ตอนที่ 2 Dead Man Walking
เดวอนนิ่วหน้าขณะที่เขาอ่านความสามารถพิเศษในคลาสของเขา เดิมทีเขาวางแผนที่จะฆ่าตัวตาย ทันทีที่เขาเกิดใหม่ ดังนั้นสถานะแบบนี้จึงไม่สะดวกมากๆ ที่เขาจะฆ่าตัวตาย
เมื่อมองลงไปเขาเห็นว่าเขาสวมชุดเกราะหนังสีอ่อนและมีดาบผูกติดกับสะโพกของเขา เขาเกิดใหม่บนเนินเขาที่มองเห็นเมืองแฟนตาซีบางประเภทแม้ว่ามันจะไม่ถูกต้องที่จะเรียกมันว่าจินตนาการเมื่อนี่คือความเป็นจริงของโลกของเขาในขณะนี้
โดยปกติคนที่ทุกข์ทรมานมากในชีวิตที่ผ่านมาของพวกเขาจะได้รับความสุขมากที่จะได้เริ่มต้นใหม่ในโลกใหม่ แต่เดวอนก็เหมือนจะหมดแรง เขาเพียงแค่รู้สึกเหนื่อยด้วยความเศร้าโศกลึก ๆ ที่ถ่วงจิตวิญญาณของเขาจากความโชคร้ายสะสมทั้งหมดที่ค่อยๆบันทอนเขาจากชีวิตที่ผ่านมาของเขา
มันจะเป็นการเข้าใจผิดที่จะเรียกมันว่าภาวะซึมเศร้า ณ จุดนี้ - เขาผ่านจุดของภาวะซึมเศร้าเมื่อแม่ของเขาเสียชีวิต ณ จุดนี้ ความเฉยเมย ความไม่ใส่ใจผู้อื่น การไร้ความรู้สึกที่พรากความสุขไปจากสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิต
คลาสของเขาเป็นมีคําอธิบายที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้ คนตายเดินได้ เหมือนเปลือกกลวงของคนที่ถูกจัดขึ้นไม่ได้โดยความประสงค์หรือความปรารถนา แต่สิ่งที่เกิดขึ้นแท้จริงแล้วเกิดจากตัวเอง ไม่รู้สึกมีความสุขจากการกระตุ้นใหม่เดวอนชักดาบของเขาและชี้ไปที่หัวใจของเขาเอง และแทงเข้าไปในหน้าอกของเขาโดยไม่ลังเลใด ๆ
[คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส]
[คุณจะไม่ตาย]
แม้ในขณะที่เลือดรั่วไหลออกมาจากหน้าอกของเขา หัวใจของเขายังคงเต้นและทำหน้าที่ของตัวมันเอง
เดวอนถอนหายใจ โดยตระหนักว่าเหล่าทวยเทพปฏิเสธ ความปรารถนาชิ้นสุดท้ายที่เขามีต่อชีวิตที่น่าสังเวชจนถึงตอนนี้ เหมือนโดนถุยน้ําลายที่หน้า ขณะที่พวกเขาโยนเขาเข้าสู่โลกใหม่นี้
และจากนั้นความเจ็บปวดก็ปรากฏขึ้น
"อา... อ๊าก!!!!" เดวอนร้องตะโกนขึ้น ทันใดนั้นก็ประสบกับความเจ็บปวดที่โหดร้ายซึ่งไม่ได้ค้นพบในสมองของเขาจนถึงตอนนี้ เขาแทงตัวเองในหัวใจด้วยดาบ อาการบาดเจ็บที่อ้าปากค้างที่แผลที่ตัวเองทําออกมาตอนนี้ทําให้เซลล์ประสาทของเขาลุกเป็นไฟด้วยความทุกข์ทรมานและเขาจมลงกับพื้นและกลิ้งไปรอบ ๆ
สักครู่ต่อมาก็มึนงงอีกครั้งแม้ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่สีแดงเข้มเคลือบเลือดมือของเขา
เดวอนจําได้ว่าเคยอ่านบางอย่าง เกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางประสาทสัมผัสที่แปลกประหลาดนี้มาก่อน เมื่อสัตว์ที่ถูกล่าเหยื่อถูกจับโดยนักล่าเช่นม้าลายที่สิงโตจับได้พวกเขาจะรู้สึกเจ็บปวดในตอนแรกเมื่อพวกเขาถูกฉีกขาดและบริโภคทั้งเป็น แต่หลังจากจุดหนึ่งความเจ็บปวดไม่จําเป็นอีกต่อไป
ความเจ็บปวดหลังจากทั้งหมดเป็นเพียงหน้าที่ชี้นําเพื่อช่วยให้สัตว์รักษาสุขภาพและความสมบูรณ์ของร่างกายเพื่อให้พวกเขาสามารถอยู่รอดทําซ้ำและส่งต่อดีเอ็นเอ
อัลกอริทึมความเจ็บปวดที่ประสบความสําเร็จของพวกเขาไปยังคนรุ่นต่อไป แต่เมื่อสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เกิดขึ้นแล้วและพวกเขาอยู่นอกเหนือเกณฑ์ของการจำ ความเจ็บปวดไม่มีประโยชน์อีกต่อไป
ดังนั้นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดคือสมองของสัตว์ที่ถูกล่าเหยื่อจะไม่ส่งความรู้สึกเจ็บปวดที่รุนแรงอีกต่อไปแม้ว่าพวกเขาจะถูกกินทั้งเป็นและมีลําไส้ฉีกออก ในความเป็นจริงสัตว์จะรู้สึกสงบราวกับว่าพวกเขาถูกฉีดโดยมอร์ฟีนในปริมาณมาก
เดวอนมีความรู้สึกว่ามีบางอย่างคล้ายกับปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นกับเขา ความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถฆ่าตัวตายหรือตายได้เลยสําหรับเรื่องนี้คือการทําให้สมองของเขาผิดพลาดอย่างบ้าคลั่ง
คนไม่ค่อยคิดว่าอารมณ์เป็นผลิตภัณฑ์ของสารเคมีในสมอง, แต่อารมณ์จริงๆเป็นเพียงที่. ภาวะซึมเศร้าทําให้ทางเดินประสาทบางอย่างทํางานแตกต่างจากแต่ก่อนทําให้แม้กระทั่งงานเช่นการกินอาหารที่ดีที่จะให้ความสุขในตอนแรกไม่ปล่อยเซโรโทนินมากเท่าแต่ก่อน
และนั่นคือเหตุผลที่บางคนไม่สามารถเข้าใจคนอื่นด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกันใครบางคนสามารถปฏิเสธ เดวอน ได้ง่ายๆ ว่าเป็นแค่การแสดงละครเกินจริง พยายามรวบรวมความเห็นอกเห็นใจผ่านการแสดงการกระทำที่ตัดขาดจากความเป็นจริง
แต่ความจริงของเรื่องนี้ก็คือมีคนจำนวนไม่มากที่มีความเห็นอกเห็นใจมากพอที่จะเข้าใจว่าความรู้สึกในสมองของคนบางคนแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เดวอนใช้เวลามากมายในการพัฒนาความเข้าใจเกี่ยวกับเคมีของความเศร้า หลังจากที่ไมค์เพื่อนสนิทของเขาเสียชีวิตในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย การตายของไมค์ทําให้เขาลําบากเป็นพิเศษ
และเดวอนก็ไปเยี่ยมเขาที่พวกเขาเล่นบอลทุกวันเป็นเวลาหลายเดือนหลังจากการจากไปของเขา และเมื่อเวลาผ่านไป เดวอนทั้งหมดต้องจําไว้ว่า ไมค์คือเพลย์สเตชันเก่าของเขา เพลย์สเตชันเดียวกันกับที่ถูกขโมย ไปตอนที่อพาร์ทเม็นท์ของเขาถูกงัดเข้าไปเมื่อปีที่แล้ว
บัดซบ สาปแช่งภายใต้ลมหายใจของเขา เดวอนลุกขึ้นยืนและเพียงแค่เริ่มเดินอย่างไร้จุดหมายต่อเมืองข้างหน้า เขาเห็นเหลือบของเอลฟ์และจากนั้นคนแคระ
