ตอนที่ 7 ราชามาเฟียเผชิญวิกฤติน้ำครั้งแรก
หลีหัวมองดูนาฬิกาตอนนี้เวลา 19.30 น. ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วสินะ หลีหัวเป็นคนมีมารยาทที่ดีก็เท่านั้น เธอทำอาหารเย็นเพื่อเขา เป็นการแสดงการต้อนรับ เขาคงจะรู้สึกเหงามากกับที่พักใหม่แห่งนี้ “เธอพูดกับตัวเอง”
ความจริงแล้วหลีหัวหาเหตุผลที่จะพูดกับเขาอีกครั้งมากกว่า เธอลุกขึ้นทันที เธอจำได้ว่าเธอมีนัดทานอาหารเย็นที่บ้านของป้าจาง
เธอร้อง “เปล่านะ” ฉันจะทิ้งโอกาสที่จะอยู่กับเจ้าชายสุดหล่อของฉันนี้ได้อย่างไร?
*ดิง* หลีหัวรู้ว่าต้องเป็นคุณป้าจางแน่นอน
“หลีหัว อาหารเย็นพร้อมแล้ว มาเร็ว !”
“หลีหัว เปิดประตูและยิ้มอย่างเขินอาย”
“ฮะ ฮะ ป้า ≈≈≈”
ป้าจางมองเธออย่าสงสัย “ทำไมมองหนูแบบนี้ละค่ะป้า”
ป้าค่ะ หนูกำลังจะบอกป้าว่าหนูทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”
ป้าจางบีบจมูกของหลีหัว “อุ้ย อุ้ย ป้าเดี่ยวจมูกหนูหักนะค่ะ”
ป้าจางพูดเสียงดัง “อย่ามาโกหกป้า ป้ารู้นะว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกำลังวางแผนที่จะกินข้าวกับ
ผู้เช่ารายใหม่คนนั้นด้วยกันใช่มั้ยล่ะ”
หลีหัวรู้สึกผิด “ป้าอย่าพูดพล่อยๆเหมือนหนูเป็นคนชั่วร้ายนะค่ะ”
หนูเป็นแค่ผู้หญิงที่กำลังมีความรักค่ะ ปากของเธอกระตุก
เธอพูดอย่างเพ้อฝันว่า “นี่แหละถึงเวลาที่ความรักของเรากำลังจะเบ่งบานแล้ว ซึ่งเธอไม่สามารถไปทานข้าวเย็นที่บ้านป้าจางได้”
ป้าจางถอนหายใจ “ที่รัก ป้าไม่รู้ว่าทำไมเศรษฐีอย่างเขาถึงมาพักอยู่ที่นี่ แต่ป้าคิดว่าหนูไม่ควรจะไปยุ่งเกี่ยวกับเขา โลกของเรามันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน”
ป้าได้ยินมาว่าผู้ชายที่ร่ำรวยมักมีผู้หญิงมากมายเข้ามาให้เขาเลือก
หลีหัวยิ้มและบีบแก้มของป้าจาง “คุณป้าน่ารักเสมอ ขอบคุณมากค่ะที่เป็นห่วงหนู แต่หนูยังไม่ได้เป็นอะไรนะค่ะ
ตกลงก็ได้ค่ะ “คุณป้ามีอะไรให้หนูทานบ้างค่ะ”
หลีหัวยิ้มสดใสขึ้น “นี่เป็นมื้อแรกของเราป้าจะทำอาหารให้หนูทานเอง”
“เธอทำอาหารครั้งสุดท้ายเมื่อไร?”
หลีหัวเงยหน้าขึ้น เธอรู้สึกว่าไม่มีคำตอบสำหรับคำถาม
“หนู - หนู ทำเมื่อสองสัปดาห์ก่อนค่ะ”
นั่นมันบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เขาไม่ได้เรียกว่าทำอาหารนะ ป้าจะทำอาหารอร่อยๆให้ทาน
โอ้ ! ป้าค่ะ หนูจะทำอาหารเองค่ะ มันไม่ยากหรอก มีวีดีโอสูตรการทำอาหารง่ายๆมากมาย แม้แต่เด็กอายุ 10 ขวบก็ยังทำได้นะค่ะ
ป้าจางพยักหน้า “เด็กเหรอ?” เด็กหนูไม่ใช่เด็กนะค่ะ
หลีหัวพูดขึ้น “ป้าค่ะ หนูจะจัดการเอง ตอนนี้หนูขอไปทำงานก่อนนะค่ะ อย่าพึ่งทำอะไรให้หนูเลย โอเคมั้ยค่ะ” สิ่งที่หลีหัว กำลังกังวลอยู่ในขณะนี้คือวิธีการทำอาหาร
ส่วนเหว่ยนั้นต้องเผชิญกับปัญหาที่ท้าทายกับตัวเองอย่างมากคือการอาบน้ำ
ปัญหาของเขาคือสัดส่วนความสูงของเขากับขนาดของน้ำที่มีขนาดเล็กและแคบจนเกินไป ซึ่งเขาต้องก้มลอดเข้าไปถึงจะสามารถเข้าไปได้
เขาเหลือบมองที่อ่างน้ำและรู้ได้ทันทีว่าเขาจะหน้าตาเป็นอย่างไรนะ หากเขาพยายามเข้าไปอยู่ในพื้นที่อันคับแคบนั้น
เหว่ยยืนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจ เดินเข้าไปอาบน้ำ แต่เมื่อเขาเปิดก๊อกน้ำก็ไม่มีน้ำไหลออกมาเหว่ยปิดแล้วเปิดใหม่อีกครั้งและมันก็ยังเหมือนเดิม คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน
นอกจากปัญหาเรื่องขนาดของห้องน้ำแล้ว ก็ยังมีวิกฤติอีกอย่างคือน้ำไม่ไหลอีกด้วย
เหว่ยออกจากห้องน้ำเพื่อเรียกฟูเหรินชู แต่แล้วจมูกของเขากระตุกขึ้นเหมือนได้กลิ่นอะไรไหม้ๆ
เหว่ยเดินเช็คดูรอบๆบ้านของเขาแต่ก็ไม่พบกลิ่นไหม้จากภายในบ้านของเขา
และแล้วเขาก็พบว่ากลิ่นไหม้นี้มันมาจากข้างนอก โดยเฉพาะบ้านหลังหนึ่งทางซ้ายมือของเขา
ไฟไหม้? ซงหลีหัวอยู่ที่ไหน?
ก่อนที่เขาจะรู้ตัว เหว่ยก็ได้มาถึงประตูห้องของหลีหัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขากำลังเคาะประตูห้องของเธออยู่
ครู่ต่อมา ประตูห้องก็ค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ และเขาก็เห็นใบหน้าของหลีหัว มีเขม่าดำๆเต็มใบหน้าและไหล่ของเธอ
หลีหัวตกใจตัวแข็ง เหว่ยก้มศีรษะมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
“บ – บอส คุณมาที่นี้ทำไมค่ะ แล้วทำไมคุณถึงมองฉันแบบนี้”
หลีหัวอยากจะร้องไห้ “พระเจ้าแกล้งฉันทำไม”
ฉันควรจะทำอาหารให้เขาประทับใจ และตอนนี้เขาเห็นฉันในสภาพแบบนี้ แย่ที่สุด
เหว่ยเห็นไม้พายในมือของเธอ แล้วถามว่า “ทำอาหารเหรอ?”
เธอตัวแข็งทื่อ ฉันจะพูดบอกคุณได้อย่างไรว่าฉันกำลังทำอาหารให้คุณทาน
“อย่าพึ่งวิ่งหนีฉันตอนนี้นะ คุณเห็นหน้าฉันเหมือนผีใช่ไหม่ล่ะ?”
ก่อนที่เธอจะได้คำตอบ เหว่ยก็ได้เดินเข้าไปในห้องของเธอทันที และก็ได้พบที่มาของกลิ่นไหม้ในห้องครั้งนี้เอง
หลีหัวเปิดตากว้าง “ไม่ ไม่ บอสอย่าเข้าไปข้างใน แต่แฉมันก็สานเกินไปแล้ว สภาพของห้องครัวที่เต็มไปด้วยเขม่าไฟสกปรก ปรากฏเต็มตาของเขา”
“บอสฉันอธิบายได้นะค่ะ” อย่าพึ่งเปลี่ยนใจที่มาชอบฉัน ได้โปรดเถอะ!”
เหว่ยมองไปที่ห้องครัว แล้วก็กลับมามองดูเธอ จากนั้นก้มองไปที่เธออีก และเหลือบกลับไปมองที่ครัว มองกลับไปกลับมา และสิ่งที่เธอปรุงอาหารในหม้อนั้น เหมือนอาหารขยะมากเกินกว่าจะกินได้
หลีหัว หัวเราะอย่าประหม่า “อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอนะค่ะ ฮ่า ฮ่า ....”
เหว่ยพูดอย่างใจเย็น “สั่งได้ตลอดนะ”
นี่คือการดูถูกที่ร้ายแรงต่อหัวใจของหลีหัวอย่างมาก
สำหรับหลีหัวแล้ว เธอมีทักษะด้านจิตวิทยา เธอรู้สึกได้ว่าเขาอยากจะพูดความจริงว่า ถ้าเธอทำอาหารไม่เป็นก็สั่งได้นะ!
เธอคิดผิดอย่างสิ้นเชิง ความฝันที่เธออยากร่วมรับประทานอาหารมื้อเย็นอร่อยๆกับเหว่ย บรรยากาศที่น่ารักและแสนหวานได้มลายไป
แต่ความจริงแล้ว วิธีการปรุงอาหารของเธอนั้นมันแสนจะแย่เพียงใด ไหล่ของหลีหัวทรุดลง “ฉันขอโทษค่ะบอส อันที่จริงฉันกำลังทำอาหารให้คุณทานนะค่ะ”
เหว่ยถามว่า “ทำอาหารให้ฉันเหรอ?”
“อ...ยินดีต้อนรับคุณในฐานะเพื่อนบ้านคนใหม่ค่ะ มิตรภาพและมารยาทที่ดี พร้อมกับอาหารค่ะ” และสำหรับความรักกำลังเติบโตของเรา เธอพูดเสริมในตอนท้ายอย่างเงียบๆ
เหว่ยก้มศีรษะขณะจ้องมองเธอ “อย่างนั้นเหรอ” เขารู้สึกทึ้งกับความคิดใหม่นี้ หลีหัวพยักหน้าแรงๆ
หลังจากคิดอยู่นาน เหว่ยก็พูดขึ้นว่า “ไปอาบน้ำทำความสะอาดตัวเองซะ”
ฮะ..?
เหว่ยจ้องมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า “ไปอาบน้ำ”
“โอ้! โอ้! ดูตาของคุณมองฉันสิ มันน่าสมเพชเหลือเกิน เมื่อคุณเห็นฉันในสภาพสกปรกน่าเกลียดแบบนี้”
มันแย่มากเลยเหรอ ที่คุณเห็นฉันในสภาพแบบนี้?
ดูเหมือนเขาจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง แต่หลีหัวไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร และเธอเองก็ไม่ได้สนใจ
หลีหัวพูดว่า “เดี๋ยวจะรีบอาบน้ำ”
เหว่ยตอบว่า “รอ”
