ตอนที่แล้วย้อนเวลากลับสู่วันโลกาวินาศ ตอนที่ 26 เริ่มต้นแผนการ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปย้อนเวลากลับสู่วันโลกาวินาศ ตอนที่ 28  อัญเชิญอันเดดตัวแรก

ย้อนเวลากลับสู่วันโลกาวินาศ ตอนที่ 27  ความแค้นที่โดนฝั่งลึกอยู่ในกระดูกดำ


ตอนที่ 27  ความแค้นที่โดนฝั่งลึกอยู่ในกระดูกดำ

“ผู้นำตระกูลหม่าหน้าที่ของคุณมีอยู่สองอย่าง อย่างแรกคือสืบหาข้อมูล อย่างที่สองคือต้องลดกำลังของคู่ต่อสู้ในอนาคตของพวกเรา”

หลินฟานออกคำสั่ง

หม่าจือฉินขมวดคิ้ว เขาไม่เข้าใจ

ใครมันจะไปเข้าใจคำสั่งกว้างๆ แบบนี้?

คนอื่นๆ ในห้องวางแผนก็ไม่เข้าใจความหมายของหน้าที่ทั้งสองด้วยเช่นกัน ทุกคนไม่เข้าใจว่าทำไมหลินฟานต้องทำอะไรยุ่งยากแบบนี้ ศัตรูในอนาคตหากมีสมองหน่อยทุกคนคงพอคิดได้ว่าหลินฟานหมายถึงพวกกลุ่มต่างๆ ที่จะก่อตัวขึ้นในเมืองหลวงมณฑลหลินหนาน

และทุกคนในห้องวางแผนต่างก็เข้าใจเรื่องนี้ ทุกคนที่นั่งในห้องเป็นคนที่เกิดในตระกูลทหาร เรื่องที่จะมีกลุ่มต่างๆ เกิดขึ้นในช่วงประเทศวุ่นวาย พวกเขาต่างก็รู้ดี แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลินฟานต้องทำอะไรให้มันยุ่งยาก

กำลังรบของตระกูลหลินในตอนนี้ มีทั้งปืน มีทั้งรถหุ้มเกาะ มีทั้งรถถังและเฮลิคอปเตอร์โจมตี หากตระกูลหลินต้องการให้กลุ่มเหล่านั้นยอมจำนน มีหรือที่กลุ่มเหล่านั้นจะกล้าต่อต้าน

หรือหากกล้าต่อต้าน มีหรือที่พวกมันจะเอาชนะได้

หม่าจือฉินทำหน้าสงสัยอยู่สักพัก จากนั้นก็ถามขึ้นว่า

“คุณหลินหมายความว่ายังไงครับ ข้ารับใช้นี้ไม่เข้าใจ?”

หลินฟานตอบทันทีว่า

“ เรื่องแรกคือเรื่องข้อมูล! เรื่องข้อมูลที่ผมต้องการก็คือข้อมูลที่ตั้งต่างๆ ของรูเล็ตภายในเมืองหลวงของมณฑลหลินหนานแห่งนี้ และเน้นมองหาการ์ดทักษะเป็นพิเศษ หากเจอรูเล็ตที่มีการ์ดทักษะที่ไหนก็ให้เอามาให้ได้ หรือหากไม่มีผลึกมากพอจะหมุนเอามา คุณก็ต้องควบคุมเอาไว้ให้ได้

“ ส่วนพวกรูเล็ตธรรมดาแค่ระบุตำแหน่งเอาไว้ก็พอ

“ ส่วนเรื่องตัดกำลังรบของศัตรูในอนาคต ก็คือทำให้พวกกลุ่มต่างๆ สู้กันเอง และสู้กับซอมบี้แทนพวกเราไปก่อน ผมต้องการให้คุณเอาอาวุธระยะประชิดอย่างมีดหรืออะไรก็ได้ที่จะทำให้คนพวกนั้นฆ่าซอมบี้ได้ไปมอบให้พวกนั้น

“ พร้อมทั้งบอกกลุ่มต่างๆ เกี่ยวกับเรื่องการพัฒนาตัวเองโดยใช้อาวุธวิญญาณฆ่าซอมบี้ หรือสิ่งมีชีวิตต่างๆ ผมต้องการให้คนธรรมดาในกลุ่มต่างๆ มีเป้าหมายในการกำจัดซอมบี้ หากพวกนั้นมีเป้าหมายพวกนั้นก็จะพยายามกำจัดซอมบี้

“เมื่อถึงเวลาที่เราจะกู้คืนเมืองหลวงของมณฑลหลินหนาน พวกเราจะได้เหนื่อยน้อยลงไป”

คิดว่าหลินฟานจะเป็นคนดีงั้นหรือ? ไม่มีทางอยู่แล้ว เหตุผลที่หลินฟานอยากมอบอาวุธให้พวกกลุ่มต่างๆ ก็เพื่อให้พวกนั้นช่วยกำจัดซอมบี้ให้เขาไปก่อน และเมื่อถึงเวลาที่เขาเริ่มกวาดล้างจริงๆ ก็จะประหยัดกระสุนลงไปได้เยอะ

ส่วนเรื่องเกี่ยวกับการพัฒนาตัวเองด้วยการฆ่า ถึงหลินฟานไม่บอกเดี๋ยวก็มีคนค้นพบกันอยู่ดี เพราะงั้นบอกไปก็ไม่มีอะไรเสียหาย อีกอย่าง หากคนธรรมดารู้ว่าตัวเองสามารถแข็งแกร่งได้ด้วยการฆ่าสิ่งมีชีวิต คนธรรมดาก็จะมีความหวัง

หลินฟานต้องการใช้ความหวังที่คนธรรมดามีเอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ ถึงคนเหล่านั้นจะฆ่าซ่อมบี้ไปได้คนละสิบตัวยี่สิบตัว แต่ถ้าหากรวมกันหลายๆ คน คนเหล่านั้นก็อาจจะฆ่าซ่อมบี้ได้นับหมื่นหรือนับแสน ยิ่งคนจากกลุ่มต่างๆ สามารถฆ่าได้เยอะเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเป็นประโยชน์ต่อหลินฟานในการกู้คืนเมืองเท่านั้น

ได้คนทำงานให้ฟรีๆ แบบนี้มันดีสุดๆ ไปเลยไม่ใช่หรือไง

ทุกคนที่อยู่ในห้องเมื่อได้ยินว่าหลินฟานต้องการให้คนจากกลุ่มต่างๆ ฆ่าซอมบี้ พวกเขาทุกคนก็ถึงบางอ้อ ทุกคนต่างก็คิดเหมือนๆ กันว่า ถ้าไม่เลวจริง ก็คงคิดแผนนี้ขึ้นมาไม่ได้แน่ ใช้งานให้คนอื่นทำงานเสี่ยงตายให้ตัวเอง โดยที่ตัวเองไม่ต้องเสียอะไรมากมาย แค่เสียมีดและอาวุธระยะประชิดอย่างอื่นนิดหน่อยเท่านั้น

อีกอย่าง เมื่อกองทัพตระกูลหลินสามารถกู้คืนเมืองหลวงของมณฑลหลินหนานได้สำเร็จ คนเหล่านั้นจะไปไหนได้ เรือล่มในหนองทองจะไปไหนได้ คนเหล่านั้นหากไม่สู้จนตัวตายกับกองทัพตระกูลหลิน ก็ต้องเข้ามารับใช้ตระกูลหลิน แผนนี้มันช่าง… ช่างอัจฉริยะในหมู่ของอัจฉริยะเหลือเกิน

โอหยางซินก็ไม่ต่างกัน เธอเคยไปทำธุรกิจมาแล้วหลายประเทศ นักธุรกิจแต่ละประเทศต่างก็มีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย แต่เหลี่ยมจัดขนาดนี้เธอพึ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

ทุกคนในห้องอยากพูดชมหลินฟาน แต่พอคิดดีๆ หากชมตอนนี้จะให้พวกเขาชมว่าอะไร? คุณหลินเหลี่ยมจัดมาก! คุณหลินสุดยอดมากที่คิดแผนเลวๆ แบบนี้ออกมาได้! ชมแบบนี้งั้นเหรอ? เมื่อรู้ว่าไม่ควรพูดชมพวกเขาก็ปิดปากเงียบไป

“เข้าใจแล้วครับคุณหลิน ข้ารับใช้คนนี้จะไม่ทำให้คุณหลินผิดหวัง”

หม่าจือฉินทำลายความเงียบในห้อง

หลินฟานพยักหน้าพอใจ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า

“ส่วนตระกูลเจียงและตระกูลจาง พวกเราจะเดินทางไปที่มหาลัยหลินฮวา พวกเราจะไปกวาดล้างซอมบี้ที่มหาลัยกัน ตามข่าวที่ผมได้รับมา วันนี้ดูเหมือนว่าจะมีวงอะไรสักอย่างมาจัดคอนเสิร์ตที่นั่น แล้วคนที่เข้าร่วมงานก็มีจำนวน 500,000 คน”

หลินฟานยังจำเรื่องนี้ได้ขึ้นใจ

ในชาติก่อนของเขา มหาลัยหลินฮวาก็คือจุดที่ทำให้เมืองหลวงมณฑลหลินหนานล่มสลาย สาเหตุก็เพราะที่นั่นเป็นแหล่งกำเนิดซ่อมบี้จำนวนมาก และเหตุผลที่มีซอมบี้จำนวนมากก็เพราะวันที่เกิดวันโลกาวินาศ ที่นั่นได้จัดงานคอนเสิร์ตขึ้น แถมคนที่เข้าร่วมงานยังมีจำนวนอยู่ราวๆ 500,000 คน บวกกับนักศึกษาที่อยู่ในมหาลัยอีกประมาณ 100,000 คน เท่ากับว่า มหาลัยหลินฮวามีซอมบี้อยู่ทั้งหมดประมาณ 600,000 ตัว

สิ่งนี้นับว่าเป็นจำนวนมหาศาลอย่างมาก หากยังปล่อยเอาไว้แบบนี้ หลินฟานมั่นใจว่าว่าพวกซอมบี้ทั้ง 600,000 ตัว ก็คงจะก่อคลื่นซอมบี้ขึ้นแบบชาติที่แล้ว จากนั้นพวกมันก็จะกลืนกินมณฑลหลินหนานทั้งหมด

หลินฟานยอมให้เป็นแบบในชาติที่แล้วไม่ได้เพราะเขาคิดเอาไว้แล้วว่าเขาจะใช้มณฑลหลินนานเป็นฐาน ใช้ที่ดินของบรรพบุรุษของตระกูลหลินเป็นฐาน

อีกอย่าง ซ่อมบี้ 600,000 ตัว นี่มันแหล่งฟาร์มเลเวลชั้นดีชัดๆ

หากช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ผ่านวันโลกาวินาศมานานแล้ว หลินฟานคงไม่เลือกไปกำจัดพวกมันแน่ เขาคงยอมทิ้งมณฑลหลินหนานไปโดยไม่ต้องคิด เหตุผลก็เป็นเพราะว่า  หากมีซอมบี้ 600,000 ตัว ก็คงต้องมีซอมมีกลายพันธุ์และซอมบี้เลเวลสูงๆ จำนวนมากอยู่ในนั้นด้วย หากใครยังมีสติดีอยู่ ต่อให้มีอาวุธครบมือก็ไม่มีใครเข้าไปกันหรอก

แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ตอนนี้ซอมบี้ยังเป็นเพียงแค่พวกระดับที่ 1 เป็นเพียงพวกเดินเชื่องช้าและไร้สมองในการวางแผน

โอกาสในการฟาร์มเลเวลมาอยู่ตรงหน้าขนาดนี้ หลินฟานจะปล่อยให้มันหลุดมือไปได้ยังไง

หลินฟานพูดต่ออีกว่า

“ตระกูลโอหยางและตระกูลหม่าส่งทหารมาให้ผมด้วย ส่งมาตระกูลละ 100 คน ผมจะทำให้ทหารที่พวกคุณส่งมาเลเวลเพิ่มขึ้นให้มากที่สุด และในอนาคต พวกคุณก็จะได้ใช้ทหารพวกนี้เพื่อช่วยเพิ่มเลเวลให้กองกำลังของพวกคุณ”

“ครับ!”

โอหยางห่าว และหม่าจือฉินตอบด้วยน้ำเสียงดีใจ

พวกเขาเป็นทหารมานานย่อมเข้าใจดีว่าเรื่องกำลังรบเป็นเรื่องสำคัญ เมื่อครู่ เมื่อรู้ว่าตัวเองต้องอยู่สร้างรากฐานพวกเขาก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่พอได้ยินหลินฟานบอกว่าจะทำให้คนของตัวเองแข็งแกร่งขึ้นด้วย ทั้งสองก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก ทั้งสองจึงรีบตอบตกลงแทบจะในทันที

หากมีทหารที่มีประสบการณ์และแข็งแกร่งเป็นรากฐานช่วยพัฒนา ทั้งโอหยางห่าวและหม่าจือฉิน พวกเขาทั้งสองคนต่างก็มั่นใจว่า กำลังรบของตระกูลตัวเองคงไม่โดนทิ้งห่างจากกำลังรบของตระกูลเจียง และตระกูลจางมากนัก

หลินฟานเข้าใจเรื่องที่ผู้นำตระกูลโอหยางและตระกูลหม่าเป็นกังวลดี เขาถึงพูดแบบนี้ออกมา ตระกูลข้ารับใช้ถึงจะรับใช้ตระกูลหลินเหมือนกัน แต่พวกเขาก็พยายามแข่งกันตลอดเวลา

ยิ่งเรื่องกำลังทหารยิ่งแล้วใหญ่ ต่อให้เป็นตระกูลข้ารับใช้เหมือนกัน แต่ถ้ากำลังรบต่างกันก็มีสิทธิ์โดนอีกตระกูลกดหัวเอาไว้ได้

การสู้กันเพื่ออำนาจ การชิงดีชิงเด่น เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องปกติของมนุษย์ หลินฟานเข้าใจดีเลยไม่คิดจะต่อว่าหรือเข้าไปห้ามตระกูลข้ารับใช้ทั้ง 4 แต่หากมีใครทำอะไรที่มากเกินควร หลินฟานก็ไม่ใจดีเก็บเอาไว้เหมือนกัน

….

ไม่นานหลังจากการประชุมเรื่องแผนการ กองกำลังที่ถูกส่งออกไปให้ไปหาผลึกจำนวน 5,000 ชิ้น ก็กลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลหลิน หลังจากพวกนั้น พวกผู้นำตระกูลทั้ง 4 ต่างก็กระจายคำสั่งใหม่ออกไปและสั่งให้เตรียมตัวออกเดินทางทำหน้าที่

ถึงตอนนี้จะเป็นช่วงเย็นแล้วก็ตาม แต่พวกผู้นำตระกูลก็ไม่ได้สนใจแล้วสั่งเตรียมตัวเคลื่อนทัพ ตอนนี้กองทัพตระกูลหลินทั้งหมดต้องทำงานแข่งกับเวลา ไม่มีเวลามาสนใจว่าตอนนี้เป็นกลางวันหรือว่าตอนนี้เป็นตอนกลางคืน

ส่วนตัวของหลินฟาน เมื่อเขาได้รับผลึกทั้ง 5,000 ชิ้น เขาก็รีบตรงไปที่รูเล็ตแลกของในห้องโชว์งานศิลป์ของตระกูลหลินอีกครั้ง

‘ มีอำนาจมันดีจริงๆ ต้องแบบนี้สิ ‘

หลินฟานมองดูผลึกจำนวนมากในถุงเก็บผลึกของตัวเองด้วยใบหน้าพอใจ หากเขาไม่มีกำลังทหารจำนวนมากทำงานให้ หากเขาต้องเก็บเองคนเดียว หลินฟานคิดว่าคงต้องใช้เวลาหลายวันหรืออาจเป็นเดือนแน่ๆ ถึงจะได้มาขนาดนี้

แต่นี่กลับได้มาภายในระยะเวลาแทบไม่ถึง 2 ชั่วโมง หลังจากเกิดวันโลกาวินาศ  ไม่ให้หลินฟานรู้สึกพอใจแล้วจะให้เขารู้สึกยังไงได้อีก

จำนวนการเก็บเกี่ยวขนาดนี้ทำให้หลินฟานพอใจมากจริงๆ และหลินฟานก็มั่นใจมากๆ ว่า ด้วยจำนวนผลึก 5,000 ชิ้น เขาจะสามารถหมุนได้การ์ดทักษะเนโคแมนเซอร์แน่นอน

หลังจากชื่นผมผลึกในถุงเก็บผลึกอยู่สักพัก หลินฟานก็หันหน้ามองรูเล็ตแลกเปลี่ยนด้านหน้า จากนั้นก็พูดขึ้นว่า

“มาเริ่มเลยดีกว่า ก้าวแรกแห่งการไปตะบันหน้าพวกมัน สักวันฉันจะทำให้พวกแกเสียใจที่กล้ามาทำให้โลกของฉันเข้าสู่ยุคโลกาวินาศ ไอ้พวกระยำ!!”

5 1 โหวต
Article Rating
1 Comment
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด