575 - เทพโบราณประจำตระกูลสายฝน

1885 - เทพโบราณประจำตระกูลสายฝน

อาณาจักรหินภาคตะวันออกฝนเทลงมาอย่างน่าเหลือเชื่อและน่าประหลาดใจอย่างมาก

โลกทั้งใบกลายเป็นทะเล!

ฝนที่ตกลงมาไม่ใช่น้ำฝนที่ผู้คนรู้จัก แต่มันมีรูปร่างทรงกลมขนาดมหึมาพุ่งตกลงมาจากสวรรค์

เมื่อพวกมันลงสู่พื้นดินจะมีความอึกทึกทำให้เกิดคลื่นสีขาวเอ่อล้นออกมาเหมือนน้ำในแม่น้ำ ทั้งหมดลงมาจากสวรรค์เบื้องบนเข้าสู่ภาคตะวันออกของอาณาจักรหิน!

นี่มันคือเม็ดฝนอย่างนั้นหรือ? พลเรือนทุกคนหวาดกลัวอย่างมาก ระดับน้ำสูงขึ้นเรื่อยๆบ้านเรือนจะถูกท่วมไม่ช้าก็เร็ว

หงหลง!

ฟ้าแลบและฟ้าร้องดังกึกก้อง ฝนเทลงมาแรงขึ้นเรื่อยๆ

โลกทั้งใบเข้าสู่ความมืดเมฆดำทะมึนส่งน้ำลงมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มันไหลลงมาจากสวรรค์ราวกับเป็นจุดจบของโลก

สือฮ่าวเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว หลังจากได้รับรายงานเขาก็รีบบินผ่านท้องฟ้าของอาณาจักรหินมุ่งหน้าไปยังสถานที่เกิดเหตุ!

ระหว่างทางเขาเปิดใช้งานดวงตาสวรรค์ของเขาจ้องมองไปในท้องฟ้า เขากำลังสังเกตฉากที่ผิดปกติที่ขอบฟ้าการดำรงอยู่แบบไหนกันแน่ที่ทำให้เกิดปัญหา?!

นี่เป็นเรื่องผิดปกติอย่างมากแตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้ นั่นเป็นคนที่มีความสามารถมากคนที่เขาต้องปฏิบัติอย่างจริงจัง!

มันคือเทพโบราณแห่งตระกูลสายฝนจริงๆหรือ? เขามีวิธีการเหล่านี้จริงๆ เป็นไปได้ไหมว่ามีใครบางคนจากสมัยโบราณกำลังจะลงมาที่นี่? สือฮ่าวมีการแสดงออกที่เคร่งเครียด

โลกนี้มืดมากขึ้นเรื่อยๆในที่สุดก็กลายเป็นสีดำสนิท มีเพียงฝนที่ไหลรินเทลงมาจากสวรรค์อย่างน่าสะพรึงกลัว

บนพื้นดินพลเรือนจำนวนมากต่างพากันร่ำไห้ แต่เสียงของพวกเขาก็ยังไม่ดังเทียบเท่าสายฝนที่โปรยปรายลงมา

โลกเป็นสีดำสนิทราวกับว่านี่คือนรกอเวจีที่ไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป ทุกอย่างดูน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆราวกับว่ากำลังจะถึงจุดจบของวันพิพากษา

คชา!

สายฟ้าสีเงินตัดผ่านท้องฟ้าขนาดใหญ่เกินกว่าที่จะเปรียบเทียบสร้างความสว่างพราวในความมืดเผยให้เห็นฉากที่แท้จริงของโลกอันยิ่งใหญ่

หลายคนซ่อนตัวอยู่บนหลังคาหลีกเลี่ยงฝนที่ตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่หม้อและกระทะของบ้านก็ลอยขึ้นลงตามท้องถนนที่ถูกน้ำท่วมสูง

มีบางคนที่หนีขึ้นไปบนภูเขาและย้ายไปอยู่ที่ที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตามงูสีเงินตัดผ่านท้องฟ้าทีละตัวทอดยาวไปยังภูมิภาคเหล่านั้นเป็นฉากที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

หงหลง!

ในที่สุดก็มียอดภูเขาระเบิดขึ้น สายฟ้าเหล่านั้นขยายลงมาทำให้เศษหินและอิฐปลิวไปทุกหนทุกแห่งต้นไม้ยักษ์หักโค่นเกิดเหตุสะเทือนขวัญ

“สวรรค์ทำไมท่านถึงทำแบบนี้? เราทำอะไรผิด?” หลายคนสะอื้นกรีดร้องออกมา พวกเขาคุกเข่าลงบนพื้นวิงวอนต่อท้องฟ้าและอธิษฐาน

ไม่มีใครกล้ามุ่งหน้าไปยังยอดเขาทำได้เพียงซ่อนตัวอยู่ด้านล่าง อย่างไรก็ตามแม้ว่าพวกเขาจะทำเช่นนี้แต่ก็เป็นอันตรายอย่างยิ่งน้ำกำลังท่วมไปทุกที่

สำหรับหมู่บ้านและเมืองบนที่ราบซึ่งมีประชากรจำนวนมากอาคารทั้งหมดกำลังจะจมอยู่ใต้น้ำ บางแห่งก็พังทลายไปแล้ว

ส่วนสถานที่ที่มีความสูงมากกว่านั้นสามารถมองเห็นบ้านบางหลังได้แล้วจมน้ำไปแล้ว

“จักรพรรดิของอาณาจักรหินประพฤติชั่วอย่างร้ายแรงสวรรค์จึงได้ลงโทษพวกเจ้า!”

ในขณะนี้เสียงกึกก้องดังขึ้นจากท้องฟ้าที่มืดสนิทและมีเสียงฟ้าร้องอย่างท่วมท้น สายฟ้าทั้งหมดหายไปอย่างรวดเร็วมีเพียงเสียงที่ยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามเท่านั้นที่ยังคงดังอยู่

ฝนตกครั้งใหญ่ไม่ลดลงและน่าประหลาดใจมากขึ้นเรื่อย ๆ

การลงโทษจากสวรรค์หรือ? ชาวประชาต่างพากันหวาดผวา มีเสียงจากสวรรค์เบื้องบนจริงๆ! มันยิ่งใหญ่เกินไปราวกับว่ามันเป็นคำเตือนจากสวรรค์

“เราวิงวอนขอความเมตตาจากสวรรค์!”

“เราวิงวอนขอการอภัยจากสวรรค์!”

…

หลายคนโห่ร้องโอดครวญ บางคนถูกน้ำท่วมพัดหายไปในวังวน

“ท่านปู่กลับมา!” มีหญิงสาวคนหนึ่งร้องไห้ออกมาเพราะผู้อาวุโสที่ปกป้องนางถูกคลื่นซัดออกไป

“แม่ไม่! โปรดกลับมา!” เด็กอายุหกหรือเจ็ดขวบในเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งกำลังร่ำไห้ เขาเอื้อมมือคว้าไปที่ผืนน้ำ

"ลูกข้า!" มีผู้อาวุโสคนหนึ่งที่มีอาการวิตกกังวลมากจนเส้นเลือดเริ่มผุดขึ้นบนหัวของเขา เป็นเพราะลูกชายของเขาที่มีสุขภาพดีและแข็งแรงเพื่อที่จะช่วยบิดาทำให้เขาถูกกระแสน้ำพัดพาไป

บนพื้นดินโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่กำลังเล่นงานทุกคน

อย่างไรก็ตามในท้องฟ้าเสียงนั้นไม่หยุด แต่ยังคงดังก้องอยู่

“จักรพรรดิของอาณาจักรหินประพฤติชั่วร้ายแรงเขากดขี่ข่มเหงคนธรรมดาของอาณาจักรสายฝน บาปของเขาจะไม่ได้รับการให้อภัยรวมถึงประชาชนทุกคนของอาณาจักรหินด้วยเช่นกัน!”

ฝนก็ตกหนักขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับฟ้าแลบ ทุกคนเห็นใบหน้าที่ใหญ่โตอย่างหาที่เปรียบไม่ได้มองลงมาเบื้องล่างอย่างเย็นชาเฝ้าดูโศกนาฏกรรมและความปวดร้าวของมนุษย์ทุกคน

บนแผ่นดินหลายคนรู้สึกงุนงงและหวาดกลัว

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอาณาจักรหินไม่เคยประสบกับสภาพอากาศที่เลวร้ายเช่นนี้อาณาจักรเจริญรุ่งเรืองและผู้คนก็สงบสุข

แต่ตอนนี้ภัยพิบัติครั้งใหญ่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้พวกเขาสิ้นปัญญาจิตใจถูกปกคลุมไปด้วยความกลัว

หลายคนเป็นลม การลงโทษของสวรรค์การพิพากษาที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ใครจะไม่กลัว?

แต่มีบางคนที่สับสน อาณาจักรหินเจริญรุ่งเรืองขึ้นทุกวัน? ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? เป็นไปได้ไหมที่จักรพรรดิหินทำสิ่งที่ทำให้สวรรค์โกรธ?

“แม้ว่าจักรพรรดิหินจะทำบาป แต่ก็พวกเราก็ไม่ได้มีส่วนร่วมกระทำความผิดด้วย! สวรรค์โปรดยกโทษให้เรา!”

สองสามคนร้องออกมา

“สวรรค์โปรดเมตตา! เราไม่รู้เราไม่เข้าใจว่าจักรพรรดิหินทรงทำอะไรพวกเราไม่ได้มีส่วนร่วมสวรรค์โปรดอภัยให้เรา!” บนพื้นดินผู้คนวิงวอนขอความเมตตา

“ฮะยังไม่พอ”

ในโลกแห่งความมืดมิดนี้สายฟ้ากระจายระยิบระยับส่องให้เห็นใบหน้าที่สร้างขึ้นจากน้ำขนาดใหญ่ “มันยังไม่พอ!”

จากนั้นมันก็เสียงเบาๆกล่าวสวนว่า“เลือดและความวุ่นวายในโลกมรรตัยยังมีบาปที่ลึกซึ้งอยู่ หากอาณาจักรที่ต่ำกว่าทั้งหมดเป็นเช่นนี้จะมีผลกรรมมากมายเกิดขึ้นกับเจ้าและร่างกายของฮวงอย่างแน่นอน มันจะเป็นเหตุให้เขาไม่สามารถก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะ!”

“ข้าไม่เคยสนใจเรื่องนั้นแม้ว่ามันจะส่งผลกับเขาเพียงเล็กน้อยแต่ข้าก็ยินดีที่จะทำ” เสียงตอบกลับมาอย่างเย็นชาอย่างน่าเหลือเชื่อ

คนพูดนี้คือสมาชิกของราชวงศ์สายฝน สิ่งที่เขาปรารถนาจะทำนั้นยิ่งใหญ่มากซึ่งเกี่ยวข้องกับกรรมในตัวเอง แม้ว่าผลกระทบจะเกิดขึ้นกับฮวงเพียงเล็กน้อยแต่เขาก็ยินดีที่จะทำเรื่องนี้

เดิมทีร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเส้นทางการบ่มเพาะของเขายากลำบากขึ้นเรื่อยๆ เขาทำเช่นนี้เพื่อสกัดอนาคตของอัจฉริยะที่แปรปรวนสวรรค์อย่างสือฮ่าว

“สวรรค์โปรดยกโทษให้เรา!” บนผิวน้ำเสียงร่ำไห้ไม่มีที่สิ้นสุดยังคงดังขึ้นทุกคหนทุกแห่งแน่นอนว่ามันจะก่อให้เกิดผลกรรมอันยิ่งใหญ่ตามมาอีกด้วย

เห็นได้ชัดว่าผู้ที่กล้าสัมผัสกับกรรมล้วนเป็นผู้ฝึกฝนระดับสูง คนปกติจะเต็มใจที่จะสัมผัสกับมันได้อย่างไร?

การกระทำเช่นนี้จะทำให้เขาได้รับผลกระทบที่ร้ายแรงมากที่สุด เขาทำเช่นนี้เพื่อตัดเส้นทางการบรรลุความเป็นอมตะของสือฮ่าว!

สือฮ่าวเดินทางมาถึงบริเวณใต้ใบหน้าอันยิ่งใหญ่ด้วยความเร็ว

ตั้งแต่ตอนที่เขาได้รับข่าวจนกระทั่งเขารีบมาที่นี่เขาไม่ได้เสียเวลาแม้เพียงชั่วครู่ แต่สายฝนมันรุนแรงเกินไปมันเพียงพอที่จะทำให้ทุกอย่างกลายเป็นทะเลไปแล้ว

โชคดีเพียงอย่างเดียวคือน้ำท่วมครั้งนี้ยังไม่ลามไปถึงบริเวณที่ผู้คนอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก

“ผู้บ่มเพาะควรตัดขาดตัวเองออกจากโลก! การที่เจ้าทำเช่นนี้นับเป็นความชั่วร้ายอย่างแท้จริงสมควรตาย!”

สือฮ่าวคำรามเสียงของเขาดังก้องไปทั่วสวรรค์และปฐพี จากนั้นเขาก็ลงมือใช้กำปั้นพุ่งออกไปทะลุท้องฟ้า แสงอันเจิดจ้าที่ส่องสว่างทำลายความมืดแตกเป็นเสี่ยงๆ