ตอนที่ 43

ตอนที่ 43

เนื่องจากยานพาหนะจากเมืองชั้นนอกไม่สามารถเข้าสู่เมืองชั้นในได้โดยตรง เมื่อเข้าใกล้เมืองชั้นใน หลิวหมิงอวี่จึงหาข้ออ้างที่จะปล่อยให้พวกเขาออกไป เขาจะหาคนนำเกลือเข้ามาในเมืองชั้นใน หลิวหมิงอวี่ปกติแล้วไม่มีคนอื่นมาช่วย แต่เอาออกเกลือโดยตรงจากพื้นที่จัดเก็บ โดยทั่วไปแล้ว ผู้คนจากเมืองรอบนอกจะนำเสบียงเข้ามาในเมืองและจะตรวจดูเท่านั้น แต่เมื่อพวกเขาพบสิ่งดี ๆ บางอย่าง ผู้ตรวจเหล่านั้นก็จะแอบลักลอบขนไป

คนไม่มีพวกคนใหญ่คนโตหนุนหลัง หากเข้าเมืองชั้นใน ไม่เพียงแต่ต้องเสียค่าเข้าเมือง แต่คนส่วนใหญ่ยังทำของหาย จะมีใครกล้าพูดว่าผู้ตรวจเสบียงขโมยของ?

ฮ่าฮ่า ขออภัย เราไม่ได้ตรวจสอบอย่างชัดเจนในขณะนี้ ขอตรวจสอบอีกครั้ง

จากนั้นพวกเขาจะบอกคุณว่าเนื่องจากคุณมีไวรัสในร่างกาย ทรัพย์สินของคุณจึงถูกริบ และถูกขับไล่ออกไปและไม่สามารถเข้าไปเมืองชั้นในได้

คนส่วนใหญ่ในสถานการณ์นี้กล้าที่จะโกรธ แต่ไม่กล้าพูด ในวันสิ้นโลก กำปั้นคือคำพูดสุดท้าย อย่างอื่นไม่เป็นผล

นี่เป็นเหตุผลที่ว่าคนส่วนใหญ่ไม่ต้องการเข้าเมืองชั้นในเพื่อค้าขาย เมื่อมีหอการค้าอยู่นอกเมือง แม้ว่าค่าธรรมเนียมการจัดการจะสูง แต่หลังจากคำนวณดูแล้วก็คุ้มค่ากว่า

หลิวหมิงอวี่ไม่ต้องการสูญเสียเกลือของเขาโดยไม่มีเหตุผล หรือแม้กระทั่งถูกยึดโดยไม่มีเหตุผล

เกลือแกงเหล่านี้มีมูลค่ามากกว่าสองแสนหยวนสำหรับเขา แต่สำหรับคนที่ทำงานที่นี่ มันเป็นตัวเลขทางดาราศาสตร์ และมันคุ้มค่ากับความเสี่ยงอย่างยิ่ง

เพื่อหลีกเลี่ยงนี้ มาด้วยตัวเองจะสะดวกกว่า

สถานการณ์แบบนี้มักเกิดขึ้นเมื่อเข้าเมือง เมื่อออกจากเมือง จะมีทางพิเศษฟรี แต่ไม่มีการตรวจสอบดังกล่าว

รีบไปที่ประตูเมืองชั้นในและชำระค่าธรรมเนียมแรกเข้า

หลังจากเข้าไปในเมืองชั้นในแล้ว หลิวหมิงอวี่ก็พาลู่ไห่เผิงและคนอื่นๆ ไปที่มุมหนึ่ง เกลือที่เดิมอยู่ในรถเมืองชั้นนอกนั้นนอนเงียบ ๆ อยู่ที่มุมห้อง

หลิวหมิงอวี่ถาม

"พี่ลู่ พี่ไปหารถมา"

ไม่อนุญาตให้ยานพาหนะในเขตเมืองชั้นนอกเข้าสู่เมืองชั้นใน ซึ่งทำให้มีฟังก์ชันการเช่ารถในเมืองชั้นใน

ค่าเช่ารถค่อนข้างสูง ราคาแตกต่างกันไปตามรถแต่ละคัน แต่รถที่ถูกที่สุดยังต้องจ่ายคริสตัลพลังงาน 10 กรัมต่อชั่วโมง

คนธรรมดามาชั้นในเพื่อขายราคาสูงๆ ยังไงก็ตาม เมืองชั้นในไม่ใหญ่เกินไป แค่เดินไปรอบๆ ไม่ต้องใช้เงินก้อนนี้

ยานพาหนะจำนวนมากจอดอยู่ใกล้ประตู เช่นเดียวกับรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ที่สถานีขนส่ง สถานีรถไฟ หรือสนามบิน มีคนทุ่มเททำธุรกิจประเภทนี้

ดังนั้นลู่ไห่เผิงจึงเช่ารถบรรทุกอย่างรวดเร็ว ราคาไม่แพงนักคริสตัลพลังงาน 15 กรัมเวลาหนึ่งชั่วโมง แต่เงินมัดจำคือ 200 กรัม

อันที่จริงแล้วราคาของรถยนต์นั้นมีค่าพลังงานเพียง 150 กรัม และคริสตัลพลังงาน 200 กรัมจะถูกเก็บเป็นเงินฝาก พวกเขาไม่ต้องกลัวว่าผู้เช่าจะไม่คืนรถ

ถ้าหายก็ซื้อคันอื่น ข้างนอกยังมีรถอีกเยอะ แค่เอารถมา แล้วคุณก็ทำธุรกิจใหม่ได้ ผู้ที่สามารถทำบริการเช่าแบบนี้ได้ในเขตเมืองชั้นในก็มีวิธีการของตัวเอง

พวกเขาย้ายเกลือไปที่รถแล้วขับไปที่บ้านประมูล

สักพักก็มาถึงบ้านประมูล

วันนี้ไม่ใช่เวลาประมูล ภายนอกบ้านประมูลมีรถไม่มากนัก

หลิวฝูกุ้ยยืนอยู่ที่ประตูบ้านประมูล เห็น หลิวหมิงอวี่และรีบเดินไปถาม

"หลิวชายหลิวยินดีต้อนรับเข้ามา"

"ขอโทษที่มาช้าครับ" หลิวหมิงอวี่ยกมือขึ้นเพื่อระบุว่ามีอะไรอยู่ในมือของเขาหลิวฝูกุ้ยจึงนำทางพวกเขาถึงห้องประชุมที่ชั้นหนึ่ง

หลิวหมิงอวี่วางเกลือลงบนโต๊ะ จากนั้นดึงเก้าอี้แล้วนั่งลง หลังจากที่ลู่ไห่เผิงวางเกลือลง พวกเขาก็ยืนกันอย่างมีสติ

หลิวฝูกุ้ยก็นั่งลงข้างๆ เขาและถามด้วยรอยยิ้มว่า

“น้องหลิว นี่คือเกลือที่คุณนำมา ขอดูได้ไหม”

"แน่นอน." หลิวหมิงอวี่เปิดถุงเกลือแล้วผลักไปด้านหน้า

เกลือแกงสีขาวราวกับหิมะเข้ามาในดวงตาของหลิวฝูกุ้ยและรูม่านตาของ หลิวฝูกุ้ยหดตัวลง เกลือแกงนี้สมบูรณ์แบบเกินไป และมีเพียงเกลือแกงที่เก็บรักษาไว้อย่างสมบูรณ์เท่านั้นที่มีคุณภาพดีแบบนี้

เขาเอานิ้วชี้จิ้มเกลืออย่างใจเย็น ใส่เข้าไปในปากของเขา และพยักหน้าอย่างลับๆ มันคือเกลือจริงๆ

หลิวฝูกุ้ยยิ้มและพูดว่า

"น้องชายหลิวคุณต้องการขายราคาเท่าไหร่"

“บอสหลิว ผมคิดว่าทุกคนรู้ราคาเกลือแกงในตลาดตอนนี้ ราคาเกลือแกงหนึ่งปอนด์เท่ากับคริสตัลพลังงานหนึ่งร้อนกรัม และยังคงเป็นราคาน้ำเกลือ คุณควรจะรู้ราคาของมันจริงไหม ?”

หลิวหมิงอวี่ถามเชิงโวหาร

หลิวฝูกุ้ยพยักหน้า ราคาเป็นราคาตามท้องตลาดจริงๆ ในฐานะน้องชายของหัวหน้าหอการค้าฝูหยวนผู้คนที่มักจะอยู่รอบ ๆ พื้นที่การค้าย่อมรู้สถานการณ์ของเกลือ แต่คนอื่น ๆ เป็นร้านค้าปลีกและ หลิวหมิงอวี่เป็นผู้ค้าส่ง การได้มาซึ่งราคาปลีกนั้น

นักธุรกิจต่างก็แสวงหาผลกำไร และโอกาสในการทำเงินให้มากขึ้นนั้น เขาจะไม่มีวันปล่อยไป หลิวฝูกุ้ยพยักหน้าและกล่าวว่า

“สิ่งที่น้องหลิวพูดนั้นเป็นความจริง แต่ทั้งหมดเป็นราคาขายปลีก คุณก็ต้องรู้ด้วยว่าราคาขายปลีกกับขายส่งต้องไม่เท่ากัน”

"โดยธรรมชาติแล้วผมรู้สิ่งนี้ แต่คุณไม่มีข้อโต้แย้ง คุณภาพของเกลือแกงชุดนี้ของผมใช่ไหม มันมีคุณภาพสูง"

หลิวหมิงอวี่ไม่ได้หักล้าง แต่เพียงทำให้ชัดเจนว่าคุณภาพของเกลือแกงของเขานั้นยอดเยี่ยม

“เอาล่ะ หยุดต่อรองกันเถอะ ผมจะซื้อมันในราคาแปดสิบกรัมของคริสตัลพลังงานต่อ กิโลกรัม น้องหลิวทำกำไรให้ผมทำเล็กน้อยเสมอ” หลิวฟูกุ้ยกล่าวว่า

หลิวหมิงอวี่คำนวณอย่างลับๆ ในราคานี้ เขาสามารถซื้อคริสตัลพลังงานสี่หมื่นกรัม ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีกำไรน้อยกว่าอาหารกระป๋องที่แล้ว แต่เกลือเหลือเพียงครึ่งเดียว และราคาต่อหน่วยเป็นสองเท่าของอาหารกระป๋อง

เขาไม่ได้วางแผนที่จะทำโก่งราคากับอีกฝ่าย สิ่งสำคัญที่เขามาในครั้งนี้คือการซื้อทาสและทองคำ คริสตัลพลังงาน สี่หมื่นกรัมน่าจะเพียงพอ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลิวหมิงอวี่พยักหน้าและพูดว่า

"ราคานี้เป็นไปได้ แต่ผมอยากจะถามว่ามีทาสขายอยู่ที่นี่หรือไม่ บอสหลิว?"

หลังจากที่หลิวฝูกุ้ยได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ส่ายหัวและพูดว่า

"ผมไม่มีทาสที่นี่ แต่ถ้าน้องหลิวต้องการทาส ผมสามารถพาคุณไปตลาดทาสได้ ที่นั่นมีทาสเยอะมาก"

“แล้วผมจะรบกวนหัวหน้าหลิวเพื่อช่วยนำทางในภายหลัง” หลิวหมิงอวี่ยิ้ม

หลิวฝูกุ้ยได้ยินคำพูดของ หลิวหมิงอวี่เขารู้ว่าการทำธุรกรรมประสบความสำเร็จ

เกลือแกงมีคุณภาพดีมาก คุณสามารถซื้อได้ 80 กรัมต่อกิโลกรัมและกำไรไม่ต่ำกว่าอาหารกระป๋องมากนัก

มีคนเอาเครื่องชั่งอิเล็กทรอนิกส์มาชั่งน้ำหนัก มีน้ำหนักเพียง 499 กิโลกรัมมีการสูญเสียบ้างระหว่างการขนส่ง

หลังจากที่หลิวฝูกุ้ยดู เขาไม่ได้พูดอะไรมาก นี่เป็นเรื่องปกติ เขาถามว่า

"เกลือทั้งหมด 500 กิโลกรัมและคริสตัลพลังงาน 40,000 กรัม น้องหลิวจะให้เราจ่ายเหมือนเดิมใช่หรือไม่"

“ไม่ใช่ตอนนี้ครับ คราวนี้ผมยังต้องการคริสตัลพลังงาน และผมจะซื้อทาสในภายหลัง อีกฝ่ายอาจไม่ได้รับทอง”

ตามการชำระเงินเดิม มันเป็นหนึ่งในสามของคริสตัลพลังงานและสองในสามของทองคำ หลิวหมิงอวี่ปฏิเสธด้วยรอยยิ้มและพูดว่า

"ถ้ามีคริสตัลพลังงานมากกว่านี้ผมต้องการซื้อทองคำจากคุณ"

"ไม่มีปัญหา"

หลิวฝูกุ้ยสัญญาอย่างเต็มที่ว่าควรใช้ทองคำดีที่สุด

ในท้ายที่สุด เกลือแกง 500 กิโลกรัม แบกคริสตัลพลังงานได้ 40,000 กรัม ไม่รวมคริสตัลพลังงาน 3000 กรัมที่หลิวฟูกุ้ยยืมเมื่อวานนี้ หลิวหมิงอวี่ได้รับคริสตัลพลังงานทั้งหมด 37,000 กรัม

เป็นข้อตกลงที่สมบูรณ์แบบ