาจะวางใจได้หรือไม่?

ลู่ไห่เผิงพวกเขาไม่ควรเป็นคนเลว ไม่ใช่ตอนนี้ แต่ในอนาคต? ตอนนี้พึ่งพาตัวเองก่อน แค่ยุ่งๆ ซักพัก

หลังจากที่ หลิวหมิงอวี่ทำทุกอย่างเสร็จแล้ว หลิวฝูกุ้ยยังไม่ปรากฏตัว ดังนั้นเขาจึงโทรหาหลิวฝูกุ้ย

"บอสหลิว มันดึกแล้วผมจะต้องกลับแล้ว"

“เอาล่ะน้องหลิว คราวหน้ามีสินค้าดีๆ ให้นึกถึงผมคนแรก ผมมีเรื่องต้องทำ คงไม่ได้ไปส่ง ขออภัยด้วย”

หลิวหมิงอวี่รู้สึกราวกับว่าเขาได้ยินเสียงเพลงและวางสายโดยไม่ได้คิดถึงมัน