บทที่ 45 เข้าไปในหนังเรื่องเร็ว…แรงทะลุนรก 7 เพื่อเอาไก่ทอดไปส่งให้ดอม และกลายเป็นเทพเจ้า?
บทที่ 45 เข้าไปในหนังเรื่องเร็ว…แรงทะลุนรก 7 เพื่อเอาไก่ทอดไปส่งให้ดอม และกลายเป็นเทพเจ้า?
จ้าวซือออกจากฐานลับและกำลังจะเดินทางกลับบ้านเมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้น
“บี๊บ! บี๊บ! มีการสั่งออเดอร์จากเร็ว…แรงทะลุนรก 7 ดอมและไบรอันกำลังวางแผนที่จะช่วยเหลือแรมซีย์แฮ็กเกอร์สาวอัจฉริยะที่ถูกผู้ก่อการร้ายลักพาตัวไป แต่ทว่าทีมงานทั้งหมดของพวกเขาหิวโหยเป็นอย่างมากและต้องการอาหารอย่างเร่งด่วนเพื่อเติมเต็มพละกำลัง คุณจะยอมรับออเดอร์นี้ไหม?”
"เร็ว…แรงทะลุนรก 7 งั้นเหรอ?" จ้าวซือถึงกับตกตะลึง เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะได้รับออเดอร์จากเร็ว…แรงทะลุนรก 7 แบบนี้
ฉากของรถซูเปอร์คาร์สุดหรูและฉากการแข่งรถก็ปรากฏขึ้นในสมองของเขาทันที และเขาก็ยอมรับออเดอร์นี้อย่างไม่ลังเล
"บี๊บ! บี๊บ! ซื้อกลับบ้าน [ชุดเซตอาหารสุดหรูวอลเวซ] ถูกสร้างโดยอัตโนมัติในกล่องส่งอาหารเรียบร้อยแล้ว!"
"บี๊บ! บี๊บ! อุโมงค์อนันตภพจะเปิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีนี้ โฮสต์ ได้โปรดเข้าไป..."
หลังจากเสียงการแจ้งเตือนที่คุ้นเคยดังขึ้น กระแสน้ำวนสีน้ำเงินอมม่วงก็ปรากฏขึ้นไกลออกไปหลายสิบเมตรตรงหน้าของจ้าวซือ เขารีบบิดคันเร่งแล้วพุ่งเข้าไป
หลังจากที่ผ่านอุโมงค์อนันตภพอันลึกลับเข้าไปแล้ว รถสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าของจ้าวซือก็ร่อนลงบนพื้น เขาประหลาดใจเมื่อพบว่าตัวเองกำลังอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง
คนที่อยู่บนเฮลิคอปเตอร์หันขวับมาทางจ้าวซือทันทีและจ้องมองเขาด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัว บางคนถึงกับหยิบปืนพกออกมา "นี่เขาเป็นใคร?"
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจ้าวซือที่ปรากฏตัวออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ คนเหล่านี้จึงไม่ได้ยิงเขาในทันทีและพวกเขาก็สงบสติอารมณ์ลงมากแล้ว
เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของคนเหล่านี้ซึ่งเขาเคยเห็นในหนัง จ้าวซือก็ยิ้มจาง ๆ “ผมเป็นพนักงานส่งอาหารเดลิเวอรี่จากอนันตภพ ผมรู้ว่าพวกคุณกำลังจะปฏิบัติภารกิจในไม่ช้านี้ ผมมาที่นี่เป็นพิเศษเพื่อมาส่งอาหารช่วยเติมพลังให้กับพวกคุณ”
ดอมขมวดคิ้วและมองดูจ้าวซืออย่างสงสัย เขาสับสนเล็กน้อยที่จู่ ๆก็มีคนจีนปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาและไม่ได้พูดภาษาที่พวกเขาคุ้นเคย แต่พวกเขาสามารถเข้าใจความหมายได้อย่างสมบูรณ์แบบ
“เป็นไปได้ไหมว่าเรื่องน่าพิศวงจะมีอยู่จริง?” มีใครบางคนอดไม่ได้ที่จะถามออกมา
แต่ถึงกระนั้นก็ตามจ้าวซือก็หยิบชุดไก่ทอดออกมาจากกล่องส่งอาหารโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น “ผมจะเป็นใครไม่สำคัญ สำคัญที่พวกคุณต้องกินสิ่งนี้”
“เบอร์เกอร์ไก่ทอดงั้นเหรอ?” ดอมและผองเพื่อนหัวเราะ “ฉันคิดว่าจะมีอะไรพิเศษเสียอีก มันก็แค่ไก่ทอดธรรมดา พนักงานส่งอาหารเดลิเวอรี่จากอนันตภพพวกเรากำลังจะปฏิบัติภารกิจ เบอร์เกอร์ไก่ทอดของคุณน่ะ เอาไว้ทีหลังเถอะ!”
พร้อมกันนั้นเองเสียงการแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้น “บี๊บ! โฮสต์สามารถเลือกที่จะยอมทำตามคำของดอมและคนอื่นๆ ได้ แต่ทว่าหากพวกเขาไม่สามารถที่จะทานอาหารได้ทันเวลา การให้คะแนนของออเดอร์นี้ก็จะลดลง ซึ่งส่งผลต่อรางวัลสุดท้ายของโฮสต์เอง!”
เมื่อจ้าวซือได้ยินดังนี้ เขาก็ไม่อาจที่จะทำเช่นนั้นได้ เขาจึงพูดอย่างเด็ดขาดว่า "ก็แค่เรื่องช่วยคน ตราบใดที่คุณกินเบอร์เกอร์ไก่ทอดเหล่านี้ ผมขอรับประกันว่าผมจะช่วยแรมซีย์มาให้ได้!"
เมื่อเห็นจ้าวซือพูดอย่างมั่นใจ ดอมไม่พูดอะไรมากและเหวี่ยงหมัดใส่เขาในทันที
แต่ทว่าจ้าวซือก็ค่อยๆ ยกมือของเขาขึ้นและคว้าหมัดของดอมเอาไว้ราวกับว่าเขากำลังจับมือของเด็กทารก
“พลังเยอะอะไรอย่างนี้นะ!” ดอมพบว่าเขาไม่อาจที่จะดึงหมัดออกมาได้ และเขาก็รู้สึกตกใจอย่างหาที่เปรียบมิได้
เพื่อนๆ ของดอมที่อยู่รายรอบก็อยากจะเข้ามาช่วย แต่ไบรอันรีบวิ่งไปข้างหน้าก่อนแล้วพูดว่า "พนักงานส่งอาหารเดลิเวอรี่จากอนันตภพ ผมขอโทษแทนเพื่อนของผมด้วย เขาก็แค่อยากจะทดสอบว่าคุณแข็งแกร่งแค่ไหน"
จ้าวซือพยักหน้าและปล่อยมือจากหมัดของดอม
ดอมชักมือออกด้วยความกลัวที่ยังคงอยู่ในใจ เขามองไปที่จ้าวซือด้วยสายตาที่หวาดกลัว “พนักงานส่งอาหารเดลิเวอรี่จากอนันตภพ ความแข็งแกร่งของคุณไม่มีใครเทียบได้จริงๆ แต่คุณอาจจะไม่รู้ว่าแผนการต่อไปของเรานั้นมันอันตรายมาก เว้นแต่ว่า…”
“เว้นแต่ว่าผมจะรู้วิธีแข่ง และมันคือการแข่งแบบท้าตายใช่ไหม?” จ้าวซือยิ้มด้วยท่าทีที่ผ่อนคลาย เขามีทักษะการแข่งรถของจ้งเทียนฉีและเขายังเคยชนะจ้งเทียนฉีมาแล้ว และยังแข็งแกร่งกว่าจ้งเทียนฉีเสียอีก นอกจากนี้ทักษะการแข่งรถของจ้งเทียนฉีก็ยังรวมถึงการแข่งรถแบบท้าตายเช่นนี้ด้วย
เมื่อได้ยินดังนั้นดอมและคนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกเคารพในความมั่นใจและการมองการณ์ไกลของจ้าวซือ อีกทั้งพวกเขาก็ยังรู้สึกชื่นชมเขาอีกด้วย
"เยี่ยมไปเลย! ฉันขอมอบรถของฉันให้กับพนักงานส่งอาหารเดลิเวอรี่จากอนันตภพ และให้มาแข่งแทนฉันก็แล้วกัน!" ผู้ที่เสนอแผนดังกล่าว ก็คือเพียร์ซ ผู้ซึ่งกลัวการขับรถซุปเปอร์คาร์ดิ่งลงมาจากท้องฟ้ารีบกล่าวอย่างรวดเร็ว
ดอมและคนอื่นๆ พยักหน้าและพวกเขาคิดว่ามันเป็นไปได้
“ถ้าอย่างนั้นทุกคนก็ทานข้าวกันเถอะ” เมื่อเห็นว่าสถานการณ์อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้ว จ้าวซือจึงยิ้มและกล่าวออกมา
ดอมและคนอื่นๆ เปิดห่อเซตอาหารสุดหรูออกและหยิบเบอร์เกอร์ไก่ทอดออกมา แล้วกัดกิน
“น่องไก่นี่ แค่กัดเพียงคำเดียวก็รู้สึกได้ถึงความชุ่มฉ่ำของเนื้อไก่ โอ้ พระเจ้าช่วย นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันรู้สึกว่าไก่ทอดมันอร่อยได้ขนาดนี้!”
"มันช่างอร่อยเหลือเกิน ฉันคิดว่าฉันจะไม่สนใจอาหารขยะพวกนี้แล้ว!"
เมื่อดอมและคนอื่นๆ ได้ลิ้มลองรสชาติของอาหาร และถูกทำให้อ่อนโยนลงด้วยความละเอียดอ่อนเช่นนี้ อาจกล่าวได้ว่าคนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่แข็งแกร่งและแทบจะไม่เคยแสดงออกอะไรเช่นนี้มาก่อนเลย
ในไม่ช้าเซตอาหารสุดหรูก็ถูกแบ่งให้กับทุกคนราวกับพายุหมุนที่กวาดแตงโมไปจนเกลี้ยง
"พวกมันมาแล้ว! เตรียมลงมือได้!"
กล้องวงจรปิดแสดงให้เห็นว่าขบวนอขงอาชญากรที่ลักพาตัวแรมซีย์ไปกำลังจะผ่านไปบนเส้นทางบนภูเขานี้
สิ่งที่ดอมและจ้าวซือต้องทำคือการขึ้นไปนั่งบนรถซุปเปอร์คาร์ พวกเขาใช้วิธี "การขับรถด้วยความเร็วสูง" ร่อนลงมาจากเฮลิคอปเตอร์โดยตรงและลงจอดบนถนนบนภูเขาโดยมีเป้าหมายเพื่อเอาตัวแรมซีย์กลับคืนมา!
เมื่อมองไปที่รถซุปเปอร์คาร์สุดหรูที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างเรียบร้อยภายในห้องโดยสาร หัวใจของจ้าวซือก็แทบละลายแต่เขาก็ไม่ได้แสดงอาการออกมา เพราะว่าสำหรับคนอย่างเขาที่มีระบบอนันตภพสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่หายาก
จ้าวซือเปิดประตูรถด้วยความคุ้นเคยและเข้านั่งในรถซุปเปอร์คาร์ที่เดิมที่เคยเป็นของเพียร์ซ เขาเตรียมการก่อนที่จะสตาร์ทรถ ความคุ้นเคยนี้มาจากทักษะการแข่งรถของจ้งเทียนฉีนั่นเอง
เมื่อดอมและคนอื่นๆ เห็นว่าจ้าวซือดูคุ้นเคยกับรถซุปเปอร์คาร์มาก จึงรู้สึกสบายใจมากขึ้น พวกเขาทั้งหมดเข้าไปนั่งในซุปเปอร์คาร์ของพวกเขา
"ตอนนี้ล่ะ ไปกันเลย!" ดอมสตาร์ทซุปเปอร์คาร์ของเขาและต้องการที่จะเป็นเป็นผู้นำ
แต่ทว่าเขาก็ได้ยินเสียง "ซูมมมม" แท้จริงแล้วเป็นเสียงซุปเปอร์คาร์คันที่จ้าวซือกำลังขับ เขาเป็นคนแรกที่รีบวิ่งออกไป เพียร์ซซึ่งนั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้ากลัวมากจนต้องกรีดร้องออกมา
บูม!
จ้าวซือรู้สึกได้ว่าอะดรีนาลีนของเขากำลังหลั่งออกมาอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาไม่ควบคุมความเร็วและองศาองการขับรถด้วยความเร็วสูง มันก็อาจจะทำให้รถพังและตายได้ง่ายๆ แต่ทว่ามันจะง่ายสำหรับรถที่จะถูกทำลายและฆ่า แต่ทว่าเทคนิคของเขาไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน และเขาลงจอดได้อย่างปลอดภัย!
"ไปกันเถอะ!" จ้าวซือที่กำลังตื่นเต้นไม่ได้ชะลอรถลงเลย เขาไล่ตามขบวนรถของกลุ่มอาชญากรไปติดๆ
เพียร์ซซึ่งนั่งอยู่เบาะหน้าข้างคนขับ เขาถึงกับหน้าซีดด้วยความตกใจ “หยุดเดี๋ยวนี้นะ! รถหุ้มเกราะยังอยู่ข้างหลังพวกเราอยู่เลย! พวกเราตายแน่!”
แต่ความเร็วของรถซุปเปอร์คาร์นั้นเร็วมาก ภายในชั่วพริบตาพวกเขาก็ขับเข้าไปใกล้ขบวนรถของพวกอาชญากร
เมื่อคนร้ายสังเกตเห็นว่ามีรถกำลังเข้ามาใกล้ พวกเขาจึงยิงปืนกลเข้าใส่รถซุปเปอร์คาร์ของจ้าวซือทันที
เพียร์ซเบิกตากว้างด้วยความกลัว รู้สึกว่าเขาต้องตายอย่างแน่นอน
เขาเห็นรถซุปเปอร์คาร์สั่นเล็กน้อย และกระสุนก็พุ่งผ่านตัวเขาไป
“นี่มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย!” เพียร์ซกลัวมากจนร่างกายเขาชาไปทั้งตัว แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ตกใจมากเช่นกัน
พนักงานส่งอาหารเดลิเวอรี่จากอนันตภพที่อยู่ข้างๆ เขาตอนนี้กำลังควบคุมรถซุปเปอร์คาร์เพื่อหลบกระสุน ความสามารถระดับแบบไร้ขีดจำกัดแบบนี้แม้แต่นักแข่งระดับโลกก็ยังทำไม่ได้!
“ไม่นะ! คงไม่เป็นไรถ้าเขาจะหลบกระสุนไม่ให้โดนตัวเขาเอง แต่เขาจะช่วยฉันไม่ให้รับบาดเจ็บได้ยังไงกันล่ะ!?”
เพียร์ซรู้สึกว่าขนหัวของเขากำลังลุกซู่ เขาหันไปมองจ้าวซือ ตอนนี้ร่างกายของจ้าวซือกำลังเปล่งประกายด้วยแสงสีทองราวกับเทพเจ้าที่ลงมาจากสวรรค์ กระสุนทั้งหมดถูกบังเอาไว้โดยแสงนั้น
นี่คือทักษะพิเศษที่จ้าวซือมีติดตัวในชุดยูนิฟอร์มของเขา ผ้าเหล็กสีทอง!
"โอ้พระเจ้าช่วย!" เพียร์ซทำได้เพียงต้องใช้คำว่าปาฏิหาริย์เพื่ออธิบายสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขาในตอนนี้
