บทที่ 10 เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่ในค่ายโลหิตเยือกเย็น
บทที่ 10 เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะอยู่ในค่ายโลหิตเยือกเย็น
ในตอนนี้ ทุกคนในโรงอาบน้ำพุร้อนตกตะลึงและตกใจ ยังไม่ได้สติ ในบรรดาผู้ที่เคยกล่าวอย่างมั่นใจว่า เย่สวี่จะต้องจบเห่อย่างแน่นอน ตอนนี้รู้สึกเสียใจอย่างหาที่เปรียบมิได้
พวกเขาต้องการที่จะกล่าวอย่างเหนือกว่าเย่สวี่ที่เป็นขยะ แต่ทว่าคนอย่างเย่สวี่ ที่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ ขั้นกลั่นพลังปราณระดับที่สองได้ ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ถ้าเขาเป็นขยะ แล้วพวกเขาคือตัวอะไร?
จากนั้นเย่สวี่เช็ดหลังมือของเขา ที่ถูกย้อมด้วยเลือดของเย่จื่อหรงออกอย่างรังเกียจ เขาค่อยๆเดินเข้าหา เย่จื่อหรง เมื่อนางเห็นเช่นนั้น จึงใช้มือซ้ายที่เหลืออยู่ เพื่อถอยหลังด้วยความหวาดกลัว และอยากจะหลบหนีจากเย่สวี่
“อย่าเข้ามานะ!” เย่จื่อหรงหลั่งเหงื่อเย็น ๆ ออกมาเนื่องจากความเจ็บปวด และนางพูดด้วยความหวาดกลัว
“เจ้าบอกว่าข้านั้นแอบดูเจ้าอาบน้ำ ด้วยเหตุนี้ เจ้าไม่เพียงต้องการให้ข้าคุกเข่าและขอโทษเจ้า และเจ้ายังต้องการไล่ข้าออกไปจากที่นี่ นอกจากนี้เจ้ายังจะควักดวงตาของข้าและทำลายจิตวิญญาณการต่อสู้ของข้า” เย่สวี่กล่าวอย่างเย็นชา
“ข้าผิดไปแล้ว คนที่แข็งแกร่งอย่างเจ้า จะมาแอบดูข้าอาบน้ำได้อย่างไร ทั้งหมดนี้เป็นความเข้าใจผิด” เย่จือหรงรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้ม "ตราบใดที่เจ้าปล่อยข้าไป ข้าจะทำทุกอย่างที่เจ้าต้องการ แม้ว่าเจ้าต้องการให้ข้าเป็นผู้หญิงของเจ้าก็ตาม"
หลังจากที่ เย่จื่อหรงพูดจบ นางก็แสร้งทำท่าทางน่าสงสาร นางต้องการที่จะเกลี้ยกล่อมเย่สวี่ เนื่องจากความแข็งแกร่งของเย่สวี่นั้นน่ากลัวเกินไป เขาสามารถทำให้ผู้คนสูญเสียจิตวิญญาณการต่อสู้ไปเลย
ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาทำให้เย่จื่อหรงที่ภาคภูมิใจในการต่อสู้ของตนเองกลายเป็นเรื่องตลก!
เมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเกินไป คนพวกนี้จะอ่อนน้อมและไม่กล้าเย่อหยิ่งอีกต่อไป สำหรับ เย่จื่อหรง หากนางสามารถอยู่กับเย่สวี่ได้จริงๆ น่าจะดีกว่าที่จะอยู่กับเย่เฟยเหวิน
ท้ายที่สุด เย่สวี่เป็นผู้สืบทอดของตระกูลเย่
“เจ้าคิดว่านี่เป็นแค่ความเข้าใจผิด? และเจ้ายังต้องการเป็นผู้หญิงของข้า” ปากของเย่สวี่ขดตัว และเยาะเย้ย เขารู้สึกว่ามันไร้สาระมาก ๆกับความคิดของนาง
เมื่อเย่จื่อหรงคิดว่าเย่สวี่อ่อนแอ นางก็ต้องการที่จะข่มขวัญเย่สวี่ เพียงเพราะเย่สวี่ใช้อ่างอาบน้ำที่นางชื่นชอบ นางจึงด่าทอ และเมื่อเย่สวี่บังเอิญเห็นเรือนร่างของนาง นางก็อยากจะควักดวงตาของเย่สวี่ออกมา
ต่อมาเมื่อเย่จื่อหรงพบกับเรื่องโชคร้ายติด ๆ กัน นางจึงต้องการใช้เย่สวี่เพื่อระบายความโกรธในใจของนางและขู่ว่าจะฆ่าเย่สวี่
แต่ตอนนี้ เย่จื่อหรงกลายเป็นผู้พ่ายแพ้ นางกลับไม่รู้สึกละอายใจ และยังบอกด้วยว่าทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด นางยังต้องการที่จะเป็นผู้หญิงของเย่สวี่เพื่อเห็นแก่อำนาจ
ผู้หญิงราคาถูก และเป็นนกสองหัวเช่นนี้ เย่สวี่รู้สึกรังเกียจอย่างยิ่ง
"ไม่จำเป็น." เย่สวี่หันศีรษะและไม่มองมาที่นางอีกต่อไป จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ผู้หญิงอย่างเจ้ามันน่าขยะแขยง เจ้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นคนรับใช้ของข้าด้วยซ้ำ”
หลังจากพูดอย่างนั้น เย่สวี่ก็หันหลังกลับและจากไป เขาเพิกเฉยต่อการจ้องมองที่เขินอายและโกรธเคืองของเย่จื่อหรง และหลงเหลือเพียงแผ่นหลังให้นางมองจนลับสายตา
ภายในตระกูลเย่ ห้องโถงห้องหนึ่งกำลังอยู่ในบรรยากาศตึงเครียด เย่เฟยเหวิน มองไปที่เย่จื่อหรงด้วยใบหน้าสังเวชใจและคำพูดของแพทย์ยังคงก้องอยู่ในหูของเขา
“แขนขวาของนางบาดเจ็บสาหัส และกระดูกของนางก็แตกเป็นผุยผง แม้ว่าข้าจะให้ยารักษากระดูกแก่นาง แต่ข้าไม่สามารถรักษาแขนของนางได้ ขอโทษด้วยที่ข้าทำอะไรไม่ได้”
เม็ดยารักษาแบ่งออกเป็น 9 เกรด แต่ละเกรดแบ่งออกเป็น 9 สี มีสีดำ ทอง แดง ส้ม และเหลือง เขียว ฟ้า และม่วง
ยารักษากระดูกเป็นยารักษาสีทองระดับสูงมีผลลัพธ์ที่มหัศจรรย์ในการรักษาอาการบาดเจ็บของกระดูก แต่กลับไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเย่จื่อหรงได้ เย่สวี่ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ
เมื่อเย่เฟยเหวินนึกถึงคำพูดที่เกินจริงของเย่จื่อหรง และความโกรธก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา แม้ว่าเย่จื่อหรงเป็นเพียงของเล่นสำหรับเขา แต่ทุกคนในตระกูลเย่ ต่างก็รู้ว่าเย่จื่อหรงเป็นผู้หญิงของเขา
เย่สวี่ไม่เพียงแต่ทุบตีผู้หญิงของเขาเท่านั้น เขาจ้องมองร่างกายของนางด้วย นี่เป็นความอัปยศราวกับตบหน้าเขาฉาดใหญ่! ในฐานะบุตรคนสุดท้องของผู้อาวุโสสาม เย่เฟยเหวินได้รับความสนใจจากทุกคน
เขาไม่เคยได้รับความอับอายเช่นนี้มาก่อน เขาจะทนรับการรังแกจากขยะอย่างเย่สวี่ไม่ได้! ใบหน้าของ เย่เฟยเหวินมืดครึ้ม เขาตัดสินใจที่จะสั่งสอนเย่สวี่ให้หลาบจำ!
เย่สวี่ไม่รู้ว่าเย่เฟยเหวินกำลังคิดอะไรอยู่ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้..แต่เขาก็ไม่สนใจ เขานั่งสมาธิและกำลังควบคุมพลังงานของเขา ในการดูดซับพลังงานทางวิญญาณ
แม้ว่าทักษะมนต์มังกรสะกดจะทรงพลัง แต่ก็ไม่ง่ายสำหรับเขาที่จะฝึกฝนทักษะนี้ เขาต้องพยายามหลอมรวมร่างกายที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพลัง
ในชั้นแรกคือการควบคุมร่างกาย และต้องค่อย ๆ ควบคุมร่างกายอย่างค่อยเป็นค่อยไปหลายครั้ง ก่อนที่เขาจะสามารถเลื่อนระดับไปสู่ระดับที่สองได้
หลังจากเป็นเวลานาน เย่สวี่หายใจออก และกำหมัดแน่น กล้ามเนื้อหนา ๆ ของเขาเครียดเกร็ง เส้นเลือดปูดโปน จากนั้นความสุขแวบวาบผ่านดวงตาของเขา
“ทักษะการฝึกฝนระดับสวรรค์นี้ สามารถดูดซับพลังงานจิตวิญญาณด้วยความเร็วที่เร็วกว่าทักษะการฝึกฝนทั่วไปถึงสิบล้านเท่า!”
หลังจากการต่อสู้ครั้งก่อน รากฐานการฝึกฝนของเขามีเสถียรภาพสูงสุดของขั้นการกลั่นพลังปราณ ระดับที่สอง และมีร่องรอยของสัญญาณของการทะลวงอาณาจักรถัดไปอยู่เนือง ๆ
หากผู้อื่นรู้ว่า เย่สวี่สามารถบุกทะลวงสองอาณาจักรเล็ก ๆได้ ภายในสามวัน พวกเขาจะต้องตกใจอย่างหาที่เปรียบมิได้
จากนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น ภายในใจของเย่สวี่งุนงง ใครกันที่มาหาเขาในเวลานี้? เขาเปิดประตูและเห็นใบหน้าอันอบอุ่นของเย่ไห่
“สวี่ เจ้าอย่าหักโหมเกินไปนัก” เย่ไห่รู้ว่าเย่สวี่กำลังฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ นอกจากรู้สึกอิ่มเอมใจแล้ว หัวใจของเขายังเจ็บปวดอีกด้วย
หากไม่ใช่เพราะเขาไร้ประโยชน์ในอดีต เย่สวี่ก็คงไม่ฝึกฝนอย่างบ้าคลั่งเพราะความอัปยศอดสูในใจ เมื่อมองไปที่การแสดงออกของเย่ไห่ เย่สวี่ก็รู้ว่าบิดาของตนคิดมากเกินไปอีกแล้ว
ดังนั้นเย่สวี่รีบพูดว่า "บิดา... ในเมื่อข้าจะไปที่ค่ายโลหิตเยือกเย็น ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เป็นการดีที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งของข้าโดยเร็ว" เมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้อาวุโสสามกับผู้อาวุโสใหญ่กับค่ายเยือกเย็นโลหิต แววตาที่เย็นชาก็ฉายประกายในดวงตาของเย่ไห่
ค่ายเยือกเย็นโลหิตอยู่ภายใต้การควบคุมของผู้อาวุโสใหญ่มาหลายปีแล้ว ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เย่ไห่ได้จัดการเก็บกวาดกองกำลังของผู้อาวุโสใหญ่ และผู้อาวุโสสาม แต่ก็ไม่ได้ราบรื่นมากนัก
แต่ตอนนี้ มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะปกป้องเย่สวี่จากอันตรายใดๆ ภายในอนาคต เมื่อเขาต้องไปอยู่ในค่าย จากนั้นเย่ไห่หยิบหนังสือสามเล่มออกมาและมอบให้บุตรชาย
“ทักษะเหล่านี้คือพันหัตถ์พลิ้วไหว กรงเล็บสังหาร และหมัดห้าธาตุ ทั้งหมดนี้เป็นทักษะการต่อสู้ขั้นกลาง ระดับเหลือง และเหมาะสำหรับการฝึกฝนของเจ้า เจ้าสามารถเลือกหนึ่งในนั้นได้”
ทักษะการต่อสู้ขั้นกลาง ระดับเหลืองทั้งสามนั้นมีค่ามากในเมืองหยุนจง เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเย่สวี่ เย่ไห่ได้ใช้ความพยายามอย่างมาก เพื่อที่จะเฟ้นหามันมาอยู่ในมือ
เย่สวี่รู้สึกประทับใจมาก เขาเกรงว่าในโลกนี้จะมีครอบครัวเพียงคนเดียวที่คิดถึงเขาในทุกเรื่อง
เย่สวี่รู้สึกว่าการฝึกฝนอย่างเหมาะสมเท่านั้น ที่เขาจะสามารถดำเนินชีวิตตามความตั้งใจที่ดีตามที่บิดาหวังไว้ เขาหยิบทักษะการต่อสู้ขึ้นมาและเริ่มตรวจสอบ
“พันหัตถ์พลิ้วไหว ไม่เหมาะกับข้า”
"กรงเล็บสังหารนั้นรวดเร็วมาก มันสามารถฆ่าผู้คนในแบบลอบโจมตี แต่พลังระเบิดของมันไม่เพียงพอ"
เย่สวี่หยิบหมัดห้าธาตุขึ้นมา
“หมัดห้าธาตุ เน้นไปยังการปกป้องจุดตันเถียนบนหน้าท้อง เมื่อมันไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว แต่ตระหง่านราวกับภูเขา เมื่อมันเคลื่อนที่ จะสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่!” ดวงตาของ เย่สวี่เป็นประกาย วิธีการฝึกฝนนี้เหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับเขา
ตามรูปแบบการโจมตีของเขาที่อัดแน่นไปด้วยพลัง เขาเป็นคนประเภทที่ กล้าหาญในการต่อสู้ กล้าได้กล้าเสีย
แขนขวาของเขามีพลังของมังกรพิภพวารีอำพัน และหากเพิ่มหมัดห้าธาตุเข้าไปด้วย พลังของการโจมตีของเขาจะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน เมื่อมองไปที่การแสดงออกของเย่สวี่
เย่ไห่ก็รู้ว่า เย่สวี่นั้นชื่อนชอบหมัดห้าธาตุ
ทักษะหมัดห้าธาตุนั้นทรงพลังที่สุดในบรรดาหนังสือการฝึกฝนทั้งสามเล่ม แต่การฝึกฝนนั้นซับซ้อนมาก
เย่ไห่กล่าวด้วยความกังวลว่า " สวี่ หมัดห้าธาตุมันเรียนรู้ได้ยากมาก เจ้าต้องปล่อยสร้างพื้นฐานหมัดห้าธาตุจนถึงจุดสูงสุดก่อนที่จะสามารถปลดปล่อยพลังเต็มที่ได้
หากมันยังไม่ถึงจุดสูงสุด พลังที่ระเบิดออกมานั้น จะไม่ดีเท่ากับกรงเล็บสังหาร"
“บิดา ข้าเชื่อว่าข้าทำได้” ดวงตาของ เย่สวี่เป็นประกายด้วยความมั่นใจ เขาไม่ได้โอ้อวด แต่จิตวิญญาณการต่อสู้กลืนกินระดับเทพเจ้าไม่เพียงแต่เพิ่มสมรรถภาพทางกายเท่านั้น
แต่ยังเพิ่มความสามารถของเขาด้วย เขาสามารถเข้าใจทักษะการต่อสู้บางอย่างได้รวดเร็วกว่าเมื่อก่อนหลายเท่านัก
“เจ้าคู่ควรกับการเป็นลูกของข้า!” เย่ไห่ชื่นชมและกล่าวว่า “หากเป็นเช่นนั้น เจ้าควรฝึกฝนให้ดี แม้ว่าหมัดห้าธาตุนี้เป็นเพียงระดับเหลือง ขั้นกลาง หากเจ้าฝึกฝนจนบรรลุความสำเร็จอันยิ่งใหญ่
มันจะเทียบได้กับทักษะการต่อสู้ระดับสูง” เย่สวี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นเขาเดินออกไปส่งเย่ไห่กลับห้อง และก็เริ่มศึกษาหมัดห้าธาตุทันที
