673 - รนหาที่ตายด้วยตัวเอง
673 - รนหาที่ตายด้วยตัวเอง
มียอดฝีมือรุ่นเยาว์ไม่มากนักที่สามารถไปถึงอาณาจักรลับแปลงมังกรจากผู้คนทั้งหมดของตงหวง นั่นแสดงให้เห็นว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางคนนี้แข็งแกร่งแค่ไหน
“ตอนแรกมีฮั่วอวิ๋นเฟย ต่อมาก็มีราชาเผิงน้อยปีกทอง และตอนนี้ก็มีบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยาง ดูเหมือนว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ทุกคนจะเร่งรีบในการพัฒนาตัวเองเกินไปแล้ว”
ทุกคนกำลังพูดคุยด้วยความตื่นตระหนก
“ไม่ถูกต้อง บางทีบุตรศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นอาจไปถึงอาณาจักรลับนี้แล้ว บางทีพวกเขาอาจจะแค่รั้งไว้”
“สัตว์ร้ายตัวนี้ได้ขับเคลื่อนพลังการต่อสู้ไปยังอาณาจักรลับสี่ขั้ว แล้ว ให้พวกเราผู้อาวุโสลงมือเถอะ ไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับเขาอีก”
ที่ด้านหลัง ชายชราสองคนพูดเกือบจะพร้อมกันและเดินไปข้างหน้า
“ไม่จำเป็น การฆ่าเขาจะเปื้อนมือของผู้อาวุโสทั้งสอง ข้าจะฆ่าเขาเอง!” บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางเย้ยหยันที่มุมปาก
“พวกเขาจะรังแกพี่ใหญ่แล้ว...” หนานหนานคว้ากางเกงของชายชราผู้บ้าคลั่ง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยน้ำตา นางกังวลมาก
“สาวน้อย ทุกอย่างเป็นเพราะเจ้า แม้แต่ชีวิตของเจ้าก็จะรักษาไว้ไม่ได้”
“เป็นความผิดของหนานหนาน ไม่ใช่ของพี่ใหญ่…” หนานหนานตกใจกลัวและมองดูพวกเขาอย่างขี้ขลาด
“หนานหนาน ไม่ต้องกังวล มันจะไม่เป็นอะไร” เย่ฟ่านหัวเราะและยิ้มอย่างสงบเพื่อปลอบเด็กหญิงตัวน้อย
"ผู้อาวุโสไม่ต้องทำอะไร ข้าตั้งใจจะฆ่าเขาด้วยมือของข้าเอง!" “
บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางนั้นเย่อหยิ่งมาก เนื่องจากสตรีศักดิ์สิทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ถูกตัดศีรษะ เขาในฐานะคู่หมั้นจึงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวไม่สามารถสงบลงได้
ทุกวันนี้เขาแทบจะไม่สามารถพบพานผู้คน การสนทนากับบุตรศักดิ์สิทธิ์ในระดับเดียวกันทำให้เขาอับอายอยู่เสมอ เขาจะต้องล้างความอัปยศครั้งนี้ให้ได้
"ถ้าอย่างนั้นให้พวกเราฆ่าคนเหล่านี้เพื่อเป็นการประหยัดเวลาเถอะ!”
ชายชราสองคนจ้องมองที่หลี่เหอซุยและสุนัขสีดำตัวใหญ่ จากนั้นพวกเขาก็มองไปที่ชายชราผู้บ้าคลั่งและหนานหนาน ด้วยเจตนาฆ่าและกล่าวว่า
“เด็กน้อยพวกนี้หยิ่งผยองเกินไป ไม่อาจละเว้นชีวิตได้!”
"ตาย!”
ทั้งสองคนก้าวไปข้างหน้า ความว่างเปล่าก็สั่นสะท้าน และฝูงชนก็หายใจไม่ออก
สุนัขสีดำตัวใหญ่และหลี่เหอซุยยิ้มแย้มสดใส พวกเขาซ่อนตัวอยู่ข้างหลังชายชราผู้บ้าคลั่งพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนอยู่ตลอดเวลา
“เจ้าคิดว่าจะหนีรอดไปได้!”
ชายชราคนหนึ่งเย้ยหยันอย่างไร้ความปราณีก่อนที่มือขนาดใหญ่ของเขาจะครอบคลุมเข้าหาทุกคน
“ท่านลุง...” หนานหนานหลั่งน้ำตาและผลักต้นขาของชายชราผู้บ้าคลั่งอีกครั้ง
ในที่สุดชายชราผู้บ้าคลั่งก็แสดงปฏิกิริยา ดวงตาที่ว่างเปล่าของเขาฉายความสดใส เขามองลงไปที่หนานหนาน แล้วอุ้มนางขึ้นและวางนางบนไหล่ของเขา
“รนหาที่ตาย!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งยิ้มอย่างเฉยเมยและกระแทกฝ่ามือเข้าหาชายชราผู้บ้าคลั่ง “ไปตายซะ!”
ชายชราผู้บ้าคลั่งยังไม่ได้ทำอะไรเลย เพียงเขาเหลือบตามองเบาๆ ผู้อาวุโสทั้งสองคนก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด!
“อ่าาา...”
ผู้อาวุโสทั้งสองร่วงลงมาจากท้องฟ้าและกระแทกพื้นอย่างรุนแรง
"นี่มันอะไร!"
พวกเขาพยายามดิ้นรนอยู่ชั่วครู่ก่อนจะกระอักเลือดซ้ำแล้วซ้ำเล่าและเสียชีวิตทันที
"โอ้ สวรรค์ เกิดอะไรขึ้น? ! "
"เพียงพริบตาเดียว ยอดฝีมืออาณาจักรแปลงมังกรขั้นแปดก็ตายแล้ว!”
ทุกคนตกใจและไม่รู้ว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น
“เจ้า…”
“เจ้าเป็นใคร!”
ในความมืด ชายชราอีกคนปรากฏตัวขึ้น เขาคือผู้สูงสุดอย่างไม่ต้องสงสัย แต่คราวนี้น้ำเสียงของเขายังคงสั่นสะท้านเต็มไปด้วยความหวาดกลัวถึงขีดสุด
“เจ้ารออยู่ตรงนี้ก่อน ข้าจะไปเชิญครึ่งเซียนของเรามา!” ชายชราเหลือบมองชายชราผู้บ้าคลั่งและหายตัวไปในพริบตา
“เพียงชำเลืองมองยอดฝีมืออาณาจักรแปลงมังกรชั้นที่แปดก็ถูกฆ่าตายแบบนั้น นี่มันไม่น่ากลัวเกินไปเหรอ!”
ไม่มีใครไม่ตกใจ พวกเขาทั้งหมดหวาดกลัว ทั้งหมดนี้อยู่เหนือจินตนาการของพวกเขา และทุกคนต่างก็ตระหนก
ขณะนี้เย่ฟ่านและบุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยาง กำลังต่อสู้อย่างดุเดือด
บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางสังเกตเห็นสถานการณ์ที่นี่ หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ และเขาต้องการหนี แต่มีหรือที่เย่ฟ่านจะละเว้นชีวิตของเขา
"ข้าบอกแล้วไงว่าเมื่อเจ้าบังคับให้ข้าแสดงความสามารถที่แท้จริง เจ้าก็ต้องตาย!"
"เจ้าต่างหากที่ต้องตายในวันนี้!” บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางตะโกนเสียงดัง
"เฉียง"
เขาดึงกระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางออกมา!
“ตาย!”
พื้นที่รอบๆได้กลายเป็นโลกของเขตแดนกระบี่
“ฆ่าทุกคนอย่าปล่อยให้ใครรอดชีวิตไปได้!” เสียงคำรามยาวมาจากที่ไกลๆ และร่างหลายสิบร่างกำลังใกล้เข้ามา
นี่คือยอดฝีมือระดับสูงสุดของนิกายหยินหยาง ในขณะเดียวกันอีกทิศทางหนึ่งผู้สูงสุดของคฤหาสน์ม่วงก็มาถึงแล้ว
“จัดการพวกมันให้หมด ฆ่าพวกมันให้หมด ไม่อาจปล่อยให้ใครรอดชีวิตแม้แต่คนเดียว!” ชายชราผิวขาวคนหนึ่งเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าฟัน
“รูด”
อักขระที่ทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้บินออกไปล้อมรอบชายชราผู้บ้าคลั่งและคนอื่นๆทั้งหมด และพลังที่ถูกแสดงออกมาตอนนี้อยู่ในระดับครึ่งเซียนอย่างไม่ต้องสงสัย!
ผู้คนจากคฤหาสน์ม่วงมาถึงก่อนและพวกเขามีกลิ่นอายที่ทรงพลัง พวกเขาล้อมรอบชายชราผู้บ้าคลั่งและคนอื่นๆ โดยตั้งใจจะทำการสังหารทุกคนทั้งหมดไม่ให้เหลือ
ชายชราที่มีเคราสีขาวเป็นครึ่งเซียนผู้ยิ่งใหญ่ เขามีท่าทางสงบและจ้องมองทุกคนโดยไม่มีความผันผวนทางอารมณ์แต่อย่างใด
“เจ้ากล้าดียังไงมาทำลายศิษย์ของนิกายคฤหาสน์ม่วงของข้า!” ชายชราคนหนึ่งมีอารมณ์ร้อนจัด และเมื่อเขามาถึงสายตาของเขาก็จ้องไปยังหลี่เหอซุยและคนอื่นๆทันที
เด็กหญิงตัวเล็กๆ กลัวมาก นางนั่งบนไหล่ของชายชราอย่างประหม่าและกระซิบว่า
"ท่านปู่ เป็นคนของพวกท่านที่ต้องการทำร้ายพี่ใหญ่ก่อน"
"เจ้าจะรู้อะไรเด็กน้อย!"
ชายชราไม่แม้แต่จะมองนาง เขาจ้องไปที่หลี่เหอซุย สุนัขสีดำตัวใหญ่ชายชราผู้บ้าคลั่ง รวมทั้งเย่ฟ่านที่อยู่ในระยะไกล
“พวกเจ้าจะต้องตายกันหมด!” ชายชราอีกคนพูดตรงๆ ชี้ไปที่หลี่เหอซุยและชายชราผู้บ้าคลั่ง
อาจกล่าวได้ว่าคนของนิกายคฤหาสน์ม่วงนั้นแข็งแกร่งมาก พวกเขาคือหนึ่งในมหาอำนาจที่แข็งแกร่งที่สุดของดินแดนรกร้างตะวันออก ในตอนที่พวกเขาลงมือผู้คนจากนิกายหยินหยางจึงทำได้เพียงรออยู่ด้านข้างเท่านั้น
ในขณะนั้นสุนัขสีดำตัวใหญ่กับหัวเราะออกมาด้วยความตื่นเต้น มันรอไม่ไหวแล้วที่ผู้คนเหล่านี้จะลงมือพร้อมกัน
“พวกเจ้ามาครบแล้วหรือ แต่ข้ารู้สึกว่าพวกเจ้ายังไม่เพียงพอ เจ้าน่าจะไปเรียกคนจากนิกายหยินหยางให้มาลงมือพร้อมกันเลย”
คนทั้งสิบคนที่อยู่ข้างหน้าล้วนแข็งแกร่ง . . โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายชราผมขาวที่เป็นครึ่งเซียน ทันทีที่ได้ยินคำพูดของมันเขาก็แค่นเสียงด้วยความโกรธ
นี่เป็นการยั่วยุอย่างแท้จริง คนระดับครึ่งเซียนนั้นแม้แต่ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ก็ยังต้องแสดงความเคารพ การที่จักรพรรดิดำพูดเช่นนี้จะไม่เป็นการรนหาที่จ่ายได้อย่างไร
“น้ำเสียงช่างโอ้อวดยิ่งใหญ่จริงๆ…” หนึ่งในนั้นเย็นชาอย่างยิ่ง และท่าทางของเขาก็น่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก
“หากพวกเจ้ายังไม่คิดจะลงมือก็ฟังคำเตือนของข้า รีบออกไปจากที่นี่ซะอย่ามารนหาที่ตายอย่างไร้ประโยชน์” หลี่เหอซุยแน่นอนว่าไม่มีเจตนาดี เขายิ้มและกล่าวต่อไปว่า
"ไปเชิญประมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เป็นเจ้านิกายของเจ้ามาด้วยดีกว่า"
“เด็กน้อยที่โง่เขา เตรียมตัวตายได้แล้ว!” หนึ่งในผู้อาวุโสสูงสุดของนิกายคฤหาสน์ม่วงกระแทกฝ่ามือเข้ามาทันที
