บทที่ 327 ปลอบโยนข้า
บทที่ 327 ปลอบโยนข้า ฉินจิ่นลูบหน้าผากอย่างแผ่วเบาพลางยิ้มอย่างจนปัญญา “เฮ้อ ต้องขอบคุณป้าจางที่เตือน บ่ายนี้ข้ายุ่งมากจนลืมไปว่ามีคนเช่นนี้อยู่ในบ้าน” “ท่านใจดีเกินไป หญิงสาวเช่นนี้จะเก็บไว้ข้างกายได้หรือ?” ป้าจางมองฉินจิ่นด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าไม่เห็นด้วยและสังเกตจากท่าทางแล้วราวกับนางแทบรอไม่ไหวที...
