บทที่ 1030 ข้าสาบาน
“โม๋ชิง โม๋ชิง!” ยี่สิบกิโลทางใต้ของภูเขามารสุขาวดี โม๋เย่าเอ๋อร์ถือจดหมายในมือของนางและวิ่งไปมาอย่างลุกลี้ลุกลน ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยน้ำตา ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความตกใจและหวาดกลัว นางวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้และเรียกร้องหาโม๋ชิง น้ำเสียงของนางสะอื้นไปหมดขณะที่ใช้แก่นแท้พลังเพื่อขยายเสียงของนา...
