ตอนที่ 540 พระพุทธรูปเล่อซาน สมบัติล้ำค่าตำนาน
ด้วยทักษะพรสวรรค์วงกว้างของวีรบุรุษตำนานและเครื่องขนย้ายห้วงมิติชั้นสูง เมืองมังกรจึงมีข้อได้เปรียบที่ชัดเจนในครึ่งหนึ่งของถิ่นฐานหลังจากที่สละถิ่นฐานอีกครึ่งหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม กลยุทธ์ดังกล่าวไม่เหมาะสมกับทุกถิ่นฐาน
ตัวอย่างเช่น สนามรบของกองทัพเรือ!
สาดด!
นี่เป็นปากแม่น้ำกว้างที่เชื่อมต่อระหว่างทะเลกับแม่น้ำที่ไหลข้ามทวีป
อย่างไรก็ตาม ต่างจากเมื่อน้ำไกลจากแม่น้ำสู่ทะเล กระแสน้ำกลับไไหลเข้าสู่แม่น้ำในวันนี้
ภายในน้ำทะเล มนุษย์ต่างดาวทุกประเภทสามารถมองเห็นได้
มนุษย์ต่างดาวบนบกมักจะยาวไม่กี่เมตร แม้แต่มนุษย์ต่างดาวที่ตัวใหญ่ที่สุดก็ยาวเพียงไม่กี่สิบเมตร อย่างไรก็ตาม มีสิ่งมีชีวิตทะเลยักษ์มากกว่าหนึ่งประเภทที่มีความยาวนับพันเมตร
นอกจากนี้ยังมีสัตว์ร้ายที่โจมตีภายใต้การควบคุมของมนุษย์ต่างดาว!
บูม บูม บูม บูม….
ภายใต้การโจมตีสองครั้งของกระแสน้ำและสิ่งมีชีวิตระดับเหนือธณรมชาติ เขื่อนที่เมืองมังกรเตรียมไว้ล่วงหน้าก็สั่นสะเทือน
“กัปตันเจิ้ง ฉันไม่คิดว่าเชื่อนนี้จะทนได้นานกว่านี้ ถอยกลับไปที่แนวป้องกันที่สองกันเถอะ!”
“ยัง! หากเราถอย สิ่งมีชีวิตทะเลพวกนั้นจะสามารถขยายแม่น้ำโดยการควบคุมน้ำ จากนั้นพวกมันก็จะสามารถว่ายน้ำได้ไกลและโจมตีถิ่นฐานได้มากยิ่งขึ้น!”
บนแท่นหินกลมที่มีเส้นผ่านศูนย์ลกางมากกว่าหนึ่งร้อยเมตรบนเขื่อน
แม่ทัพวัยกลางคนที่สวมหมวกเกราะ เกราะเกล็ดปลา และชุดคลุมสีแดงจ้องไปยังน้ำที่สูงขึ้นและมนุษย์ต่างดาวอย่างเย็นชาโดยไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อยในสายตาของเขา!
“สั่งให้กองเรือมังกรศักดิ์สิทธิ์โจมตีพวกมัน!”
เขาออกคำสั่งอย่างมั่นใจผ่านสกายเน็ต
“รับทราบครับ!”
ในค่ายทหารเรือหลังเขื่นอ มีเรือรบสิบลำที่สร้างจากวัสดุระดับเหนือธรรมชาติจำนวนมากและตกแต่งด้วยสีส้มระดับเหนือธรรมชาติในลวดลายมังกรศักดิ์สิทธิ์
“ต้องขอบคุณการทำงานหนักของคุณ ผู้นำจาง”
แม่ทัพสิบคนคำนับชายชราผู้ที่มีเครายาวและแสดงความเคารพพร้อมกัน
ชายชราพยักหน้า เขาหยิบพู่กันที่สร้างมาจากหยกม่วง จุ่มลงในเลือดมังกรที่ส่งแรงกดดันอันมหาศาล จากนั้นก็ชี้พู่กันไปยังดวงตาของมังกรศักดิ์สิทธิ์บนเรือรบที่ยังไม่ได้ถูกทาสี
เขาคือจางเซงเหยา คนจากราชวงศ์ใต้ เขาเป็นที่รู้จักกันในฐานะหนึ่งในสี่จิตรกรบรรำบุรุษร่วมกับวูเดาซี่ กูไคจี และหลู่ทานเว่ย ทักษะพรสวรรค์ของเขาก็คือการวาดดวงตา!
เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจ้าของพู่กันทาตาที่จีเย่ได้รับมาจากสนามรบแห่งโชคชะตา
“กรรร… กรรร… กรรรร…”
เมื่อดวงตาสีทองถูกทาด้วยพู่กัน ก็มีการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกตะลึงบนเรือรบเหล็ก พวกมันมีชีวิตขึ้นมาและกลายเป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์ระดับเหนือธรรมชาติสิบตัวที่มีกลิ่นอายโลหะและมีสีเทา
“ผู้นำเติ้ง จี้หลิว จี้หลิน และผู้นำติง…. ท่านจ้าวเมืองสั่งให้ฉันบอกพวกคุณว่าการต่อสู้ครั้งนี้อันตรายมาก หากมนุษย์ต่างดาวที่พวกคุณพบนั้นแข็งแกร่งเกินไป เพียงแค่สละเรือรบและหบนหนีออกมา”
บนเขื่อน หลี่ชิงในฐานะหนึ่งในผู้เล่นที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองมังกรได้กล่าวกับกัปตันของเรือรบมังกรศักดิ์สิทธิ์อย่างเคร่งขรึม
“แต่เรือรบเหล็กเหล่าน้้นทรงพลังยิ่งกว่าเรือรบที่เราใช้ในอดีต เราจะสละพวกมันจริงเหรอ?”
วีรบุรุษผู้บัญชาการของกองทัพเรือตกตะลึงชั่วขณะและแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่พวกเขาได้ยิน
“เราไม่กลัวตาย เราไม่ได้ตั้งใจที่จะมีชีวิตรอดกลับมาหลังจากที่เราเข้าสู่สนามรบ”
บางคนถึกับคิดว่าเหล่าผู้นำนั้นหมายถึงอีกแบบหนึ่ง พวกเขาขมวดคิ้วอย่างหนัก
“ผู้นำติง อย่าพลาด! เรารู้ดีว่าพวกคุณกล้าหาญแค่ไหนจากากรต่อสู้ในทะเลเหลืองและเวยไห่ เลือดของพวกคุณยังคงเป็นสีแดงในน้ำ”
“อย่างไรก็ตาม เรามีอาวุธที่ดีกว่าในตอนนี้ และเราไม่จำเป็นต้องเริ่มการโจมตีแบบฆ่าตัวตายกับมนุษย์ต่างดาวเหล่านั้น สำหรับถิ่นบานของเรา ชีวิตของพวกคุณมีความสำคัญมากกว่าเรือรบ… นั่นเป็นสิ่งที่ท่านจ้าวเมืองกล่าว!” หลี่ชิงอธิบาย
“โอ้ เข้าใจแล้ว! เราจะทำตามคำแนะนำของคุณ!”
วีรบุรุษกองทัพเรือพยักหน้าให้กัน ขวัญกำลังใจของพวเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก
เมื่อได้รับความรับผิดชอบอันหนักอึ้งเช่นนี้หลังจากที่พวกเขามาถึงถิ่นฐาน พวกเขาก็ค่อนข้างไม่สบายใจ แต่พวกเขาก็ไม่สงสัยอีกต่อไปเมื่อพวกเขาได้ยินว่านี่เป็นความคิดของจีเย่
“ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าทำไมชนพื้นเมืองจึงเคารพท่านจ้าวเมืองมาก”
“ทรัพยากรในการสร้างเรือรบเหล็กขนาดใหญ่เช่นนี้น่าจะเพียงพอที่จะฝึกฝนคนคนหนึ่งให้อยู่ในระดับเหนือธรรมชาติอันดับ 4 หรืออันดับ 5 พวกมันมีค่ามากในถิ่นฐานอื่น ทว่าเมืองมังกรได้สั่งให้สมาชิกสละเรือรบที่ตกอยู่ในอันตราย….”
“อันที่จริง ในฐานะผู้เล่น ฉันะบว่าท่านจ้าวเมืองมีเสน่ห์เช่นกัน ฉันหวังว่าฉันจะได้ไปที่เมืองมังกร”
“ถ้าอย่างนั้นนายต้องฆ่าตัวตายก่อน ถึงนายจะทำแบบนั้น นายก็อาจไม่สามารถไปเกิดใหม่ที่นั่นได้”
ผู้คนจำนวนมากตั้งข้อสังเกตด้วยความรู้สึกผสมปนเปกันในฟอรั่ม
เนื่องจากการสตรีมสดแบบครอบคลุม พวกเขาจึงเห็นว่าวีรบุรุษ แม้แต่บุคคลในประวัติศาสตร์ที่มีการประเมินตำนานต่างก็ชื่นชมจีเย่
พวกเขาไม่เข้าใจในอดีต แต่พวกเขาก็กำลังเข้าใจมันจากรายละเอียด
“เหอะ นี่เป็นเพียงการแสร้งทำเพราะการสตรีมสดเท่านั้น”
“ถ้าคนพวกนั้นกล้าที่จะสละเรือรบและหลบหนีมาจริง พวกเขาอาจถูกกัดกันหลังจากบททดสอบความก้าวหน้าตำนาน”
“ไม่ใช่แค่นั่น เป็ฯไปได้ว่าพวกเขาจะถูกไล่ออกและถูกตัดสินจำคุก”
แน่นอนว่ามีบางคนเยาะเย้ย โดยเฉพาะคนจากประเทศอื่นที่ได้ออกความเห็นที่ประชดประชัน
“‘ความหวังแห่งอารยธรรม’ ที่ดินแดนแห่งมรดกตั้งใจจะเก็บรักษาไว้ก็คือมนุษย์ ไม่ใช่สสารที่อารยธรรมสร้างไว้”
“ทำไมอุปกรณ์สำหรับการอัญเชิญมนุษย์ถึงมีชื่อว่า ‘วิญญาณแห่งอารยธรรม’ ล่ะ? เพราะมนุษย์คือจิตวิญญาณของอารยธรรม เปลวไฟแห่งอารยธรรมจะไม่มอดดับตราบใดที่มนุษย์ยังมีชีวิตอยู่!”
“พวกนายคงไม่มีวันเข้าใจความสำคัญของผู้คน!”
“ยิ่งกว่านั้น ชาวประเทศมังกรก็เคารพบรรพบุรุษและวีรบุรุษชาติมากกว่าพระเจ้าที่ไม่มีอยู่จริง คนเหล่านั้นควรค่าแก่การรักษามากกว่าเรือรบหุ้มเกราะเหล็กซะอีก!”
แน่นอนว่าในฟอรั่มของดินแดนแห่งมรดกที่ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ ชาวประเทศมังกรจะไม่พลาดการโต้แย้ง
ที่สำคัญ นักสู้ของเมืองมังกรก็ทำงานหนักเพียงพอแล้วในการสตรีม
“กรรร…. กรรรร…. กรรร….”
มังกรเหล้กยักษ์สิบตัวที่มีเกล็ดโลหะที่ดุดันกระโดดลงไปในน้ำทะเลจากเขื่อนที่มีความสูงกว่าสามร้อยเมตร
หลังจากที่พวกมันหายตัวไปลงในน้ำทะเล เกล็ดของพวกมันก็เปิดออก เผยให้เห็นปืนจำนวนมหาศาลที่ยิงกระสุออกมา ปืนใหญ่พุ่งขึ้นจากหลังของพวกมันและโจมตีอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน
หลังจากที่
ตู้ม…
เมื่อกรงเล็บมังกรทั้งสี่ของพวกมันโบกออกไป พวกมันก็ขว้างระเบิดมือ และปากของมังกรก็พ่นเปลวไฟที่ลุกโชนออกมา
ทันใดนั้น พายุแห่งการสังหารก็เริ่มขึ้นใต้ผิวทะเล
เมื่อมังกรระดับเหนือธรรมชาติอันดับ 4 และอันดับ 5 ทำการสังหารหมู่ ปลานับไม่ถ้วนก็พลุ่งพล่านและโผล่ขึ้นมาเหนือผิวทะเลภายในรัศมีสิบกิโลเมตร
สัตว์ทะเลที่ถูกควบคุมโดยมนุษย์ต่างดาวได้รับบาดเจ็บสาหัสและกำลังถอยหนีด้วยความหวาดกลัว
“กรรร!”
อย่างไรก็ตาม เมื่อปืนใหญ่หลักในปากของมังกรเหล็กคำรามและต่มสิงโตทะเลยักษ์ระดับเหนือธรรมชาติอันดับ 3 กว่าครึ่ง เสียงคำรามของมังกรก็ดังขึ้นมาจากด้านล่าง และ ‘เกาะ’ ก็โผล่ขึ้นมาจากก้นทะเล ขยายตัวอย่างรวดเร็วราวกับเงา มันกลืนกินมังกรศักดิ์สิทธิ์เหล้กพร้อมกับสิงโตทะเลยักษ์บนกรงเล็บของมัน
มันคือปลามังกร ตัวเดียวกับที่พวกเงือกควบคุมมาเพื่อทำลายฐานทัพเรือของเมืองมังกร ยกเว้นว่ามันจะตัวใหญ่กว่าเดิมมาก มันยาวนับพันเมตรและเกือบจะดูเหมือยทวีปขนาดเล็ก!
“กรรร!”
“มีปลามังกรที่แข็งแกร่งเช่นนี้มากกว่าหนึ่งตัว
มังกรเหล็กศักดิ์สิทธิ์ครึ่งหนึ่งในน้ำถูกโจมตีโดยปลามังกร และบางส่วนก็ถูกโจมตีโดยสิ่งมีชีวิตระดับเหนือธรรมชาติที่มีสายเลือดมังกร
ปลามังกร ตามชื่อของมัน มันมีสายเลือดมังกร หนึ่งในคุณสมบัติของสิ่งมีชีวิตสายเลือดมังกรก็คือพวกมันสามารถเติบโตได้โดยการกลืนกินสิ่งมีชีวิตที่มีสายเลือดเดียวกัน
เลือดมังกรที่ใช้ใน ‘การวาดดวงตา’ ไม่ใช่เลือดมังกรทั่วไป แต่เป็นเลือดมังกรแท้จริงของจีเย่ มันเป็นสิ่งที่ล่อใจสูงสุดสำหรับสิ่งมีชีวิตสายเลือดมังกรรวมถึงปลามังกร
ดังนั้นปลามังกรจึงกลืนมังกรศักดิ์สิทธิ์โดยปราศจากความลังเล
“สละเรือรบ!”
โชคดีเพราะคำเตือนของจีเย่ ทหารส่วนใหญ่จากเมืองมังกรจึงได้หลบหนีออกมาพร้อมกับอุปกรณ์ความปลอดภัยบนเรือรบ
เนื่องจากความเย้ายวนของเลือดมังกรแท้จริง สิ่งมีชีวิตสายเลือดมังกรที่อยู่ใกล้จึงไม่ล่าพวกเขา
“กรรร!”
หลังจากกลืนมังกรศักดิ์สิทธิ์เหล็ก ปลามังกรก็โผล่ขึ้นมาเหนือผิวทะเล
พวกมันแบกสิ่งมีชีวิตทะเลยักษ์นับหมื่นตัวขึ้นมาพร้อมกับพวกมันราวกับเป็นบันไดและโจมตีทหารของเมืองมังกรเมื่อกระแสน้ำสูงขึ้น
ปลามังกรมีขนาดใหญ่มากจนแม้แต่พวกมันแต่ละตัวก็สามารถรองรับปลาได้นับหมื่นตัว
นอกจากนี้ พวกมันทั้งหมดก็อยู่สูงกว่าะรดับวิสามัญอันดับ 5 บางตัวยังเป็นระดับเหนือธรรมชาติ
“โอ้พระเจ้า มันน่ากลัวมาก!”
“มอนเตอร์เหล่านั้นมีขนาดใหญ่เท่ากับเมืองบางแห่ง พวกมันสามารถกลืนคนนับหมื่นได้อย่างง่ายดายในคำเดียว ใครจะสามารถฆ่าพวกมันได้กัน?”
“ฉันสงสัยว่าดินแดนแห่งมรดกนั้นเป็น ‘มิติทางเลือก’ และผู้เล่นคือผู้สมัครที่ถูกเลือกโดยจักรวาลเพื่อต่อสู้กับมอนเตอร์และปกป้องโลก สิ่งที่เรียกว่า ‘ความมืดมิดอันยิ่งใหญ่’ ก็คือสิ่งมีชีวิตพวกนั้นที่จะมายังโลกและทำลายอารยธรรมของเราหากถิ่นฐานล้มเหลว…”
“บ้าเอ้ย มันฟังดูเหมือนกับสมมติฐานที่ถูกต้องมาก ฉันอยากรู้ว่านายคือใครกัน?‘
“ฉันเป้นเพียงนักเขียนระดับ 5 บนเว็บฉีเตี่ยน…”
ผู้เล่นที่ถูกสตรีมไม่เคนยพบเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน
เมื่อพวกเขาอยู่ใกล้กับมอนเตอร์ที่ตัวใหญ่กว่าตึกระฟ้าถึงสิบเท่า พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะมีเหงื่อไหลออกมา
เฉพาะผู้ที่อยู่ข้างมอนเตอร์เท่านั้นที่จะรู้ว่าศัตรูของผู้เล่นนั้นน่าเกรงขามและอันตรายมากแค่ไหน
“พวกมันกลืนเรือรบมังกรศักดิ์สิทธิ์เหรอ? ช่างตะกละมาก!”
บนแท่นหินบนเขื่อน แม่ทัพที่สวมหมวกเกราะและชุดคลุมสีแดงเห็นว่าสิ่งมีชีวิตสายเลือดมังกรกินเรือรบมังกรศักดิ์สิทธิ์ยังไง
เขาก็ไม่ได้โกระหรือผิดหวัง แต่เขากลับเลิกคิ้วและยิ้มอย่างเย็นชาเ
ศูนย์บัญชาการของเมืองมังกรยังจำได้ว่าปลามังกรกลืนกินเรือรบทองก่อนหน้านี้ยังไง พวกเขารู้ดีว่าแม้เมืองมังกรจะไร้เทียมทานบนพื้นทวีป แต่พวกเขาก็แทบจะไม่สามารถต่อสู้กับจ้าวทะเลได้
ปลามังกรสามารถถูกสังเกตเห็นได้อย่างง่ายดาย
แล้วทำไมพวกเเขาถึงส่งเรือรบเหล็กออกไปให้ถูกสังหารล่ะ?
แน่นอนว่านั่นเป็นเราะมีบางอย่างซ่อนอยู่ภายในเรือรบ!
บูมม!
ทันใดนั้น ปลามังกรที่เข้าใกล้เขื่อนก็หยุดนิ่ง
จากนั้นแสงก็ประกายออกมาจากร่างกายของมันและกระจายออกไปอย่าบ้าคลั่งพร้อมกับการระเบิดที่น่าสะพรึงกลัวและไอน้ำ
เมฆเห็ดสีแดงขนาดใหญ่ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าจากทะเลและกระจายเมฆออกไป
ระเบิดนิวเคลียร์!
กล่าวให้ชัดเจน มันคือเครื่องยนต์นิวเคลียร์
เรือรบมังกรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบลำขับเคลื่อนโดยเครื่องยนต์นิวเคลียร์ระดับเหนือธรรมชาติ
นอกจากนี้ หลังจากการวาดดวงตาของจางเซงเหยา เลือดมังกรที่มอนเตอร์เหล่านั้นโหยหามากที่สุดก็ถูกซ่อนอยู่ในหัวใจที่เปลี่ยนแปลงมาจากเครื่องยนต์นิวเคลียร์ เมื่อมันระเบิด มันก๊ทรงพลังเท่ากับระเบิดทีเอ็นทีนับล้านตัน!
เมื่อพิจารณาจากขนาดตัวที่ใหญ่โตของปลามังกรและร่างกายระดับเหนือธรรมชาติ เครื่องยนต์นิวเคลียร์จึงไม่สามารถสังหารพวกมันได้หากมันระเบิดในน้ำ
อย่างไรก็ตาม หากมันระเบิดจากภายใน มันสามารถสังหารเทพได้อย่างง่ายดาย
เหตุผลที่ข้อมูลไม่ได้ถูกบอกกล่าวแก่แม่ทัพที่สั่งการของกองทัพเรือก็คือมีมนุษย์ต่างดาวระดับเหนือธรรมขาติที่มองไม่เห็นที่ชื่อว่าปลากลืนหัวใจ!
ความสามารถเหนือธรรมชาติของพวกมันก็คือการรับรู้ความคิดของสิ่งมีชีวิตในน้ำและแม้กระทั่งกลืนกินความทรงจำบางส่วนจากระยะไกล
ดังนั้นสำหรับเหตุผลการรักษาความลับ แผนการจึงถูกเก็บไว้เป็นความลับระหว่างจีเย่และแม่ทัพชุดคลุมแดง
บูม!
ไม่จำเป้นต้องอธิบายพลังการระเบิดนิวเคลียร์ ไม่ต้องกล่าวถึงการระเบิดขนดาใหญ่ดังกล่าว
หลังจากเผาปลามังกรครึ่งหนึ่งจนกลายเป็นเถ้าถ่าน แรงระเบิดอันน่สะพรึงกลัวก็ได้เพิ่มระดับน้ำสูงขึ้นหลายร้อยเมตรและทำให้เปลวไฟลุกลามมายังเขื่อน
เมื่อเปลวไฟและน้ำซึ่งผสมผสานกันอย่างน่าสะพรึงกลัวกำลังจะกลืนกินทหาร…
“ปราบปราม!”
เสียงที่สง่างามราวกับระฆังดังขึ้นมาจาก ‘แท่นสูง’ ที่แม่ทัพในชุดคลุมแดงกำลังยืนอยู่
เดี๋ยวก่อน มันไม่ใช่แท่นสูง แต่เป็นพระพุทธรูป
มันเป็นรูปปั้นยักษ์ที่่หัวเพียงอย่างเดียวก็ยาวกว่าร้อยเมตร ร่างกายของมันนั่งอยู่ในน้ำและรวมเข้ากับเขื่อนที่ยาวหลายสิบกิโลเมตร!
ในเวลานี้ เมื่อเผชิญหน้ากับเปลวไฟและน้ำที่ไหลเข้ามา พระพุทธรูปก็ไม่นั่งเฉยอีกต่อไป แต่มันกลับยืนขึ้นและก้าวเดินในน้ำทะเล โดยที่หัวของมันสูงถึงท้องฟ้า!
“ปราบปราม!”
มันร้องออกมาและค่อยๆ ยื่นมือของมันออกไป
ฝ่ามือยักษ์ปรากฎขึ้นมาบนกระแสน้ำที่สูงหลายร้อยเมตรและมันหยุดอย่างกะทันหันราวกับมันถูกยึดไว้
จากนั้นมันก็ตกลงสู่ผิวทะเล
แม้ว่าเมฆแดงที่เกิดจากเปลวไฟและรังสีจะกระจายไปทั่วร่างกายของพระพุทธรูป แต่ก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายได้มากนัก
พวกมันถูกดูดซับไว้โดยพลังบางอย่างและรวมตัวกันอย่างรวดเร็วในหูของพระพุทธรูปที่อยู่สูงบนท้องฟ้าก่อนที่พวกมันจะกลายเป้นกิเล่นเพลิงที่สูงนับสิบเมตร
“กรรร!”
จากนั้นกิเลนเพลิงก็ร้องคำรามและวิ่งออกมาจากเมฆ แผดเผาและสังหารมนุษย์ต่างดาวระดับเหนือธรรมชาติที่รอดชีวิตจากการระเบิดนิวเคลียร์!
“ฮึ่ย ฉากนี้รู้สึกคุ้นเคยมาก!”
“นี่ไม่ใช่การเคลื่อนไหวจากกังฟูเหรอ?”
“ไมไ่ ฉันคิดว่าพระพุทธรูปคือ….”
คนดูจากประเทศอื่นบนโลกอาจจะยังคงสับสนอยู่ แต่ชาวประเทศมังกรเกือบจะเข้าใจแล้วว่าพระพุทธรูปคืออะไร?
[พระพุทธรูปเล่อซาน]
[ระดับ : เหนือธรรมชาติอันดับ 6]
[ขั้น : ตำนาน]
[รายละเอียด : มันมีพลังการปราบปรามน้ำและคุ้มกันมนุษยชาติอย่างมาก!]
[หมายเหตุ : ในสมัยโบราณ ภูเขาเล่อซานอยู่ที่จุดต่อของแม่น้ำสามสาย น้ำที่นั่นเชี่ยวกรากจนพลิกคว่ำเรือ ในฤดูร้อน เรือยังถูกโยนขึ้นสู่ภูเขาและถูกทำลาย เพื่อลดความเร็วของน้ำ ปรมจารย์ไห่ตงจึงรวบรวมช่างฝีมือ สร้างพระพุทธรูปนี้ที่อยู่มานานกว่าเก้าสิบปีในสามชั่วอายุคน]
บูม บูม บูม…
ปลามังกรที่กลืนมังกรศักดิ์สิทธิ์เหล้กระเบิดออกมาทีละตัว
เปลวไฟและคลื่นลมร้อนจากการระเบิดนิวเคลียร์ไม่เพียงแค่ทำให้พวกมันระเบิดเท่าัน้น แต่ยังสังหารมนุษย์ต่างดาวระดับเหนือธรรมชาติจำนวนมากที่โจมตีอยู่บนหลังของพวกมัน!
ในตอนท้าย กิเลนเพลิงก็จำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ถูกเปลียนแปลงมาจากเปลวไฟและรังสีโดยพลังของพระพทุธรูปเล่อซาน พวกมันโหมกระหน่ำบนท้องฟ้าและทำให้ครึ่งหนึ่งของท้องฟ้ากลายเป็นสีแดง
“‘ปืนใหญ่นิวเคลียร์’ นี้ทรงพลังอย่างแท้จริง”
“ถ้าหมิงอันยิ่งใหญ่มีปืนใหญ่เช่นนี้ ราก็คงไม่ต้องเสียประเทศของเราให้กับพวกคนเถื่อน!”
แม่ัพที่สวมหมวกเกราะและชุดคลุมสีแดงจ้องไปยังการระเบิดนิวเคลียร์ที่เปล่งประกายโดยไม่หลับตาและกล่าวอย่างเศร้าโศก
หากมีคนกล่าวแบบนั้น พวกเขาอาจจะถูกด่าเพราะมันเป็นคำกล่าวที่เหยียดเชื้อชาติ
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครตำหนิเขาที่กล่าวแบบนั้น
[เจิ้งเฉิงกง]
[ระดับ : เหนือธรรมชาติอันดับ 5]
[การประเมิน : ตำนาน]
[รายละเอียด : ทหาร วีรบุรุษแห่งชาติ และแม่ทัผู้โด่งดังในช่วงปลายราชวงศ์หมิง ผู้บดขยี้ผู้บุกรุกและกอบกู้ไต้หวัน!]
ในฐานะวีรบุรุศที่เป็นที่รู้จักกันในชื่อ ‘วีรบุรุษแห่งชาติ’ เจิ้งเฉิงกงจึงใช้ทั้งชีวิตของเขาในการต่อสู้กับผู้บุกรุก
เมื่อเขาสิ้นลมหายใจของเขา เขาถึงกับฉีกใบหน้าของเขาเพราะเขาอายเกินกว่าที่จะไปพบกับจักรพรรดิผู้ล่วงลับในอีกโลกหนึ่ง
วีรบุรุษดังกล่าวมีพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดา เขาสามารถเพิ่มความเสียหายต่อมนุษย์ต่างดาวทะเลของลูกน้องเขาได้
อันที่จริงมันเป็นทักษะที่ทรงพลังแลเป็นเหตุผลที่เจิ้งเฉิงกงจึงกลายเป็นผู้สั่งการของเมืองมังกรในการต่อสู้ที่นี่
มันยังเป็นหนึ่งในเหตุผลที่การระเบิดนิวเคลียร์มีประสิทธิภาพจนน่ากตตะลึง
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะเตรียมการไว้ล่วงหน้าและเรือรบมังกรศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกใช้เพื่อสังหารมนุษย์ต่างดาวระดับวิสามัญหลายหมื่นตัวรวมทั้งสิ่งมีชีวิตระดับเหนือธรรมชาติสองร้อยตัว แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่กำจัดมนุษย์ต่างดาวในน้ำทั้งหมดด้วยการระเบิดนิวเคลียร์
อย่างแรก ระเบิดนิวเคลียร์เป็นไอเท็มระดับเหนือธรรมชาติบนดินแดนแห่งมรดก และมันก็ต้องใช้พลังแห่งโชคชะตาในการสร้างพลังมัน พวกมันไม่สามารถใช้มั่วซั่วได้
อย่างที่สอง การสังหารอันน่าตกตะลึงในตอนนี้ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการโจมตีที่ไม่คาดคิด เมื่อมนุษย์ต่างดาวเตรียมรับมือกับอาวุธพลังทำลายล้างสูงดังกล่าว ระเบิดนิวเคลียร์ก็ไม่สามารถแม้แต่จะระเบิดได้
ที่สำคัญ แม้ว่าพระพุทธรูปเล่อซานจะเป็นสมบัติล้ำค่าตำนาน แต่มันก็มีพลังเหนือธรรมชาติที่จำกัด หลังจากป้องกันการระเบิดของระเบิดนิวเคลียร์ สีบนตัวมันก็จาวลง มีแม้กระทั่งรอยร้าวบนตัวมันด้วยเช่นกัน
พระพุทธรูปเล่อซานเชื่อมต่อกับเขื่อนอย่างแท้จริง เมื่อมีรอยแตกร้าวบนเขื่อน มันก็ใช้เวลาอีกเพียงไม่นานก่อนที่เขื่อนจะพังทลายลงมา
“เร็วเข้า ใช้ทรายเพลิงน้ำ!”
“เสริมมันด้วยน้ำแข็งเยืนพันปี”
โชคดีที่เมืองมังกรได้คาดการณ์ไว้แล้ว พวกเขาจึงเตรียมวัสดุระดับเหนือธรรมชาติสำหรับการซ่อมแซมรวมทั้งสมบัติล้ำค่าระดับเหนือธรรมชาตินับสิบชิ้นที่สามารถทดแทนบางส่วนของพระพุทธรูปเล่อซานได้
“เขื่อนตู้เจียง!”
“สังเวยเทพแห่งสายน้ำ!”
ที่สำคัญกว่านั้น วีรบุรุษที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับน้ำในประวัติศาสตร์ เช่น ซุนเสียว หลี่ปิง ซือเหมินเปา และหลินเจ็กชูนั้นก็กำลังแสดงทักษะพรสวรรค์ของพวกเขาและป้องกันไม่ให้เขื่อนพังทลาย
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
