บทที่ 113 ข้าไม่รับ
บทที่ 113 ข้าไม่รับ นี่ก็สามารถบอกถึงความคิดของนางได้แล้ว หน้าแดงและอธิบายเสร็จแล้ว ฉินจิ่นก็ซบอยู่ในอ้อมอกของเว่ยเหยียนถิงอย่างหดหู่ ละอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา เว่ยเหยียนถิงนั่งตัวตรงอย่างดีใจ โอบไหล่ของนางเอาไว้แน่น “เจ้าพูดจริงๆนะ อาจิ่น” เป็นเพราะว่าตื่นเต้น เสียงของเขาเลยดังขึ้นกว่าปกติหลายเท่...
