ยอดยุทธคลิกเดียว!! ตอนที่ 42 สังหารจอมยุทธขั้นสูงสองคน

“สังหารโลหิต!!”

ประกายแสงสีแดงฉานถูกตะวัดแหวกผ่านอากาศ เป็นคลื่นเสี้ยวพระจันทร์

ซู่เสี่ยวไป่เคลื่อนที่อย่างปราดเปรียว

กระแสพลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาอยู่ในเขตแดนผู้ฝึกยุทธขั้นสูงในทันที

การก้าวพริบตาของเขาด้วยวิชาวิถีควบคุมมิติ ทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณ

แม้ว่าพึ่งจะทะลวงขั้นเป็นผู้ฝึกยุทธขั้นสูงแล้วก็ตาม ถึงค่าสถานะที่ระบบได้ระบุเอาไว้ว่าความว่องไวของเขาคือจอมยุทธ์ขั้นสูงก็จริง แต่ความจริงแล้วความเร็วของซู่เสี่ยวไป่ในเวลานี้เทียบเท่ากับยอดยุทธขั้นแรกเลยด้วยซ้ำ!!

ทั้งสองคนนั้นไม่ได้อ่อนแอแต่อย่างใด

แต่เมื่อซู่เสี่ยวไป่เริ่มจู่โจมเขาก็ใช้ทุกวิชาที่เขามี และด้วยจอมยุทธทั้งสองคนนั้นกำลังประมาทคิดว่าผู้ฝึกยุทธขั้นกลางคงทำอะไรพวกเขาไม่ได้ ทำให้ทั้งสองไม่ทันตั้งตัว

เฉือด!!!

เสียงของใบมีดกรีดผ่านเนื้อและหนัง

หนึ่งในจอมยุทธขั้นสูงตั้งท่าป้องกันได้ทัน และเร่งเร้ากระแสพลังภายในร่างทันที แต่อีกคนนั้นไม่สามารถป้องกันได้ทัน ถูกคลื่นแสงโลหิตแดงฉานได้ปาดเข้าที่คออย่างไร้ความปราณี!!

จอมยุทธผู้นั่นถึงกับแน่นิ่งไปในทันที

พร้อมกับกระแสพลังชีวิตได้ดับหายไปพร้อมกัน!!

“…ตะ-ตายแล้ว!!”

จอมยุทธอีกคนที่อยู่ข้างๆ ที่ตั้งท่าป้องกันสำเร็จ

แต่เขาก็พบว่ากระแสพลังชีวิตของคู่หูของเขาหายไปแล้ว ในพริบตาเดียว! จอมยุทธขั้นสูงถูกกำจัดในพริบตาเดียว!!

และผู้ที่ลงมืออยู่ในเขตแดนผู้ฝึกยุทธขั้นกลาง… เดี๋ยวสิ ตอนนี้กลายเป็นขั้นสูงแล้ว!!

-รูม่านตาของจอมยุทธผู้นี้หดเล็กลงในทันที ราวกับเจอสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต

เขาสั่นเทาไปทั้งตัวด้วยความกลัว

เป็นความกลัวที่เขาไม่สามารถสรรหาคำใดมาอธิบายได้ ความหวาดกลัวนี้มันกำลังกัดกินหัวใจของเขา

เขาไม่อาจจะเชื่อได้ว่า จอมยุทธขั้นสูงต้องมาจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของผู้ฝึกยุทธขั้นกลาง

ต่อให้หาทั่วทั้งแผ่นดิน ก็ไม่มีทางที่จะหาผู้ฝึกยุทธขั้นกลางที่สามารถสังหารจอมยุทธขั้นสูงได้ในพริบตาเดียวหรอก!!

ถ้าพูดออกไป ก็คงมีแต่คนหากว่าเขาบ้าแน่นอน!!

เขาไม่มีทางเชื่อเลย หากไม่เห็นภาพนี้กับตา

“นะ-หนี”

“หนีเอาตัวรอดก่อน!!!”

จอมยุทธขั้นสูงถึงกับตัดสินใจหันหลังใส่เกียร์หมาวิ่งหน้าตั้ง!!!

เขากลัวการโจมตีของซู่เสี่ยวไป่เป็นที่สุด

เป็นการโจมตีที่ไม่ให้สุ่มไม่ให้เสียง และไม่สามารถรับรู้ได้!!

และที่สำคัญกระบวนท่าในการจู่โจมของเขานั้น ก็โหดเหี้ยมอำมหิตอย่างมาก ทำให้การป้องกันของจอมยุทธไร้ความหมาย

จอมยุทธขั้นสูงผู้นี้กำลังเผชิญหน้ากับอสูรกายแบบไหนกัน?

เหมือนเผชิญหน้ากับยอดยุทธขั้นแรกมากกว่า!!

หากต้องเผชิญหน้าตรงๆ กับชายผู้นี้ เขารู้ได้ในทันทีว่าไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่น้อย

“อยากหนีงั้นหรอ?”

“มันสายไปแล้วล่ะ”

แม้ว่าซู่เสี่ยวไป่จะไม่ชอบฆ่าคนก็ตาม

แต่ก็ต้องทำอะไรสักอย่างให้เจ้าหนุ่มจากตระกูลใหญ่นั้นรู้ซึ้งสะบ้าง ว่าเขากำลังเล่นอยู่กับใคร

อยากสะกดรอยตามเขางั้นหรอ?

งั้นนี่ คือราคาที่เขาต้องจ่าย!!

“กายาพยัคต์ทองคำ!”

เมื่อรู้ว่าซู่เสี่ยวไป่กำลังไล่ตามทัน จอมยุทธขั้นสูงคนสุดท้ายผู้หวาดกลัวสุดขีดถึงกับใช้วิชาทุกอย่างที่มีเพื่อหนีจากซู่เสี่ยวไป่

วิชาฝึกฝนร่างกายที่เขาใช้นั้นอยู่ในระดับละเอียดอ่อนเช่นเดียวกัน และสำเร็จถึงขั้นพื้นฐานแล้ว  แม้แต่การโจมตีของจอมยุทธขั้นสูงก็สามารถกันได้ครั้งสองครั้ง

ในขณะเดียวกันเขาก็หยิบอุปกรณ์สื่อสารออกมาจากแขนเสื้อของเขา

อุปกรณ์สื่อสารนั้นมีค่ามากในยุคนี้

มันมีค่ามากถึงขนาดที่ว่า ตระกูลจางไม่สามารถหาไว้ครอบครองได้ มีเพียง4 ตระกูลหลักอย่างตระกูลหลินเท่านั้นที่สามารถหามาได้

“นายน้อย ช่วยผมด้วย!!”

เมื่อพูดจบ เขาก็รู้สึกถึงไอเย็นๆ ที่ผ่านคอของเขาไป

จอมยุทธขั้นสูงผู้นี้ถึงกับรีบดีดตัวหลบแต่ก็ไม่พ้น

เขาเอามือกดบาดแผลที่คอเพื่อไม่ให้เลือดไหลหมดตัว!!

ซู่เสี่ยวไป่ก็โจมตีซ้ำเข้าไปอีกครั้ง แต่ด้วยวิชาฝึกฝนร่างกายของจอมยุทธขั้นสูงผู้นี้ ทำให้เขารอดจากการโจมตีในครั้งแรกไป

แม้ว่ากำลังของซู่เสี่ยวไป่ในตอนนี้เท่ากับจอมยุทธขั้นกลางก็ตาม

แต่พลังการโจมตีของเขาถูกเสริมขึ้นจากโลหิตสังหารทำให้การโจมตีของเขารุนแรงมากขึ้น

ที่จริงมันมากพอ ที่จะจัดการกับจอมยุทธขั้นสูงได้สบายๆ แต่เพราะวิชาฝึกฝนร่างกายของจอมยุทธผู้นี้ ทำให้การโจมตีครั้งแรกไม่สามารถปลิดชีพเขาได้

“เกิดอะไรขึ้น!!?”

ที่อีกด้านหนึ่ง หลินเฉินถึงกับผงะไปเมื่อได้ยินเสียงร้องของความช่วยเหลือจากลูกน้องของเขา

“นักปรุงยาคนนี้ มัน…ม”

ก่อนที่จะพูดจบเสียงของสัญญาณก็ขาดหายไป ตัวสื่อสารในมือของจอมยุทธผู้นั้นได้ขาดออกเป็นสองส่วน

พร้อมกับแขนของเขาที่ถูกเฉือนอย่างเลือดเย็น แผลเหวอะวะมากมายตามร่างกาย เส้นเลือดถูกตัดขาดจนเลือดนั้นไหลไม่หยุด

“นี้มัน…”

จางเหิงเต่อที่แอบมองดูอยู่ห่างๆ เขาเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันทำให้เขาพูดไม่ออก

สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวแบบสุดขีด ตาของเขาเบิกกว้างราวกับไข่ห่าน ปากของเขาอ้ากว้างราวกับว่ากำลังตกใจแบบสุดๆ

เมื่อกี่มันเกิดอะไรขึ้น!!

ฑูตซู่พึ่งจะสังหารจอมยุทธขั้นสูงในการโจมตีครั้งเดียว!!!

ส่วนจอมยุทธขั้นสูงอีกคนกำลังวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน นี้มันเรื่องจริงงั้นหรอ?!

นี้….นี้… นี้มัน

จางเหิงเต่อไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกที่มันอัดแน่นอยู่ในอกนี้อย่างไง

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะสรรหาคำพูดใดมาบรรยายภาพเหตุการณ์นี้ได้

ผ่านไปเพียงเดือนเดียวหลังจากที่ปะทะกับไอ้บ้าเดรก นั้นคือครั้งสุดท้ายที่จางเหิงเต่อได้เห็นการแสดงฝึมือของซู่เสี่ยวไป่

เหตุการณ์ในครั้งนั้น ทุกครั้งจางเหิงเต่อคิดถึงมันทีไร ก็อดขนลุกไม่ได้เลยสักครั้ง

แต่เวลาผ่านไปแค่เดือนเดียวความแข็งแกร่งของซู่เสี่ยวไป่มากขึ้นไปอีก ถึงกับจัดการกับจอมยุทธขั้นสูงได้ในพริบตาเดียว!!

นี่ไม่ใช่ว่าตัวของจางเหิงเต่อนั้นคุ้มกันคนที่แข็งแกร่งกว่าตนมาเป็นเดือนๆ เลยงั้นหรอ?

ดูเหมือนว่า สิ่งที่ซู่เสี่ยวไป่ต้องการให้คนอื่นมองเห็นว่าตัวเขานั้นอ่อนแอ ถ้าจะได้ผล

“ท่านไป่ ผมผิดไปแล้ว!! ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!!”

จางเหิงเต่อยังไม่เชื่อสายตาตัวเองที่จอมยุทธขั้นสูงต้องคลานเหมือนหมาและกำลังอ้อนวอนขอชีวิตกับผู้ที่อยู่ในเขตแดนผู้ฝึกยุทธ

เพียงไม่กี่ลมหายใจ

จอมยุทธผู้นี้ก็มีบาดแผลเต็มตัว

ที่คอ แผ่นหลัง หลังหัว

ซู่เสี่ยวไป่พยายามจู่โจมไปที่จุดอ่อนของเขา และซ้ำเข้าไปที่จุดเดิม หากไม่ใช่เพราะวิชาฝึกฝนร่างกายของจอมยุทธผู้นี้ ปานี้เขาคงตายไปนานแล้ว

ฉับ!!

ซู่เสี่ยวไป่ไม่สนใจคำร้องขอชีวิตของจอมยุทธผู้นี้เลย เขาตัดเอ็นร้อยหวายของจอมยุทธขั้นสูง ทำให้หนีเขาไปไหนไม่ได้อีก!!

จอมยุทธขั้นสูงยังคงร้องขอความเมตตาอย่างโหยหวน

ในแววตาของเขามองซู่เสี่ยวไป่ราวกับอสูรกายที่หลุดออกมาจากขุมนรก

แล้วทันใดเสียงร้องขอชีวิตของจอมยุทธขั้นสูงก็เงียบลง

ซู่เสี่ยวไป่ได้ฟันออกไปด้วยกระบวนท่าโลหิตสังหาร จนสามารถตัดหัวของจอมยุทธขั้นสูงได้

ในตอนนี้ จอมยุทธขั้นสูงสองคนได้ตายด้วยน้ำมือของซู่เสี่ยวไป่เป็นที่เรียบร้อย!!