567 - การกลับมาของศิลาน้อย

1877 - การกลับมาของศิลาน้อย

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาการแข่งขันที่รุนแรงก็เริ่มขึ้นในเก้าสวรรค์สิบพิภพ ผู้เชี่ยวชาญของทุกฝ่ายต่างปรารถนาที่จะเข้าสู่อาณาจักรเซียน

อย่างไรก็ตามการต่อสู้ในครั้งนี้ล้วนเกิดขึ้นในโลกแห่งวิญญาณตัวอย่างเช่นอาณาจักรวิญญาณ

สิ่งนี้เปรียบได้กับอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าของแปดดินแดน!

เป็นเพราะการต่อสู้ครั้งใหญ่ของชายแดนรกร้างสิ้นสุดลงมีหลายสิ่งที่ต้องจัดการในเก้าสวรรค์สิบพิภพ ผู้ยิ่งใหญ่หลายคนจึงไม่ต้องการให้เกิดการเสียชีวิตที่แท้จริงขึ้น

เมื่อต่อสู้ในโลกวิญญาณแม้ว่าใครจะถูกฆ่าตายในการต่อสู้พวกเขาก็ยังสามารถรอดชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริง ตราบใดที่กฎธรรมชาติสมบูรณ์ก็สามารถมั่นใจได้ว่าทุกคนจะได้รับการคุ้มครอง

“นี่เป็นเรื่องเหลวไหลอะไร? ข้าได้ยินว่าตระกูลหวังมีมังกรตัวที่สิบซึ่งทราบกันดีว่าไม่มีใครเทียบได้ภายใต้สวรรค์?!”

“หวังสือกำลังจะปรากฏตัว?!”

มีข่าวที่น่าประหลาดใจหลุดออกมา เซียนอมตะหวังมีลูกคนที่สิบเพียงแต่เขาเขาถูกปิดผนึกให้ฝึกฝนอยู่ในถ้ำน้ำแข็งอย่างสันโดษ คราวนี้เขากำลังจะปรากฏตัว

“ไม่ใช่แค่ตระกูลหวังเท่านั้นวิญญาณวีรชนในตำนานบางคนที่ทุกคนคิดว่าตายไปแล้วก็ปรากฏตัวอีกครั้งเช่นกัน!”

ทุกคนเริ่มมึนงง เกิดอะไรขึ้น? โลกกำลังจะบ้า?

“เฮ้อไม่ชัดอีกเหรอ? อีกด้านหนึ่งมาเคาะประตูบ้านเราทุกวันตระกูลอมตะบางส่วนจึงพยายามที่จะรักษาเมล็ดพันธุ์ของพวกเขาไว้!”

หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็เข้าใจ

ตอนนี้สงครามที่ชายแดนรกร้างสิ้นสุดลงในตอนนี้ความสนใจของทุกคนจึงมุ่งเป้าไปที่ประตูของอาณาจักรเซียน ทุกคนต่างวาดหวังว่าจะได้เข้าสู่สถานที่แห่งนั้น

บุคคลเหล่านั้นที่ถูกปิดผนึกโดยตระกูลใหญ่เพื่อเป็นเมล็ดพันธุ์ในการเข้าสู่อาณาจักรเซียนในท้ายที่สุด

ในขณะที่ดินแดนต่างๆกำลังพลิกผันก็มีบางคนที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก

“พี่น้องของข้ารู้สึกเสียใจจริงๆ! สือฮ่าวเจ้าอยู่ในอาณาจักรที่ต่ำกว่าตอนนี้เจ้าสบายดีหรือไม่? เจ้าต่อสู้ด้วยความยากลำบากแต่เมื่อโอกาสอันดีมาถึงเจ้ากลับไม่มีส่วนร่วม ความยุติธรรมของโลกอยู่ที่ไหน!”

เฉาอวี่เซิ่งและมดเขาสวรรค์ร้องออกมาด้วยความรู้สึกโกรธและไม่พอใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“ถ้าสือฮ่าวกลับมาใครจะแข่งขันกับเขาได้? เขาจะตบพวกมันให้ตาย!” มดเขาสวรรค์ก็ตะโกนออกมาเช่นกัน

พวกเขาอยู่ห่างจากกันมาก กรงของทั้งแปดภูมิภาคอยู่ห่างไกลเกินไป พวกเขาอยู่ในโลกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

….

“หืม? คนผู้นั้น? ทำไมเขาดูคุ้นเคยจัง”

ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเมื่อสือฮ่าวปรากฏตัวพร้อมกับเก๋อกู่มีคนจำนวนไม่น้อยที่มีการแสดงออกที่แปลกประหลาด

“นั่นคือเก๋อกู่เจ้าหนูที่แปรปรวนสวรรค์! เมื่อไม่นานมานี้เขาต่อสู้กับซีกู่หลายคนได้เห็นมัน เจ้าไม่ไปดูด้วยเหรอ? เจ้าลืมเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?”

“ไม่ข้าไม่ได้พูดถึงเขาแต่เป็นคนที่อยู่ข้างๆเขา เขาดูเหมือน ... ศิลาน้อยจริงๆ! สวรรค์ไม่มีผิดมันคือเขา!”

ความปั่นป่วนปะทุขึ้นที่นี่ ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจมองไปทางนั้น จากนั้นพวกเขาก็รีบวิ่งไปรอบๆสือฮ่าว

แม้จะมีข่าวว่าศิลาน้อยกลับมาถูกแพร่กระจายไปทั่ว แต่ก็ไม่เคยมีใครเห็นเขาทำให้หลายคนก็ไม่เชื่อข่าวลือเหล่านี้ เมื่อพวกเขาเห็นสือฮ่าวด้วยตาของพวกเขาเองแล้วมันจึงก่อให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่

“สวรรค์ศิลาน้อยกลับมาแล้วจริงๆ! รีบเข้าสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่า! เขากำลังทำอะไรอยู่? นี่มันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก!”

อาจกล่าวได้ว่าการปรากฏตัวของสือฮ่าวสร้างความวุ่นวายอย่างมากในพื้นที่รกร้าง

แม้แต่ผู้ที่ไม่ได้เข้าสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าก็ได้รับแจ้งจากเพื่อนสนิทและคนอื่นๆพวกเขาจึงรีบเข้าสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าอย่างรวดเร็ว

เช่นเดียวกับในอดีตเมื่อสือฮ่าวปรากฏตัว อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าจะปะทุขึ้นสู่ความโกลาหลอย่างแน่นอนทุกฝ่ายล้วนมุ่งหน้าเข้ามาสัมผัสรัศมีเทพของเขา

วันนี้เพียงเพื่อที่จะได้เห็นเขาก็เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่อีกครั้ง

อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเต็มไปด้วยความคึกคัก หลายคนมาที่นี่พวกเขาทุกคนต่างก็อยากเห็นศิลาน้อยด้วยตัวเองถ้าเขาปรากฏตัวขึ้นมาจริงๆ

ในตอนแรกเก๋อกู่ยังค่อนข้างไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งต่างๆ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าชื่อเสียงในอดีตของศิลาน้อยจะยิ่งใหญ่เกินไปเกินกว่าที่จะจินตนาการได้ เพียงแค่การปรากฏตัวของเขาก็ทำให้เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่

สือฮ่าวไม่ได้สนใจเรื่องนี้เขาและเก๋อกู่หายลับไปอย่างรวดเร็วมีเพียงคนไม่กี่คนเท่านั้นที่มองเห็นเขา

“เราถูกหลอกใช่ไหม? สือฮ่าวปรากฏตัวจริงหรือ? ทำไมข้าไม่เห็นเขา”

"เขาอยู่ที่ไหน? ข้าเข้าสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเพื่อมาหาศิลาน้อยเป็นการเฉพาะ”

หลายคนปรากฏตัวขึ้นในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเริ่มมีเสียงดัง อย่างไรก็ตามคนส่วนใหญ่พลาดที่จะได้เห็นเขา

“ผู้อาวุโสทั้งสองนั้นอยู่ที่ไหน” สือฮ่าวพึมพำ เมื่อเขาต้องการพบท่านปู่นกและอาวุโสเหรียญเงินพวกเขากลับไม่ปรากฏตัวออกมา

แม้กระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจภูมิหลังของสหายเก่าทั้งสองอย่างแท้จริง พวกเขาไม่ธรรมดาแน่นอนมีความลับที่ดำมืดซ่อนอยู่เบื้องหลังของพวกเขา

สือฮ่าวเพียงรู้ว่าพวกเขาสูญเสียร่างกายที่แท้จริงไปแล้ว มีเพียงวิญญาณดั้งเดิมที่มันที่อาศัยอยู่ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่ามาหลายหมื่นปี

ซึ่งมันเป็นเหตุให้พวกเขาเริ่มสูญเสียความทรงจำเดิมไป

เก๋อกู่ก็ค้นหาเช่นกัน แต่เขาไม่พบ

“โดยปกติพวกเขามาและไปอย่างคาดไม่ถึง พวกเขาจะเคลื่อนไหวเช่นนี้อยู่เสมอ” เก๋อกู่กล่าว

เมื่อใดก็ตามที่ร่างที่แปรปรวนของสวรรค์ปรากฏขึ้นพวกเขามักจะปรากฏตัว

ตัวอย่างเช่นเมื่อสือฮ่าวเป็นผู้มาใหม่เพิ่งเข้าสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเขาก็ดึงดูดความสนใจของพวกเขาทันที

ยิ่งไปกว่านั้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาการปะทะกันที่รุนแรงของเก๋อกู่และซีกู่ยังดึงดูดความสนใจของพวกเขาโดยปรากฏตัวที่ด้านข้างของแต่ละคน

อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าปะทุขึ้น หลายคนมาดูศิลาน้อยแต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่เห็นอะไรเลย มันน่าเสียใจจริงๆ

สือฮ่าวและเก๋อกู่หมดความอดทนในการค้นหาสหายเก่าสองคนนั้น ไม่ว่าจะทำยังไงทั้งสองก็ไม่ปรากฏตัวออกมา

“มีบางอย่างไม่ถูกต้อง เมื่อมีความคึกคักระดับนี้พวกเขาควรจะปรากฏตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่รู้ว่าเจ้ากลับมา” เก๋อกู่กล่าว

เมื่อสือฮ่าวได้ยินดังนั้นเขาก็หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า“ข้ารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตาเฒ่าทั้งสองนั้นกำลังทำสิ่งนี้โดยมีจุดประสงค์ไม่ต้องการพบข้า พวกเขาต้องการทำตัวไร้ยางอายไม่ยอมรับสัญญา!”

“เจ้าหมายถึงอะไร” เก๋อกู่รู้สึกสับสน

“ในอดีตพวกเขามักจะใช้ข้อแก้ตัวทุกประเภทโดยไม่เต็มใจที่จะปฏิบัติตามคำมั่นสัญญาของตัวเอง ตอนนี้พวกเขากำลังหนีไปจากข้าเพราะไม่ต้องการมอบรางวัลออกมา” สือฮ่าวกล่าวพลางสูดดมบางสิ่งบางอย่าง

“แล้วเราจะทำอะไรได้ล่ะ” มังกรแดงเก๋อกู่มีใบหน้าที่บิดเบี้ยว

ตอนนี้มันยอมรับสือฮ่าวอย่างสมบูรณ์แล้ว มันเป็นมังกรที่แท้จริง แต่จริงๆแล้วไม่รู้ญาณวิเศษประจำเผ่าของตัวเองนี่เป็นเรื่องที่น่าอับอายเล็กน้อย

มันมั่นใจว่าสือฮ่าวจะสามารถสอนญาณวิเศษอันล้ำค่าซึ่งไม่มีใครเทียบได้ให้กับตัวมัน แม้ว่าจะต้องกราบเขาเป็นอาจารย์ก็ไม่เห็นว่าจะน่าอับอายตรงไหน

สำหรับมังกรที่ถูกกดดันในระดับนี้จะเห็นได้ว่ามันกังวลแค่ไหน

มิฉะนั้นมันอาจกลายเป็นมังกรที่แท้จริงที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุดในประวัติศาสตร์ รวมถึงมังกรที่แท้จริงที่อ่อนแอที่สุดซึ่งเป็นจะถูกบันทึกไว้ในตำราประวัติศาสตร์ด้วยความขบขัน

นี่คือสิ่งที่สิงโตทองคำแอบพึมพำกับมันเพื่อเพิ่มความกดดัน

แน่นอนว่านี่ก็ถูกปลุกปั่นโดยสือฮ่าวเช่นกัน เก๋อกู่ยังจะมีทางเลือกอื่นนอกจากกลายเป็นศิษย์ของเขาด้วยหรือ?

“มันง่ายมากข้าจะจัดการและบังคับให้สหายเก่าสองคนนั้นปรากฏตัว”

ฮ่อง!

เมื่อสือฮ่าวเห็นแท่นบูชาเขาก็เดินไปแล้วส่งกำปั้นทุบออกโดยตรง

จากนั้นเขาก็เดินหน้าต่อไปทุบทุกอย่างที่ขวางหน้าตั้งแต่ภูเขาไปจนถึงแม่น้ำ จากนั้นไปที่ห้องโถงของพระราชวังทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า

ในท้ายที่สุดสิ่งนี้ก่อให้เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่