บทที่ 206 ใครช่างหน้าไม่อาย
บทที่ 206 ใครช่างหน้าไม่อาย แม่ฉินร้องไห้ฟูมฟายเสียงดังขึ้นอีกพลางมือจับรถอยู่ในมือไม่ยอมปล่อย “ลุงหลี่ ชีวิตข้าช่างรันทดเหลือเกิน ท่านอายุมากแล้ว ช่วยตัดสินให้ข้าทีว่าลูกสาวที่ข้าอุ้มท้องมากว่าสิบเดือน แต่งงานไปแล้วตัดขาดกับข้าด้วยเงินเพียงสิบตำลึง เลือดเนื้อที่ออกมาจากตัวข้านั้นจะบอกว่าตัดแล้วก็ตั...
