ตอนที่แล้วCD บทที่ 108 คำให้การที่ไม่สอดคล้องกัน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปCD บทที่ 110 ความจริงชวนสับสน

CD บทที่ 109 ใครคือบุคคลที่สาม?


ในโถงทางเดินด้านนอกห้องสอบสวน จ้าวหยู่คิดว่าตัวเองกำลังตกที่นั่งลำบากอีกครั้ง! ตัวเขาไม่ต้องการมีความขัดแย้งกับเหมี่ยวอิงอีก แต่มีอาการคลื่นไส้มันเกิดขึ้นกะทันหัน เธอไม่มีทางหลบเลี่ยงการอาเจียนของเขาได้ แม้ว่าเธอจะกระโดดไปด้านข้างให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ขากางเกงของเธอก็ยังเปื้อนมัน อากาศในห้องก็เต็มไปด้วยกลิ่นอ้วก

ตอนนี้เหมี่ยวอิงดูเหมือนชาวไซย่าที่มีประกายไฟปรากฏขึ้นรอบตัว ทรงผมเห็ดของเธอดูเหมือนกำลังจะระเบิดออก เมื่อความโกรธของเธอถึงจุดสูงสุด เธอเตะจ้าวหยู่เข้าที่หน้าอก!

จ้าวหยู่ลอยไปในอากาศ กระเด็นไปไกลหลายเมตร เขาตกลงพื้นอย่างแรง เขาพยายามลุกขึ้นมาแต่ก็ทรุดลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง จากนั้นเขาก็นอนแน่นิ่งไปแถมกับอาเจียนอีกครั้ง

“จ้าวหยู่!” เหมี่ยวอิงกระโดดขึ้นไปในอากาศเพื่อหลบอ้วกของจ้าวหยู่ เมื่อเธอหลบได้อย่างฉิวเฉียดแม้จะโดนลูกหลงบ้างเล็กน้อย เธอลุกขึ้นด้วยความโกรธอย่างบ้าคลั่งขณะที่เธอตะโกนว่า "นี่แกกำลังทำบ้าอะไรอยู่ห๊ะ!” หลังจากที่เธอตะโกนเสร็จ เหมี่ยวอิงก็ออกไปหาเสื้อผ้าใหม่มาเปลี่ยนทันที

ในขณะนั้น เหล่าเจ้าหน้าที่ที่อยู่รายรอบไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ พวกเขาอยู่ในสถานีตำรวจมานานแล้ว แต่พวกเขาไม่เคยเห็นการกระทำที่กล้าหาญเช่นนี้มาก่อน โดยปกติพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะพูดเสียงดังกับเหมี่ยวอิงแต่ตอนนี้มีใครบางคนกล้าอ้วกใส่เธอ พวกเขาเลยสงสัยว่า

"จ้าวหยู่ เป็นพวกมาโซคิสม์หรืออยากตายกันแน่?"

เหล่าเจ้าหน้าที่เห็นจ้าวหยู่ไม่เคลื่อนไหวอยู่บนพื้นเป็นเวลานานและกลัวว่าเหมี่ยวอิงจะฆ่าเขาด้วยลูกเตะ พวกเขารุมล้อมจ้าวหยู่เพื่อดูว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ เจ้าหน้าที่คนหนึ่งยื่นนิ้วออกมา เขาอยากจะจิ้มจ้าวหยู่เพื่อดูว่าเขาตายหรือยัง แต่ก่อนที่นิ้วจะไปถึงตัวจ้าวหยู่ ทันใดนั้น เขาก็ลุกขึ้นนั่งและตะโกนสุดปอดว่า

"โอ้ เข้าใจแล้ว! ฉันเข้าใจแล้ว!"

"เฮ้ย!!"

"เชี่ย!!"

จ้าวหยู่คำรามทำให้ทุกคนกลัว ทุกคนถอยกลับทันที บางคนกระแทกเข้ากับผนัง บางคนสะดุดกับพื้น คนที่โชคร้ายที่สุด เขาล้มลงพื้นตรงกองอ้วกของจ้าวหยู่ ทำให้ในห้องเต็มไปด้วยความโกลาหล บางคนตะโกนด้วยความตกใจ บางคนร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวด บางคนก็ถึงกับก่นด่าออกมา

"ฉันเข้าใจแล้ว!" จ้าวหยู่ยืนขึ้นโดยไม่สนใจรอบข้าง ดวงตาของเขาเปล่งประกาย ในขณะที่เขาตะโกนว่า "ฉันรู้ว่าใครเป็นบุคคลที่สาม! ฉันรู้แล้วว่าใครฆ่าเจียนเหวินหลี่ เฮ้ นายน่ะ" จ้าวหยู่คว้าคอเสื้อของเจ้าหน้าที่คนหนึ่งและพูดอย่างเร่งรีบ "รีบพาหลิวเผิงเฟยมาให้ฉันเร็วเข้า ฉันมีคำถามสำคัญจะถามเขา ความจริงกำลังจะเปิดเผยแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า!"

เหล่าเจ้าหน้าที่ต่างตกตะลึงกันถ้วยหน้า เห็นได้ชัดว่าเขาจะไม่โต้เถียงกับคนที่กล้ายุ่งกับเหมี่ยวเหริงเฟิง เขาพยักหน้าทันทีที่จ้าวหยู่สั่งและรีบพาตัวหลิวเผิงเฟยออกมา

จ้าวหยู่ไอแห้ง ๆ ตอนนี้เขากระหายน้ำอย่างมาก เขาหันไปมองที่กดน้ำและพุ่งตรงไปที่มัน แทนที่เขาจะหยิบถ้วยไปรองน้ำ เขาหันหัวแล้วเอาปากไปเสียบตรงช่องจ่ายน้ำขณะดื่มเข้าไป

หลังจากดื่มน้ำแล้ว จ้าวหยู่ก็รู้สึกสดชื่นมาก แม้ว่าหน้าอกของเขาจะยังเจ็บอยู่แต่จิตใจของเขาก็แจ่มใส เมื่อเขามองไปรอบ ๆ เขาก็ตระหนักได้ถึงความโกลาหลในห้องและกลิ่นที่น่าขยะแขยงของอ้วกซึมผ่านอากาศ

“ห๊ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” จ้าวหยู่เกาหลังศีรษะของเขาและถามเจ้าหน้าที่รอบ ๆ อย่างไร้เดียงสาว่า "พวกเขาเป็นอะไร!? ทำไมถึงทำห้องเละเทะแบบนี้!”

“…” เจ้าหน้าที่ต่างเงียบ พวกเขาไม่รู้จะสรรหาคำพูดใดออกมา

ไม่กี่นาทีต่อมา พนักงานสอบสวนก็พาหลิวเผิงเฟยไปที่ห้องสอบปากคำ เมื่อพวกเขามาถึงประตู จ้าวหยู่ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าและตีหัวหลิวเผิงเฟย จากนั้นผลักชายคนนั้นเข้าไปในห้อง

*ตูม!*

จ้าวหยู่ผลักหัวหลิวเผิงเฟยอย่างแรง พนักงานสอบสวนรอบ ๆ อยากจะหยุดเขาแต่พวกเขากลัวเกินกว่าจะขยับตัว

“โอ๊ย! พะพอได้แล้ว” หลิวเผิงเฟยตกตะลึงเล็กน้อย ‘ทำไมตำรวจปีศาจถึงทำร้ายฉันอีก?’

“หลิวเผิงเฟย หลิวเผิงเฟย!” จ้าวหยู่คำราม "จนถึงตอนนี้ คุณไม่กล้าพูดความจริงหรือ? บอกฉันมาที คุณฆ่าเจียนเหวินหลี่ ภรรยาของคุณใช่ไหม!?"

คำพูดของจ้าวหยู่ทำให้เจ้าหน้าที่หยุดที่จะห้ามเขา พวกเขาทั้งหมดปล่อยมือและปล่อยให้จ้าวหยู่ทำตามที่เขาพอใจ

“คุณเจ้าหน้าที่ มันหมายความว่าอย่างไร?” หลิวเผิงเฟยตะโกนด้วยความเจ็บปวด "ฉันไม่ได้สารภาพไปแล้วหรือ ภรรยาของฉันถูก หลินเหม่ยเฟิงฆ่า! พวกเราสมรู้ร่วมคิดกัน!"

“ฮึ่ม! หลิวเผิงเฟย คุณจะไม่ยอมรับจนกว่าจะถึงที่สุดใช่มั้ย? เข้าใจแล้ว!” จ้าวหยู่คำราม "การวางแผนฆาตกรรมและการฆาตกรรมเป็นอาชญากรรมร้ายแรง คุณควรสารภาพให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!"

"ฉันบอกคุณทุกอย่างแล้วจริง ๆ!" หลิวเผิงเฟยตะโกนออกมาอย่างแน่วแน่

“จริงเหรอ?” จ้าวหยู่ลากหลิวเผิงเฟยไปรอบ ๆ แล้วกดแก้มชายอีกข้างหนึ่งไปกับโต๊ะ "งั้นฉันจะพูดส่วนที่เหลือให้ฟังเอง!”

“ในวันที่คุณวางแผนให้หลินเหม่ยฆ่าภรรยาของคุณ คุณรู้สึกกังวลมาก ทำไมล่ะเหรอเพราะคุณรู้ว่ามีปัญหาใหญ่ หลินเหม่ยเฟิงอ่อนแอเกินไป คุณกังวลว่าเธอไม่สามารถฆ่าภรรยาของคุณได้ ดังนั้นคุณจึงกลับบ้านและจัดการบีบคอภรรยาของคุณ เมื่อหลินเหม่ยเฟิงมาถึง ภรรยาของคุณก็ตายไปแล้ว!”

“อะไรนะ?”

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ แม้ว่าคุณจะมีข้อแก้ตัวว่าคุณทำงานล่วงเวลาในร้านเสื้อผ้าที่ซานหลี่ถุนแต่ร้านก็อยู่ใกล้บ้านคุณมาก คุณมีเวลาเหลือเฟือที่จะกลับบ้านและก่อเหตุฆาตกรรม!”

“ด้วยวิธีนี้ หลินเหม่ยเฟิงจะคิดว่าเธอฆ่าเจียนเหวินหลี่และการฆาตกรรมแลกเปลี่ยนของคุณจะเท่าเทียมกันและคุณจะไม่ต้องกังวลว่าหลินเหม่ยเฟิงจะหักหลังคุณใช่ไหม?” ข้อสันนิษฐานของจ้าวหยู่เกิดขึ้นมาจากความสงสัยของเพื่อนร่วมทีมและเมื่อพวกเขาอยู่ในงานเลี้ยง

ฮูบินรู้สึกว่าหลินเหม่ยเฟิงผอมเกินไปและไม่จะมีแรงไปฆ่าใครได้! หลี่เบ่นหนีเองก็รู้สึกว่าหลิวเผิงเฟยอาจกังวลว่าหลินเหม่ยเฟิงจะไม่ร่วมมือกับเขาจึงพยายามบังคับเธอด้วยวิธีอื่น จากข้อสันนิษฐานดังกล่าวทำให้จ้าวหยู่คิดว่าบุคคลที่สามคือหลิวเผิงเฟย! เขามีเหตุผล แรงจูงใจและโอกาสในการทำการฆาตกรรม!

“เจ้าหน้าที่ ฉันสารภาพทุกอย่างแล้ว ฉันฆ่าหยู่จื้อเก็นแต่ฉันไม่ได้ฆ่าภรรยาของฉันจริง ๆ! คนที่ทำคือหลินเหม่ยเฟิง! โอ๊ย!!” หลิวเผิงเฟยส่งเสียงขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือแต่เสียงของถูกขัดด้วยแรงกดของจ้าวหยู่

"หยุดนะ!" เหมี่ยวอิงก้าวเข้ามาในห้องสอบปากคำพร้อมกับระเบิดเสียงคำราม เธอผลักจ้าวหยู่ออกไปและตะโกนออกมา "จ้าวหยู่ ที่นี่คือรุ่ยหยาง คุณจะทำตามที่คุณต้องการไม่ได้!"

ใบหน้าของหลิวเผิงเฟยเป็นสีแดงราวกับบีทรูทและเขาไออย่างรุนแรง เจ้าหน้าที่สองสามคนรีบเดินไปข้างหน้าทันทีและมัดเขาไว้ที่เก้าอี้สอบปากคำ

“จ้าวหยู่ เหตุผลของคุณฟังไม่ขึ้นเลย” เหมี่ยวอิงได้ยินข้อสันนิษฐานของจ้าวหยู่และส่ายหัว “หลิวเผิงเฟยมีข้อแก้ตัวที่สมบูรณ์แบบ ถ้าเจียนเหวินหลี่ถูกเขาฆ่า เราคงไขคดีนี้ไปนานแล้ว! มีกล้องวงจรปิดในโรงงานเสื้อผ้าและคำให้การของคนงานต่างก็ยืนยันว่าหลิวเผิงเฟยไม่ได้ออกจากพื้นที่นั้นในคืนที่ภรรยาของเขาถูกฆาตกรรม!”

“ถึงโรงงานจะอยู่ที่ซานหลี่ถุน แต่ก็ไกลจากบ้านเขามาก คืนนั้นฝนตกหนักและถนนก็เต็มไปด้วยโคลน ไม่มีทางที่เขาจะได้กลับบ้านแล้วรีบกลับมาโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นได้!”

“ฮึ่ม!” จ้าวหยู่ถอนหายใจอย่างเย็นชา ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงเครื่องจับเท็จสุดวิเศษและพูดออกมาอย่างมั่นใจมากว่า "ได้ ฉันจะถามคำถามเขาสองสามคำถามและมาดูว่าเขาคือบุคคลที่สามหรือไม่!"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด