White Online : ตอนที่50 ฮ็อบก็อบลิน
ตอนที่50 ฮ็อบก็อบลิน
หมู่บ้านก็อบลินเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตสีเขียว ตัวสั้น หัวโต และหูที่แหลมยาว หมู่บ้านค่อนข้างสกปรกเพราะก็อบลินไม่รู้จักคำว่าสุขอนามัย
มีโครงกระดูกของสัตว์มากมายกระจัดกระจายอยู่บนพื้น ในขณะที่มีกองไฟมากมายกำลังโชดช่วง
บนกองไฟมีสัตว์ต่างๆถูกแขวนห้อยหัวเอาไว้ ทุกตัวมีร่องรอยการถูกทุบด้วยอาวุธทื่อบางชนิด
ก็อบลินบางตัวก็กำลังกินอาหารแบบน้ำลายไหลเยิ้ม
ท้องฟ้าเริ่มมืดลงทุกวินาที และเสียงเดียวที่สว่างในหมู่บ้านก็คือแสงจากกองไฟ
ประตูไม้ของกระท่อมหลังใหญ่ที่สุดถูกเปิดออก
ร่างสีฟ้าที่มาพร้อมกับกางเกงหนังและเสื้อเชิ้ตเดินออกมา
เขามีดาบเหล็กคาดอยู่ที่เอว และมีป้ายชื่ออยู่เหนือหัว
[ฮ็อบก็อบลิน - เลเวล 19]
[HP : 170/170]
เขาสูงประมาณ 160 ซม. ซึ่งมันยังเล็กถ้าหากเทียบกับมนุษย์
“กรู๊วว!” ฮ็อบก็อบลินเดินเข้าไปใกล้บริเวณกองไฟและผลักก็อบลินตัวอื่นที่ขวางทางออก
เขาคว้าหมูป่าที่ถูกย่างอยู่และเริ่มเคี้ยวมันโดยไม่สนใจกระดูกภายในร่างกายเลยสักนิด
ในไม่ช้าสัตว์ทั้งหมดก็ถูกกินจนเกลี้ยง
ก็อบลินตัวอื่นเริ่มอยู่ไม่สุข พวกมันเราต่อสู้เพื่อซากสัตว์ที่ยังหลงเหลือ
“กร๊า!!” ฮ็อบก็อบลินตะโกนและกระทืบเท้าเสียงดัง
ในไม่ช้า ซากสัตว์ที่เหลือก็หมดเกลี้ยง เหลือก็อบลินอีกกว่าครึ่งที่ไม่ได้กินอาหาร
“กร๊า!!” ก็อบลินที่หิวโหยเริ่มกรีดร้องและต่อสู้กันเอง
ฮ็อบก็อบลินมักจะกินอาหารอย่างอิ่มท้องเสมอ ซึ่งปริมาณที่มันกินนั้นสามารถเลี้ยงก็อบลินตัวอื่นได้ถึง 50ตัว
ก็อบลินไม่กี่ตัวเริ่มได้รับบาดแผลสาหัส พวกมันล้มลงกับพื้นและไม่มีเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้นยืนต่อ
พวกก็อบลินที่เหลือยังคงต่อสู้กันอยู่ และพวกมันก็ไม่ได้สังเกตเห็นก้อนหินที่ลอยพุ่งเข้ามาใส่ก็อบลินตัวที่ล้มอยู่บนพื้นเลย
เมื่อก้อนหินกระแทกพวกมัน พวกมันก็สลายหายไปเป็นพิกเซลทันที
บนกระท่อมไม้หลังหนึ่ง ห่างจากจุดที่ก็อบลินต่อสู้กันเพียงสิบเมตร บุคคลผมขาวสวยกำลังบรรจุก้อนหินใหม่อีกครั้งและรอจังหวะโจมตี
มีข้อความปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
[คุณฆ่าก็อบลิน!]
[ได้รับ 225XP!]
[คุณฆ่าก็อบลิน!]
[ได้รับ 225XP!]
[คุณฆ่าก็อบลิน!]
[ได้รับ 225XP!]
ก็อบลินยังคงต่อสู้กันเองโดยไม่รู้เลยว่าหายนะกำลังมาเยือนพวกมันแล้ว
ไอแซคบรรจุก้อนหินสองก้อนเอาไว้ในเปลหนังสติ๊กแล้วยิงไปที่ก็อบลินอีกตัวที่กำลังหมดแรงจนยืนไม่ไหว
[คุณฆ่าก็อบลิน!]
[ได้รับ 150XP!]
พวกก็อบลินเริ่มสังเกตเห็นแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ
พวกมันหยุดต่อสู้และมองไปรอบๆ พวกมันมองไม่เห็นก็อบลินตัวไหนล้มอยู่เลย เห็นแค่เพียงก้อนหินและคราบของเหลวสีเขียวติดอยู่
นี่เป็นหลักฐานชั้นดีว่าก็อบลินถูกฆ่าตายด้วยสิ่งนี้!
“กร๊า กร๊า!!” ก็อบลินเริ่มกรีดร้องหาก็อบลินตัวอื่น แต่ก็ไม่มีเสียงใดที่อื่นส่งกลับมาเลย
ไอแซคมี [XP : 425/3115] ก่อนที่เขาจะเริ่มสังหารหมู่
แต่ตอนนี้เขามี [XP : 2050/3315]
ไอแซคมองดูเวลาที่เหลืออยู่อย่างกระวนกระวายใจ
[8.56 …]
เหลือเวลาไม่ถึง 9 นาทีแล้ว!
ก็อบลินเหลืออยู่เพียง 3ตัว และพวกมันก็มีค่า HP ที่ต่ำมากในตอนนี้
ไอแซครีบบรรจุก้อนหินใหม่อย่างรวดเร็ว และด้วยความที่เขามีค่า Dex มันทำให้เขารวดเร็วขึ้นอย่างมาก
[คุณฆ่าก็อบลิน!]
[ได้รับ 150XP!]
[คุณฆ่าก็อบลิน!]
[ได้รับ 300XP!]
[คุณฆ่าก็อบลิน!]
[ได้รับ 300XP!]
“เหลืออีกแค่ 415 ก็จะเลเวลอัพแล้ว!” ไอแซคพูดพร้อมกับมองไปที่กระท่อมหลังใหญ่
ก็อบลินตายหมดแล้ว!
เหลือแค่เพียงฮ็อบก็อบลินที่ยังแข็งแรงเลือดเต็ม
ไอแซคกระโดดลงจากหลังคากระท่อม และมองหาสิ่งของที่ดรอปจากก็อบลิน และเช่นเคยมันไม่เคยมีอะไรดีเลย
แม้แต่กระบองไม้ก็ไม่เหลือสักอัน เพราะพวกมันมารอกินอาหารไม่ได้มารอต่อสู้!
ท้องฟ้าสีเทาในไม่ช้าก็กลายเป็นสีดำสนิท กองไฟเป็นแหล่งกำเนิดไฟแห่งเดียวในเวลานี้
ไอแซคเก็บหนังสติ๊กเข้าช่องเก็บอุปกรณ์และนำปืนพกออกมาแทน
เขาเดินไปที่กระท่อมเป้าหมายอย่างเงียบๆ
เมื่อมาถึง เขาพยายามฟังเสียง แต่ภายในนั้นค่อนข้างเงียบ
เรื่องนี้แปลกมาก เพราะฮ็อบก็อบลินไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ชอบอยู่เงียบๆ พวกมันเสียงดังและเงอะงะแถมยังมีกลิ่นเหม็น
*ฟู้ดด*
ไอแซคสูดหายใจลึกๆ เขาได้กลิ่นเหม็นเน่าจนแทบจะร้องไห้ออกมา เขาพยายามจะดมหากลิ่นของฮ็อบก็อบลินแต่เขาก็ทำไม่ได้
ฮ็อบก็อบลินส่วนใหญ่ใช้เวลาอยู่ในกระท่อมใหญ่นี้ และแน่นอนว่ามันต้องมีกลิ่นเดียวกับที่ที่มันซุกอยู่ ทำให้แยกแยะไม่ได้
*เอี๊ยด*
ไอแซคค่อยๆแง้มเปิดประตูอย่างช้าๆ
แต่ทันใดนั้นไอแซคก็ต้องรีบปิดจมูกทันที ทั้งห้องนั้นเต็มไปด้วยซากสัตว์เน่าที่ตายแล้ว ส่วนใหญ่เน่าเปื่อยจนเห็นฝูงแมลงวันบินวนไปวนมา
กลิ่นเหม็นเหลือทน ไอแซคไม่มั่นใจแล้วว่าเขาจะต่อสู้ภายใต้บรรยากาศแบบนี้ได้ยังไง แต่เขายังต้องแข่งกับเวลา เขาพยายามเดินเข้าไปข้างใน
อาคารมืดสนิท ไอแซคแทบมองไม่เห็นปืนพกที่ตัวเองถืออยู่เลยด้วยซ้ำ
แต่ในไม่ช้าเขาก็เดินมาสุดกระท่อม
ไอแซคเห็นกำแพงไม้อยู่ตรงหน้าเขา เขามองไปรอบๆด้วยความวิตกกังวล แต่ก็ไม่เห็นฮ็อบก็อบลิน
*แกร๊ก!*
ไอแซคได้ยินเสียงบางอย่าง! ทำให้เขาต้องหน้าซีด และเขาค่อยๆเงยหน้ามองไปตามแหล่งกำเนิดเสียง
“กร๊า!!” ฮ็อบก็อบลินห้อยหัวลงมาจากเพดาน มันกรีดร้องและกระโดดเข้ามาหาไอแซคด้วยดาบเหล็กของมัน
“อ๊า!!” ไอแซคกรีดร้องตกใจและรีบกระโดดไปทางขวา
*ปัง!!* ดาบเหล็กเจาะทะลุพื้นไม้ ฮ็อบก็อบลินกรีดร้องและดึงดาบออกจากพื้น
ไอแซคสะดุดซากสัตว์บนพื้นและล้มลง
“โอ้ย!” เขาล้มลงในขณะที่ฮ็อบก็อบลินกำลังวิ่งมาหาเขาพร้อมกับดวงตาสีแดงอันน่ากลัว
ไอแซคมองไปรอบๆพื้น เขาพยายามจะมองหาปืนที่ทำหลุดมือไปเมื่อสักครู่
“อยู่ไหน อยู่ไหน..” ไอแซคล่กมากในตอนนี้
แต่แล้ว...
ไอแซคก็คว้าอะไรไม่รู้ขึ้นมาจากพื้น เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่รู้สึกคุ้นเคยกับลักษณะของมัน
คุ้นเคยราวกับว่าเป็นแขนขาของตัวเอง!
เขาหันหน้ากลับมาและเห็นฮ็อบก็อนลินยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับดาบเหล็กที่พร้อมจะทิ่มแทงเขา
ไอแซคชี้สิ่งของที่หยิบมาได้ไปทางฮ็อบก็อบลินและทำแบบเดียวกับที่เขาเคยทำมาตลอด
“ปัง!”
