ตอนที่แล้วCD บทที่ 186 ยิ่งแก่ ยิ่งเจ้าเล่ห์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปCD บทที่ 188 วิญญาณตามติด

CD บทที่ 187 เข้าสิง


เวลาสี่โมงเย็นที่โรงน้ำชากวังหยวน จ้าวหยู่นั่งอย่างสบายใจบนเก้าอี้นวมแบบโบราณในโรงน้ำชาและเล่นกับกล่องใบชาชั้นดี เขาชี้ไปที่คำบนกล่องและอ่านว่า ‘อันซี เตี๋ยกวนยิน!’ เขาเงยหน้าขึ้นและถามจีชุนฮัวว่าที่กำลังถือไม้เท้าและจ้องมองมาที่เขา

"เถ้าแก่จีใบชาเหล่านี้มีราคาแพงมากมั้ย? พอดีฉันอยากได้สักกล่องหนึ่งสำหรับเอาไปฝากหัวหน้าสถานีของฉันน่ะ!"

นอกจากพนักงานที่ขายใบชาแล้ว ยังมีบอดี้การ์ดที่ดูดุร้ายอยู่สามหรือสี่คนอยู่ข้างๆ จีชุนฮัวแต่ละคนมีแววตาเยือกเย็นและดูราวกับว่าพวกเขาพร้อมที่จะบดขยี้จ้าวหยู่ได้ตลอดเวลา!

“จ้าว!” จีชุนฮัวกระแทกไม้เท้าอย่างแรงและกัดฟัน “แกบังอาจมาก แม้ว่าฉันจะไม่ได้ไปหาแกแต่แกมาหาฉันด้วยตัวเอง อย่าคิดว่าแกจะทำอะไรได้ตามใจเพราะว่าแกเป็นตำรวจนะ! ฉันบอกได้เลยว่าฉันสามารถจัดการแกได้อย่างง่ายดายไม่ต่างจากพวกมดปลวก แกล้างคอรอได้เลย!”

“โอ้ว…” จ้าวหยู่ยังคงเล่นกับใบชาและพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ฉันล่ะกลัวจริง ๆ เถ้าแก่จี เอาล่ะ วันนี้ฉันมาที่นี่ด้วยความจริงใจ ฉันคิดว่าเราเข้ากันได้ดีด้วยนิสัยที่คล้ายคลึงกันของเรา เรามาลืมในอดีตและมาเป็นเพื่อนกันเถอะ เดี๋ยวฉันจะเป็นเจ้าภาพและเลี้ยงอาหารแกเอง”

"เฮอะ!" จีชุนฮัวโกรธจัด เขาขยับสองก้าวเข้าหาจ้าวหยู่ด้วยไม้เท้าและพูดอย่างดุเดือด "อยากเป็นเพื่อนกับฉัน ง่ายมาก! ให้ฉันหักขาแกแล้วก้มหัวให้ฉันแล้วยอมรับความผิดพลาดของแก แล้วฉันจะกลับไปพิจารณาข้อเสนอที่แกพูดมา!"

ด้วยเหตุนี้ เหล่าบอดี้การ์ดทั้งหมดพากันกอดอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“ฮิฮิฮิ…” จ้าวหยู่หัวเราะแล้วถอนหายใจ “เอาล่ะ ในเมื่อแกพูดอย่างนั้น นั่นหมายความว่าไม่มีที่ว่างสำหรับการสนทนาสินะ เอาล่ะ…” จ้าวหยู่ทุบกล่องใบชาลงบนโต๊ะแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้สงครามได้เริ่มขึ้นแล้ว!”

หลังจากนั้น อากาศในห้องก็เย็นลง จีชุนฮัวรู้สึกถึงรัศมีแห่งความตายและก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว ในเวลาเดียวกัน เหล่าบอดี้การ์ดรีบรุดไปข้างหน้าและล้อมจ้าวหยู่

“จ้าวหยู่ ที่แห่งนี้ได้รับการคุ้มครอง” จีชุนฮัวกล่าว “ถ้าแกกล้าทำอะไรโง่ ๆ ล่ะก็ เราจะเล่นงานแกกลับอย่างแน่นอน! ก็ลองยิงปืนขู่สิ แล้วมาดูสิว่าคราวนี้ผลที่ตามมาจะเป็นยังไง!”

“ฮิฮิฮิ…” จ้าวหยู่ลุกขึ้นยืนและหัวเราะอย่างเฉยเมย “เถ้าแก่จี ไม่ต้องกังวลไป! วันนี้ฉันมาซื้อใบชา อันนี้ราคาเท่าไหร่?”

จู่ ๆ หลังจากที่จ้าวหยู่ได้รับคำตอบ โทรศัพท์ของจีชุนฮัวก็ดังขึ้น ใบหน้าของจีชุนฮัวเปลี่ยนสีทันทีหลังจากตอบ ลูกน้องบอกเขาว่าแผงขายอาหารทะเลขายส่งของพวกเขาถูกตำรวจบุกค้นแล้ว มีคนแจ้งว่ามีของต้องห้ามซ่อนอยู่ในปลา!

หลังจากนั้น ชายอีกคนหนึ่งที่ดูเหมือนเลขาก็รีบวิ่งเข้ามาบอกจีชุนฮัวว่าคาบาเร่ต์ที่อยู่ใต้เขาถูกตำรวจบุกเข้าไปโดยสงสัยว่ามีอาชญากรซ่อนตัวอยู่ในนั้น! ไม่นานก็มีโทรศัพท์จากทั่วทุกมุมและพวกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับธุรกิจของจีชุนฮัวกำลังถูกตำรวจสอบสวน

เหงื่อก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของจีชุนฮัว เขามองดูจ้าวหยู่อย่างดุดันและยังคงปฏิเสธที่จะยอมแพ้

"จ้าว แกอย่าคิดว่าจะทำให้ฉันกลัวด้วยเล่ห์เหลี่ยมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของแกอย่างงั้น!?”

จู่ ๆ เมื่อจีชุนฮัวพูดจบ เจ้าหน้าที่กลุ่มใหญ่ก็วิ่งเข้ามาจากทางเข้าหลักโดยไม่คาดคิดและผู้นำคนหนึ่งคือหัวหน้าหลู่จ้าวหงจากแผนกการกระทำผิดต่อเด็กและค้ามนุษย์

“หยุด อย่าขยับ!” หลู่จ้างหงตะโกนใส่ผู้คนที่อยู่ข้างใน “มีคนรายงานว่ามีการซ่องสุมกำลังอย่างผิดกฎหมายที่นี่โรงน้ำชาและการครอบครองสินค้าต้องห้าม เรามาที่นี่เพื่อตรวจสอบ! ทุกคนนำบัตรประจำตัวของคุณออกมา โปรดให้ความร่วมมือด้วย!”

"มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมตำรวจถึงบุกมาที่นี่!" จีชุนฮัวมองไปที่หลู่จ้างหงและถามด้วยความไม่พอใจ "หมายค้นอยู่ที่ไหน? พวกคุณไม่สามารถทำการตรวจค้นได้! ถ้าพวกคุณไม่มีหมายค้นก็ออกไปซะ!"

"เรากำลังตรวจสอบตามปกติ ไม่ใช่การตรวจค้น!" หลู่จ้าวหงแก้ต่าง “ขอความร่วมมือด้วย!”

“อืม…” ใบหน้าของจีชุนฮัวแดงด้วยความโกรธ เขาชี้ไปที่จ้าวหยู่และหลู่จ้าวหง “แก... ฝากไว้ก่อนเถอะ พวกแกจะต้องชดใช้ในเรื่องนี้!”

“เลิกบ้ากันสักที!” หลู่จ้าวหงไม่ได้แสดงมารยาทใด ๆ “รีบไปเอาบัตรประชาชนออกมา! อย่าบอกนะว่าไม่ได้เอามา ใครไม่ได้เอามาจะถูกพากลับไปที่โรงพัก!”

แม้ว่าจีชุนฮัวจะไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่จะยอมจำนน แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ยังปล่อยให้หลู่จ้าวหงและตำรวจคนอื่น ๆ ตรวจสอบบัตรประจำตัวของทุกคน

“โอ้…” หลังจากเสร็จสิ้น หลู่จ่าวหงพยักหน้าอย่างพอใจและพูดกับลูกน้องของเขาว่า “ดูเหมือนว่าจะมีข้อผิดพลาดในรายงาน คนเหล่านี้ไม่มีอะไรผิดปกติ กลับกันเถอะ!” ด้วยเหตุนี้กลุ่มคนจึงรีบออกไปและหายตัวไปในพริบตา

ราวกับว่ามีการนัดกันไว้ หลังจากที่หลู่จ้าวหงจากไป โทรศัพท์ของจีชุนฮัวก็เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง ลูกน้องของเขาแจ้งเขาว่าตำรวจที่มาตรวจสอบธุรกิจของพวกเขาได้ล่าถอยไปหมดแล้ว

"เฮอะ!" จีชุนฮัวหันกลับมามองจ้าวหยู่อย่างดูถูกและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "นี่เป็นวิธีที่แกจะเล่นงานฉันงั้นเหรอ? แกไม่รู้ซะแล้วว่ากำลังเล่นกับอะไร นั่นคือทั้งหมดที่แกทำได้สินะ?"

จ้าวหยู่ไม่ได้ตอบกลับแต่ปลดล็อกโทรศัพท์ด้วยใบหน้าตรงและเล่นไฟล์เสียงให้จีชุนฮัวฟัง

ไฟล์เสียงนี้บันทึกนี้เป็นคำให้การของโฮ่วเมิงซึ่งกล่าวถึงจีชุนฮัวอย่างชัดเจน โดยระบุว่าจีชุนฮัวช่วยเขาจัดที่ซ่อนและยังพยายามช่วยเขาหลบหนี เขายังกล่าวอีกว่าพวกตุ้มตุ๋นเหล่านั้นทั้งหมดเป็นมีจีชุนฮัวอยู่เบื้องหลัง

“เถ้าแก่จี” จ้าวหยู่กล่าว “โฮ่วเมิงกล่าวแล้วว่าแกเป็นคนช่วยเขา แกกระทำความผิดโดยการปกปิดและช่วยเหลือผู้ต้องสงสัย! แม้ว่าคุณจะไม่ถูกตั้งข้อหาก่อนหน้านี้เนื่องจากลูกเล่นที่แพรวพราวของแก แต่ด้วยคำให้การนี้ เราสามารถจับแกได้อย่างเป็นทางการ เตรียมตัวให้พร้อมเดี๋ยวหมายจับจะไปหาแกถึงที่!”

"..." จีชุนฮวามองดูจ้าวหยู่อย่างเย็นชา ในใจของเขากำลังชั่งน้ำหนักผลของคำให้การนี้ หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจแล้วและหัวเราะออกมาดัง ๆ

“จ้าว ฉันคิดว่าแกจะทำได้ดีกว่านี้! เอาล่ะ ให้ฉันบอกแกให้เอาบุญนะว่าฉันมีเงินมากมายและทนายหลายคน มาดูกันว่าแกจะจับฉันจากคำให้การแค่นี้ได้ยังไง ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วว่า สาเหตุที่ตำรวจไม่ตั้งข้อหาฉันเลย นั่นเป็นการเปลืองเงินของผู้เสียภาษี ฮึ! จ้าว ฉันรู้แล้วว่าทำไมแกถึงมาหาฉัน แผนการของแกใช่กับฉันไม่ได้ผลหรอก ฉันจะตามเล่นงานแก เอาให้แกถูกไล่ออกและเข้าไปในคุก!”

“ฮิฮิฮิ…” จ้าวหยู่หัวเราะอีกครั้งหลังจากเห็นจีชุนฮัวไม่ซื้อเรื่องราวของเขา เขาเล่นกับกล่องใบชาและจ้องไปที่จีชุนฮัวอย่างชั่วร้าย “ช่วยไม่ได้ เถ้าแก่จี แกกำลังบังคับให้ฉันใช้ไพ่ลับของฉัน! ที่จริงแล้ว แกต่างหากที่ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังจะเจอกับอะไร!”

เมื่อจ้าวหยู่พูดจบ ทุกคนต่างตื่นตัวและสงสัยว่าจ้าวหยู่จะทำอะไร

ทางด้านจ้าวหยู่ เขายกมือทั้งสองข้างขึ้นและลงขณะที่สวดมนต์ "โอม เหล่าทวยเทพทั้งหลาย โปรดมาแสดงจิตวิญญาณของท่านให้เราเห็น! ฉันขอนำพลังของท่านใช้สาปแช่งจีชุนฮัว!”

จ้าวหยู่หรี่ตาของเขาราวกับว่า เขาถูกสิงและโบกแขนขึ้นไปในอากาศขณะชี้ไปที่จีชุนฮัว

หลังจากทำตัวบ้า ๆ บอ ๆ เป็นเวลาสองนาที ในที่สุดเขาก็ลืมตาและโบกมือเพื่อแสดงว่าเขาทำเสร็จแล้ว

“วะฮะฮ่า…” จ้าวหยู่หัวเราะอย่างพึงพอใจ “เถ้าแก่จี เทพผู้ยิ่งใหญ่ได้แสดงให้เห็นแล้ว วิญญาณของแกถูกจับโดยฉันแล้ว! แกควรคิดให้ดีกว่านี้และหยุดยั่วยุฉัน มิฉะนั้น ผลที่ตามมาจะเลวร้าย! วะฮ่าฮ่า…”

จากนั้น จ้าวหยู่คว้ากล่องใบชาและเดินออกไป

เมื่อตอนที่จ้าวหยู่แสดงอภินิหาร โรงน้ำชาทั้งหมดก็เงียบลง ทุกคนรวมทั้งจีชุนฮัวต่างตกตะลึงเมื่อมองมาที่เขา! หลังจากที่จ้าวหยู่หายตัวไป ผู้คนถึงจะฟื้นคืนสติจากความยุ่งเหยิง!

"นี่มันเรื่องอะไรกัน!" บอดี้การ์ดคนหนึ่งอุทานว่า “บอส ตำรวจคนนั้นเป็นคนบ้าหรือเปล่า? เขาเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลหรือเปล่าครับ?”

“ห๊ะ! เขาแค่พยายามหลอกและทำให้พวกเรากลัวเท่านั้น!” จีชุนฮัวหัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันคิดว่าเขาต่างหากที่ต้องกลัวฉันแทน!”

"ไม่นะ!" ทันใดนั้น พนักงานบริการหญิงก็คิดอะไรบางอย่างและรีบพูดกับจีชุนหัวว่า "บอสคะ กล่องใบชาอันนั้นราคามากกว่าหนึ่งพันหยวน! แล้วเขา... เขาไม่จ่ายเงินเลยค่ะ!"

“หนอย โดนมันเล่นงานเข้าจนได้!!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด