บทที่ 443: เซียนกระบี่ฉุนหยาง พวกเรามีความเกี่ยวข้องกันไม่น้อยเลย
แปรงฟัน ล้างหน้า กินข้าวเช้า... ‘เอ่อ’ ‘แค่เจ้าพึ่งจะตื่นนอนเจ้าก็เรียกว่าลานี้ว่าตอนเช้านี่มันเหมาะสมแล้วหรือ?’ ‘แล้วเวลาการเวลางานนี่ไม่ต้องพูดถึงแล้วกระมัง’ เขาสวมชุดกีฬาผมยาวประมาณนิ้วใบหน้าหล่อเหลาร่าเริงแจ่มใส และแน่นอนว่าชุดกีฬาที่เขาใส่อยู่นั้นย่อมไม่ใช่ของกระจอก ๆ มันมากจากชุดเกราะหลิงเปาหล...
