บทที่ 159 ขุดเหมืองทอง
บทที่ 159 ขุดเหมืองทอง เมื่อได้ยินที่หลินรั่วจิ่งพูดอย่างมีน้ำใจเช่นนั้นแล้ว จงซู่เฟิงจึงได้ผงกหัว “แม่นางช่างมีน้ำใจยิ่งนัก ซู่เฟิงต้องขอรบกวนแล้ว” หลินซีเหยียนก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไร อย่างไรเสียหน้าที่ของนางก็มีแค่คอยดูแลร่างกายของจงซู่เฟิงเท่านั้น แต่นางก็รู้สึกผิดหน่อยๆเพราะนางรู้สึกว่าหลินรั่วจิ่ง...
