บทที่ 273 เมืองหลวงเป็นสถานที่ที่น่ากลัว
บทที่ 273 เมืองหลวงเป็นสถานที่ที่น่ากลัว ดวงตาของเย่วเอ๋อเบิกกว้างพร้อมพยักหน้าอย่างจริงจัง “ตกลง พี่จิ่น” แม้กระนั้นฉินจิ่นก็ยังจับมือเด็กน้อยเอาไว้แล้วพาเดินไปยังลานบ้าน เมื่อมีความคิดว่าการอยู่ในพื้นที่กว้างขวางกว่านี้ย่อมดีกว่าเสมอ “ฮาฮา ออกมาเถิด” เมื่อเปิดประตูห้องด้านข้างแล้ว ฉินจิ่นเรียกฮาฮา...
