บทที่ 217 เงิน เงิน เงิน
บทที่ 217 เงิน เงิน เงิน “อืม” เพียงถ้อยคำสั้น ๆ กลับทำให้ดวงตาของเว่ยเหยียนซิ่นแดงก่ำได้ แม้เขาจะพูดอย่างหนักแน่นว่าไม่อยากรบกวนพี่ชาย แต่ดูเหมือนพี่รองยังคงห่วงใยและเตรียมแผนการช่วยเหลือเขาอยู่เสมอ “เมื่อเราล่าสัตว์ด้วยกัน ข้าไม่อาจเอาเปรียบเจ้าได้ สำหรับส่วนแบ่ง ข้าขอรับเพียงสามในสิบก็พอ” เว่ยเหย...
