บทที่ 39 ปรมาจารย์กลั่นโอสถ

บทที่ 39 ปรมาจารย์กลั่นโอสถ

“ปรมาจารย์การกลั่นโอสถ!”

“ข้าได้ยินผิดหรือเปล่า... เย่เฉียงบอกว่าเขาเป็นปรมาจารย์การกลั่นโอสถ?”

“นักกลั่นโอสถ คือกลุ่มคนที่มีอำนาจมากที่สุดในอาณาจักรเดือนดารา ตามตำนานเล่าว่ามีเพียงคนเดียวในรอบพันคนที่มีศักยภาพที่จะเป็น ปรมาจารย์กลั่นโอสถ!”

“ข้าไม่เคยคิดว่า เย่เฉียงจะเป็น นักกลั่นโอสถจริง ๆ นั่นหมายความว่าตระกูลเย่จะผงาดขึ้นมาหรือไม่” สมาชิกทุกคนในตระกูลเย่อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายของพวกเขา ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

มีอาชีพหนึ่งในอาณาจักรเดือนดาราที่เหนือกว่านักรบทั้งหมด และนั่นคือนักกลั่นโอสถ!

ตามชื่อที่บอกไว้ปรมาจารย์การกลั่นโอสถ สามารถกลั่นเม็ดยาได้ทุกชนิด นักกลั่นโอสถทุกคน เป็นเป้าหมายที่ทรงพลัง ผู้คนจะพยายามผูกมัดพวกเขาในทุกวิถีทาง พวกเขามีความโดดเด่นอย่างมาก

และตอนนี้ เย่เฉียงกล่าวว่าเขาเป็นนักกลั่นโอสถ หากนี่เป็นเรื่องจริง ตระกูลใหญ่อีกสามตระกูลในเมืองหยุนจง จะเปรียบเทียบกับตระกูลเย่ได้อย่างไร

เมื่อ เย่หยางเหยาได้ยินสิ่งที่เย่เฉียงพูด เขาก็ตกใจมาก

หนึ่ง! ข้อกำหนดสำหรับคนที่จะเป็นนักกลั่นโอสถนั้นเข้มงวดมาก จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาไม่เพียงแต่ต้องมีธาตุไฟเท่านั้น แต่เขายังต้องมีการรับรู้ที่แข็งแกร่งอย่างยิ่งด้วย!

โอกาสที่จะมีเพียงธาตุไฟ มีเพียง 80% และนักรบที่มีการรับรู้สูงนั้นหายากยิ่งกว่า ความแข็งแกร่งของการรับรู้ ถูกกำหนดตั้งแต่วินาทีที่เกิดขึ้นมา

เมื่อปรมาจารย์การกลั่นโอสถปรุงยา พวกเขาจำเป็นต้องควบคุมเปลวไฟ ตราบใดที่เปลวไฟมีขนาดใหญ่ขึ้นเล็กน้อย ยาทั้งหม้อก็จะกลายเป็นเถ้าถ่าน และความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็จะสูญเปล่า

เมื่อผู้คนมีประสาทสัมผัสอันทรงพลังเท่านั้นจึง จะสามารถควบคุมเปลวไฟได้ดี มิฉะนั้นแม้ว่าจะมีธาตุไฟเป็นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ มันก็ไม่มีประโยชน์

เป็นเพราะข้อจำกัดที่จะกลายเป็นนักกลั่นโอสถนั้นรุนแรง จนมีนักกลั่นโอสถน้อยมากในอาณาจักรต่าง ๆ นักกลั่นโอสถทุกคนล้วนมีเกียรติอย่างยิ่งและไม่มีใครกล้ายั่วยุพวกเขา

เย่หยางเหยา เป็นปรมาจารย์การกลั่นโอสถชั้นหนึ่งเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาอายุได้สามสิบปี เขาก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการกลั่นยา และเมือ่เขาอายุมากขึ้น เขาก็จดจ่อกับการฝึกฝนของเขาและหยุดกลั่นยา

ดังนั้น มีเพียงไม่กี่คนที่มีอายุมากเท่านั้น ที่รู้จักตัวตนของเขาในฐานะนักกลั่นโอสถ

แม้ว่าเย่หยางเหยาจะไม่ได้กลั่นยาอีกต่อไป แต่เขายังมีความสามารถในการตัดสินผู้คนที่เป็นนักกลั่นโอสถ หลังจากนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น " เย่เฉียง ปลดปล่อยจิตวิญญาณการต่อสู้ของเจ้า"

"ทราบแล้ว" เย่เฉียงตอบอย่างเย็นชา แม้ว่าเขาจะไม่พอใจที่เย่หยางเหยาสั่งให้เขาทำเช่นนั้น แต่เขาก็ยังปล่อยจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาออกมา

บอลไฟก่อตัวขึ้นในอากาศ มันมีขนาดประมาณครึ่งร่างมนุษย์ อุณหภูมิของมันสูงมาก และอากาศรอบๆ บิดเบี้ยวด้วยความร้อน

"เปลวไฟดีมาก!" เย่หยางเหยาชมเชย ใครก็ตามที่อยากเป็นนักกลั่นโอสถจะมีเปลวไฟแห่งจิตวิญญาณการต่อสู้แบบปกติ มีเพียงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ธาตุไฟอย่างเย่เฉียงเท่านั้นที่ทำได้

“ลองเปลี่ยนไฟของเจ้าให้กลายเป็นร่างมนุษย์ดูสิ” เย่หยางเหยากล่าว นี่เป็นการทดสอบเพื่อทดสอบการรับรู้ของปรมาจารย์การกลั่นโอสถ ผู้ที่ผ่านการทดสอบจะมีคุณสมบัติที่จะเป็นปรมาจารย์การกลั่นโอสถ

เย่เฉียงพยักหน้าตอบ เขาสะบัดนิ้วของเขา และไฟของเขาดูเหมือนจะถูกลมพัดปลิว ในชั่วพริบตา ร่างมนุษย์ที่ลุกเป็นไฟก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน

ทุกคนประหลาดใจมาก พวกเขาไม่ค่อยเห็นนักกลั่นโอสถมาก่อน เมื่อนักกลั่นโอสถที่มีชีวิต ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา คงจะน่าแปลกใจ หากพวกเขาไม่ตื่นเต้น

"เร็วมาก!" เย่หยางเหยาอุทานในใจ การควบคุมไฟของเย่เฉียงนั้นเร็วมาก นี่หมายความว่าเขาได้กลายเป็นนักกลั่นโอสถมาระยะหนึ่งแล้ว

เย่เฉียงอยู่ในสำนักเปลวไฟสีน้ำเงินเพียงปีเดียวเท่านั้น ไม่มีใครคิดว่าเขาจะกลายเป็นนักกลั่นโอสถที่ทุกคนเคารพ

“เจ้าเป็นบุตรชายที่ดีของตระกูลเย่ เมื่อมีเจ้าอยู่ ตระกูลเย่จะต้องเจริญรุ่งเรืองอย่างแน่นอน!”

เย่หยางเหยาไม่สงสัยในตัวตนของเย่เฉียงอีกต่อไปและหัวเราะอย่างเต็มที่ เขามักจะสงบเสงี่ยม แม้ว่าเขาจะถูกขัดจังหวะโดยคำถามของเย่สวี่ แต่การแสดงออกของเขาก็ไม่เปลี่ยนแปลงเลย

ในเวลานี้เขาหัวเราะอย่างเต็มที่ ราวกับว่าเขาอายุน้อยลงสิบปี ตั้งแต่เขารู้ฐานะของเย่เฉียง นี่หมายความว่า เย่เฉียงเป็น นักกลั่นโอสถจริงๆ!

เมื่อฝูงชนได้ยินคำยืนยันของผู้อาวุโสสูงสุด ทุกคนต่างพากันส่งเสียงเชียร์ นั่นคือ นักกลั่นโอสถอันสูงส่ง!

ผู้คนมากมายมองเย่เฉียงด้วยความชื่นชม พวกเขาก้าวไปข้างหน้า อยากจะชื่นชมการปรากฎตัวของนักกลั่นโอสถ

ข้อกำหนดในการเป็นนักกลั่นโอสถนั้นเข้มงวดมาก เนื่องจากเย่เฉียงกลายเป็นนักกลั่นโอสถ พรสวรรค์ของเขาช่างน่ากลัวขนาดไหน?

เย่เฉียงเป็นอัจฉริยะที่แท้จริง เขาเป็นทั้งผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้และ นักกลั่นโอสถ!

ชายทั้งสองคนจากสำนักเปลวไฟสีน้ำเงินที่ติดตามเย่เฉียง ต่างมองดูผู้คนจากตระกูลเย่ด้วยความรังเกียจ อย่างที่คาดไว้ พวกเขาเป็นคนบ้านนอก พวกเขาหยาบคายและไร้เหตุผล และพวกเขาไม่เคยเห็นโลกภายนอกแม้แต่น้อย

พวกเขามองไปที่ เย่สวี่อย่างเย็นชา เย่สวี่กล้าที่จะดูถูกสำนักของพวกเขา จากนั้นผู้อาวุโสใหญ่มองเย่เฉียงด้วยความตกใจ เนื่องจากเย่เฉียงไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในเวลานี้เขายิ้มอย่างมีความสุข

ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ก็บินลงมาด้วย พวกเขาแสดงความยินดีกับผู้เฒ่าอาวุโสใหญ่

ยาเม็ดที่เย่เฉียงมอบให้พวกเขา อาจเป็นโอกาสสำหรับพวกเขาในการสร้างความก้าวหน้าในเส้นทางศิลปะการต่อสู้ของพวกเขา

ครู่หนึ่งทุกคนดูเหมือนจะลืมเรื่องราวเกี่ยวกับเย่ไห่และ เย่สวี่ ผู้คนระดับสูงของตระกูลเย่ รวมตัวกันรอบ ๆ เย่เฉียง

เย่เฉียนเฉียนถอนหายใจ เย่สวี่ได้แสดงความสามารถเช่นเดียวกับนาง ตอนแรกนางคิดว่าในที่สุด เขาก็จะล้างความอับอายระหว่างการแข่งขันของตระกูลในครั้งนี้ได้

อย่างไรก็ตาม เย่เฉียงนั้นมีความสามารถมากกว่าเย่สวี่ นี่เป็นโชคชะตาที่แท้จริงที่เล่นกลกับมนุษย์ ทุกคนมองไปที่ เย่สวี่ด้วยความสงสาร จากนี้ไปเขาก็จะหายไปจากความทรงจำของคนอื่นๆ

ส่วนเย่ไห่รู้สึกตกใจในตอนแรก เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีนักกลั่นโอสถสองคนในตระกูลเย่ จากความเข้าใจของเย่ไห่ เกี่ยวกับเรื่องของเย่สวี่ บุตรชายไม่มีวันโกหก ดังนั้นเย่สวี่จึงเป็นนักกลั่นโอสถด้วย!

หลังจากที่ เย่ไห่ได้สติ เขาก็ไม่รู้สึกตื่นตระหนกเลย ไม่ว่าเย่เฉียงจะแข็งแกร่งเพียงใด ในระยะเวลาหนึ่งปีอันสั้น มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะกลั่นยาเม็ดที่มีพลังมากกว่า ยาเม็ดดอกบัวหยกสวรรค์

ดังนั้น เย่ไห่ตัดสินว่าความสามารถของเย่สวี่ในการปรุงยานั้นสูงกว่าของเย่เฉียง เขาเดินไปและตบไหล่ของเย่สวี่เบาๆ

เย่ไห่กล่าวอย่างนุ่มนวล: “สวี่เอ๋อร์ ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไร บิดาจะสนับสนุนเจ้า” ดวงตาของ เย่ไห่อ่อนโยนราวกับดวงอาทิตย์ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไว้วางใจ

เย่สวี่รู้สึกอบอุ่นในหัวใจของเขา เขาสาบานว่าจะไม่ทำให้บิดาต้องผิดหวัง เขามองไปที่เย่เฉียงที่ถูกรายล้อมไปด้วยฝูงชน การแสดงออกของเขาเย็นชาอย่างมาก

เย่สวี่ยิ้มอย่างเย็นชา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูกเหยียดหยาม “เย่เฉียง เจ้าคิดว่าจะเลี่ยงการต่อสู้กับข้าได้ เพียงเพราะว่าเจ้ากลายเป็นนักกลั่นโอสถหรือไม่ เจ้าช่างขี้ขลาดจริงๆ!”

ทุกคนได้ยินเรื่องนี้และมองไปที่ เย่สวี่ด้วยความประหลาดใจ เย่สวี่กล้าที่จะยั่วยุ นักกลั่นโอสถ!

เย่เฉียง กำลังประสบกับความสุขที่ได้รับจากผู้คนเยินยอ เมื่อเขาได้ยินคำพูดที่ดูถูกของเย่สวี่ ใบหน้าของเขาก็มืดลงทันที

เย่เฉียงพูดอย่างเย็นชา “เจ้าพูดว่าอะไรนะ?”