584 - ดินแดนเยือกแข็ง

1894 - ดินแดนเยือกแข็ง

มีสิ่งมีชีวิตบางส่วนที่เดินอยู่บนเส้นทางโบราณ พวกมันยกเท้าขึ้นมาแต่ไม่สามารถเหยียบย่ำลงไปที่พื้นทุกสิ่งทุกอย่างแข็งค้างอยู่ตรงนั้น

นี่คือโลกที่เยือกแข็งลึกลับและน่ากลัว

ไม่มีสิ่งมีชีวิตเหลืออยู่ที่นี่ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนตายไปหมดสิ้นถูกแช่แข็งโดยไม่รู้ตัว

เห็นได้ชัดว่าเคยมีการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้นที่นี่อาวุธพิเศษและแสงศักดิ์สิทธิ์ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของพวกเขา แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกแช่แข็งจนสามารถมองเห็นได้

มีเมืองต่างๆที่ถูกทำลายโดยสิ่งประดิษฐ์ล้ำค่า ครึ่งหนึ่งของเมืองใหญ่นั้นถูกทำลาย ควันจากเปลวไฟพวยพุ่งขึ้นเศษซากปรักหักพังลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า

แต่ทั้งหมดก็ถูกแช่แข็งอยู่ที่นั่น ในขณะที่กำแพงเมืองพังทลายลงทุกอย่างก็หยุดนิ่ง

ไม่ไกลออกไปคือสิ่งมีชีวิตที่ร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยเลือดมีง้าวสงครามอยู่ในมือในสภาพกำลังพุ่งเข้าหาศัตรู อย่างไรก็ตามร่างของมันไม่ได้เคลื่อนไหว

การต่อสู้ที่นองเลือดครั้งใหญ่นี้คล้ายกับว่าถูกแทรกแซงจากพลังภายนอกทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างถูกแช่แข็งในพริบตา

สือฮ่าวเดินหน้าต่อไปด้วยความตกใจ มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถเคลื่อนไหวได้ตอนนี้สภาพจิตใจของเขารู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

ฉากแช่แข็งนี้ผ่านมากี่ปีแล้ว? มันเป็นเหมือนภาพวาดแห่งประวัติศาสตร์

ในขณะที่เขาเดินผ่านภูมิภาคนี้เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังหลุดเข้าไปอยู่ในช่วงเวลานั้น

หลังจากเดินไปข้างหน้าเป็นระยะทางหลายลี้ สือฮ่าวก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง เขาเห็นฉากที่ผิดปกติในสวรรค์เบื้องบน มีระลอกคลื่นที่ตรึงอยู่กับที่ซึ่งทอดยาวไปทั่วจักรวาล

นี่คือพลังกฎแห่งกาลเวลาอันยิ่งใหญ่ชนิดที่ว่าเขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย! หรือว่าเหตุการณ์ทั้งหมดจะเกิดขึ้นเพราะมัน!

มันจับต้องไม่ได้ราวกับระลอกคลื่นขนาดยักษ์ที่ทำลายสวรรค์และปฐพี มันถูกใช้บนดินแดนอันยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขตทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นฉากเยือกแข็งไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

สือฮ่าวตกใจ นี่มันพลังแบบไหนกันแน่?

อย่างไรก็ตามทำไมเขากลับไม่ได้รับอันตราย? มีบางอย่างบนร่างกายของเขาที่สามารถต่อต้านมันได้?

หรือจะบอกว่าทุกอย่างกลายเป็นรอยประทับของประวัติศาสตร์เขาเห็นเพียงฉากในอดีตเพียงแค่ภาพในอดีตเท่านั้น?

สือฮ่าวไม่รู้ เขามักจะรู้สึกว่าทุกอย่างสับสนวุ่นวายยากสำหรับเขาที่จะแยกความแตกต่างของช่วงเวลาปัจจุบันและอดีตนั้น

เมื่อเขาเดินหน้าต่อไปอัตราการเต้นของหัวใจก็พุ่งสูงวิญญาณของเขาสั่นไหวราวกับว่ามันกำลังจะระเบิด ในเวลานี้เขาหยุดนิ่งโดยรับรู้ถึงภัยคุกคามที่ร้ายแรงชนิดหนึ่ง

เขามาถึงจุดสิ้นสุดของแผ่นดินแล้ว ที่อยู่เบื้องหน้าเขาเป็นแม่น้ำสายยาว และสิ่งที่แปลกประหลาดก็คือแม่น้ำสายนี้ยังคงไหลเป็นปกติไม่ได้หยุดนิ่งเหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่าง

สือฮ่าวทำทุกอย่างที่ทำได้โดยเปิดใช้งานดวงตาสวรรค์เพื่อมองเข้าไปในความว่างเปล่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เขาเห็นการกระเพื่อมครั้งใหญ่ของกาลเวลา ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อดวงตาสวรรค์ของเขาใช้พลังออกอย่างเต็มที่จนคล้ายกับดวงอาทิตย์เล็กๆสองดวงเขาก็มองเห็นบางสิ่งบางอย่าง

ในขอบเขตของความว่างเปล่ามีโลกดวงเล็กๆมันมืดมนและลึกลับมากยากที่จะมองเห็นได้ชัดเจน แต่มันมีอยู่จริง มันคือต้นน้ำของแม่น้ำสายนี้เอง! อีกฝั่งมันเป็นสถานที่แบบไหน?

ระลอกคลื่นเวลาถูกปล่อยออกมาจากสถานที่แห่งนั้นอย่างแม่นยำ แม้กระทั่งตอนนี้พลังแห่งกาลเวลาก็ยังคงไหลออกมาไม่หยุด

“นั่นคือ…”

เมื่อดวงตาของสือฮ่าวส่องสว่างถึงขีดสุดเขาก็มองเห็นความจริงที่ซ่อนอยู่!

นี่คือโลกที่เต็มไปด้วยเลือดที่มีความเปล่งประกายของสงครามครั้งรุนแรงมากที่สุดกำลังปะทุขึ้น มีแสงแห่งเต๋าอมตะพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและกฎธรรมชาติที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ผสานเข้าด้วยกัน!

อย่างไรก็ตามทุกอย่างถูกแช่แข็ง!

สือฮ่าวเห็นต้นตอของเรื่องราวทั้งหมด มันเป็นระฆังขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนขอบของอาณาจักรโบราณที่งดงามนั้น

มันยิ่งใหญ่เกินกว่าจะเปรียบเทียบพลังของมันปราบปรามทุกด้านบนพื้นผิวของระฆังอาบไปเลือดจนกลายเป็นสีแดงฉาน

ทุกอย่างเริ่มชัดเจน ระลอกคลื่นที่เขาเห็นระหว่างทางถูกปลดปล่อยออกมาโดยอาวุธวิเศษชิ้นนี้ มันระงับทุกอย่างทำให้แม้แต่เวลาก็ยังหยุดนิ่ง

ระดับของการต่อสู้ครั้งนี้นั้นยิ่งใหญ่อย่างน่าเหลือเชื่อ สือฮ่าวสือฮ่าวสัมผัสได้ถึงพลังของสิ่งมีชีวิตระดับราชาอมตะอยู่ในนั้นด้วย

ระฆังนั้นมีขนาดใหญ่มากมันปราบปรามอาณาจักรด้วยคลื่นเสียงที่กระเพื่อมออกมา พลังของมันกระจายไปทั่วโลกแม้กระทั่งฝั่งนี้ก็ยังได้รับผลกระทบจนทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่งไป

มีการต่อสู้ที่รุนแรงการต่อสู้ครั้งใหญ่ที่น่ากลัว หลังจากที่ระฆังได้ปลดปล่อยพลังของตัวเองออกมาสิ่งมีชีวิตทุกคนที่เข้าร่วมสงครามก็ตายด้วยความสงบ

“มีตัวอักษร!”

สือฮ่าวเห็นสัญลักษณ์บนคลื่นระฆัง พวกมันไม่ได้อยู่ในยุคนี้ แต่มันถูกเขียนขึ้นด้วยตัวอักขระของเซียนโบราณ

ระฆังอันยิ่งใหญ่กำลังปลดปล่อยกฎเต๋าอันยิ่งใหญ่ของจักรวาลนี้ หลังจากใช้ความพยายามอยู่นานในที่สุดสือฮ่าวก็พอจะจับใจความได้ว่า “ไร้สิ้นสุด!” สือฮ่าวขมวดคิ้ว ในขณะที่เขารู้สึกสับสน

ความรู้สึกสงสัยเข้าเกาะกุมหัวใจของสือฮ่าว นี่คือระฆังของราชาอมตะไร้สิ้นสุดอย่างแน่แท้ เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่?

ดวงตาของสือฮ่าวจดจ่อดวงตาสวรรค์ของเขาปลดปล่อยแสงสีทองออกมาอย่างไม่สิ้นสุด เขาต้องการที่จะมองให้ทะลุและเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอาณาจักรนั้น

แต่มันไกลเกินไปราวกับว่ามันไม่ได้อยู่ในยุคนี้เขาจึงไม่สามารถตีความมันได้อย่างชัดเจน

ดวงตาของเขามองไปตามแม่น้ำนั้นและเคลื่อนไปตามมัน ทันใดนั้นเขาก็มองเห็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายมนุษย์สวมใส่ชุดสีขาวยืนอยู่ที่จุดสิ้นสุดของแม่น้ำ ชุดสีขาวของเขาโบกสะบัดไปตามสายลม

อย่างไรก็ตามในพริบตาทุกอย่างก็หายไป

สือฮ่าวได้รับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสที่วิญญาณดั้งเดิม เลือดไหลลงจากตาของเขาไม่หยุด แม้ว่าเขาจะบังคับตัวเองจนได้รับความทุกข์ทรมานแต่เขาก็ไม่สามารถมองเห็นคนที่สวมชุดขาวนั่งได้อีก

เขาต้องการเดินหน้าต่อไปตามแม่น้ำ แต่ร่างกายของเขาไม่สามารถรับมือได้อีกต่อไป เขารู้สึกเหมือนว่าถ้าเขาเดินต่อไปร่างกายและวิญญาณของเขาจะถูกทำลายไปด้วย

“เกิดอะไรขึ้นที่นั่นมันต้องมีอะไรอยู่แน่ๆ?” สือฮ่าวถามตัวเองพลางเช็ดเลือดออกจากตา

เขาเริ่มสงสัยว่าทุกสิ่งที่เขาเห็นนั้นเป็นของจริงหรือไม่!

ภาพแกะสลักเหล่านี้เป็นฉากที่แท้จริงหรือไม่?

หลังจากยืนอยู่ที่นี่เป็นเวลานานสือฮ่าวก็รู้สึกเหมือนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเดินตามเส้นทางเดิมเพื่อกลับสู่โลกที่เขาเคยอยู่

เส้นทางนั้นยากลำบากกระดูกในร่างกายของเขาปล่อยเสียงออกมาอย่างต่อเนื่องถูกบดขยี้จนแทบระเบิด

แม้จะได้รับการสนับสนุนจากคัมภีร์ที่ไม่อาจหยั่งรู้ก็ตาม!

ในที่สุดสือฮ่าวก็ออกมาจากประตูแห่งแสงและกลับมายังโลกที่เขาคุ้นเคย

เขาทรุดตัวลงริมฝั่งแม่น้ำด้วยเสียงหอบหายใจ ในที่สุดเขาก็สามารถหลุดพ้นจากสถานที่แห่งนั้นได้!

ในสถานที่แห่งนั้นพลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายของเขาถูกใช้ออกจนแทบจะแห้งเหือด

หลังจากพักผ่อนเป็นเวลานานสือฮ่าวนั่งลงเพื่อฟื้นคืนพลังของตัวเอง เขามองไปที่ประตู

มันน่าเสียดายมากเกินไปความแข็งแกร่งของเขายังไม่เพียงพอในตอนนี้ทำให้เขาไม่สามารถเดินทางไปต่อได้

“แม่น้ำนี้ต้นกำเนิดของมันแปลกเกินไป!” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง เขารู้สึกถึงความกลัว

“ข้าควรไปขอคำแนะนำที่ไหน” เขาขมวดคิ้ว มีคนไม่มากนักที่เขาสามารถปรึกษาในอาณาจักรที่ต่ำกว่า

ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึก? ถ้าเขาไปที่นั่นเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมากแน่นอนเพราะราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกคงกระตุ้นคำสาปสังหารอมตะขึ้นมาอีกครั้ง

แต่สือฮ่าวไม่มีแผนจะรับความทรมานในเร็วๆนี้ เพราะครั้งล่าสุดที่เขาไปที่ดินแดนปิดผนึกมันพึ่งผ่านมาไม่นาน

“ข้าจะมุ่งหน้าไปยังอาณาจักรแห่งความว่างเปล่า!” เขาตัดสินใจถามท่านปู่นกและผู้อาวุโสเหรียญเงิน

ยิ่งสือฮ่าวได้สัมผัสกับพวกเขามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกถึงความลึกลับมากขึ้นเท่านั้น หากเขาสามารถทำให้ทั้งสองคนระลึกถึงเรื่องราวในอดีตได้ พวกเขาจะต้องคายความลับที่ยิ่งใหญ่ออกมาอย่างแน่นอน