501 - ประสบการณ์อันขมขื่น

1911 - ประสบการณ์อันขมขื่น

“นี่คือสถานที่แบบไหน?” บางคนจากดินแดนที่สูงกว่ามารวมตัวกันขณะนี้พวกเขากำลังคุยกันว่าพวกเขาจะดำเนินการอย่างไรต่อ

“สำหรับโลกแห่งจิตวิญญาณที่มีสถานที่เปื้อนเลือดแบบนี้มันค่อนข้างแปลกประหลาดมาก” รองประมุขนิกายอาณาจักรสวรรค์กล่าว

ประสาทสัมผัสของเขาไวต่อโลหิตเป็นพิเศษ เขาอาศัยอยู่ท่ามกลางเลือดและกระดูกมายาวนานมากเกินไป

“นี่คือสนามรบสำหรับสิ่งมีชีวิตสูงสุด พวกเขาทำการต่อสู้ด้วยวิญญาณดั้งเดิมและร่วงหล่นลงที่นี่” ผู้สูงสุดจากตำหนักเซียนกล่าวเสริม

เขาคือผู้แข็งแกร่งหมายเลขสองของตำหนักเซียน หากไม่นับผู้อมตะที่อยู่ในวังทองแดงนั้นเขาก็คือผู้ที่แข็งแกร่งมากที่สุดของตำหนักเซียนนั่นเอง

“สถานที่แห่งนี้ยังมีสัมผัสของเต๋าที่เป็นอมตะ วิญญาณดั้งเดิมของสิ่งมีชีวิตอมตะนั้นยังคงวนเวียนอยู่ที่นี่!” อีกคนกล่าว.

…

สือฮ่าวและคนอื่นๆมาถึงและเห็นคนเหล่านี้จากระยะไกล

ระหว่างทางพวกเขาวิ่งเข้าไปเจอองค์หญิงเหยาเยว่ ฉางกงเอี๋ยนและคนอื่นๆรวมถึงมังกรแดงเก๋อกู่ จึงทำให้ทุกคนรวมตัวกันด้วยความยินดี

“ยังมีสหายของเรามาที่อาณาจักรต่ำกว่าอีกหรือ?” หลังจากตระหนักถึงเรื่องนี้ สือฮ่าวก็ตะโกนขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อให้ผู้อาวุโสทั้งสองลงมือช่วยเหลือสหายของเขา

เขากลัวจริงๆว่าบึงนี้จะทำให้เกิดอันตรายต่อสหายที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่หลงเข้ามา

“พวกเจ้ารอที่นี่เดี๋ยวข้าจะไปจัดการมันเอง” สือฮ่าวบอกให้พวกเขาซ่อนตัวอยู่ข้างๆ ไม่เช่นนั้นตัวตนของเขาจะถูกเปิดเผยอย่างรวดเร็ว

ในตอนนี้เขายังไม่เต็มใจกลับสู่อาณาจักรที่สูงกว่า เขาต้องการบ่มเพาะตัวเองอย่างเงียบๆแล้วค่อยผงาดขึ้นในครั้งเดียว

ในขณะที่สือฮ่าวกำลังพูดต่อเขาได้ยินการสนทนาของคนเหล่านั้น

“ดินแดนที่ต่ำกว่านั้นแปลกจริงๆ เราจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร”

“เป็นเรื่องที่น่าเสียดายจริงๆ ไม่เพียงแต่เราไม่สามารถยืนยันได้ว่าสิ่งมีชีวิตที่เลวทรามนั้นคือฮวงหรือไม่ แต่เราก็ประสบปัญหาด้วยตัวเอง”

“เฮ้ไม่จำเป็นต้องคิดเลยด้วยซ้ำ ฮวงกลายเป็นคนพิการไปแล้วเขาไม่มีทางเข้าสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าได้ หรือว่ามันจะเป็นทายาทของมังกรที่แท้จริง?”

ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนยังคงไม่เชื่อว่าสือฮ่าวจะเป็นคนลงมือในครั้งนี้ เขายังคงยืนยันคำเดิมอย่างหนักแน่น

สือฮ่าวเคลื่อนที่เข้าหาคนเหล่านี้อย่างเงียบๆ

“เจ้าเป็นใคร”

ในขณะนี้มีคนมองเห็นเขาและอุทานขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก

“ข้าคือศัตรูคนสำคัญของฮวง ตอนนี้ได้ยินพวกเจ้ากล่าวถึงเขาข้าเลยเดินมาฟังด้วย” สือฮ่าวกล่าว

“โอ้? เจ้าเคยต่อสู้กับเขาแต่เจ้ายังมีชีวิตอยู่? ไม่ธรรมดาจริงๆเจ้าเผชิญหน้ากับเขาเมื่อไหร่? ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง” คนผู้หนึ่งกล่าวออกมาด้วยความสนใจ

“ข้าต่อสู้กับเขาเมื่อสิบกว่าปีก่อน น่าเสียดายที่ตอนนี้เขาพิการไปแล้ว” สือฮ่าวตอบ

“ฮ่าฮ่า…เขากลายเป็นคนพิการอย่างแน่นอนแล้ว อัจฉริยะแปรปรวนสวรรค์คืออะไร? เขาจะต้านทานวิธีการของผู้อมตะที่แท้จริงได้อย่างไร? นี่คือผลของการละเมิดตำหนักเซียนของเรา!” คนรับใช้คนหนึ่งของตำหนักเซียนตะโกนออกมาด้วยเสียงหัวเราะ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมามีคนสงสัยอยู่เสมอว่าฮวงอาจจะยังไม่พิการ จึงมีโอกาสเป็นไปได้มากที่เขาจะเป็นคนก่อเรื่องในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่านี้

ตอนนี้เมื่อพวกเขาได้ยินข้อมูลนี้พวกเขาก็ระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“เจ้าแก่ไร้ยางอายนี่เจ้าหัวเราะอะไร” สือฮ่าวมองเขาด้วยท่าทางดูถูก

"เจ้าพูดว่าอะไรนะ? เจ้ากล้าพูดกับข้าแบบนี้? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ย้อนกลับไปตอนนั้นเจ้าพ่ายแพ้ให้กับเด็กคนหนึ่งแต่ยังกล้าบังอาจต่อหน้าข้าอย่างนั้น

บางทีเจ้าอาจจะยังไม่รู้ว่าพวกเรานี่แหละที่เป็นคนลงมือทำให้ฮวงกลายเป็นคนพิการ!” คนรับใช้ชราของตำหนักเซียนกล่าว

“พอได้แล้วเราต้องขอรบกวนสหายเต๋าท่านนี้นิดหน่อยพวกเรามีคำถามอยากจะถามเจ้า” สมาชิกของตระกูลหวังกล่าวเบาๆ

น่าเสียดายที่หวังซีและผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลหวังทั้งหลายไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย

ฮ่อง!

สือฮ่าวไม่ได้แสดงท่าทีอย่างสุภาพเขากระแทกกำปั้นออกไปอย่างรุนแรงและรวดเร็ว

เปง!

คนรับใช้ชราของตำหนักเซียนไม่สามารถหลบหนีได้ กำปั้นของสือฮ่าวระเบิดศีรษะของเขาเป็นจุลก่อนที่ร่างของเขาจะจมลงไปในโคลนสีแดง

ทุกคนตกตะลึงไม่คาดคิดว่าชายอัปลักษณ์คนนี้จะลงมือทันที

“เจ้ากล้าทำให้ข้าอับอายอย่างนั้นหรือ” สือฮ่าวเช็ดมือของเขาอย่างสงบนิ่งท่ามกลางความวุ่นวายที่อยู่ด้านหน้า

“เจ้าเป็นใครกันแน่” รองประมุขของอาณาจักรสวรรค์ตะโกน

“ข้าไม่ใช่คนดีอะไร แม้ว่าข้าจะเป็นศัตรูกับฮวงแต่สำหรับพวกเจ้าข้าก็ไม่เคยมีความรู้สึกดีๆให้แม้แต่น้อย เจ้าหนูที่ชื่ออี้ไห่ก็อีกคนหนึ่งเขาถูกข้าจัดการจนตายไปแล้ว” สือฮ่าวกล่าว

เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนี้พวกเขาต่างก็ตกตะลึง

มีสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายลึกลับอยู่ในอาณาจักรที่ต่ำกว่าจริงหรือ?

จิ!

รองประมุขนิกายของอาณาจักรสวรรค์หายตัวไป เขาเป็นหัวหน้านักฆ่าจึงมีความชำนาญในด้านนี้ เขาหลบซ่อนตัวให้หายไปพร้อมจะปรากฏออกมาโจมตีฝ่ายตรงข้ามได้ตลอดเวลา

อย่างไรก็ตามความเร็วของสือฮ่าวเหนือจินตนาการของเขา

เพียงแค่รองประมุขนิกายของอาณาจักรสวรรค์เคลื่อนไหวกำปั้นของสือฮ่าวที่สามารถบิดเบือนความว่างเปล่าก็กระแทกเข้าใส่ร่างกายของเขาโดยตรง

ทุกคนสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ ความแข็งแกร่งของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าพวกเขานั้นน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง!

เปง!

รองประมุขนิกายอาณาจักรสวรรค์หลุดออกมาจากความว่างเปล่า ร่างกายของเขาพังยับเยินไปครึ่งหนึ่งก่อนจะตกลงสู่โคลนสีแดงที่อยู่เบื้องล่าง

“สหายเต๋าเจ้าทำเกินไปแล้ว!” ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนมองสือฮ่าวด้วยสายตาเย็นชา เขาไม่ได้มีความรู้สึกหวาดกลัวฝ่ายตรงข้ามแม้แต่น้อย

“เจ้าเป็นแค่สิ่งมีชีวิตจากดินแดนที่ต่ำกว่า เป็นแค่สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำที่เต็มไปด้วยความป่าเถื่อนแต่เจ้ากลับมาแสดงความโอหังที่นี่” คนของตระกูลหวังแห่งเก้าสวรรค์กล่าวเยาะเย้ย

คนเหล่านั้นไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวมากนัก พวกเขามาด้วยกันหลายคนมีทั้งคนของตระกูลจิน รวมไปถึงมหาอำนาจจากสามพันแคว้นอีกมากมาย

สือฮ่าวตกใจ พวกเขาไม่กลัวเหรอ?

“ เจ้าหนูอย่าคิดว่าใต้ท้องฟ้านี้จะไม่มีใครสามารถจัดการเจ้าได้ ฮวงคนนั้นไม่ใช่แข็งแกร่งอย่างยิ่งหรอกหรือ ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ไม่สามารถหนีรอดจากเงื้อมมือนิกายของเรา?

แม้ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งแต่เจ้าจะสามารถเทียบกับฮวงได้อย่างนั้นหรือ จงคุกเข่าและยอมรับผิดซะข้าอาจจะเมตตาปล่อยเจ้าไป” ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนเดินเข้ามาหาสือฮ่าวอย่างช้าๆ

คนที่สือฮ่าวเกลียดชังมากที่สุดคือคนของตำหนักเซียน ตอนนี้คนของอีกฝ่ายถึงกับใช้สถานการณ์ของฮวงเพื่อมาข่มขู่เขานับเป็นเรื่องที่น่าหัวเราะจริงๆ

สือฮ่าวไม่คิดจะพูดมากอีก เขากระแทกกำปั้นออกไปทันที

เอ็น?

อย่างไรก็ตามเขารีบถอยหลังอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้วังทองแดงได้ปรากฏขึ้นในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่า

วังทองแดงนี้เป็นสิ่งประดิษฐ์ขั้นเซียนที่มีความสมบูรณ์เป็นอย่างมาก!

เป็นธรรมดาที่สือฮ่าวจะไม่กล้าเผชิญหน้ากับมันโดยตรง เขากำลังครุ่นคิดว่าจะใช้กระบี่เซียนโจมตีหรือไม่ แต่ถ้าเขาทำเช่นนั้นตัวตนของเขาก็จะถูกเปิดเผยในทันที

ต๋อง!

พระราชวังทองแดงส่งเสียงดังรบกวน

สือฮ่าวตกตะลึงในขณะที่ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนนั้นมึนงงยิ่งกว่าเดิม จริงๆแล้วในตอนนี้เขาไม่สามารถควบคุมวังทองแดงนี้ได้เพราะว่าพลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายของเขาไม่เพียงพอ

“สหายเต๋าทุกคนมาช่วยข้าเปิดใช้งานวังทองแดงนี้ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะตายอย่างไร้ที่กลบฝัง” ผู้สูงสุดตำหนักเซียนตะโกน

ทุกคนรีบวิ่งเข้าหาเขาโดยใช้พลังศักดิ์สิทธิ์อันน้อยนิดที่อยู่ในร่างกายเพื่อช่วยเหลือเขาควบคุมวังทองแดงนี้