651 - ทำลายกระบี่แสนแปดพันเล่ม

651 - ทำลายกระบี่แสนแปดพันเล่ม

ในตอนนี้ร่างของราชาเผิงน้อยปีกทองสว่างสดใสราวกับดวงอาทิตย์ขนาดเล็กทำให้ผู้คนไม่สามารถลืมตามองตรงๆได้

　　

ดวงตาของเขาดุร้ายดุจสายฟ้าสองเส้นที่พุ่งออกมาจากนรก เจาะเข้าไปในจิตวิญญาณของคน ไอสังหารของเขาแผ่กว้างดุจมหาสมุทรไร้จุดสิ้นสุด ในมือของเขานั้นมีง้าวสีทองขนาดใหญ่ยาวกว่าสิบวา

　　

ในอีกด้านหนึ่ง เย่ฟ่านยืนอย่างสงบในความว่างเปล่า ดวงตาสีดำแน่วแน่ ร่างกายไม่ขยับเขยื้อน และมองดูคู่ต่อสู้อย่างเย็นชา

　　

แรงกดดันที่มองไม่เห็นปะทุขึ้นระหว่างคนทั้งสอง และก่อนที่สงครามจะเริ่มต้น ผู้คนรอบๆรู้สึกเหมือนกับตกลงไปในหล่มน้ำแข็ง ทั้งร่างกายและจิตใจเย็นเยียบ และไอสังหารอันทรงพลังทำให้ความกลัวแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของพวกเขา

　　

“..ครืน!”

　　

ด้านล่างมีภูเขาลูกใหญ่ซึ่งตอนนี้ความกดดันทำให้มันแตกร้าวอย่างรุนแรง ยอดเขาแตกออกจากกัน แรงกดดันมหาศาลสร้างฉากที่น่าหวาดกลัวมาก

　　

“บูม!”

บนยอดเขาที่สองแตกออกเป็นหินหลายหมื่นก้อน จากนั้นภูเขาทั้งลูกก็พังทลาย ก้อนหินกระเด็นกระดอนไปในอากาศ มีควันและฝุ่นละอองอยู่ทุกหนทุกแห่ง

นี่เป็นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากไอสังหารเท่านั้น ถ้ามีใครเข้ามาในสนามรบจะต้องถูกบดขยี้เป็นชิ้นเนื้อแน่นอน

　　

ในภูเขาที่ไม่มีที่สิ้นสุด สัตว์ร้ายจำนวนมากตกใจและหนีไปยังสี่ทิศทางด้วยความโกลาหล และสัตว์จำนวนมากหมอบอยู่บนพื้นด้วยความตกใจ ตัวสั่นไม่หยุด

　　　　　　

“สองคนนี้แข็งแกร่งเกินไป ในกลุ่มยอดฝีมือรุ่นเยาว์มีไม่มากนักที่สามารถแข่งขันกับพวกเขาได้...”

　　

ในขณะนั้นราชาเผิงน้อยปีกทองเคลื่อนไหว เขาส่งเสียงคำรามชัดเจน ภูเขาสั่นสะเทือนด้วยความสับสนอลหม่าน ใบไม้สีเขียวเริ่มเหี่ยวเฉา พลังแห่งความเย็นปกคลุมทุกหนทุกแห่ง

　　

“หนึ่งแสนแปดพันกระบี่!” ราชาเผิงน้อยปีกทอง ปรากฏตัวขึ้นและปลดปล่อยทักษะพิเศษ แสงสีทองทั่วร่างของเขาเปล่งประกายเจิดจรัส และแสงกระบี่สีทองอันน่าสะพรึงกลัวนับพันถูกส่งออกไป

　　

รัศมีแห่งการสังหารทำให้สวรรค์และปฐพีสั่นสะเทือน และฝนกระบี่หลายพันเส้นบินเข้าหาเย่ฟ่านราวกับโลกกำลังจะถูกทำลาย

　　

"บูม!”

กระบี่ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดหนึ่งแสนแปดพันเล่ม แต่ละเล่มมีความยาว 100 จั้ง ตั้งตระหง่านอยู่ในความว่างเปล่า แล้วฟันลงมา

　　

นี่ไม่ใช่แสงกระบี่อีกต่อไป มันกลายเป็นทะเลกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ และพายุสยองขวัญสีทองเข้าครอบงำทุกสิ่ง กวาดไปข้างหน้า ทำลายสิ่งกีดขวางทั้งหมด

　　

นี่คือทักษะสูงสุดโดยกำเนิดของเผิงสวรรค์ แม้จะเผชิญกับกองกำลังนับพัน แต่ก็สามารถกวาดล้างศัตรูได้อย่างง่ายดาย!

　　

ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้กำลังโจมตีคนๆเดียว พลังแบบนี้หากมันถูกใช้ออกมาจากฝีมือของผู้อมตะ มันจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวมากแค่ไหน

　　

“บูม

　　

หัวใจของเย่ฟ่านนั้นสงบลง ครั้งก่อนเขาได้รับการปกป้องจากหม้อปราณปฐพีต้นกำเนิดทำให้ไม่ได้รับอันตรายใดๆ แต่ตอนนี้ เขาเผชิญหน้ากับราชาเผิงน้อยปีกทองอีกครั้ง แต่เขาสูญเสีย หม้อปราณ และเตาเทพอัคคี

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่รู้สึกหวาดกลัวใดๆ!

　　

"บูม!"

　　

ในกงล้อทะเลของเขา สายฟ้าและมหาสมุทรสีทองที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็พุ่งออกไป ปิดกั้นทะเลแห่งกระบี่จากโลกภายนอก!

　　

"อา..."

ราชาเผิงน้อยปีกทองคำราม ชุดเกราะสีทองของเขาดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ เขาใช้พลังมหาศาลในการโจมตี  ดวงตาของเขาเป็นประกายสดใส กระบี่ที่ยิงทะลุความว่างเปล่าราวกับปีศาจ นี่คือสิ่งที่เรียกว่าญาณวิเศษระดับผู้อมตะอย่างแท้!

　　

“เย่ฟ่าน ข้าจะดับวิญญาณของเจ้า!”

　　

ราชาเผิงน้อยปีกทองอยู่บนท้องฟ้า เขาถือกระบี่ศักดิ์สิทธิ์และฟันลงไป เลือดของเขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและภูเขาที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็สั่นสะเทือน

　　

กระบี่หนึ่งแสนแปดพันเล่มฟาดลงสู่ทะเลสีทองแห่งความทุกข์ กลายเป็นเผิงสวรรค์ที่มีความยาวหลายพันจ้างมุ่งเข้าหาเย่ฟ่านด้วยพลังที่ไม่สิ้นสุด

　　

ทุกคนตกตะลึง ราชาเผิงน้อยปีกทองมีความสามารถในการดูถูกคนรุ่นหลังได้จริงๆ พลังนี้คืออะไร? !

　　

กระบี่หนึ่งแสนแปดพันเล่มของเผิงสวรรค์ปกคลุมท้องฟ้าและคลุมดินทั้งหมด มันเป็นไปได้เลยเย่ฟ่านจะหลบหนีออกไปข้างนอก

　　

ด้วยการโจมตีที่ทรงพลังและไม่มีใครเทียบ เผิงสวรรค์คำรามข้ามทะเลสีทองแห่งความทุกข์ด้วยเสียงที่สะเทือนไปทั้งดงสวรรค์และมันทำให้โลกนี้เหมือนจะแตกออกจากกัน

　　

“เจ้าต่างหากที่ต้องตาย!”

　　

เย่ฟ่านถือดอกบัวสีครามในอ้อมแขน ทั้งร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีฟ้า เลือดสีทองพุ่งทะยานเข้าหาคมกระบี่โดยไม่เกรงกลัว

　　

จากนั้นเย่ฟ่านเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า กำปั้นของเขาทุบทำลายศีรษะของเผิงสวรรค์สีทองที่มีขนาดใหญ่นั้น!

　　

ดอกบัวสีครามเป็นเหมือนหมอกซึ่งปกคลุมร่างกายของเย่ฟ่านไม่ให้ได้รับอันตราย

　　

การเคลื่อนไหวของเย่ฟ่านเร็วเกินไป เขาโจมตีอย่างไร้ความปราณี ฝ่ามือของเขาคมกล้ายิ่งกว่ามีดมันตัดผ่าเผิงสวรรค์ขนาดยักษ์ให้ร่างกายของนกปีศาจขาดกระจุยเป็นชิ้นๆ

　　

"ปึ้ง" "ปึ๊ง!"

　　

เผิงสวรรค์ที่เกิดขึ้นจากกระบี่ถูกทำลายอย่างต่อเนื่องและกระบี่พวกนั้นก็กลายเป็นฝุ่นละอองกระจัดกระจายไปทั่ว

　　

นี่คือเลือดที่แท้จริงของราชาเผิงน้อยปีกทอง ดังนั้นกระบี่ทุกเล่มที่ถูกเย่ฟ่านทำลายจึงทำให้ความแข็งแกร่งของราชาเผิงน้อยปีกทองลดลงเรื่อยๆเช่นกัน

　　

"เด็กน้อยคนนั้นมีทะเลแห่งความทุกข์เป็นสีทอง ทะเลแห่งความทุกข์สีทองในตำนาน" หลายคนที่อยู่ห่างไกลประหลาดใจ

　　

"อา... ... "

ราชาเผิงน้อยปีกทองคำราม ร่างที่สง่างามของเขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และคลื่นลมสีทองก็โหมกระหน่ำเข้าหาเย่ฟ่านอีกครั้ง!

　　

อย่างไรก็ตามต่อให้ความแข็งแกร่งของเขามีมากแค่ไหน แต่สิ่งที่เขาใช้ออกมาในตอนนี้ก็ถือได้ว่าเป็นอวตารชนิดหนึ่ง ซึ่งเมื่อเผชิญหน้ากับร่างเซียนพลังของมันก็ถูกทำให้ลดลงไปไม่น้อย

　　

"ตัดศีรษะของนกน้อยตัวนั้นออกมาซะ ต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้หากไร้ศีรษะ!" สุนัขสีดำตัวใหญ่ตะโกน .

　　

ทะเลสีทองแห่งความทุกข์ถูกย้อมเป็นสีแดงด้วยเลือด มีเศษซากร่างกายของเผิงสวรรค์นับหมื่นชิ้น

　　

ดวงตาของเย่ฟ่านเย็นชา ด้วยดอกบัวสีครามที่ปกป้องร่างกายอยู่เขารีบบินเข้าหาราชาเผิงน้อยปีครองอย่างรวดเร็ว

　　

“บูม!”

　　

ทะเลสีทองแห่งความทุกข์ก็พุ่งขึ้น เย่ฟ่านยืนถือดอกบัวสีคราม โดยที่เสื้อผ้าของเขาไม่ได้เปื้อนเลือด เขาสงบและไม่สั่นคลอนในขณะที่น้ำเสียงเย็นชาของเขาดังขึ้น

“เจ้ายังมีลูกเล่นอีกหรือไม่ หากเจ้าไม่มีแล้วก็เตรียมตัวตายได้!”

　　

ราชาเผิงน้อยปีกทองหยวนคงตกตะลึง กระบี่หนึ่งแสนแปดพันเล่มของเขาไม่สามารถยกความเคลื่อนไหวของเย่ฟ่านได้ด้วยซ้ำ!

　　

ในตอนนี้แม้แต่บุตรศักดิ์สิทธิ์เหยากวงก็ยังเกิดความไม่สงบเล็กน้อยในจิตใจ

เฟิ่งหวงก็ประหลาดใจมาก นางไม่คาดคิดว่าวิธีการของเย่ฟ่าน จะท้าทายสวรรค์ขนาดนี้ และเขาได้ทำลายกระบี่หนึ่งแสนแปดพันเล่มอย่างง่ายดาย

　　

การแสดงออกของบุตรศักดิ์สิทธิ์หลายคนสั่นสะท้านด้วยความกลัว พวกเขาถามตัวเองว่าหากเผชิญหน้ากับราชาเผิงน้อยปีกทองเหมือนเย่ฟ่าน พวกเขาจะต้านรับได้หรือไม่

　　

เสื้อเกราะสีทองของราชาเผิงน้อยอาบไปด้วยเลือดจนชุ่มโชก ดวงตาของเขาราวกับมีด ความกระหายเลือดและความดุร้ายของเขาแสดงออกมาอย่างเต็มที่ และเขาพูดอย่างเย็นชาว่า

"ข้ามีวิธีที่จะทำลายเจ้า!"