บทที่ 21 ชูเมิ่งหยู
บทที่ 21 ชูเมิ่งหยู
“แล้วราคาเท่าไหร่ล่ะ”
เจียงหยวนถามย้ำออกมา
“นายน้อยใหญ่ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับคุณภาพยา ต้องให้นักประเมินยาที่อยู่ชั้นบนเป็นผู้บอกราคาขอรับ”
เมื่อพูดจบ ผู้จัดการร้านก็มีท่าทางกระริ้มกระเหรี่ยก่อนจะผายมือเบิกทางให้กับเจียงหยวน เรียกได้ว่าท่าทางของเขาในตอนนี้ดีกว่าในครั้งแรกที่เจอมากนัก
“ดี นำมันขึ้นมา ข้าจะดูเอง”
เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว เจียงหยวนก็ได้เดินขึ้นบันไดไป
“เป็นเจ้ารึ”
เจียงหยวนประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย
“อะไรล่ะ ผู้เฒ่าหลี่ก็บอกเจ้าไปแล้วไม่ใช่รึไง ข้าเองก็เป็นนักประเมินมือหนึ่งที่เขาเชื่อใจ ว่าแต่ นายน้อยเจียงมีเม็ดยาใดนำมาขายในวันนี้ล่ะ”
หญิงสาวตรงหน้าของเขาอยู่ในชุดคลุมยาว และเป็นคนที่เขาติดค้างบุญคุณเอาไว้เมื่อวันก่อน
“จริงสิ นี่ เม็ดยารวมพลังสามเม็ด ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยประเมินให้ข้าได้”
เจียงหยวนพูดออกมาพร้อมกับส่งกล่องไม้เล็กๆให้
เมื่อได้ยินแบบนี้ หญิงสาวก็ได้รีบคว้าจับมาแล้วเปิดกล่องไม้ดูในทันที
เม็ดยาสีเขียวกลมสมมาตรถูกวางเอาไว้ในกล่องไม้ พวกมันมีผิวที่เรียบเนี่ยนดูราวกับหยกโดยธรรมชาติยังไงอย่างนั้น
“ขั้นสุดยอดรึ”
เมื่อเห็นเม็ดยารวมพลังตรงหน้า หญิงสาวก็ได้หลุดปากพูดออกมาด้วยท่าทางไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น
แม้แต่อาจารย์ของนางผู้มีชื่อเสียงอย่างฉิวหยู ผู้ที่ได้ชื่อว่าหลอมเม็ดยารวมพลังได้ดีที่สุดก็ยังเสียพลังไปอย่างมากมายกว่าจะได้เม็ดยาระดับสุดยอดสักเม็ด
นี่ทำให้นางอดจะสงสัยไม่ได้จริงๆว่าชายตรงหน้าของนางไปได้เม็ดยารวมพลังเหล่านี้มาจากไหนถึงสามเม็ด
“เท่าไหร่ล่ะ”
เจียงหยวนพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี
“เจ้าหลอมมันเองรึ”
หญิงสาวไม่ตอบคำถามของขา แต่กลับถามกลับด้วยเสียงที่สั่นเทาเล็กน้อย
“หลอมรึ ถ้าข้าหลอมเองแล้วจะทำไมล่ะ พวกเจ้าจะไม่รับซื้อมันงั้นเหรอ”
เจียงหยวนไม่ได้พูดตอบว่าเป็นคนหลอมเองตรงๆ เขาแค่ตอบอย่างเลี่ยงๆพร้อมรอยยิ้ม
“พวกเราจะรับซื้อมัน แน่นอนว่ารับซื้อพวกมันทั้งหมด เม็ดยาระดับสูงพวกนี้ ปกติพวกเราจะรับซื้ออยู่ที่หนึ่งหมื่นเหรียญทอง แต่หากนายน้อยยอมปล่อยข้อมูลผู้หลอมยาพวกนี้ให้กับทางเรา พวกเรายินดีที่จะซื้อข้อมูลนั่นอีกในราคาห้าหมื่นเหรียญทอง”
จากคำพูดและท่าทางคิ้วขมวดนี่ แสดงให้เห็นว่าหญิงสาวคนนี้ต้องการหาตัวผู้หลอมยาเหล่านี้ให้พบจริงๆ
“ห้าหมื่นเลยรึ”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เจียงหยวนก็ถึงกับต้องยอมรับนับถือในการทุ่มทุนของหญิงสาวตรงหน้าในทันที
แต่เจียงหยวนไม่ได้ต้องการที่จะเป็นคนดังอีกต่อไป
“เดี๋ยวเอาไว้ข้าจะเอามาเพิ่มวันหลังก็แล้วกัน”
“อีกกี่วันงั้นรึ ถึงแม้พวกเราจะรับซื้อจากเจ้าได้แค่หนึ่งหมื่นเหรียญทองก็จริง แต่หากเจ้าขายมันทั้งหมดให้กับพวกเรา พวกเรายินดีที่จะจ่ายเพิ่มอีกหนึ่งพันเหรียญทองต่อเม็ดให้กับเม็ดยาที่เจ้าเอามาเลยนะ”
เมื่อได้ยินแบบนี้ หญิงสาวก็รีบพูดออกมา
“แน่นอน ในเมื่อเจ้าให้ราคามากเสียขนาดนี้ ข้าจะขายยานี่ให้กับร้านเก้าวิญญาณของเจ้าเป็นแน่”
เจียงหยวนพูดออกมาพลางพยักหน้ารับอย่างพึงพอใจ
“นายน้อย โปรดรอสักครู่ ข้าจะไปนำเหรียญทองมาให้”
เมื่อได้ยินการสนทนาแล้ว ผู้จัดการร้านก็รีบพูดออกมา เพราะกลัวว่าเจียงหยวนจะเปลี่ยนใจ
“รอก่อน ไม่ต้องรีบ ข้าต้องการจะแลกเปลี่ยนเหรียญทองที่ได้กับสมุนไพรอยู่อีก”
“ได้ขอรับ ผู้น้อยจะจัดการให้”
ในตอนนี้ บรรยากาศภายในร้านเก้าวิญญาณในตอนนี้กลับตาลปัตรไปอย่างสิ้นเชิงในทุกชั่วขณะ
“นายน้อยใหญ่ ข้า ชูเมิ่งหยู อย่าได้ลืมข้อตกลงของพวกเราล่ะ”
“ไม่ต้องกังวล ข้า เจียงหยวน รักษาคำพูดเสมอ”
หลังจากเก็บสมุนไพรลงไปในถุงเก็บของแล้ว เจียงหยวนก็ได้เดินออกจากร้านเก้าวิญญาณไปด้วยร้อยยิ้มกว้าง
“เจ้าเด็กนี่ช่างทำตัวลึกลับเสียจริง จะเป็นไปได้ไหมว่าเขาเป็นคนหลอมยาเหล่านี้ขึ้นมาเอง อายุเพียงเท่านี้กลับทำตัวลึกลับนัก”
ชูเมิ่งหยูได้ขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะมองตามนายน้อยผู้ลึกลับด้วยหัวใจที่เต้นแรง
หลังจากออกจากร้านเก้าวิญญาณไปแล้ว เจียงหยวนไม่ได้ตรงกลับคฤหาสน์ตระกูลในทันที เขาได้เดินเข้าไปในตรอกหนึ่ง พร้อมดึงผ้าคลุมสีดำออกมาจากถุงเก็บของแล้วสวมคลุมในทันที
การออกมาในครั้งนี้ เขายังเหลืออีกเรื่องที่ต้องทำ
