ตอนที่ 833+834 จะดีกว่าถ้าคุณไม่เข้าใจ

ตอนที่ 833 จะดีกว่าถ้าคุณไม่เข้าใจ

เธอจะสามารถให้การฝังเข็มครั้งแรกแก่เฉินเฟยไป่ เพื่อกระตุ้นข้อต่อของเขาในเวลาเพียงไม่กี่วัน

เมื่อเธอตระหนักว่าเฉินเฟยไป่นอนหลับสนิท เจียงเหยาทำได้เพียงบอกให้เขาหลับสบาย ๆ ในขณะที่เขายังสามารถทำเช่นนี้ได้

หลังจากที่เธอออกจากระบบการแพทย์ เจียงเหยาก็ลุกจากเตียง

“ยังไม่นอนเหรอ” เฉินซีหยางถาม

“ฉันเพิ่งจะตื่น” เจียงเหยาตอบอย่างใจเย็น

“พวกเราทำเธอตื่นหรือเปล่า” หลินเฉียวอยู่กำลังจะขอโทษ เมื่อเจียงเหยาบอกกับพวกเขาว่าไม่ใช่เพราะพวกเขา

“จู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างต้องทำ ฉันก็เลยตื่น ไม่เกี่ยวกับพวกเธอหรอก กินกันต่อเถอะ” เจียงเหยาลงจากเตียงของเธอและกลับไปที่โต๊ะหนังสือของเธอ เธอหยิบสมุดบันทึกเปล่าและปากกา แล้วเริ่มเขียนและวาดลงในนั้น

เมื่อสาว ๆ เห็นเธอเช่นนั้น พวกเขาจึงเดินตามเธอไปอย่างอยากรู้อยากเห็น – หลังจากนั้นสีหน้าของพวกเธอก็แตกต่างกันออกไป

“ว้าว อัจฉริยะตั้งใจเสียขนาดนี้เลยหรือ” เฉินซีหยางรู้สึกประหลาดใจ

“เงื่อนไขทางการแพทย์เหรอ อะไรล่ะ การผ่าตัดสลายบาดแผล ข้างหน้าของการผ่าตัดนี้คืออะไร ทำไมฉันถึงไม่เข้าใจ” เหวินเสวี่ยฮุ่ยเคาะสมุดบันทึกของเจียงเหยาด้วยท่าทางสับสน “เงื่อนไขเหล่านี้คืออะไร ฉันไม่เข้าใจ”

“ดีแล้วที่เธอไม่เข้าใจ” เจียงเหยายิ้ม เหวินเสวี่ยฮุ่ยเพิ่งเรียนได้เพียงสองเดือน แล้วเธอจะเข้าใจเงื่อนไขทางการแพทย์ได้อย่างไร นอกจากนี้ คำส่วนใหญ่ที่เขียนในสมุดบันทึกของเธอ ยังเป็นชื่อยาในระบบ ชื่อนี้เขียนไม่ง่าย เธอจึงใช้ตัวย่อมาแทน

เจียงเหยาไม่สามารถจินตนาการถึงแผนการรักษาที่เธอเห็นในระบบได้เลย หนังศีรษะของเธอถึงกับรู้สึกชาเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

หลังจากที่เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำความเข้าใจเรื่องนี้ เจียงเหยาก็สามารถพัฒนาแผนการรักษาตามฐานข้อมูลทางทฤษฎีของระบบได้

ขั้นตอนแรกคือการใช้ยากับบริเวณที่ได้รับผลกระทบเพื่อกระตุ้นเซลล์ที่นั่น มันไม่ได้ฟังดูเป็นเรื่องใหญ่มากนัก แต่ขั้นตอนแรกนั้นน่ากลัวที่สุด เพราะมันเกี่ยวข้องกับยาที่มีฤทธิ์แรงมาก เนื่องจากพวกเขาพลาดเวลาในการรักษาที่ดีที่สุด เป้าหมายคือเพื่อฟื้นฟูส่วนที่บาดเจ็บ

อย่างไรก็ตาม นั่นก็เท่ากับทำให้ผู้ป่วยต้องบาดเจ็บอีกเป็นครั้งที่สอง

ขั้นตอนที่สองคือ การตัดเนื้อบางส่วนเพื่อแต่งแผล โดยการเอาเนื้อเยื่อที่ตายแล้วออก

ขั้นตอนที่สามคือการปลูกถ่ายผิวหนังเฉพาะที่ ตามด้วยเภสัชวิทยา

และสุดท้ายคือเครื่องมือเลเซอร์ในการกำจัดรอยแผลเป็น

สำหรับการบาดเจ็บรุนแรงดังกล่าว เครื่องเลเซอร์จึงไม่สามารถลบรอยแผลเป็นได้อย่างสมบูรณ์ มันจะลดรูปลักษณ์ของมันลงเท่านั้น เมื่อเธอรับช่วงต่อกรณีของเฉินเฟยไป่ เจียงเหยาถามผู้ดูแลระบบว่าอุปกรณ์กำจัดรอยแผลเป็นด้วยเลเซอร์ในห้องปฏิบัติการจะช่วยวางแผนการรักษาได้หรือไม่ น่าเสียดายที่เธอได้รับการตอบรับเชิงลบ

เฉินเฟยไป่ถูกไฟไหม้อย่างรุนแรง และบาดแผลก็กว้างเกินไป ในกรณีของเจิ้งอี้มีการสึกกร่อนรุนแรง แต่เกี่ยวข้องกับพื้นที่ที่เล็กกว่ามาก ดังนั้นจึงจำเป็นต้องลองใช้อุปกรณ์ดู

หลังจากที่เธอจัดเรียงแผนแล้ว เจียงเหยาก็ไม่กล้าที่จะแจ้งให้เจิ้งอี้ เนื่องจากวิธีการรักษานั้นค่อนข้างไม่น่าเชื่อ

ขั้นแรกจะต้องทายากระตุ้นอย่างแรงที่แผล จะต้องใช้ยาชาเพียงเล็กน้อยกับยานั้น แต่ถึงอย่างนั้น ผู้ป่วยก็ยังคงเจ็บปวดอยู่หลังจากที่หมดฤทธิ์ยาชา เนื่องจากบาดแผลอยู่ใบหน้าของผู้ป่วยหญิง

เจียงเหยาจึงตัดสินใจที่จะระมัดระวังมากขึ้น เธอต้องการทดสอบกับผู้ป่วยเสมือนจริงในระบบก่อน ถึงจะบอกเรื่องนี้กับเจิ้งอี้ได้

__

ตอนที่ 834 ไม่ค่อยคุ้นเคย

เจียงเหยาไม่เคยเห็นวิธีการรักษาแบบนี้มาก่อน และเป็นสิ่งที่เธอได้รับจากระบบการแพทย์ เธอไม่แน่ใจเกี่ยวกับประสิทธิภาพหลังจากการรักษาขั้นสุดท้าย ดังนั้นเธอจึงต้องรอผลการทดลองเสมือนจริง

เธอจะปล่อยให้เจิ้งอี้เป็นหนูทดลองไปพร้อมกับการรักษาได้อย่างไร

“นี่คือสิ่งที่ เธอกำลังศึกษาร่วมกับอาจารย์ของเธอในตอนนี้เหรอ” เหวินเสวี่ยฮุ่ยย้ายเก้าอี้มานั่งข้างเจียงเหยา “แผนการรักษาเหรอ”

“ฉลาดเสียจริงนะ” เจียงเหยาพยักหน้าขณะที่เธอวางสมุดบันทึกกลับไปที่ตำแหน่งเดิม เธอเหยียดร่างกายและเหลือบมองไปที่มัว ซึ่งหลับไปแล้ว เธอถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เธอคิดว่าระบบการรักษาที่มัวมอบให้เธอนั้นมีอำนาจทุกอย่าง อย่างไรก็ตาม ยิ่งเธอเข้าใจมันมากขึ้นเท่าไหร่ เธอก็ไม่ได้รู้ทั้งหมดอย่างที่เธอคาดคิด

ดูเหมือนว่าวิทยาศาสตร์การแพทย์จะยังไม่ก้าวหน้าจนถึงที่จุดที่พวกเขาสามารถขจัดความเจ็บป่วยทั้งหมดได้ แม้แต่ในโลกของมัว ร่างกายมนุษย์ค่อนข้างบอบบาง ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะรักษาสุขภาพของตัวเอง

“นี่เป็นแผนการรักษาของเจิ้งอี้เหรอ คราวก่อนฉันได้ยินพ่อพูดที่บ้าน เขาบอกว่าเขาต้องการให้เทวแพทย์ดูว่าพอจะมีวิธีใดที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของเจิ้งอี้หลังจากเหตุการณ์กรดซัลฟิวริกได้หรือเปล่า” เหวินเสวี่ยฮุ่ยเดาถูก “พ่อของฉันบอกฉันว่า เขานัดกับเจิ้งอี้และลุงเจิ้งเย็นนี้”

เจียงเหยายิ้ม “ใช่ เธอเดาถูกแล้วล่ะ เธอรู้จักเจิ้งอี้ด้วยหรือ”

เธอรู้ว่ามันเป็นคำถามที่ไร้สารหลังจากที่เธอถามออกไป พ่อของเจิ้งอี้เป็นเพื่อนเก่าของอธิการบดีเหวิน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เหวินเสวี่ยฮุ่ยจะรู้จักกับเจิ้งอี้

“ฉันรู้จัก แต่ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอก พ่อแม่ของฉันพูดเสมอว่าฉันกับเจิ้งอี้เคยเล่นด้วยกันตอนที่เรายังเด็ก พวกเขายังบอกว่าฉันชอบติดตามเธอและเรียกเธอว่าพี่เสี่ยวอี้ เธอแก่กว่าฉันสองสามปี แต่พอโตขึ้น ฉันจำเธอไม่ได้จริง ๆ” เหวินเสวี่ยฮุ่ยส่ายหน้า “ฉันได้ยินเกี่ยวกับอุบัติเหตุนั้น ฉันเคยเห็นเธอเพียงครั้งเดียวหลังจากนั้น พูดตามตรง เธอดูน่ากลัวนิดหน่อย ไม่ใช่แค่รอยแผลเป็นของเธอ แต่ใบหน้าของเธอก็มืดมนและไร้ความรู้สึกอยู่เสมอ พ่อของฉันบอกว่าเธอแทบจะไม่เคยออกจากบ้านเลย และเธอก็ไม่ค่อยพูดด้วย”

“เจิ้งอี้เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ เธอได้รับบาดเจ็บจากใครบางคนที่ต้องการแก้แค้นเธอในที่ทำงาน เพราะงั้นเธอไม่ต้องกลัวเขาหรอก”

เจียงเหยาตบไหล่เหวินเสวี่ยฮุ่ย “คนที่ช่วยน้ำท่วมเป็นวีรบุรุษ และเจิ้งอี้ก็เป็นวีรบุรุษของประชาชนด้วยเช่นกัน พ่อของเธอบอกว่าเธอจับฆาตกรต่อเนื่องเข้าคุกได้ ในฐานะเจ้าหน้าที่ตำรวจอาชญากร เธอได้ดูแลพลเมืองของเมืองหนานเจียงให้ปลอดภัย เป็นเพราะคนอย่างเธอที่เราสามารถอยู่กันอย่างสงบสุขในเมืองนี้ เธอเข้าใจไหม”

เหวินเสวี่ยฮุ่ยตอนแรกคิดว่าคนอย่างเจิ้งอี้ดูน่ากลัว หลังจากที่เธอได้ยินคำอธิบายของเจียงเหยา เธอก็ตกตะลึง หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ในที่สุดเธอก็พยักหน้า

“ใช่แล้วล่ะ ทำไมฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ เจิ้งอี้เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ และเธอได้รับบาดเจ็บจากการทำงาน เธอเป็นฮีโร่ต่างหาก” เหวินเสวี่ยฮุ่ยตบศีรษะของตนเอง “จากนี้ไป ฉันจะปฏิบัติต่อเจิ้งอี้ให้ดีขึ้น ครั้งต่อไปที่เธอไปพบเจิ้งอี้ก็พาฉันไปด้วยสิ ฉันต้องแสดงความเคารพต่อเธออย่างเหมาะสม แล้วฉันจะเป็นกำลังใจให้เธอและช่วยเธอเผชิญกับชีวิตที่สงบมากขึ้น”

เหวินเสวี่ยฮุ่ยเป็นผู้หญิงแบบนั้น เจียงเหยาฟังคำพูดของเธอด้วยรอยยิ้ม เธอพยักหน้าและสัญญาว่าจะพาอีกฝ่ายไปด้วยในครั้งต่อไปที่เธอไปเจอกับเจิ้งอี้