ตอนที่ 847+848 สวย

ตอนที่ 847 สวย

เมื่อมัวตระหนักว่าเจียงเหยากำลังจะย้ายไปจากที่เดิม มัวก็ยกหางขึ้นในลักษณะที่ไม่เป็นมิตร ราวกับว่ามันพร้อมที่จะโจมตี

เจียงเหยาอุ้มมีมี่และนั่งลงบนโซฟา มือของเธอลูบคางของมีมี่เบา ๆ แล้วเธอก็พูดกับเสี่ยวหยวนว่า “ฉันลืมบอกไปว่าแมวของฉันน่ะ เจ้าตัวเขาอนุญาตให้เฉพาะผู้หญิงอุ้มได้เท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงแบบไหน ตราบใดที่ยังสาวและไม่น่าเกลียดล่ะนะ”

“ว้าว แน่ใจนะว่านี่น่ะเป็นแมว คุณเจียง เห็นได้ชัดเจนเลยนะว่านี่น่ะมันผิดหลักของสัตว์เลี้ยงแล้ว เป็นแมวตัวผู้เหรอครับ” ฉงฮุ่ยนั่งถัดจากเจียงเหยา จากนั้นเขาก็ก้มลงและจะอุ้มไปที่มัว ท่าทางของมัวน่ากลัว ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะสะกิดมัน

“ใช่ เขาเป็นผู้ชาย แล้วก็เอาใจยากด้วย” เจียงเหยาพยักหน้าขณะที่เธออุ้มมีมี่ “ต่างจากมีมี่ที่ทั้งน่ารักมากแบบนี้ ทุกคนต่างก็รักเธอ”

“คนโง่น่ะสิถึงได้ชอบสัตว์โง่ ๆ” มัวเหลือบมองมีมี่ในมือเจียงเหยาและเยาะเย้ย “มีมี่เหรอ น่าเกลียดแล้วยังชื่อไร้รสนิยมอีก นี่หรือความงามที่มนุษย์ชอบ”

เสี่ยวหยวนและฉงฮุ่ยรู้สึกว่ามันแปลกเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงเหมียวของมัว เมื่อพวกเขาดูท่าทางของมัว พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกประหลาดยิ่งไปใหญ่ “คุณเจียง มัวเขารู้หรือเปล่าครับว่าคุณกำลังดูถูกเขา”

“ค่ะ เขาบอกว่ามีมี่น่าเกลียด ชื่อยังไร้รสนิยมอีก” เจียงเหยาพยักหน้าอย่างครุ่นคิดแล้วกอดแมว “ชื่อมีมี่นี่แหละง่ายดี ชื่อง่าย ๆ ก็เลี้ยงง่ายด้วย”

เสี่ยวหยวนและฉงฮุ่ยมองไปที่เจียงเหยาและมัว พวกเขาไม่แน่ใจว่าเจียงเหยาได้ยินคำแปลนั้นได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเขารู้สึกว่าการแสดงออกของมัว และการแปลของเธอดูจะถูกต้องเป็นพิเศษ

“คุณเจียงมีแมวตัวผู้” ฉงฮุ่ยลูบคางของเขา “ผมต้องรายงานเรื่องนี้ต่อคุณชายลู่แล้วล่ะ สงสัยว่าเขาจะให้รางวัลผมแบบไหนกันนะ”

“รางวัลอะไรล่ะที่คุณต้องการ” เจียงเหยาคว้าหมอนบนโซฟาแล้วโยนใส่ฉงฮุ่ย “มัวเป็นแมวนะ คุณคิดว่าสามีฉันจะหึงแม้กระทั่งแมวเหรอคะ”

เมื่อเจียงเหยากล่าวอย่างนั้น ลู่อี้ชิงก็ปรากฏตัวพร้อมกับผู้จัดการซุน

ลู่อี้ชิงประหลาดใจที่ได้ยินดังนั้นเธอจึงถามว่า “นี่เธอลืมไปแล้วเหรอว่าชิงสีน่ะเป็นเหมือนน้ำส้มสายชูถังหนึ่งเลยนะ เขาหึงง่ายจะตาย”

“คุณลู่พูดถูก ผมเองก็เห็นด้วยกับเธอครับ” เสียงของผู้จัดการซุนดังก้องมาจากด้านหลัง

เจียงเหยาแตะที่ปลายจมูกของเธอและคิดว่า ‘ลู่ชิงสี นี่ฉันไม่สามารถกู้ชื่อเสียงของคุณได้เลยนะเนี้ย’

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะคิดถึงเรื่องนี้ เจียงเหยาก็พยายามปกป้องสามีของเธอ “ถึงเขาจะขี้หึง แต่เขาคงไม่หึงแม้กระทั่งแมวหรอกค่ะ”

“จริงเหรอ” ลู่อี้ชิงเลิกคิ้วขึ้น น้ำเสียงของเธอไม่ได้ออกมาในแง่ลบหรือไม่แน่ใจ แต่การแสดงออกของเธอแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเธอไม่เห็นด้วยกับเจียงเหยา เธอจำรูปลักษณ์ในดวงตาของลู่ชิงสีเมื่อเขาเห็นเจียงเหยากอดมีมี่ได้ ราวกับว่าเขาอยากจะเอามีมี่ไปทิ้ง

มีสิ่งหนึ่งที่เสี่ยวอันพูดถูกเกี่ยวกับลู่ชิงสี เขาหวังว่าเจียงเหยาจะกอดเขาคนเดียวเท่านั้น

“คุณลู่ เราอย่าได้พูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับคุณชายลู่ต่อหน้าคุณเจียงเลยครับ สำหรับเธอ คุณชายลู่น่ะสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว” ฉงฮุ่ยหัวเราะคิกคักและหันไปมองเจียงเหยา "ผู้ชายคนไหนจะมีความสุขเกินมากไปกว่าคนที่ได้แต่งงานกับภรรยาอย่างคุณเจียง คุณเจียง คุณพอจะมีน้องสาวไหม ช่วยแนะนำให้ผมสักคนเถอะ ขอแค่เหมือนคุณ คนที่ปฏิบัติต่อสามีเหมือนแสงจันทร์ในใจน่ะ”

__

ตอนที่ 848 ย้ายไปบ้านใหม่

“เลิกบ้าได้แล้ว” เจียงเหยาโกรธมาก

เธอยอมรับว่าลู่ชิงสีเป็นเหมือนขวดน้ำส้มสายชู แต่เธอปฏิบัติต่อเขาราวกับแสงจันทร์สีขาวในหัวใจของเธอเสียเมื่อไหร่ เธอคิดว่าลู่ชิงสีสมบูรณ์แบบตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

เธอรู้ว่าชายคนนี้มีนิสัยเสียตั้งมากมาย

“อย่าโกรธไปเลยน่าคุณเจียง อย่างน้อยคุณบอกผมหน่อยเถอะว่าคุณยังมีพี่สาวหรือน้องสาวที่พอจะแนะนำให้ผมรู้จักได้ไหม” ฉงฮุ่ยกอดหมอนและพุ่งไปทางเจียงเหยา

“ไม่มี ฉันมีพี่ชายอีกสองคน พี่ใหญ่กำลังจะแต่งงานในช่วงวันหยุดฤดูหนาว ส่วนพี่ชายคนรอง คุณอยากรู้จักเขาไหมล่ะ ถ้าคุณอยากรู้จัก ฉันจะแนะนำให้คุณได้รู้จักเขา คุณจะแต่งเข้าตระกูลเจียงของเราก็ได้นะ” หลังจากที่เจียงเหยาพูดจบ เธอกอดมีมี่และเดินไปที่ห้องอื่น เธอไม่ต้องการอยู่กับคนเหล่านี้อีกต่อไป

ขณะที่ทุกคนพูดคุยและหัวเราะกัน คนที่ไปซื้อผักก็กลับมาถึง หลินไท่เฉิง ภรรยาของเขาและเสี่ยวอัน มีหน้าที่ทำอาหาร คนอื่น ๆ อยู่ที่นั่นเพื่อทานอาหารเท่านั้น ไม่มีใครอยากจะขยับกล้ามเนื้อเลย

กู้ฮ่าวอวี้ออกจากเมืองหนานเจียงไปเมื่อสองวันก่อน เจียงเหยายังคงไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับการไม่อยู่ของเขาในระหว่างการร่วมกลุ่มกันเช่นนี้

วันเสาร์เป็นงานเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่ของหลินไท่เฉิง และลู่อี้ชิงกับเจียงเหยามีงานของพวกเธอในวันอาทิตย์ ซึ่งรวมถึงอาลู่และต้าเค่อด้วย

ลู่อี้ชิงได้จัดการกับปัญหาต่าง ๆ เกี่ยวกับบ้าน และเธอได้สาวใช้คนใหม่เพิ่มอีกสองคน เพราะที่บ้านมีอาลู่และต้าเค่อแล้วจึงไม่จำเป็นต้องมีคนขับรถอีก

อาลู่และต้าเค่ออาศัยอยู่ในห้องเดียวกัน เช่นเดียวกับแม่บ้าน พวกเขาพักอยู่ที่ห้องชั้นล่าง ห้องซ้อมยิงปืนก็มีด้วยเช่นกัน ลู่อี้ชิงไม่ได้ทำการเปลี่ยนแปลงการตกแต่งบ้านอะไรมากมาย ห้องเดียวที่มีการตกแต่งมากที่สุดคือห้องซ้อมยิงปืน เจียงเหยาชอบมันมากตอนที่เธอเข้าไปในห้อง

ในวันอาทิตย์ ที่บ้านของเจียงเหยาและลู่อี้ชิงนั้นมีชีวิตชีวามากกว่าบ้านของหลินไท่เฉิง เมื่อวันก่อน นอกจากจะมีหลินไท่เฉิงและเพื่อนอีกห้าคนแล้ว ยังมีหวงเฉิงจิ้ง พ่อของเขากับหวงเฉินเฉินที่มาพร้อมกับของขวัญขึ้นบ้านใหม่ด้วย

หวงเฉินเฉินดีใจมากเมื่อเธอรู้ว่าเจียงเหยาและลู่อี้ชิงจะเป็นเพื่อนบ้านของเธอ

เธอวิ่งเข้าไปในบ้านพร้อมกับตะกร้าใบเล็ก ๆ ในอ้อมแขนของเธอ ทันทีที่เธอเข้าประตู เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะวางตะกร้าลงก่อนจะกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของลู่อี้ชิง “พี่อี้ชิง หนูพาพ่อกับปู่มายินดีกับพี่ด้วยค่ะ พี่อี้ชิง ดูสิ หนูเอาคุกกี้ที่หนูทำมาให้พี่ด้วย ไม่สวยเท่าไหร่ แต่อร่อยนะคะ หนูขอให้ป้าช่วยทำด้วยค่ะ”

“เฉินเฉิน ดูเหมือนว่าหนูจะรู้จักแค่พี่อี้ชิงเท่านั้น ไม่สนใจพี่เหยาเหยาแล้วเหรอ” เจียงเหยาเดินไปทางหวงเฉินเฉิน ขณะที่เธอกอดมีมี่ เธอจับอุ้งเท้าของมีมี่และทักทายหวงเฉินเฉิน

“สวัสดีเพื่อนตัวน้อย หวงเฉินเฉิน ฉันชื่อมีมี่ ฉันเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัวนี้ ฉันหวังว่าคุณจะชอบฉันนะ”

หวงเฉินเฉินยังคงอยู่ในอ้อมแขนของลู่อี้ชิง เมื่อเธอเห็นแมวในอ้อมแขนของเจียงเหยา เธอก็กระโดดใส่เจียงเหยาทันที “พี่เหยาเหยา หนูอยากอุ้ม หนูอยากอุ้ม”

ปกติมีมี่ไม่กลัวคน ดังนั้นเจียงเหยาจึงมอบเธอให้หวงเฉินเฉินอย่างง่ายดาย ลูกแมวรู้สึกถูกทอดทิ้ง ดังนั้นเธอจึงขยับเข้าไปใกล้หวงเฉินเฉิน เพื่อดึงดูดความสนใจของเธอ จากนั้นเด็กหญิงก็อุ้มมันขึ้น

มัวยากที่จะทำให้พอใจในขณะที่เขาเป็นแมวที่เอาแต่ใจ เมื่อเขาตกอยู่ในอ้อมแขนของหวงเฉินเฉิน เขาก็เตะมีมี่ลงไปที่พื้น ตอนแรกเขาต้องการอยู่ในอ้อมแขนของหวงเฉินเฉิน แต่เขาไม่คาดหวังให้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ทำตัวไร้เหตุผลเมื่อเธอเห็นเขารังแกมีมี่ เธอเอื้อมมือไปลูบหัวเขาและวิพากษ์วิจารณ์เขาอย่างจริงจัง จากนั้นเธอก็วางมัวลงบนพื้นแล้วพามีมี่ไปเล่นด้วยกัน