บทที่ 21

บทที่ 21

เมื่อเห็นคำว่า 'ลุงโนโฮโม' สองคำ จี้จือเหยาเกือบจะขว้างโทรศัพท์ออกนอกโลก

[MelonRind: …]

[MelonRind: นี่มันเรื่องไร้สาระอะไร? เรียกฉันว่าอาจารย์!]

[World'sBestJungler: ผมจะได้รับของขวัญต้อนรับหรือไม่]

…

อันที่จริงพวกเขาเป็นอาและหลานชาย แต่คนหนึ่งทื่อกว่าอีกคน

เขาส่งซองแดง 66 หยวนผ่าน WeChat เพื่อให้ลูกศิษย์ตัวน้อยของเขาได้ขนม แน่นอน ศิษย์ตัวน้อยของเขาเชื่อฟังหลังจากได้รับซองอั่งเปา พูดกับเขาอย่างสดใสทุกครั้งที่เขาพูด

จากนั้นจี้จือเหยา ก็แนะนำเขาในเรื่องเล็กน้อยและพบการสนทนาของเขากับโม่ฮ่วยเฟิงจากนั้นเขาก็พิมพ์ว่า: [เพิ่มหลานชายของคุณแล้ว คุณไม่ต้องกังวลไป Fi-god ฉันจะแนะนำเขาอย่างดีและช่วยให้เขาเติมเต็มความฝันของเขา]

[DB.MHF: … ขอบคุณ ตั้งเวลาในการเล่นสักสองสามแมทช์?]

[MelonRind: พรุ่งนี้เช้าผมจะต้องสตรีม ตอนบ่ายเป็นไง]

[DB.MHF: โอเค ส่งข้อความมาให้ฉันก่อนเริ่ม]

[MelonRind: ได้เลย]

การแลกเปลี่ยนที่เป็นมิตรของคนสองคนสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการ

จี้จือเหยาออกจากการสนทนาของเขากับ Fi-god อย่างพึงพอใจอย่างมาก จากนั้นจึงเปิดการสนทนากับสาวกตัวน้อยอีกครั้ง เขาเปลี่ยนชื่อผู้ติดต่อที่ทำร้ายดวงตาของเขาก่อนแล้วจึงเปิดภาพที่สาวกตัวน้อยส่งมา

สิ่งที่เขาให้ลูกศิษย์ตัวน้อยส่งไปคือภาพหน้าจอของประวัติผลการแข่งขันของเขาและแชมป์เปี้ยนที่ใช้กันทั่วไป เนื่องจากเขาได้สัญญากับ Fi-god ว่าจะช่วยหลานชายของเขา เขาจะทำให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน

มีเพียงจี้จือเหยา มองดูเล็กน้อยและเงียบไปโดยสิ้นเชิง

[MelonRind: มาอธิบายให้ฉันฟัง นี่มันเรื่องบ้าอะไรของการใช้เมจเพื่อเล่นเป็นจังเกิ้ล?]

[MelonRind: นายเป็นคนป่า แต่นายยังคงคว้ามินเนี่ยนของเลนล่าง… ดีใจที่ ADC ของนายไม่ใช่ลุงของนาย มิฉะนั้น นายอาจจะไม่สามารถมองเห็นดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้]

[MelonRind: อะไรคือความแตกต่างระหว่างไอเท็มป่ากับชุดไอเท็มซัพพอร์ต? มันสามารถสร้างความเสียหายได้หรือไม่?]

[MelonRind: … เด็กน้อย ฉันคิดว่านายควรเรียกฉันว่าลุง NoHomo]

นอกเหนือจากหน้าจอจี้จือเหยา ปิดตาและปรารถนาความตาย เขาเริ่มพิจารณาว่ามีความเป็นไปได้มากเพียงใดที่เขาจะไม่ได้เป็นเจ้านายของหลานชายของ Fi-god และไม่ว่า Fi-god จะปกปิดเขาหรือไม่เมื่อเขารู้

เด็กสมัยนี้เต็มไปด้วยความฝันที่กล้าใช้สิ่งใดๆ

เมื่อเขาเข้าสู่ Heroes ครั้งแรก ถ้าเขาไม่รู้วิธีจับคู่อุปกรณ์ของเขา เขาจะออนไลน์เพื่อค้นหาห้องที่แนะนำโดยผู้เล่นมืออาชีพ ถ้าเขาไม่รู้วิธีการเข้าป่า เขาจะดูวิดีโอแนะนำและสอนสดครั้งแล้วครั้งเล่า โดยกลัวว่าเขาจะมีแง่มุมที่เขาทำได้ไม่ดีและจะทำให้เพื่อนร่วมทีมตกต่ำ

แม้ว่าเขาจะค่อนข้างหนักหน่วง แต่เขาก็ยังดีกว่าหลานชายผู้ยิ่งใหญ่คนนี้มาก

จี้จือเหยาหวนนึกถึงความทรงจำของเขาเสร็จ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง และตระหนักว่าอีกฝ่ายกำลังเสียหลัก

[ลูกศิษย์ตัวน้อย: ผมรู้ว่าผมเล่นไม่เก่ง แต่ลุงบอกว่าผมเก่งมาก อาจารย์ คุณไม่สามารถปฏิเสธข้อเท็จจริงนี้ได้]

[ศิษย์ตัวน้อย: ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อไม่ให้เป็นภาระ]

[ลูกศิษย์ตัวน้อย: ถ้าผมเล่นได้ดี ทำไมผมถึงต้องหาอาจารย์…]

อ่านจนบรรทัดสุดท้าย จี้จื่อเหยารู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลมาก

ถ้าหลานชายตัวน้อยสามารถเล่นเป็น Jungler ที่ดีได้ เขาคงครอง Heroes ไปแล้ว จำเป็นต้องมีอะไรให้เขาหาอาจารย์และเรียนรู้?

[MelonRind: ฉันล้อเล่น อย่าโกรธเลย ครั้งแรกที่ฉันเริ่มเล่นฉันก็ไม่เก่งเหมือนกัน]

[MelonRind: แต่ฉันจะพูดแบบนี้ก่อน ถ้านายอยากเป็นลูกศิษย์ของฉัน นายต้องเชื่อฟังและเป็นเด็กดี เริ่มเรียนรู้ตั้งแต่เริ่มต้น หากไม่เชื่อฟังฉันจะไม่สอน]

อีกด้านหนึ่งของการสนทนา WeChat นี้

โม่ฮวยเฟิงเผยรอยยิ้มเล็กน้อย มองทั้งสองบรรทัด

"กัปตัน!"

K กระโดไปอย่างบ้าคลั่ง กระโดดขึ้นไปบนหลังของเขา

“ให้ฉันใช้ WeChat ของพี่! ฉันจะส่งข้อความไปหาหยวนเว่ยเพื่อให้เขานำ Hot Strip สองกล่องกลับมา”

“โทรศัพท์นายอยู่ไหน”

“ก็ คำพูดของฉันมันใช้ไม่ได้ผล ครั้งที่แล้วหยวนเว่ย ตำหนิฉันที่ทำให้ฐานทั้งหมดเหม็นและอบอ้าว” K เขย่าเก้าอี้ของโม่ฮ่วยเฟิงหลายครั้ง

“เราต้องการเผด็จการของทีมเพื่อก้าวขึ้นมาในเรื่องนี้ กัปตัน ไม่อยากกินเหรอ?”

โม่ฮ่วยเฟิง คิดอยู่ครู่หนึ่งโดยเอียงศีรษะแล้วเปิด WeChat เขาเล่นอยู่พักหนึ่งแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ K

ดวงตาของ K เฉียบแหลม

“กัปตัน เกิดอะไรขึ้น พี่สร้างบัญชี WeChat บัญชีที่สอง? จะไปเดทกับสาวๆ?”

“เลิกเพ้อเจ้อ ยังอยากกินอยู่ไหม”

"ใช่ใช่ใช่! ไม่ต้องกังวลกัปตัน World'sBestJungler'' จริงหรือ? ตราบใดที่พี่ไม่ได้อยู่ในป่าระหว่างการแข่งขัน ฉันจะปกป้องความฝันของพี่อย่างแน่นอน! ไม่เห็นมีอะไรเลย!”