ตอนที่ 747+748 ย้อนกลับ

ตอนที่ 747 ย้อนกลับ

เกือบทุกคนตอบคำถามของหลินไท่เฉิงอย่างจริงจัง พวกเขาบอกเล่าให้ทุกคนในรถฟังเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของพวกเขาในฐานะทหารรับจ้าง เช่นเดียวกับบางสิ่งที่พวกเขาเคยเห็นและเคยได้ยินในต่างประเทศในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แม้แต่เจียงเหยาเองยังรู้สึกทึ่ง

สถานที่ที่ผู้จัดการซุนหามานั้นอยู่ไม่ไกลจากบ้านที่เจียงเหยาและลู่อี้ชิงจะพักในอนาคตมากนัก ใช้เวลาเดินทางเพียงสอบห้านาที หลังจากที่หลินไท่เฉิงยืนยันที่อยู่และอีกสองคนก็ได้ที่อยู่แล้วเช่นกัน ผู้จัดการซุนก็พาเจียงเหยาไปยังอาคารทรงต่างประเทศขนาดเล็ก เขาชี้ไปยังที่นั่นให้เจียงเหยาเห็นและบอกเธอว่าบ้านนี้ดูอบอุ่นมากจะเป็นบ้านในอนาคตของพวกเขา

ลู่อี้ชิงกลับมาที่โรงแรมในเมืองหนานเจียงในตอนบ่าย ก่อนไปที่เมืองรง เธออยู่คนเดียวที่โรงแรม ทว่าเมื่อกลับมา ทั้งชั้นเต็มไปด้วยผู้คนของเจียงเหยา เมื่อเห็นเจียงเหยาพาคนกลุ่มนั้นตามมาด้วย เธอยืนอยู่ที่หน้าประตูและตกตะลึงครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับมาได้สติ

"พี่คะ ฉันจะแนะนำให้พี่รู้จักกับหลินไท่เฉิง นี่ภรรยาของเขาหวงเก๋อ ข้าง ๆ เขาคือเสี่ยวอัน เสี่ยวหยวน แล้วก็ลิงป่า"

ขณะที่เจียงเหยากล่าวออกไปแบบนั้น ฉงฮุ่ยก็กระโดดขึ้น "ประธานเจียง ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้เล่า! ผมไม่ใช่ลิงป่าเสียหน่อย!"

"ใช่ ใช่ คุณมีพ่อแม่นี่ งั้นคุณก็เป็นลิงบ้าน" เจียงเหยารีบแก้ไขอย่างรวดเร็ว "พี่คะเมื่อกี้ฉันพูดผิดไป ไม่ใช่ลิงป่า แต่เป็นลิงที่มีคนเลี้ยงไว้ ฉันเรียกเขาว่าฉงฮุ่ย เขาเรียนจบปริญญาเอกตอนอายุ 22 ปี ฉันล่ะนับถือชีวิตเขาเลย!"

"ข้าง ๆ ฉงฮุ่ย เป็นบอดี้การ์ดมือดีที่ได้รับการว่าจ้างจากชิงสี ทางซ้ายคืออาลู่ ส่วนทางขวาคือต้าเค่อค่ะ นอกจากเขาจะทำหน้าที่ปกป้องความปลอดภัยให้กับเราแล้ว ถ้าเบื่อก็ให้พวกเขาเล่าเรื่องราวให้ฟังฆ่าเวลาได้!"

อาลู่และต้าเค่อซึ่งได้รับการปฏิบัติเหมือนนักเล่าเรื่อง ได้กระตุกริมฝีปากเล็กน้อย พวกเขาไม่รู้ว่าควรแก้ต่างหรือประท้วงอย่างไร หลังจากที่พวกเขาคิดหาข้อแก้ตัว พวกเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นลู่ชิงสีกับกู้ฮ่าวอวี้เดินมา พวกเขาทั้งสองเลือกที่จะหุบปากโดยปริยาย

"เหยาเหยา" ในกลุ่มมีทั้งคนสูง เตี้ย อ้วน และผอม ทว่าสายตาของลู่ชิงสีจ้องไปที่ผู้หญิงที่ยิ้มและกำลังพูดคุยกับลู่อี้ชิง ขณะที่เธอกำลังกอดผู้หญิงที่ตัวหนามีน้ำมีนวลกว่าเธอที่เพิ่งมาถึงเมืองหนานเจียงเมื่อสักครู่

นั่นคือภรรยาของเขา

"พี่คะ พี่เคยเห็นคนที่อยู่ข้าง ๆ ชิงสีไหม" เจียงเหยาได้ยินเสียงและมองไปที่ลู่ชิงสี ตอนนั้นเองที่เธอจำได้ว่ามีกู้ฮ่าวอวี้อีกคนที่เธอไม่ได้แนะนำ

"ฉันเคยเห็นพี่น้องของชิงสีทุกคนที่อยู่เมืองหลวง นี่เป็นคนเดียวในกลุ่มที่สวมแว่นตา ถ้าฉันจำไม่ผิด เขาเป็นอันดับสอง ฉันคิดว่าเขาชื่อกู้ฮ่าวอวี้"

มีอีกเหตุผลหนึ่งที่ลู่อี้ชิงจำกู้ฮ่าวอวี้ได้ชัดเจน ในตอนแรกเธอและแม่ของเธอคิดว่ากู้ฮ่าวอวี้และหลัวเหลาหรุนเป็นแฟนกัน ในท้ายที่สุด ลู่ชิงสีกลับบอกว่าหลัวเหลาหรุนจะแต่งงานกับเหลียงเยวื่อจื่อในวันชาติ

ลู่อี้ชิงยังสงสัยว่าเหลียงเยวื่อจื่อได้แย่งคนรักของพี่รองคนนี้หรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง พี่น้องเหล่านี้จะสนิทกันได้อย่างไร

อย่างไรก็ตาม ความเป็นจริงก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเธอคิดมากไปเอง

กู้ฮ่าวอวี้รู้ว่าลู่อี้ชิงจะกลับมาในวันนี้ เขาเดินตามลู่ชิงสีเข้าไปหาเธอ และทักทายเธอในฐานะพี่สาว "พี่อี้ชิง ไม่เจอกันนานเลยนะครับ"

การแสดงออกของลู่อี้ชิงไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อเธอยอมรับให้เขาเรียกเธอว่าพี่อี้ชิง ไม่ว่ากรณีใด ลู่ชิงสีก็มีพี่น้องอีกสี่คนที่ต่างสกุลกัน ทำให้พวกเขาก็เหมือนพี่น้องของเธอไปด้วย

__

ตอนที่ 748 มีบางอย่างเกิดขึ้นอีกครั้ง

เจียงเหยาเหลือบมองไปที่ลู่อี้ชิง แล้วมองไปที่กู้ฮ่าวอวี้ เธอยังรู้สึกว่าตอนนี้เธอมีปฏิกิริยามากเกินไป เพราะมีพี่น้องของลู่อี้ชิงอยู่ใกล้ ๆ กับพี่สาวของลู่ชิงสี มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอที่จะถูกเรียกว่าพี่สาว หรือจะให้เขาเรียกพี่สาวของลู่ชิงสีด้วยชื่อและนามสกุลอย่างนั้นหรือ

"วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ" เจียงเหยาอุ้มแมวแล้วเดินไปหาลู่ชิงสีอย่างช้า ๆ เขาจะกลับเข้ากองทัพในวันพรุ่งนี้ และเธอจะไม่ได้เจอเขาทั้งวันแบบนี้อีกสักพักใหญ่ คิดแล้วก็ใจหาย

"เรียบร้อยดี" ลู่ชิงสีเอื้อมมือไปอุ้มแมวที่อยู่ในอ้อมแขนของเจียงเหยา แล้วโยนมันเข้าไปในอ้อมแขนของเขา เขาพูดด้วยเสียงต่ำว่า "อย่าอุ้มมันง่าย ๆ ระวังมันจะเสียนิสัย แล้วคุณต้องอุ้มมันไปทุกที่ที่คุณไป"

"มีมี่ไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ มันเชื่อฟังจะตายไป!" เธอรวบรวมความกล้าเพื่อปกป้องมีมี่ที่พูดไม่ได้ มันมองไปที่ผู้ชายของเจ้านายมันและคิดกับตัวเองว่า คุณชายลู่ไม่ชอบเวลาที่เจ้านายเจียงกอดอะไรก็ตาม เขาจะไม่มีความสุข แม้ว่านั่นจะเป็นเพียงแมวก็ตาม

เป็นไปได้มาก ว่าถ้าประธานเจียงจะอุ้มมัน และกอดคุณชายลู่ไปด้วย แบบนั้น คุณชายลู่น่าจะพอใจ

เนื่องจากลู่ชิงสีต้องกลับเข้าร่วมกองทัพในวันรุ่งขึ้น และลู่อี้ชิงเพิ่งจะกลับมาจากเมืองรง ความตั้งใจเดิมของเจียงเหยาคือทุกคนทานอาหารเย็นร่วมกันอย่างมีชีวิตชีวา โดยไม่คาดคิดมาก่อนว่า ก่อนจะอาหารค่ำจะเริ่ม ลู่ชิงสีได้รับโทรศัพท์ ที่ทำลายแผนการทานอาหารร่วมกันในทันที

เมื่อเขารับโทรศัพท์ขึ้นมา ลู่อี้ชิงและกู้ฮ่าวอวี้ก็อยู่ในห้องด้วย เมื่อเห็นว่าลู่ชิงสีมีสีหน้าหนักใจและขอให้เจียงเหยาช่วยจัดกระเป๋าให้ กู้ฮ่าวอวี้ก็ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า "มีอะไรเกิดขึ้นในกองทัพหรือเปล่า?"

"ต้องบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลเฉิน" ลู่ชิงสีรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที "หือจะพูดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเฉินเฟยไป่"

"เกิดอะไรขึ้นกับเฉินเฟยไป่?" เจียงเหยารีบจัดกระเป๋าสัมภาระของลู่ชิงสีและเดินออกมาจากห้อง เมื่อเธอได้ยินคำพูดของลู่ชิงสีจากนั้นเธอก็ถามว่า "หรือเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เขาหายตัวไปครั้งก่อน?"

เจียงเหยาคิดว่าเฉินเฟยไป่จะไม่โชคร้าย เธอได้ช่วยเขาให้พ้นจากภัยพิบัติไปแล้ว เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะต้องเจอกับโชคร้ายอีก?

"มันร้ายแรงกว่าการหายตัวไปของเขา" ลู่ชิงสีหยิบกระเป๋าเดินทางของเขาและอธิบาย "เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่ขึ้นน่ะสิ เขาทำให้เกิดไฟป่าครั้งใหญ่และเผาไหม้ไปถึงภูเขาครึ่งลูก เขาถูกไฟไหม้อย่างรุนแรงและส่งตัวไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน สภาพการรักษาของโรงพยาบาลระดับอำเภอในพื้นที่มีข้อจำกัด ตอนนี้เขาถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลระดับจังหวัดอย่างเร่งด่วน เพื่อรับการรักษา จนถึงตอนนี้เขายังตกอยู่ในอันตรายอยู่เลย"

ความผิดพลาดครั้งใหญ่ คือการที่เกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่ และอีกครั้งคือการตกอยู่ในอันตราย เรื่องนี้เชื่อมโยงกันและเหตุการณ์เลวร้ายยิ่งกว่าตอนที่เขาหายไปเสียอีก?

"คุณกำลังจะกลับไปที่กองทัพหรือยังไงคะ" เจียงเหยาจับมือลู่ชิงสีและกล่าวว่า "ถ้าคุณกำลังจะไปที่บ้านของเฉินเฟยไป่ ฉันจะไปกับคุณ บางทีฉันอาจจะช่วยได้"

ลู่อี้ชิงกำลังจะพูดบางอย่างกับเจียงเหยา ทว่ากู้ฮ่าวอวี้พูดขึ้นก่อน "ปล่อยให้เจียงเหยาไปกับนายเถอะ สำหรับตระกูลเฉิน ฉันจะพยายามช่วยอย่างเต็มที่"

"ผมกำลังจะไปโรงพยาบาลที่เฉินเฟยไป่รักษาตัวอยู่ ถ้าจะไปด้วยก็รีบเก็บเสื้อผ้าเถอะ ตอนนี้เฉินเฟยไป่อยู่ที่โรงพยาบาลประจำจังหวัด เรียบร้อยแล้วเราขึ้นไปรอบนชั้นดาดฟ้าของโรงแรม เฮลิคอปเตอร์ของตระกูลเฉินจะมารับพวกเรา"

ลู่ชิงสีไม่ชอบเฉิยเฟยไป่ แต่เฉินเฟยไป่มาจากกองทัพเมืองจิน และอีกฝ่ายยังเป็นลูกน้องของลู่ชิงสี เมื่อเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น เป็นปกติที่เขาจึงต้องรีบไปตรวจสอบสถานการณ์