570 - คู่ต่อสู้ที่คู่ควร

1880 - คู่ต่อสู้ที่คู่ควร

“ญาณวิเศษอันล้ำค่าของหงส์เพลิงที่แท้จริง” ท่านปู่นกถอนหายใจ ญาณวิเศษชนิดนี้มีค่าอย่างไม่สิ้นสุด มิหนำซ้ำมันยังมีส่วนช่วยเหลือสือฮ่าวที่กำลังเผชิญหน้ากับคำสาปสังหารอมตะ

หนึ่งในสองตำรากระดูกนั้นอยู่ในห้องโถงของพระราชวังสีดำ อีกชิ้นวางอยู่ในคุกที่ด้านหน้าของพวกเขา สิ่งเหล่านี้คือตำรากระดูกของหงส์เพลิงที่แท้จริง

เพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้นพวกมันถูกสร้างขึ้นจากการผสมผสานตำรากระดูกของหงส์เพลิงที่มีพลังอันยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของหงส์เพลิงทั้งหมด

“เจ้าไม่มีวันนำมันออกไปได้ มันจะเป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อเจ้าและจะทำให้เจ้าตกอยู่ในความเลวทราม”

ผู้อาวุโสเหรียญเงินเตือนด้วยสีหน้าจริงจัง

“ข้าเคยเผชิญกับคำสาปทุกประเภทมาแล้วมีอะไรที่ต้องกลัว? พวกท่านดูเถอะว่าข้าจะไปได้ไกลแค่ไหน?” สือฮ่าวไม่รู้สึกกลัวใดๆ

“คำสาปสังหารอมตะจะทำให้เจ้ากลายเป็นคนพิการ แต่สิ่งนี้จะส่งผลต่อจิตใจของเจ้าทำให้เจ้าตกอยู่ในความมืดมิด!” สีหน้าของท่านปู่นกจริงจังมากเขาถอนหายใจยาว

แน่นอนว่าสิ่งที่อันตรายที่สุดไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่นี้ ไม่ว่าจะเป็นรูปปั้นหินหรือภาชนะที่ปิดผนึกพวกมันล้วนน่ากลัวอย่างยิ่ง

ท่านปู่นกพยายามเตือนเขาอีกครั้ง แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องไม่เชื่อฟัง

เป็นเพราะพวกเขาเห็นแล้วว่าสือฮ่าวตั้งปณิธานที่จะมุ่งหน้าไปโดยต้องการที่จะได้รับตำรากระดูกของหงส์เพลิงที่แท้จริงให้ได้

สือฮ่าวจะไม่พลาดโอกาสนี้อย่างแน่นอน นี่เป็นความสามารถระดับเทพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจากหนึ่งในสิบอสูรผู้ยิ่งใหญ่เขาจะปล่อยให้สมบัติล้ำค่าหลุดลอยไปได้อย่างไร?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อญาณวิเศษล้ำค่าชนิดนี้คือหนึ่งในญาณวิเศษโจมตีที่รุนแรงที่สุด ทั้งยังสามารถทำให้เขากลายเป็นอมตะไม่มีวันตาย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้เขายิ่งต้องการมันมากเป็นพิเศษ ตอนนี้โอกาสอยู่ต่อหน้าต่อตาเขาแล้ว!

มีเพียงมังกรสีแดงเท่านั้นที่ไม่มีความสุข มันคิดว่ามันอาจกลายเป็นมังกรที่น่าหัวเราะมากที่สุด มันไม่สามารถเข้าถึงความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าพันธุ์ตัวเองแล้วมันจะกลายเป็นมังกรในรูปแบบไหน?

สือฮ่าวขยับเดินเข้าไปในวังสีดำ

ฮัวลาล่า!

ในขณะนี้เสียงโซ่เย็นยะเยือกดังขึ้นและเจาะเข้าไปในจิตวิญญาณของเขา มันกะทันหันเกินไปและน่ากลัวอย่างยิ่ง

รูปปั้นเหล่านั้นเป็นรูปแกะสลักหิน แต่ตอนนี้พวกมันเคลื่อนไหวได้จริงๆ ทุกตัวต่างมุ่งหน้าเข้าหาสือฮ่าว

เผิงเผิง!

การแสดงออกของสือฮ่าวเปลี่ยนไป รูปปั้นหินเหล่านี้ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงการคุกคามในความตาย เขาต้องรีบออกไปเดี๋ยวนี้

“เด็กน้อยคนนี้แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ เขาเกือบจะทำได้สำเร็จแล้ว” ท่านปู่นกถอนหายใจ

ผู้อาวุโสเหรียญเงินก็พยักหน้ารับรู้ถึงความแข็งแกร่งของสือฮ่าว

ตอนนี้เขาแข็งแกร่งกว่าตอนก่อนหน้าที่จะขึ้นสู่อาณาจักรที่สูงกว่าหลายเท่า แน่นอนว่าความก้าวหน้าของเขาล้วนแล้วแต่ทำลายขีดจำกัดในทุกระดับบ่มเพาะ

สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับระดับการบ่มเพาะของคนผู้หนึ่ง ในสถานที่แห่งนี้ระดับบ่มเพาะของทุกๆคนจะถูกจัดการด้วยพลังที่เท่าเทียมกัน

จากมุมมองหนึ่งนี่เป็นการส่งเสริมผู้ที่มีความแข็งแกร่งมากที่สุดในประวัติศาสตร์ให้ก้าวหน้าขึ้นไปอีก

หลังจากการการต่อสู้เพียงระยะสั้นๆ สือฮ่าวก็ตกตะลึงรู้สึกหวั่นไหวอย่างมาก นับตั้งแต่ที่เขามุ่งหน้าสู่ชายแดนรกร้างเขาก็ไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ระดับเดียวกันที่สามารถต่อสู้กับเขาได้

อย่างไรก็ตามในสถานที่แห่งนี้มันทำให้เขารู้สึกกดดันอย่างถึงที่สุด

รูปปั้นหินเหล่านี้มีพลังมากเกินไปมือขนาดใหญ่ที่เอื้อมออกมาถูกโซ่ล่ามไว้ปลดปล่อยเสียงฮัวลาล่าที่เต็มไปด้วยความดุร้าย

ตอนนี้ราวกับว่ามีสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครเทียบจากยุคโบราณหลายตัวกำลังท้าทายเขา พวกมันจะไม่ยอมจบจนกว่าเขาจะตายในที่สุด

“สิ่งมีชีวิตชนิดนี้คืออะไร?” สือฮ่าวถอยหลังกลับมาไม่กล้าเผชิญหน้ากับพวกมันอีกต่อไป เป็นเพราะเขาหวั่นไหวอย่างมาก

“มันเป็นสิ่งมีชีวิตโบราณซึ่งไม่ทราบว่าเกิดมาตั้งแต่ยุคใดกันแน่พวกเราปิดผนึกมันและนำมาเฝ้าที่นี่” ท่านปู่นกกล่าว

นี่เป็นเหตุการณ์สำคัญที่เขายังจำได้เพราะผลกระทบนั้นมากเกินไปมันจึงไม่ได้เลื่อนหายไปจากความทรงจำของเขาแม้กระทั่งตอนนี้ก็ตาม

ใบหน้าของสือฮ่าวมีการแสดงออกที่เคร่งเครียด เขาจ้องมองไปที่รูปปั้นเหล่านั้น

“แม้ว่าเจ้าอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน ก็ไม่ใช่เรื่องน่าอับอายแต่อย่างใด การที่เจ้าสามารถต่อสู้กับพวกมันได้ระยะหนึ่งก็นับว่าเจ้าแข็งแกร่งมากแล้ว” ผู้อาวุโสเหรียญเงินกล่าว

“ใครบอกว่าข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน” สือฮ่าว

อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับว่าสิ่งมีชีวิตหินเหล่านี้แปลกเกินไป ตอนนี้เพียงแค่เอื้อมมือออกมาแต่มันก็ทรงพลังขนาดนี้แล้ว ถ้าโซ่ที่อยู่ในร่างกายของมันถูกปลดผนึกออกก็ไม่รู้ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหน?

“ข้าต้องการปลดโซ่พวกมันออกให้หมดเพื่อจะดูว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพวกมันมีแค่ไหนกันแน่!” สือฮ่าวกล่าว

“อย่าดีกว่า!” ผู้อาวุโสทั้งสองรู้สึกตกใจ

“เจ้าดูนี่ นี่คืออักขระที่ถูกสลักไว้ตั้งแต่โบราณ” ผู้อาวุโสเหรียญเงินกล่าว มีคำที่ไม่ชัดเจนบางคำที่สลักไว้บนพื้นเพื่อแจ้งให้คนรุ่นหลังทราบว่าพวกเขาจะต้องไม่ปลดผนึกร่างกายของพวกมันอย่างเด็ดขาด

เป็นเพราะรูปปั้นหินเหล่านี้ไม่ได้มีความแข็งแกร่งเท่ากันหมด ไม่มีผู้ใดทราบว่าตัวไหนมีระดับบ่มเพาะเท่าไร หากปลดปล่อยพวกมันออกมาจะไม่มีใครต้านทานได้

“นี่เป็นสถานที่ที่น่าสนใจ ข้าชอบที่นี่!” สือฮ่าวกล่าว

เขาค่อนข้างหลงใหลกับสถานที่แห่งนี้เขาพยายามค้นหาสนามฝึกซ้อมเพื่อพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลา

รูปปั้นหินเหล่านี้จะกลายเป็นคู่หูในการฝึกฝนของเขาในอนาคต เขาเชื่อว่าวันหนึ่งเขาจะสามารถปลดผนึกพวกมันและต่อสู้อย่างสมใจ

“ถ้าเจ้าต้องการลับคมของตัวเองข้าแนะนำให้เจ้าเริ่มจากในคุกก่อนแต่อย่าอยู่ในสถานที่แห่งนั้นนานเกินไป” ผู้อาวุโสกล่าว

ตามสิ่งที่พวกเขากล่าวภายในคุกสิ่งมีชีวิตที่ถูกผนึกไว้ภายในเหล่านั้นน่ากลัวมากเช่นกัน เขาไม่อาจต่อสู้กับพวกมันได้นาน

“นี่มันยอดเยี่ยมอย่างน่าเหลือเชื่อ! ข้ากำลังค้นหาคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมไม่คิดว่ามันจะอยู่ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่านี้!” สือฮ่าวรู้สึกตื่นเต้น

ฮ่อง!

คราวนี้เขาไม่ได้เคลื่อนที่เข้าหารูปปั้นหินที่อยู่ในวัง แต่กลับเดินเข้าสู่พื้นที่ของคุกแทน

หลังจากที่เขาเข้าไปก็มีมือที่ยื่นออกมาจากไหซึ่งถูกปิดผนึกไว้ในคุก มันเป็นมือสีแดงที่พลังเต๋าอันยิ่งใหญ่กำลังปะทุขึ้นอย่างน่าสะพรึงกลัว

เปง!

สือฮ่าวเผชิญหน้ากับมันโดยตรง สิ่งมีชีวิตเหล่านี้มีพลังที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ?

“อย่าดูถูกพวกมัน! ตอนนี้พวกมันถูกปิดผนึกไว้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพวกมันนั้นเหนือจินตนาการ!” ผู้อาวุโสเหรียญเงินเดือน

“พลังของมันทะลุขีดจำกัดทุกระดับบ่มเพาะ !” ท่านปู่นกกล่าวเสริม

เมื่อสือฮ่าวได้ยินดังนั้นเขาก็รู้สึกหวั่นไหวอย่างมาก ต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิตที่ถูกปิดผนึกเหล่านี้ยิ่งใหญ่มากแค่ไหน บ้านเกิดของพวกมันอยู่ที่ใดกันแน่?

ฮ่อง!

ไหหลายใบแกว่งไปมา ตราบใดที่สือฮ่าวเข้าใกล้มือเปื้อนเลือดเหล่านั้นก็จะยื่นออกมาโจมตีเขาอย่างต่อเนื่อง

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้มีพลังที่น่าเหลือเชื่อทำให้จิตใจของสือฮ่าวสัมผัสได้ถึงภัยคุกคาม

“นี่เป็นเพียงการจำลองสถานการณ์เท่านั้น ในอดีตเคยมีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งใช้สถานที่แห่งนี้ในการฝึกฝนทายาทของเขา”

ในเวลานี้ท่านปู่นกกล่าวออกมาอย่างเลื่อนลอย แม้แต่ตัวเขาเองก็ตกใจและงุนงงเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นความทรงจำจากส่วนลึกของจิตใจของเขาก่อนก่อนที่เขาจะลืมไป อย่างไรก็ตามในเวลานี้เขากลับกล่าวมันออกมาโดยไม่รู้ตัว สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

“ยอดเยี่ยมในอนาคตสถานที่แห่งนี้จะเป็นสถานที่ฝึกซ้อมของข้า!”

ตอนนี้สือฮ่าวรู้สึกว่าการกลับสู่อาณาจักรด้านล่างก็มีประโยชน์อย่างที่เขาคาดไม่ถึง สถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นสถานที่ฝึกฝนของเขาที่มีประโยชน์มากกว่าอาณาจักรด้านบนหลายสิบเท่า

จิ!

เขากลายเป็นริ้วแสงพุ่งไปคว้าชิ้นส่วนตำรากระดูกของหงส์เพลิงที่แท้จริงพร้อมกับยัดใส่ในอกเสื้อก่อนจะถอยหลังกลับมา