ตอนที่ 2 ดำดิ่งสู่เกม
ดราโก้เหยาค่อยๆ เดินไปรอบห้อง
ภายในมีเครื่องฉายภาพโฮโลแกรมหลลายสิบเครื่อง ภาพที่พวกมันกำลังฉายนั้นไม่ใช่อย่างอื่นนอกจากเกมออนไลน์ที่ตายก่อนกำหนด เรียลเวิลด์ ในขณะที่ดูโฮโลแกรม พื้นฐานทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นระบบหรือแผนที่ของเกมนั้นก็เหมือนกับเรียลเวิลด์ที่กำลังทำให้โลกตกตะลึง แต่แผนที่นี้ถูกสร้างขึ้นจากพยายามของนักออกแบบเกมที่ทำงานอย่างหนกเพื่อจูบิแลนซ์เกม
หากเทคโนโลยีคลื่นสมองไม่ปรากฎออกมา ‘เรียลเวิลด์’ ของพวกเขาก็คงจะกลายเป็นเกมออนไลน์ชั้นนำในโลกอย่างไม่ต้องสงสย
แต่…
ไม่มีคำว่าแต่ ไม่มีคำว่า ‘ถ้าฉันรู้งี้นะ’ เช่นเดียวกัน
ชายหนุ่มหยิบโทรศัทพ์ของเขาออกมาและบันทึกข้อมูลสำรองของ ‘เรียลเวิลด์’ เข้าไปในอุปกรณ์ขนาดเล็ก ไม่มีใครสนใจที่จะดูข้อมูลเกมที่เป็นความลับอยู่แล้ว
เนื่องจากในวันรุ่งขึ้น เมื่อชายชราคนนั้นครอบครองบริษัท เขาอาจจะล้างข้อมูลทุกอย่างที่เป็นของเรียลเวิลด์เวอร์ชั่นล้าสมัยนี้
ข้างหลังเขามีเสียงประตูเปิดดังขึ้น และทีมนักออกแบบเกมของเขาก็เข้ามาในห้อง ทีมงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กหนุ่มคนหนึ่งนั้นกลั้นน้ำตาไม่ไหวและต่างพากันโอบกอดอดีตประธานหนุ่ม
ดราโก้เหยา เขาเป็นอัจฉริยะที่จบมาจากคณะเขียนโปรแกรมและออกแบบเกมของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลก ย้อนกลับไปในตอนที่เขากำลังเรียนอยู่ เขาอายุน้อยกว่าเพื่อนร่วมรุ่นห้าปีเพราะเขาเข้ามหาวิทยาลัยในฐานะอัจฉริยะข้ามชั้น
ผลผลิตแรกของเขาหลังจากจบการศึกษาก็ไม่ใช่สิ่งอื่นนอกจาก ‘เรียลเวิลด์’
…
ดราโก้เหยาออกจากบริษัทและกลับไปที่บ้านที่แทบจะไม่มีใครอยู่ของเขา นอกจากเตียงไนลอนและโทรศัพท์โบราณแล้ว มีเพียงแค่ขนมและอาหารสำเร็จรูปกระจายอยู่ทั่วห้อง
นี่คือทรัพย์สินสุดท้ายที่เขาครอบครอง และมันยังเป็นทรัพย์สินแรกที่พ่อของเขา พราวด์สกายเหยาซื้อมา ก่อนที่จูบิแลนซ์เกมจะก่อตั้ง พ่อของเขาได้สร้างบริษัทใหม่ขึ้นมาในห้องนี้ในตอนแรก
ดราโก้เหยาไม่มีปัญหาในการปรับการใช้ชีวิตที่หรูหราก่อนหน้านี้ของเขาให้กลายเป็นการใช้ชีวิตแบบประหยัด โดยไม่สนใจชุดสูทราคาแพงที่เขากำลังสวมอยู่ เขากระโดดลงไปบนเตียงไนลอน จิตใจของเขาเต็มไปด้วยคำถามเพียงอย่างเดียว ใครเป็นคนทรยศฉัน?
เป็นไปไม่ได้ที่จะลอกเลียนแบบทุกรายละเอียดเล็กน้อยของเรียลเวิลด เน่องจากมันมาจากความฝันที่เขามีในตอนที่เขาเป็นเด็ก โลกแห่งเกมที่เขาสร้างขึ้น มันมีตัวตนอยู่ในใจของเขานับตั้งแต่เขาจำความได้
ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะทั้งหมดจะกลายเป็นเรื่องบังเอิญ ความเป็นไปได้เดียวก็คือมีหนอนในทีมที่ขายข้อมูลเกม
แต่ความเป็นไปได้นั้นไม่สมเหตุสมผลอย่างแท้จริง โดยไม่คำนึงถึงข้อเท็จจรีงที่ว่านักออกแบบเกมล้วนเป็นคนที่น่าเชื่อถอได้ซึ่งถูกเลือกโดยดราโก้เหยาเอง แต่ก็ไม่มีความจำเป็นที่บริษัทอื่นจะต้องมาลอกเลียนแบบเกมของเขา ด้วยเทคโนโลยีคลื่นสมองที่ถูกพัฒนามาเป็นอย่างดีของพวกเขา ทุกเกมที่พวกเขาสร้างขึ้นจะประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง
ในขณะที่เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับมัน เขาก็ผล็อยหลับไป
ครั้งต่อไปที่ดราโก้เหยาลืมตาขึ้นมา มันก็เช้าแล้ว ในขณะที่ถอดชุดสูทที่รัดแน่นแล้ว เขาก็เปลี่ยนนมาใส่ชุดกีฬาที่สบาย
“รู้สึกดีขึ้นมาเลย” เขาพึมพำกับตัวเองในขณะที่มีเสียงการแจ้งเตือนดังขึ้นมาจากโทรศัพท์ของเขา
ต่างจากโทรศัพท์ในสมัยก่อน เนื่องจากโทรศัพท์สมัยใหม่มีฟังก์ชันมากมาย อาจกล่าวได้ว่าพวกมันไม่ใช่แค่โทรศัพท์ แต่ยังเป็นกระเป๋า โน๊ตบุ๊ค และแฟลชไดรฟ์ ไม่ต้องกล่าวถึงฟังก์ชันอื่นอีกมากมาย
“ใช่แล้ว ฉันอยากสั่งพ็อดเกมสำหรับเรียลเวิลด์ ใช่ เอาพ็อดเกมที่ดีที่สุด ส่งมายังเมืองตะวันออกที่หนึ่ง…”
ดราโกเเหยาคิดถึงทางเลือกของเขา และในท้ายที่สุด เขาก็ตระหนักได้ว่าวิธีที่ง่ายที่สุดในการเข้าใจทุกอย่างก็คอการเข้าเกมด้วยตัวเอง
เขามีลางสังหรณว่าเมื่อเข้าสู่เกม เขาจะได้รู้ถึงความจริงของสิ่งที่เกิดขึ้น ถึงอย่างนั้น ดราโก้เหยาในปัจจุบันก็ไม่รู้ว่าเขาจะเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้มากแค่ไหน
…
ใช้เวลาไม่นานนักกว่าที่พ็อดเกมแบบที่ดีที่สุดจะมาถึง ของที่ถูกสั่งซื้อตอนเช้าได้มาถึงก่อนค่ำ
ดราโก้เหยาส่งคนส่งของออกไปและตรวจสอบบัญชีธนาคารของเขา มีเงินหกหลักถูกหักออกจากบัญชีของเขา เขาไม่สนใจมันแม้แต่น้อย เขายุ่งกับการอ่านคู่มืออิเล็กทรอนิกส์ขนาดเท่าฝ่ามือในขณะทีตรวจสอบพ็อดเกม
นอกจากหมวกคลื่นสมองซึ่งเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดแล้ว พ็อดเกมก็ยังมีผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่สามารถบำรุงคนได้นานถึงสิบวัน ด้วยการตั้งค่าที่เหมาะสม ผู้คนถึงกับสามารถขับถ่ายในพ็อดได้ และฟังก์ชั่นการนวดของมันยังป้องกันไม่ให้กล้ามเนื้อเสื่อมสภาพเพราะไม่ได้ขยับตัวเป็นเวลานานได้
กล่าวตามตรง มันคือเทคโนโลยีหนึ่งที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอุตสาหกรรมเกม ดราโก้เหยาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับความน่าทึ่งของพ็่อดเกมนี้
เขาไม่ใช่คนธรรรมดา เขาคืออัจฉริยะที่ข้ามชั้นเข้าสู่มหาวิทยาลัยที่ดีที่สุด มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาสามารถบอกได้ว่าพ็อดเกมนั้นถูกผสมผสานด้วยเทคโนโลยีที่หลากหลาย และไม่มีทางที่จะถูกพัฒนามาได้ภายในเวลาหนึ่งหรือสองปี
ยิ่งเขาคิดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งปวดหัวมากขึ้น พ็อดเกมเป็นเหมือนกับปริศนา ทำให้เขาสับสนเมื่อเขามองมัน
ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเกี่ยวกับมัน
จากนั้นดราโก้เหยาก็ไปอาบน้ำก่อนที่จะกลับมาที่พ็อดเกมในสภาพเปลือยเปล่า ทั้งร่างกายของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้าม ปราศจากไขมันส่วนเกิน มันยากที่จะจินตนาการถึงนักเรียนอัจฉริยะและนักออกแบบเกมด้วยร่างกายอับสมบูรณ์แบบของเขา
เขาวางโทรศัพท์ในช่องบนพ็อดเกม ช่องสว่างขึ้นทันทีและเปล่งแสงสีขาวน้ำเงินสลัวในขณะที่มันแสกนและเชื่อมต่อข้อมูลในโทรศัพท์
สิ่งที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับเกมนี้ก็คือมันสามารถเชื่อมต่อกับโทรศัพท์ของผู้คนได้
ในเกมยังมีรายการ ‘โทรศัพท์’ มันเชื่อมต่อโดยตรงกับโทรศัพท์ที่เชื่อมต่อกับพ็อดเพื่อให้ผู้คนจะไม่พลาดสายที่สำคัญในขณะที่เล่นเกม ผู้คนยังสามารถใช้โทรศัพท์ของเขาเพื่อดำบางสิ่งที่ไม่ต้องขยับร่างกายนอกเกมได้ เช่น การค้าขาย และการประมูล
ดราโก้เหยานอนอยู่ในพ็อดเกม ด้วยความรู้สึกอันเย็นยะเยือกของโลหะที่กระตุ้นผิวของเขา เขารีบกดปุ่มภายในพ็อด
เมื่อฝ่าพ็อดปิดพร้อมกับเสียงฟู่ พ็อดเกมก็ปิดสนิท เนื่องจากมีการติดตั้งอุปกรณ์ระบายอากาศ ดราโก้เหยาจึงไม่ได้กลัวเลยว่าเขาจะหายใจไม่ออก
เมื่อฝาครอบปิดลง รูขนาดเล็กสี่รูที่อยู๋ใกล้ฝ่ามือและฝ่าเท้าของเขาก็พ่นของเหลวหนืดออกมา มันอาจเป็นอาหารเสริมที่สามารถบำรุงเขาได้นานสิบวัน ความรู้สึกอันเหนียวเหนอะ มันทำให้เขารู้สึกอึดอัด
“เอาล่ะ อย่างน้อยก็ไม่หนาวแล้ว” ดราโก้เหยาหัวเราะในขณะที่นิ้วของเขาชี้ไปยังปุ่มสีเขียวซึ่งเขาลังเลที่จะกด
เมื่อสารอาหารไปถึงลำคอของเขา ในที่สุดรูก็หยุดพ่นของเหลวที่น่าขยะแขยงออกมา แต่นิ้วของเขายังคงอยู่เหนือปุ่ม ‘เริ่ม’ จิตสำนึกของเขาถูกรบกวนด้วยบางสิ่ง แต่ความโกรธแค้นก็ยังคงพลุ่งพล่านในหัวใจของเขา
ในฐานะอัจฉริยะ เขามีสิทธิ์ที่จะภาคภูมิใจในตัวเอง
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพราะว่าเขาเป็นอัจฉริยะที่เขารู้สึกถึงความพ่ายแพ้ ก่อนที่เกมของเขานำเขาเข้าสู่สปอตไลท์ เกมที่เหมือนกันก็ได้ทำลายความฝันของเขาลง มันควรจะเป็นผลไม้ที่สุกงอมของเขาและทีมพัฒนาเกมที่ใช้เวลาในการพัฒนาเกมนี้!
ดราโก้เหยากัดฟันแน่น “ได้เลย!”
เขากดปุ่มอย่างแรง
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
