635 - ในภูเขาอมตะ 

635 - ในภูเขาอมตะ

ในขณะที่ทุกคนกำลังแยกย้ายกันหนีด้วยความหวาดกลัว พลังลึกลับบางอย่างกลับดึงผู้คนทั้งหมดลงไปในทะเลสาบโดยไม่อาจต่อต้าน

ไม่มีแม้แต่คลื่นที่ปรากฏขึ้น มีเพียงเลือดมากมายที่หลั่งไหลออกมาย้อมทะเลสาบให้เป็นสีแดง

“ผู้แข็งแกร่งอาณาจักรลึกลับแปลงมังกรถูกฆ่าไปแล้ว” ผังป๋อตกใจและใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดอย่างยิ่ง

“ที่นั่นมีต้นไม้โบราณที่จะส่องแสง…” เสี่ยวหนานหนานชี้ไปที่ส่วนลึกของภูเขาอมตะอย่างไร้เดียงสา

มันอยู่ไกลแสนไกลและเกือบจะเข้าใกล้ศูนย์กลางของภูเขาอมตะแม้แต่เย่ฟ่านก็มองไม่เห็นด้วยตาศักดิ์สิทธิ์ของเขา แต่เด็กหญิงตัวเล็กๆกลับเห็นมันอย่างชัดเจน

“ต้องเป็นต้นชาโบราณแห่งการรู้แจ้ง ไม่เช่นนั้นคงจะเป็นยาอมตะอย่างแน่นอน” เฮยฮวง(จักรพรรดิดำ)กล่าว

“เจ้าเห็นอะไร” เย่ฟ่านถามเบาๆ

“หนานหนานเห็นต้นไม้โบราณที่ปกคลุมไปด้วยใบไม้หลากสีสันรูปร่างต่างๆ บ้างเป็นสีทองบ้าง แดงบ้าง ขาวบ้าง ลำต้นของมันใหญ่มาก มีใครบางคนนั่งสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้นั่น แต่ทันทีที่ข้ามองไปเขาก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว” ดวงตาโตของเสี่ยวหนานหนานกะพริบ

“นั่นจะต้องเป็นต้นชาแห่งการรู้แจ้งโบราณ แต่มีผู้คนอยู่ที่นั่นได้อย่างไร” จักรพรรดิดำตกใจ

“นรกในภูเขาอมตะคืออะไร?” เย่ฟ่านถาม

“ต้นชาโบราณแห่งการรู้แจ้งไม่ได้อยู่ในบริเวณศูนย์กลางของภูเขาอมตะข้าไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น แต่จะต้องมีน้ำอมฤตแห่งความเป็นอมตะอยู่แน่นอน” จักรพรรดิดำกล่าว

“นานเจ้าเห็นคนแบบไหน” เย่ฟ่านนั่งลงและถามอย่างแผ่วเบา

เสี่ยวหนานหนานแม้ว่าจะดูเหมือนเป็นเด็กหญิงที่มีอายุเพียงสามขวบเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงนางมีอายุมากกว่าที่แสดงออกมาหลายเท่า

แม้ว่าจะไม่สามารถรักษาความทรงจำไว้ได้ แต่ประสบการณ์ในชีวิตของนางก็อาจจะไม่แตกต่างจากเด็กสิบขวบด้วยซ้ำ ตอนนี้นางเวียนศีรษะและพยายามทบทวนความจำตัวเอง

"หนานหนานกระพริบตาครั้งเดียวเขาก็หายไปเลย "

นี่เป็นเรื่องร้ายแรงอย่างยิ่ง หากฝ่ายตรงข้ามเป็นมนุษย์จริงๆและยังสามารถอาศัยอยู่ในภูเขาอมตะบางทีคนคนนั้นอาจเป็นภัยต่อชีวิตของพวกเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

นี่คือภูเขาอมตะที่ชื่อเจ็ดพื้นที่ต้องห้ามของชีวิตได้รับการสืบทอดมาหลายยุคหลายสมัย แม้ว่าพลังของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในสมัยโบราณจะกล้าแข็ง แต่พวกเขาก็ยังพยายามหลีกเลี่ยงสถานที่แห่งนั้น

หลังจากที่พวกเขาปีนขึ้นมาจากสระน้ำแล้วทุกคนก็เดินทางเข้าไปในภูเขาอมตะอย่างระมัดระวัง

“ระวังอย่าเหยียบเข้าไปในบริเวณนี้ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะถูกส่งตัวไปที่อื่น”

สุนัขดำตัวใหญ่เตือนเมื่อมองเห็นความผิดปกติด้านหน้า

ภูเขาเตี้ยสีดำที่มีร่องรอยโบราณบนโขดหินบางส่วน มันดูลึกลับและคาดเดาไม่ได้ ราวกับตาข่ายขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นซึ่งปิดผนึกสถานที่แห่งนี้

“นี่เป็นผลงานของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่คนใด” ผังป๋อถาม

“จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่า” สุนัขสีดำตัวใหญ่ตอบ

ในโลกนี้มีตำนานน้อยมากเกี่ยวกับจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่า มีเพียงไม่กี่คนที่ไม่คิดว่าจักรพรรดิองค์นี้มีอำนาจมาก ครั้งหนึ่งเขาเคยเข้าไปในภูเขาอมตะและได้สร้างความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ขึ้นมา

“จักรพรรดิโบราณแต่ละองค์ล้วนเป็นบุคคลที่โดดเด่น ต้องใช้เวลาหลายปีในการกำเนิดบุคคลเช่นนี้ แม้ว่าจะมีข่าวลือไม่มากนักเกี่ยวกับจักรพรรดิองค์ใดองค์หนึ่ง แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปสามารถคาดเดาได้” เฮยฮวงกล่าว

ทุกคนรู้สึกเหมือนกัน จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทุกคนเป็นตัวเอกเพียงคนเดียวของยุคนั้น ไม่ทราบว่าในตำนานอันไม่รู้จบของพวกเขาจะมีเรื่องใหญ่อะไรบ้าง

“ถ้าจะลงจากภูเขา เราต้องหาทางหนีให้ได้”

สุนัขดำตัวใหญ่เดินอยู่แถวหน้า มันใช้ความสามารถในการอ่านค่ายกลเพื่อป้องกันอันตรายให้กับทุกคน

การเข้าสู่พื้นที่ต้องห้ามในตำนานเป็นการยากที่พวกเขาจะผ่อนคลายหัวใจได้ และแน่นอนว่าตอนนี้จิตใจของทุกคนเต้นระทึกด้วยความกลัว นี่ไม่ใช่การละเล่นแต่มันคือความเป็นความตายอย่างแท้จริง

"ทำไมจักรพรรดิโบราณถึงทิ้งตัวอักษรไว้ที่นี่? " ตู้เฟยถาม

"ว่ากันว่าการต่อสู้แห่งปีนั้นยากลำบากมาก และจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าจำเป็นต้องใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายเพื่อหลบหนีออกมา ไม่อย่างนั้นแม้แต่ชีวิตของเขาก็อาจจะถูกทิ้งไว้ที่นี่"

"ในภูเขาอมตะมีตัวอะไรกันแน่ !" ทุกคนตกใจ

“ไม่รู้ การต่อสู้ครั้งสุดท้ายไม่ได้เกิดขึ้น ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากันเป็นเวลานานและต่างฝ่ายต่างถอยกลับ”

“ไม่มีการประลองครั้งสุดท้าย?” หลายคนประหลาดใจ

"ว่ากันว่าเมื่อยุคมืดมาถึงจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าได้ตัดศีรษะสิ่งมีชีวิตที่ไม่อ่อนแอกว่าเขาและออกมาจากภูเขาอมตะแต่เห็นได้ชัดว่านั่นไม่ใช่การดำรงอยู่สูงสุดเพียงครั้งเดียว

จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าได้เข้าสู่ภูเขาอมตะเข้าไปข้างในและสังหารสิ่งมีชีวิตระดับจักรพรรดิ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าจักรพรรดิคนนั้นมีความเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิอีกคนซึ่งเป็นคู่ต่อสู้ของจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่า แต่ทำไมทั้งสองจึงไม่ต่อสู้กัน”

สุนัขดำตัวใหญ่บอกความลับที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัวออกมา

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นเมื่อกลับมาถึงตระกูลจี้เขาก็ไม่เคยปรากฏตัวอีกเลยในโลกนี้ ผู้คนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่หลายคนเชื่อว่าการเข้าสู่ภูเขาอมตะอาจทำให้เขาเสียชีวิตในการทำสมาธิ

“ตระกูลจี้มีสุสานเทพและราชาอยู่บ้าง แต่พวกเขาก็ไม่เคยรู้ว่าซากศพของจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าอยู่ที่ไหน ตระกูลจี้ในปัจจุบันเป็นลูกหลานของจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าจริงๆหรือ?” หลี่เหอซุยกล่าว

หากจักรพรรดิแห่งความว่างเปล่าเป็นบรรพบุรุษของตระกูลที่จริงๆ มีหรือตอนที่เขาตายสุสานจะไม่ถูกสร้างขึ้นอย่างยิ่งใหญ่

“จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งความว่างเปล่า ผู้ที่ใช้ความว่างอันไร้ขอบเขตเพื่อต่อสู้กับเต๋า ว่ากันว่าเขาฝังตัวเองในความว่างเปล่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด และไม่มีใครสามารถหามันเจอ ไม่เว้นแม้แต่คนของตระกูลจี้”

“อดีตที่เต็มไปด้วยฝุ่นของประวัติศาสตร์ มีความลับถูกซ่อนไว้มากแค่ไหน?” เย่ฟ่านถอนหายใจ

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เหิงหยู(นิรันดร์กาล)เดินทางไกลเข้าสู่เหมืองโบราณในสมัยก่อน และสุดท้ายเขากลับพบจุดจบที่น่าเศร้า

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่หลายคนต้องรู้ว่ามีอะไรอยู่ในพื้นที่ต้องห้ามทั้งเจ็ดแห่ง จุดจบของทุกคนล้วนไม่แตกต่างกันคือการเข้าสู่พื้นที่ต้องห้ามเหล่านั้น

แม้ว่าจะมีบางคนที่ออกมาจากดินแดนมรณะได้ แต่สุดท้ายพวกเขาทุกคนไม่มีแม้แต่คนเดียวที่อยู่รอดเกินสิบปี ทั้งที่การเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จะทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่ได้หลายหมื่นปีด้วยซ้ำ

จักรพรรดิดำใช้เวลาครึ่งชั่วยามเค้นหาเส้นทางออกจากภูเขาที่เตี้ยสีดำ ในช่วงเวลานี้พวกเขาเกือบพลัดหลงเข้าไปในค่ายกลมรณะหลายครั้ง

หลายคนขมวดคิ้วรูปแบบค่ายกลบางส่วนได้หายไปนานแล้ว แต่ผลกระทบที่พวกมันสร้างขึ้นยังคงน่ากลัวอยู่เช่นเดิม

เย่ฟ่านต้องการใส่เสี่ยวหนานหนานลงในขวดหยกและไม่ต้องการให้นางอยู่ด้านนอกเพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุเลวร้ายขึ้น

แต่สุนัขสีดำตัวใหญ่ต่อต้านอย่างรุนแรงและพูดว่า "ปล่อยให้ลูกศิษย์ของข้าอยู่ข้างนอก นางจะไม่ตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน สิ่งที่ต้องเป็นห่วงคือชีวิตของพวกเราต่างหาก"

"เจ้ากำลังพูดถึงอะไรหนาหนานไม่รู้จักว่าตัวเองเป็นใครด้วยซ้ำ เจ้ารู้อะไรกันแน่” ตู้เฟยถามด้วยความสงสัย

“ฟังข้านะ การที่เจ้าไม่รู้เกี่ยวกับนางจะทำให้ชีวิตของเจ้าปลอดภัยมากกว่า” สุนัขดำตัวใหญ่ไม่ยอมพูดอะไรอีกมิหนำซ้ำยังแสดงความกลัวออกมาด้วยซ้ำ

“ระวัง ทะเลสาบข้างหน้า พวกเจ้าก็เห็นแล้วว่าเราวนกลับมาที่เดิม” ผังป๋อเตือน

สุนัขสีดำตัวใหญ่นั้นระมัดระวังและหลีกเลี่ยงอันตรายจากระยะไกล แต่สถานการณ์ยังคงยากลำบากเช่นเดิมเพราะไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ไม่สามารถออกห่างจากภูเขาสีดำเล็กๆนี้ได้เกินกว่ารัศมีหนึ่งลี้

ในขณะเดียวกันนั้นผู้บ่มเพาะที่เข้ามาพร้อมพวกเขาซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียงก็เริ่มหายตัวไปมากขึ้นเรื่อยๆ

"ฟู่"

ทันใดนั้นความว่างเปล่าในภูเขาสีดำเริ่มบิดเบี้ยวอีกครั้ง และทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็ถูกดูดเข้าสู่อุโมงค์มิติโดยไม่อาจต่อต้าน ในเสี้ยวลมหายใจต่อมาพวกเขาก็ปรากฏตัวขึ้นบริเวณหน้าผาสีดำขนาดใหญ่ซึ่งเป็นบริเวณที่จานบินตกลงมา!

“แย่แล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปพวกเราคงถูกส่งเข้าไปในส่วนลึกของภูเขาอมตะและไม่มีทางออกมาได้อย่างแน่นอน”

ทันใดนั้นก็มีเสียงกรอบแกรบดังขึ้น และมีสิ่งมีชีวิตที่อธิบายไม่ได้กำลังเดินอยู่ใต้หน้าผาหินซึ่งอยู่ไม่ไกล และทำให้ผู้บ่มเพาะจำนวนมากที่ยังมีชีวิตอยู่เกิดความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

“ในที่สุดก็พบสิ่งมีชีวิต!” พวกเขาทั้งหมดหน้าเปลี่ยนสี