บทที่ 1 ระบบจัดส่งขั้นเทพแห่งอนันตภพ
บทที่ 1 ระบบจัดส่งขั้นเทพแห่งอนันตภพ
ร้านขายปลาย่างของจางเฟย
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่ารายการของหมายเลข 970 เสร็จหรือยังครับ?”
”
จ้าวซือมองโทรศัพท์ของเขาอย่างวิตกกังวล เหลือเวลาอีกเพียงสิบนาทีก่อนที่จะเวลาส่ง
“เร็วเข้าสิ! นี่มันกี่ครั้งแล้ว? ฉันบอกแล้วไงว่าฉันกำลังทำ!” พนักงานเสิร์ฟมองไปที่จ้าวชืออย่างหมดความอดทน
จ้าวซือเองก็อดไม่ได้จนต้องกำกำปั้นแน่ เขารอมานานกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว
เขาเป็นคนดี แต่เขากลับถูกปฏิบัติเช่นนี้…
"ติ๊งต่อง!"
เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น มันเป็นข้อความจากน้องสาวของเขา จ้าวเมิ่ง แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเป็นพี่น้องกัน แต่จริงๆ แล้วพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือดเลย
“พี่ชาย วันนี้ฉันมาช่วยสอนพิเศษและตอนนี้ฉันก็กำลังพักผ่อนอยู่ เด็กคนนี้เชื่อฟังมากและพ่อแม่ของเขาก็ดีมาก พี่ไม่ต้องกังวลนะ แล้วพี่ล่ะ วันนี้ทุกอย่างราบรื่นดีไหม?”
เมื่อจ้าวซือเห็นข้อความนี้ หัวใจของเขาก็อบอุ่นขึ้น แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกจมูกชื้น
ทั้งคู่เป็นเด็กกำพร้าและเติบโตขึ้นมาโดยพึ่งพาอาศัยกันตั้งแต่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
และในตอนนี้ เขาเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยปีแรก และน้องสาวของเขาอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ค่าเล่าเรียนเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่เป็นภาระทางการเงินที่หนักอึ้ง
“โอเค ฉันสบายดี ไม่ต้องห่วงนะ”
จ้าวซือคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบกลับ
"ติ๊งต่อง!"
จ้าวเมิ่งตอบกลับมาด้วยอีโมติคอนที่สร้างขึ้นเอง ซึ่งเธอใช้รูปเซลฟี่สุดน่ารักของเธอเองซึ่งมันทั้งสวยและน่ารัก
จ้าวซือมองดูมันอย่างพินิจพิเคราะห์อยู่ห้าวินาทีก่อนที่จะตอบด้วยรูปใบหน้ายิ้ม
ขณะที่เก็บโทรศัพท์ จ้าวซือก็มองดูและเห็นว่ามีคนเดินออกมาจากครัวและกำลังกระซิบกระซาบกับพนักงานเสริ์ฟ
หลังจากที่พนักงานเสิร์ฟได้ยินดังนั้น เขาก็ขมวดคิ้วและพูดเสียงดังว่า “ขออภัย ลูกค้าที่รอคิวอยู่ด้วย ร้านเราได้ใช้วัตถุดิบไปจนหมดแล้ว ได้โปรดกลับมาใหม่คราวหน้านะครับ!”
หัวใจของจ้าวซือหล่นวูบ เขาเดินไปข้างหน้าและถามว่า “คิวเดลิเวอรี่ของผมเสร็จหรือยังครับ?”
“อะไรนะ? คุณได้ยินไม่ชัดหรือไง? ก็บอกว่าวัตถุดิบหมดแล้ว” พนักงานเสิร์ฟมีท่าทางรังเกียจและหมดความอดทน
จ้าวซือถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “แต่คุณเป็นคนบอกผมเองไม่ใช่เหรอว่ากำลังทำอยู่?”
“ฮึฮึ แกนี่เองสินะที่เป็นคนคอยเร่งฉันอยู่เรื่อย...” แต่เมื่อรู้สึกได้ถึงการจ้องมองของลูกค้าที่อยู่รอบๆ พนักงานเสิร์ฟก็ต้องสะกดอารมณ์ตัวเองเอาไว้ “จะยังไงก็เถอะ ตอนนี้วัตถุดิบหมดแล้ว ถ้าแกจะมีความสามารถที่จะทำเองได้หรือยกเลิกออเดอร์ไปก็เรื่องของแก!”
เมื่อได้ยินดังนั้น จ้าวซือก็เงียบไป
การยกเลิกคำสั่งซื้อโดยพื้นฐานแล้วหมายความว่าจะได้รับการประเมินในระดับต่ำซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้ ไม่เพียงแต่เขาจะต้องเตร็ดเตร่โดยเปล่าประโยชน์อยู่สองสามวัน และเขาก็จะถูกจำกัดการรับออเดอร์ซึ่งนั่นจะทำให้รายได้ของเขาต้องลดลงอย่างมหาศาล!
ในตอนนี้ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในใจของจ้าวซือ
“บี๊บ!บี๊บ!”
“พลังงานทางอารมณ์ของโฮสต์มาถึงจุดสูงสุดแล้ว ระบบเปิดใช้งานสำเร็จแล้ว!”
"ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับระบบจัดส่งขั้นเทพแห่งอนันตภพ!"
จ้าวซือตกตะลึง
ระบบ!!
ในฐานะที่เป็นคนรุ่นใหม่ที่คุ้นเคยกับนวนิยายทุกประเภท แต่จ้าวซือไม่คุ้นเคยกับระบบที่ว่านี้เลย ตัวละครหลักส่วนใหญ่ในนิยายจะได้รับระบบที่น่าอัศจรรย์ในทุกรูปแบบ และตั้งแต่นั้นเป็นต้นไป พวกเขาก็จะสามารถท้าทายสวรรค์ได้!
และตอนนี้ มันเกิดขึ้นกับเขาแล้วจริงๆ!
“ระบบจัดส่งขั้นเทพแห่งอนันตภพ!”
จ้าวซือหายใจหนักๆ และหัวใจของเขาก็กำลังว้าวุ่น!
"บี๊บ! ในฐานะโฮสต์ของระบบจัดส่งขั้นเทพแห่งอนันตภพ คุณจะต้องนำของไปส่งยังอนันตภพ และมอบให้กับลูกค้าที่ต้องการ!"
"โลกนวนิยาย โลกภาพยนตร์ โลกอะนิเมะ... ในโลกนี้จะมีลูกค้าที่ต้องการสั่งของกลับบ้านอย่างแน่นอน และความปรารถนาที่ซ่อนเร้นของพวกเขาก็จะสร้างคำสั่งซื้อกลับบ้าน!"
"โฮสต์ก็เพียงแค่การส่งมอบสินค้าเท่านั้น และคุณจะสามารถได้รับตัวแแปลงการชำระเงินของลูกค้าเหล่านี้ในอนันตภพ พวกเขาเหล่านั้นมีความสามารถโดยกำเนิดที่หลากหลาย มีสมบัติที่หายาก มีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ และแม้แต่สาวใช้ทั้งหลาย!"
"ความหายากและคุณภาพของตัวแปลงการชำระเงินของอนันตภพนั้น มันถูกแบ่งออกเป็นหลาย ระดับ: เหล็กดำ ทองแดง เงิน ทองคำ ทองคำขาว และเพชร!"
...!
จ้าวซือตกใจมาก หากเป็นเช่นนั้นตราบใดที่เขาส่งของไปให้ลูกค้าในอนันตภพ เขาก็จะสามารถใช้อาวุธหรือทักษะศักดิ์สิทธิ์อะไรก็ได้ และเขาจะสามารถสร้างฝนดาวตกได้!
ส่วนสาวใช้สาวๆ น่ะเหรอ... อะแฮ่ม มีผู้ชายคนไหนที่ไม่ต้องการบ้างล่ะ!
“นอกจากนี้ ทุกๆ ออเดอร์ที่คุณทำสำเร็จ คุณก็จะได้รับคะแนนอนันตภพ หากใครโชคดีก็จะได้เปิดร้านค้าอนันตภพและแลกเปลี่ยนเป็นสมบัติต่างๆ ได้ และการประเมินของลูกค้าของคุณจะส่งผลต่อจำนวนคะแนนในอนันตภพ”
"หากคุณได้รับการจัดอันดับห้าดาว ไม่เพียงแต่คะแนนในอนันตภพจะเพิ่มเป็นสองเท่า แต่ความเป็นไปได้ในการเปิดร้านอนันตภพก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมากอีกด้วย!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของจ้าวซือก็เริ่มเต้นรัวอีกครั้ง
“บี๊บ! บี๊บ! มีออเดอร์จากมังกรหยก หวงหลง หงฉีกง และคนอื่นๆ ที่ติดอยู่บนเกาะที่ไม่มีใครรู้จัก พวกเขากำลังหิวโหยและต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนเพื่อเติมกำลังให้พวกเขา คุณจะยอมรับออเดอร์ตอนนี้หรือไม่?”
ดวงตาของจ้าวซือเป็นประกายและเขาไม่ลังเลที่จะรับออเดอร์นั้น
ตำนานมังกรหยก เป็นนวนิยายคลาสสิกของคลาสสิก ไม่ว่าจะเป็นทั้งนวนิยายต้นฉบับหรือละครทีวี จ้าวซือก็ได้ดูมามากกว่าหนึ่งรอบแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นหวงหลงและคนอื่นๆ ก็ติดอยู่บนเกาะด้วย!
ในเมื่อที่นั่นเป็นเกาะ ก็ต้องมีปลาอยู่แน่ๆ!
เขาพบวัตถุดิบของปลาย่างที่เขากำลังมองหาแล้ว!
"บี๊บ! บี๊บ! ออเดอร์ด้รับการยอมรับแล้ว! [ข้าวมันไก่ตุ๋น] ถูกสร้างขึ้นโดยอัตโนมัติที่ท้ายรถของโฮสต์แล้ว!"
จ้าวซือดีใจมาก มันสุดยอดไปเลย เขาไม่จำเป็นต้องไปรับของแต่สามารถไปส่งได้ทันทีเลย!
“ฉันไม่คิดว่าหวงหลงจะชอบกินไก่หรอกนะ!” จ้าวซือแอบถอนใจ
ในเวลานี้ ระบบได้แจ้งเตือนอีกครั้ง "บี๊บ! บี๊บ! อุโมงค์อนันตภพจะเปิดภายในสิบวินาที โฮสต์ โปรดรีบไปที่มุมลับๆ เร็วเข้า"
“รอก่อนสิ!”
จ้าวซือสตาร์ทรถและรีบออกจากร้านไป เขาเหยียบรถพลังงานไฟฟ้าและหายเข้าไปในฝูงชน
“คนส่งของงั้นเหรอ? นี่แกทำบ้าอะไรอยู่?” พนักงานเสิร์ฟสบถและถ่มน้ำลาย
ในตอนนี้จ้าวซือได้รีบไปจนถึงทางตันแล้วโดยไม่มีใครอยู่รอบๆ
"บี๊บ! บี๊บ! อุโมงค์อนันตภพเปิดแล้ว! โปรดทราบว่าเมื่อคุณเข้าสู่อุโมงค์อนันตภพแล้ว กระแสของเวลาจะเปลี่ยนไป หนึ่งวันในอนันตภพจะเทียบเท่ากับหนึ่งชั่วโมงในโลกปัจจุบัน โฮสต์ โปรดจัดแจงเวลาให้เหมาะสม!"
เมื่อได้ยินเช่นนั้นหัวใจของจ้าวซือก็สงบลง
ด้วยความแตกต่างของกระแสเวลา ออเดอร์ของโลกปัจจุบันก็จะไม่ล่าช้าอีกต่อไป!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้จ้าวซือก็เร่งความเร็วและพุ่งเข้าไปในกระแสน้ำวนสีม่วงอมฟ้าที่อยู่บนผนัง
"นี่มัน..."
ราวกับว่าเขาได้ไปถึงจุดหมายแล้ว จ้าวซือรู้สึกว่าเท้าของเขาว่างเปล่า สิ่งแวดล้อมโดยรอบได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าตกลงบนพื้นอย่างแผ่วเบา และเขาเห็นเกาะร้างรอบๆ ตัวเขา ตรงหน้าของเขานั้นเป็นถ้ำธรรมชาติ!
"ใครน่ะ!?" เด็กสาวยืนอยู่ด้านนอกถ้ำ ถือไม้ไผ่สีเขียวอยู่ในมือ ดวงตาที่สวยงามของเธอเบิกกว้างขณะที่มองไปที่จ้าวซืออย่างเหลือเชื่อ
จ้าวซือจ้องมองไปที่หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขา เธอน่าจะอายุเพียงสิบห้าหรือสิบหกปี ผิวของเธอขาวราวกับหิมะ และเธอก็สวยมาก เมื่อเทียบกับผู้หญิงในทีวีแล้วเธอสวยกว่ามาก เขาไม่รู้ว่าเธอแข็งแรงแค่ไหน แต่ลักษณะใบหน้าของเธอ มีออร่าที่จ้าวซือไม่เคยเห็นมาก่อน
“เจ้าคือหวงหลงสินะ!”
วินาทีต่อมาจ้าวซืออดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมา
เขารู้เพียงว่าหวงหลงที่ยิงนกอินทรีนั้นเป็นสาวงามที่รวบรวมพลังทางจิตวิญญาณของทั้งสวรรค์และโลกไว้ในร่างกายของเธอ แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะสวยขนาดนี้
จ้าวซือรู้สึกประหลาดใจ แต่หวงหลงยิ่งรู้สึกประหลาดใจมากกว่าเขา
หวงหลงที่เคยพูดจาฉะฉานมาตลอด กลับต้องพูดติดอ่าง "เจ้า เจ้าเป็นใครกัน!? ทำไมเจ้าถึงได้รู้จักชื่อข้า! และชุดแปลกๆ ของเจ้านั่นอีก..."
จ้าวซือก้มศีรษะลงเพื่อดูชุดเครื่องแบบสีส้มของเขาและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา นอกจากนี้เขาก็เพิ่งจะหายตกใจที่ได้พบหวงหลง
“ข้าเป็นแค่คนส่งของ ชื่อของข้าไม่สำคัญหรอก ข้าแค่ต้องรู้ว่าเจ้าคือหวงหลง นั่นก็พอแล้ว!”
หวงหลงตกตะลึง “นี่เจ้ามาตามหาข้างั้นเหรอ?”
“ข้ากำลังถามเจ้าว่า เจ้าหิวไหม?”
