637 - จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง 

637 - จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง

　　

"เป็นจักรพรรดิจริงๆ ... " สุนัขสีดำตัวใหญ่กระโดดขึ้นอย่างตื่นเต้น

　　

“สุนัขตัวน้อย...” เซียวหนานหนานกรีดร้อง นางเกือบจะตกจากหลังของมันแต่โชคดีที่เย่ฟ่านคอยประคองอยู่ด้านหลัง

　　

“มันเป็นร่างจริงๆ เขา... เขาน่าจะรู้แล้วว่า... เราจะทำยังไงดี?” สุนัขตัวใหญ่พูดเพียงคนเดียวซึ่งทำให้ทุกคนต่างมองกันด้วยสายตางุนงง

　　

“เจ้าบอกว่าเขาเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่?” หลี่เหอซุยถามด้วยความตกใจ น้ำเสียงของเขาแสดงออกว่าเหลือเชื่ออย่างยิ่ง

　　

ในเวลานี้ระยะห่างจากต้นชาโบราณแห่งการรู้แจ้งนั้นอยู่ห่างออกไปไม่ถึง 300 วา แม้ว่าจะมีต้นไม้อื่นขวางกั้น แต่ดวงตาของพวกเขาก็มองเห็นคนคนนั้นอย่างแน่ชัด

　　

มันเป็นหมอกเลือนรางและร่างของฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นทุกคนก็รู้ดีว่าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์ ตอนนี้เขาเดินไปรับๆต้นชาโบราณและที่ศีรษะของเขามีระฆังใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยหมอก

　　　　

“ชู่ว”

　　

เขานั่งสมาธิใต้ต้นชาโบราณเพื่อการรู้แจ้ง เสียงระฆังขนาดใหญ่ขึ้นๆ ลงๆ ทำให้เขาดูเหมือนความว่างเปล่า ราวกับว่าเขาได้กลายเป็นสิ่งเดียวกับสวรรค์และปฐพีไปแล้ว

ไม่นานหลังจากนั้นเขาครุ่นคิดลุกขึ้นมองดูท้องฟ้า แล้วเดินออกไปทีละก้าว มันคล้ายกับว่าเขากำลังเดินเข้าสู่แม่น้ำแห่งกาลเวลาอันกว้างใหญ่เพื่อกลับสู่อดีต

　　

“จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าบอกว่าเจ้าจะพาข้าไปทุกที่ไม่ใช่เหรอ” สุนัขสีดำตัวใหญ่ตะโกนในขณะที่ร้องไห้ออกมาไม่หยุด

　　

ผังป๋อรีบคว้าหางที่ปราศจากเส้นขนของมันไว้ “อย่าไป การก้าวผิดแม้เพียงก้าวเดียวในแม่น้ำแห่งกาลเวลามันจะทำให้เจ้าไม่สามารถกลับมาได้อีก”

　　

เย่ฟ่านก็ขัดขวางการดิ้นรนของจักรพรรดิดำอย่างเต็มที่ แม้ว่ามันจะไม่พูดอะไรแต่เขาก็รู้ดีว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่กว่านั้นคือปราศจากจุดเริ่มต้นอย่างแน่นอน

　　

"จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่...เจ้าจะไปอาณาจักรเซียนใช่หรือไม่ เจ้าบอกว่าจะพาข้าไปด้วย" สุนัขสีดำตัวใหญ่เสียงแหบห้าว ต่อให้เย่ฟ่านและผังป๋อดึงมันไว้มากแค่ไหนมันก็ยังดิ้นรนอยู่อย่างนั้น

　　

“เขาเป็นจักรพรรดิปราศจากจุดเริ่มต้นจริงๆ?” ผังป๋อตกใจ

　　

หลายคนสั่นสะท้าน ผ่านไปกี่ปีแล้วอย่างน้อยเหตุการณ์การปรากฏตัวครั้งสุดท้ายของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ปราศจากจุดเริ่มต้นก็ผ่านมาเกือบแสนปีแล้ว มันเป็นไปได้อย่างไรที่เขายังมีชีวิตอยู่?

　　

ร่างของจักรพรรดิโบราณหายไป ไม่มีอะไรเหลือ มีเพียงระลอกคลื่นเล็กน้อยที่ผันผวนในความว่างเปล่า

　　

“หวา”

　　

สุนัขสีดำตัวใหญ่คร่ำครวญก่อนจะหันกลับมากัดผังป๋อและเย่ฟ่านด้วยความโกรธ

　　

"มีคนอื่นอีก" เซียวหนานหนานที่อยู่ในอ้อมอกของเย่ฟ่านชี้นิ้วไปที่ต้นชาเต๋าโบราณซึ่งอยู่ห่างออกไปสามร้อยวา

　　

ทันใดนั้นสุนัขสีดำตัวใหญ่ที่ไม่พอใจก็สงบลงทันทีเมื่อเห็นฝ่ายตรงข้าม

　　

บุคคลนี้ลึกลับยิ่งกว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ด้วยซ้ำ ร่างของเขาเป็นเงามืดราวกับยืนอยู่ในหลุมดำขนาดใหญ่ จักรพรรดิดำไม่พูดอะไรมากมันรีบหันหลังวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

เย่ฟ่านและคนอื่นๆ ก็สัมผัสได้ถึงอันตรายทุกคนต่างก็รีบวิ่งตามหลังจักรพรรดิดำด้วยความกลัว

　　

พลังปราณแบบนั้นทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวไปทั่วทั้งตัว หลุมดำที่อยู่รอบๆคนคนนั้นดูเหมือนว่าจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไป 　　

"จักรพรรดิผู้โหดเหี้ยม"

　　

พวกเขาตกใจสุดขีด ว่ากันว่านี่คือจักรพรรดิคนแรกของประวัติศาสตร์โลก? เขายังไม่ตายอีกเหรอ ไม่น่าเชื่อ เส้นผมบนศีรษะของทุกคนสั่นระริกด้วยความกลัว

　　

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเย่ฟ่าน เขาเป็นร่างศักดิ์สิทธิ์ จักรพรรดิผู้ชั่วร้ายคนนี้ชื่นชอบดื่มเลือดของร่างศักดิ์สิทธิ์ทุกชนิด และเขาจะต้องตกเป็นเป้าหมายของฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่ต้องสงสัย

　　

เงาดำมืดราวกับขุมนรกนี้ ดูไม่ออกด้วยซ้ำว่าเป็นชายหรือหญิง เขายืนอยู่หน้าต้นชาโบราณเพื่อการรู้แจ้งเป็นเวลานาน หลังจากที่ใช้ความคิดอยู่กับตัวเองชั่วครู่ในที่สุดเขาก็เดินจากไป

　　

“เขาไม่ได้มาฆ่าพวกเรา ก่อนหน้านี้ข้าเคยขุดหลุมศพของเขามาแล้ว มันไม่มีทางที่เขาจะปล่อยพวกเราไปแน่” สุนัขสีดำตัวใหญ่พึมพำด้วยเสียงแผ่วเบา

　　

“หายไปแล้ว เกิดอะไรขึ้น” หลายคนสังเกตเห็นความผิดปกติ จักรพรรดิโบราณทั้งสองปรากฏตัวขึ้นมาที่นี่อย่างแน่นอน แต่ดูเหมือนพวกเขาจะถูกชักนำด้วยบางสิ่งบางอย่าง

　　

“ไม่ถูกต้อง พวกเขาไม่เคยเหลือบมองเราด้วยซ้ำ ต่อให้เราเป็นมดแมลงมากแค่ไหนในสายตาของพวกเขา มันก็เป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะมองผ่านเราไปแบบนี้” ผังป๋อไม่คิดว่าจะมีข้อสงสัยมากเกินไป .

　　

“ข้าเข้าใจแล้ว...” สุนัขสีดำตัวใหญ่ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดว่า

“นั่นเป็นภาพความจำที่อยู่มาตั้งแต่ก่อนสมัยโบราณ จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในสมัยโบราณได้ทิ้งรอยที่ลบไม่ออกบนต้นชาโบราณแห่งการรู้แจ้ง”

　　

ทุกคนต่างตกตะลึง เหตุการณ์นี้อย่างน้อยก็ผ่านมาแล้วหนึ่งแสนปี หรือแม้แต่สองแสนปีด้วยซ้ำ พลังของพวกเขายิ่งใหญ่มากแค่ไหนถึงสามารถทิ้งร่องรอยไว้นานขนาดนี้ได้

　　

“จักรพรรดิโบราณเคยมาที่นี่เพื่อฝึกฝน …” พวกเขาตกใจ

มันเป็นเรื่องยากมากที่คนธรรมดาจะเข้าสู่สถานที่แห่งนี้ ทุกคนต่างหนีห่างให้ไกลที่สุด แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองกลับมาฝึกฝนอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน

　　

เมื่อพิจารณาจากลักษณะที่ปรากฏ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะประสบปัญหาในการฝึกฝนและมาที่นี่เพื่อค้นหาแรงบันดาลใจ

　　

“น่าเสียดายที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เหล่านั้นยังคงไม่สามารถต้านทานการรุกรานของกาลเวลาได้ สุดท้ายร่างกายของพวกเขาก็ยังแหลกสลายกลายเป็นเถ้าธุลี” ผังป๋อถอนหายใจเบาๆ

　　

หลังจากที่คาดเดากันว่าเป็นเงาที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองทิ้งไว้ก่อนสมัยโบราณ ทุกคนต่างก็เศร้าสลด นี่คือบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์โลกอย่างไม่ต้องสงสัย แต่สุดท้ายพวกเขาก็ยังไม่อาจต้านทานกาลเวลาอันโหดร้ายได้?

พวกเขาเดินไปข้างหน้าด้วยกัน เข้าใกล้ต้นชาโบราณแห่งการรู้แจ้งมากขึ้นเรื่อยๆ  　　

แม้แต่สุนัขสีดำตัวใหญ่ที่มีอารมณ์แปรปรวนรุนแรงที่สุด ก็ยังสงบลงในเวลานี้ จิตใจของเขาก็สงบสุข ปราศจากความตื่นเต้นและความกังวล ลืมปัญหาทั้งหมดไป

　　

นี่คือสิ่งที่พิเศษเกี่ยวกับต้นชาโบราณแห่งการรู้แจ้ง เมื่อเข้าใกล้มันร่างกายของทุกคนจะสงบเงียบทำให้สามารถรักษาสมาธิได้ถึงจุดสูงสุดได้

　　

สามร้อยวาอยู่ไม่ไกลมาก ภายใต้การแนะนำของเซียวหนานหนานพวกเขาเดินผ่านต้นไม้โบราณและค่อยๆเข้ามาใกล้มันมากขึ้นและสัมผัสกับความยิ่งใหญ่ของสวรรค์และปฐพีอย่างแท้จริง

　　

เปลือกไม้แห้งและแตกเหมือนเกล็ดมังกรเปิดออก ลำต้นของมันมีความหนาไม่เกินครึ่งวา

　　

ต้นไม้เต็มไปด้วยสีสันสดใสเหมือนผลึก ใบไม้แต่ละใบแตกต่างกัน และความสดใสของเส้นทางการไหลนั้นแปลกมาก หม้อขนาดเล็ก วิหกวิเศษ ระฆังศักดิ์สิทธิ์ ภูเขาและแม่น้ำ ก้อนเมฆ.. . ทุกสิ่งต่างแสดงถึงเสาร์อันยิ่งใหญ่ทั้งสิ้น

　　

ใบไม้ทุกชนิด รูปทรงแปลกตา ล้วนมีความสง่างามแพรวพราวเป็นพิเศษ ลำต้นของต้นชารู้แจ้งโบราณเต็มไปด้วยบรรยากาศและความหมายที่ลึกซึ้ง ในขณะที่ใบนั้นเป็นธรรมชาติ เต็มไปด้วยชีวิตและเต๋า ผสมผสานกันอย่างลึกลับ

　　

“หนึ่ง สอง สาม…” เซียวหนานหนาน เงยหน้าขึ้นและเริ่มนับใบบนนั้น หลายคนก็นึกในใจ ต้นไม้โบราณต้นนี้มีใบน้อยมาก

มีประมาณร้อยใบเท่านั้น แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นมันกลับไม่ใช่ต้นไม้แห้งๆ เพราะใบแต่ละใบมีขนาดใหญ่โตทั้งสิ้น

　　

“มีทั้งหมด 108 ใบ ตามตำนานแล้วใบชาพวกนี้ก็จะมีอยู่เพียงเท่านี้ไม่ขาดไม่เกิน” สุนัขสีดำตัวใหญ่ประหลาดใจ และอดไม่ได้ที่จะน้ำลายไหลออกมา

　　

"แปรง"

　　

เมื่อแสงสว่างวาบใบไม้ที่มีลักษณะคล้ายน้ำเต้าซึ่งสุนัขสีดำตัวใหญ่ปลิดลงมาเมื่อสักครู่ได้ตกลงสู่พื้นและหายไปทันที

　　

จักรพรรดิดำรู้สึกรำคาญมาก มันกางกรงเล็บใหญ่หยิบใบไม้ที่ดูเหมือนมังกรที่อยู่ด้านข้างอีกครั้ง แต่สุดท้ายใบไม้นั้นก็หายสาบสูญไปในพื้นดินอย่างรวดเร็ว

　　

“จักรพรรดิดำ อย่าทำแบบนี้” หลี่เหอชุยไม่พอใจ แม้ว่าจะมี 108 ใบ พวกเขาก็ไม่ควรที่จะทำให้มันเสียไปอย่างเปล่าประโยชน์เช่นนี้

　　

“เจ้าคิดว่าจักรพรรดิองค์นี้เต็มใจหรือ แต่มันเป็นใบไม้ที่ชั่วร้ายจริงๆ พวกมันหนีไปได้ ข้าจับพวกมันไม่ได้” สุนัขสีดำตัวใหญ่ไม่พอใจ

　　

“ให้ข้าลองดู” ผังป๋อก้าวไปข้างหน้า คว้าใบไม้สีแดงที่ดูเหมือนนก

　　

“วูบ”

　　

ตอนที่ใบไม้แยกจากต้นไม้โบราณก็มีแสงสว่างวาบอีกครั้งก่อนที่มันจะหายไปในพื้นดินทันที

　　

“มันชั่วร้าย” สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็ก้าวไปข้างหน้า เอื้อมมือไปคว้าใบไม้ที่ดูเหมือนคนตัวเล็กๆที่มีสีห้าสี

อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ยังคงเหมือนเดิม ตราบใดที่หยิบออกมา ใบชาก็จะหลุดลงไปที่พื้นไม่สามารถรักษาไว้ได้