เล่ม2 : บทที่ 97 – ความสันโดษ
‘หนึ่งพัน?’ โนอาห์เข้าใจแล้วว่าทำไมดวงตาของบริกรสาวถึงเบิกกว้างก่อนที่เธอจะโค้งศีรษะลงอีกครั้ง เพราะมูลค่าของมันที่สูงมากนั่นเอง “ตกลง” โซโลม่อนยิ้มเมื่อได้ยินคำยอมรับข้อเสนอจากโนอาห์และโบกมือ คริสตัลส่องประกายวิบวับจำนวนยี่สิบห้อนปรากฏบนโต๊ะ ความงดงามของมันช่างเหนือกว่าที่โนอาห์ครอบครองอยู่ เขาหยิบ...