บทที่ 14 ข้าเพียงคนเดียว

บทที่ 14 ข้าเพียงคนเดียว

ณ ตระกูลเย่ เย่สวี่รีบกลับไปที่ห้องของเขาและเปิดกล่องผ้าที่ได้รับมาจากชายนิรนาม มีหยกอุ่น ๆ อยู่ในกล่องผ้าที่ส่องแสงสีเหลืองจาง ๆ มีเส้นใยคล้ายใบไม้จำนวนนับไม่ถ้วนบนหยกอุ่นๆ และของเหลวหยกใสราวคริสตัลไหลเวียนอยู่รอบๆ

“มันเป็นของเหลววิญญาณหยกจริงๆ!” เย่สวี่ตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับสิ่งของล้ำค่าจากชายนิรนามเป็นของขวัญ

“ตอนนี้ข้าอยู่ที่จุดสูงสุดของขั้นกลั้นพลังปราณระดับที่สอง ข้าสามารถทะลวงเลื่อนระดับได้ทุกเมื่อ ข้าจะใช้ของเหลววิญญาณหยก เมื่อข้าไปถึงระดับที่สามของขั้นกลั่นพลังปราณ และผลลัพธ์ของมันจะดียิ่งขึ้นไปอีก”

หัวใจของเย่สวี่สงบลงและเริ่มดูดซับจิตวิญญาณการต่อสู้ของเย่เฟยเหวิน

ห้าวันผ่านไปในพริบตา เย่สวี่ลืมตาและแสงสว่างจ้าก็แทงเข้าดวงตาของเขาทันที เขาหายใจเข้าลึกๆ และพ่นลมหายใจสีขาวออกมา ซึ่งสามารถทำให้เก้าอี้พังลงไปโดยไม่คาดคิด

“ข้าได้มาถึงระดับที่สามของขั้นกลั่นพลังปราณแล้ว!” เย่สวี่ยืนขึ้น และบริหารกล้ามเนื้อและกระดูกของเขา มีเสียงแตกร้าวออกมาจากกระดูกของเขา ไม่เพียงแต่เขาปรับปรุงการฝึกฝนของตนเองเท่านั้น แม้แต่จิตวิญญาณการต่อสู้กลืนกินระดับเทพเจ้าของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น หลังจากดูดซับจิตวิญญาณการต่อสู้ของเย่เฟยเหวิน

จากนั้นหูของเย่สวี่ขยับเล็กน้อย การเคลื่อนไหวภายในรัศมี 1.6 กิโลเมตร ไม่สามารถหลบซ่อนจากหูของเขาได้ เขาได้ยินเสียงกระซิบของศิษย์บางคนของตระกูลเย่

“ผู้อาวุโสสามรอเย่สวี่มาห้าวันแล้ว แต่เย่สวี่ยังไม่ออกมาจากห้อง เป็นไปได้ไหมว่า เขาหวาดกลัวจนโง่เขลาไปแล้ว?”

“ถูกต้อง ข้าได้ยินมาว่าร่างกายของ เย่เฟยเหวินเป็นอัมพาต เขาไม่ต่างจากคนพิการ ผู้อาวุโสสามนั้นโกรธจัดมาก ใครจะกล้าไปยั่วยุ  ตอนนี้เขาอยู่ในห้องโถงตระกูลเพื่อบังคับให้ผู้นำตระกูลส่งตัวเย่สวี่ไปให้เขา.”

เย่สวี่ได้สติและขมวดคิ้ว พลางขบคิดว่า “ห้าวันผ่านไปแล้ว?” เย่สวี่ไม่ได้คาดคิดว่า ห้าวันจะผ่านไปในพริบตา ในความรู้สึกของเขามันเป็นเพียงชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น

“ในช่วงห้าวันนี้ ผู้อาวุโสสามไม่กล้าบุกเข้าไปในห้องของข้า เป็นเพราะบิดาต้องขวางเขาเอาไว้ มิฉะนั้นการฝึกฝนของข้าจะถูกขัดจังหวะ”

เย่สวี่มีความคิดบางอย่างอยู่ในใจ ดังนั้นเขาจึงยืนขึ้น ในเมื่อผู้อาวุโสสามต้องการหาคำอธิบาย ดังนั้นเย่สวี่จึงไปหาเขาเพื่ออธิบาย

เย่สวี่เพิ่งเดินไปที่ทางเข้าห้องโถงตระกูล และในขณะนั้น เขาได้ยินผู้อาวุโสสามพูดในลักษณะคุกคามต่อบิดาของเขา:

“เย่สวี่และ เย่เฟยเหวินเป็นคนตระกูลเดียวกัน แต่เย่สวี่โจมตีเขาอย่างไร้ความปรานี แม้ว่าเย่เฟยเหวินจะทำให้เขาขุ่นเคืองด้วยคำพูด แต่เขาไม่ควรทำลายเส้นชีพจรทั้งหมดในร่างกายของเขา บุตรชายของข้าถูกกำหนดให้ต้องล้มป่วยไปตลอดชีวิต!”

“เย่สวี่มีจิตใจที่ชั่วร้าย มองไม่เห็นคนในตระกูลในสายตา เราควรทำให้เขาพิการและขับไล่เขาออกจากตระกูล!”

“เย่ไห่ ในฐานะผู้นำตระกูล เจ้ากำลังตามใจเย่สวี่เกินไป เจ้ามีสิทธิ์อะไรที่จะเป็นผู้นำตระกูล? เจ้าสมควรถูกขับไล่ออกจากตำแหน่งด้วย!”

ผู้อาวุโสอีกคนตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสสาม ตอนแรกพวกเขาคิดว่า เย่สวี่ทำลายจิตวิญญาณการต่อสู้ของเย่เฟยเหวิน แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าเส้นชีพจรของเย่เฟยเหวินจะถูกทำลายไปด้วย เย่สวี่โหดร้ายเกินไป

ทางด้านเย่ไห่นั้นพูดไม่ออก เขาส่งคนไปสืบสวนและพบว่า เย่สวี่กำลังต่อสู้กับเย่เฟยเหวิน จากนั้นเย่สวี่ทำให้เย่เฟยเหวินหลายเป็นคนพิการไปแล้ว

เมื่อผู้อาวุโสสามรู้เรื่องนี้ เขานำเย่เฟยเหวินที่น่าสงสารมาด้วยและเรียกร้องให้เย่ไห่ส่งมอบตัวของเย่สวี่ออกมา ในเรื่องนี้ทำให้เย่ไห่ไม่มีความได้เปรียบแม้แต่น้อย

“เจ้าเป็นแค่ผู้อาวุโส มีสิทธิ์อะไรมาทวงถามผู้นำตระกูล?” เย่สวี่เดินเข้าไปใน ห้องโถงตระกูลจ้องตรงไปที่อาวุโสสามและพูดด้วยเสียงที่ลึกล้ำ

“เย่สวี่ในที่สุดเจ้าก็โผล่หัวออกมา!” ดวงตาของผู้อาวุโสสามเต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่เขาไม่กล้าโจมตีเย่สวี่โดยตรง

ในความทรงจำของผู้อาวุโสสาม ที่ผู้อาวุโสใหญ่ได้รับบาดเจ็บจากเย่ไห่ ยังคงเปล่งประกายในใจของเขา แม้แต่ผู้อาวุโสใหญ่ก็ไม่สามารถเอาชนะเย่ไห่ได้ นับประสาอะไรกับเขา

ดังนั้นผู้อาวุโสสามจึงตัดสินใจใช้กฎของตระกูลเย่เพื่อประณามเย่สวี่ด้วยวิธีนี้ เย่ไห่จึงไร้ซึ่งคำพูดโต้แย้ง

“เย่สวี่ เจ้ารู้ความผิดของตนเองหรือไม่” ผู้อาวุโสสามกล่าวอย่างเย็นชา

“ข้าผิดอะไร” เย่สวี่กล่าวอย่างเฉยเมย

“เจ้าทำให้พี่น้องพิการและไม่เคารพผู้อาวุโส เจ้าไม่เห็นตระกูลอยู่ในสายตาของเจ้า ดังนั้นความผิดของเจ้าจึงยกโทษให้ไม่ได้! ตามกฎของตระกูล เจ้าจะทำลายจิตวิญญาณการต่อสู้ของตนเองและถูกขับออกจากตระกูลเย่!”

ดวงตาของ เย่สวี่เผยให้เห็นถึงความรังเกียจ เขากล่าวขึ้นว่า "ข้าเป็นบุตรชายของผู้นำตระกูล เย่เฟยเหวินดูหมิ่นข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาเรียกข้าว่าขยะและขู่ว่าจะทำลายจิตวิญญาณการต่อสู้ของข้าและทำลายกระดูกของข้าทั้งร่าง

ผู้อาวุโสที่สาม เจ้าไม่ได้แยกแยะถูกผิด เจ้าไม่เคารพผู้นำตระกูลและยืนกรานที่จะลงโทษข้า การกระทำของเจ้าละเมิดกฎของตระกูลหรือไม่?”

" หรือเจ้าคิดว่า...เจ้าสามารถลบล้างกฎบางเรื่องได้โดยตรง "

"เจ้า!" นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้อาวุโสสามได้ยินคำหยาบคายเช่นนี้ เขาพลันพูดไม่ออก หากคำพูดของเย่สวี่คือความจริง แม้ว่าผู้อาวุโสสามจะเป็นผู้อาวุโส อนาคตของเขาก็จะไม่จบลงอย่างไม่น่าดูแน่นอน

ผู้อาวุโสบางคนเหลือบมองเย่สวี่ด้วยความตกใจ พวกเขาคิดว่าเย่สวี่อ่อนแออยู่เสมอ แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าคำพูดของเขาจะเฉียบคมมากในวันนี้

เมื่อเย่ไห่ได้ยินคำพูดของเย่สวี่ว่า เย่เฟยเหวินต้องการทำลายจิตวิญญาณการต่อสู้ของเย่สวี่และทำลายกระดูกทั้งร่างของเขา ดวงตาของเขาก็เย็นชา

เย่ไห่ไม่ได้ยินเรื่องนี้จากรายงานครั้งก่อนของเขา ดูเหมือนว่ายังมีใครบางคนในตระกูลเย่ที่ปกปิดเรื่องนี้เอาไว้ จากนั้นเย่สวี่มองไปที่ผู้อาวุโสคนอื่นด้วยท่าทางสงบนิ่ง ทุกคนมีสีหน้าที่แตกต่างกันไป

ในอดีตเย่สวี่ขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงกับคนอื่น ในแง่ของความสามารถในการต่อสู้ เขาจะสู้กับใครได้?

จากนั้นผู้อาวุโสสามได้กระซิบกระซาบกับผู้อาวุโสอีกคน เนื่องจากรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ คำพูดของเย่สวี่ ทำให้เขาสูญเสียศีลธรรมของการประพฤติตนในการดำรงตำแหน่งของผู้อาวุโส

ดวงตาของเขากลอกไปมา และทันใดนั้นเขาก็ตะโกนใส่เย่สวี่ว่า "คุกเข่า!" ผู้อาวุโสสาม อยู่ในขั้นวารีสวรรค์ระดับแปด  เสียงตะโกนของเขาจะทำให้ผู้ที่มีจิตใจอ่อนแอ ทรุดตัวลงกับพื้นทันที

ตราบใดที่เย่สวี่คุกเข่าลง เขาจะบังคับให้เย่สวี่ยอมรับความผิดพลาดของตนเองได้

เมื่อ เย่สวี่มาที่ห้องโถงตระกูล เขาก็ตื่นตัวมากขึ้น ดวงตาของผู้อาวุโสสามกลอกไปมา เนื่องจากเขากำลังคิดที่จะใช้กลอุบายสกปรก เสียงของอาวุโสสาม ในขั้นวารีสวรรค์ แต่ไม่มีผลกับเย่สวี่

เย่สวี่มีจิตใจที่แน่วแน่และด้วยความช่วยเหลือของพลังมนต์มังกรสะกด การโจมตีของผู้อาวุโสที่สามย่อมไม่มีผลกับเขา

"เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?" เย่ไห่ตกใจมาก แม้ว่าเย่สวี่จะไม่เป็นอะไร แต่สิ่งนี้ทำให้เย่ไห่โกรธมาก ผู้อาวุโสสามไม่สนใจเย่สวี่ เขาหันกลับมาพูดกับคนอื่นๆ ว่า

“เย่เฟยเหวินเป็นอัจฉริยะของตระกูล เขาทะลวงไปถึงระดับที่สามของขั้นกลั่นพลังปราณ ตั้งแต่อายุยังน้อย เย่สวี่ริษยาเขา ดังนั้นเขาจึงทำลายพรสวรรค์ของเขาลงไป!”

ใบหน้าของผู้อาวุโสที่สามมืดครึ้ม เขาพูดด้วยท่าทางขมขื่น “หากเย่สวี่ไม่ถูกลงโทษ ข้าเกรงว่าตระกูลเย่ทั้งหมดจะถูกเขากำจัดไปทีละคน!”

อาวุโสทุกคนตกตะลึงและใบหน้าของพวกเขามืดลง เย่สวี่เป็นตัวแปรที่ไม่แน่นอนในตระกูล

"คิดจะทำเช่นนี้หรือ?" เย่สวี่เงยหน้าขึ้นและร้องถาม โครงร่างใบหน้าอ่อนเยาว์ของเขาเริ่มเข้าสู่วันหนุ่ม ทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น

“หากเป็นเช่นนั้น ถึงคราวที่ข้าต้องพูดบ้าง” เย่สวี่ยิ้มจาง ๆ ราวกับว่าเขาไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติของผู้อาวุโสในตระกูล

“เย่เฟยเหวินมีอายุสิบห้าปีในปีนี้ และเขาได้ใช้ยานับไม่ถ้วนเพื่อไปถึงระดับที่สามของขั้นกลั่นพลังปราณ จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาเป็นธาตุน้ำแข็งที่มีพลังทำลายล้างสูงสุด”

“เมื่อหกวันก่อน ข้ายังคงเป็นขยะตามที่ทุกคนพูดถึง หกวันต่อมา ข้าได้ทำลายสิ่งที่เรียกว่าอัจฉริยะของเจ้าด้วยการจู่โจมเพียงครั้งเดียว”

“เย่เฟยเหวินที่มีพรสวรรค์เหนือกว่าคนนับร้อยคน ไม่สามารถเทียบได้กับข้า พวกเจ้าจะต้องการเขาเพื่ออะไร?”

“ข้าคนเดียวก็เพียงพอที่จะชุบชีวิตคใหม่ให้ตระกูลเย่แล้ว” ผู้อาวุโสสามต้องการปลุกระดมผู้อาวุโสทั้งหมดให้ฆ่าเย่สวี่ แต่ตอนนี้เย่สวี่ใช้ความแข็งแกร่งของเขา เพื่อบอกพวกเขาว่า เขาเพียงคนเดียวที่เท่ากับอัจฉริยะร้อยคน!

ทุกคนต่างครุ่นคิดอยู่ลึกๆ แน่นอนว่าการพัฒนาของเย่สวี่นั้นรวดเร็วเกินไป เมื่อนึกย้อนกลับไป ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปีกว่าจะไปถึงระดับที่สามของขั้นกลั่นพลังปราณ

เย่สวี่ใช้เพียงหกวัน เขาเป็นอัจฉริยะแบบใดกัน? จากนั้นสายตาของผู้อาวุโสคนอื่น ๆมองไปยังเย่สวี่เปลี่ยนไป บางทีการเติบโตของตระกูลเย่อาจจะขึ้นอยู่กับเย่สวี่!

เย่ไห่มองไปที่ เย่สวี่และยิ้มด้วยความโล่งใจ นี่คือบุตรชายของเขา

เขามองไปรอบๆคนอื่นๆ แล้วพูดว่า “ข้าคิดว่าไม่มีใครสงสัยในตัวของบุตรชายแล้ว ในกรณีนี้ยกเลิกการประชุม” เมื่อมองไปที่ร่างที่จากไปของเย่ไห่และ เย่สวี่ ผู้อาวุโสที่สามรู้สึกอึดอัดในอกของเขา

คราวนี้เขากลายเป็นสะพานให้เย่สวี่แสดงตัวตนที่โดดเด่นออกมา แต่พรุ่งนี้จะเป็นวันที่เย่สวี่เข้าค่ายโลหิตเยือกเย็น!

“เย่สวี่ เมื่อเจ้าเข้าไปในค่ายเมื่อใด... มันจะเป็นวันตายของเจ้า!”