ตอนที่ 727+728 ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้
ตอนที่ 727 ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้
เธอตกตะลึง เธอคงไม่คิดว่าคนอย่างราฮาจะไปขอความช่วยเหลือจากตำรวจ หากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตำรวจก็จะกลายเป็นเรื่องลำบาก
"ส่งโทรศัพท์มาหน่อย ฉันจะคุยกับคารุ" เจียงเหยารับโทรศัพท์ของลู่ชิงสีมาวางแนบหูของเธอ เธอกล่าวว่า "คารุ นี่ฉันเอง ไวรัสที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ไม่มีอยู่จริง หากตำรวจมาหาคุณและถามอะไรคุณ ให้บอกว่าคุณไม่เคยเห็นฉันใช้และไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ราฮาเปิดกาสิโนมีบางอย่างผิดปกติกับตัวตนของเขา คำพูดของเขาและของคุณ ตำรวจคงรู้ว่าใครน่าเชื่อถือมากกว่ากัน จากนั้นคุณยืนยันว่าฉันยืนอยู่เฉย ๆ พวกเขาสามารถตรวจสอบบันทึกการเข้าประเทศของฉันได้ ฉันมากับนักธุรกิจจากประเทศของฉัน"
"เข้าใจแล้ว ไม่ต้องกังวลไป ผมรู้ว่าควรพูดยังไง" คารุเป็นคนฉลาด เขาเข้าใจคำพูดของเจียงเหยาในทันที เขายังประทับใจในความแน่วแน่ของภรรยาคุณลู่
"คุณวางใจเถอะ แต่เรื่องไวรัสก็น่ากลัวเกินไป เรื่องอาจไปถึงรัฐบาล ผมจะทำตามที่คุณแนะนำ แล้วจะติดต่อคนของคุณไว้ล่วงหน้า ให้เขาเตรียมตัวเดินทางกลับ"
เจียงเหยาขอบคุณเขา เธอหันกลับมาและคุยกับลู่ชิงสีต่อ "โทรหาพี่ใหญ่ ขอให้เขาหาคนมารับคุณที่สนามบิน ไม่มีประวัติของคุณในการเดินทางเข้าประเทศ ดังนั้นพวกเขาไม่มีสิทธิ์ตามตัวคุณ ถ้า YN ติดต่อประเทศเรามาจริง ๆ เพื่อสอบสวนฉัน ฉันจะไปเอง แต่อย่ากังวลไป พวกเขาไม่พบอะไรเกี่ยวกับฉันแน่ค่ะ"
เจียงเหยายิ้ม "แม้ว่าคุณจะต้องการตรวจสอบภูมิหลังของฉัน ยังไงเสียภูมิหลังของฉันก็ยังใสสะอาด"
เจียงเหยามั่นใจมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นเธอจึงไม่กลัวการสอบสวนอย่างแน่นอน เธอไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้ไปเกี่ยวข้องกับลู่ชิงสีได้
หลังจากพูดไปอย่างนั้น ใบหน้าของเธอก็แสดงความขุ่นเคืองอย่างยิ่ง "ถ้าฉันรู้ก่อน ฉันจะไม่พูดมากเพื่อข่มขู่ราฮา ถ้าฉันไม่พูดเกี่ยวกับไวรัส ทุกอย่างคงจะดี เป็นเพราะสมองโง่ ๆ ของฉัน! ตอนนั้นไม่คิดอะไรเลยจริง ๆ ฉันไม่คิดว่าคนอย่างราฮาจะไปหาตำรวจ"
ย้อนกลับไปตอนนั้นเจียงเหยาได้บอกกับราฮาเกี่ยวกับไวรัส เพื่อทำให้เขาตกใจ ถ้าเธอรู้ว่าจะมีผลตามมาเช่นนี้ เธอคงไม่พูดอะไรเลย
โชคดีที่เธอขอให้ลู่ชิงสีจองตั๋วเครื่องบินเที่ยวนี้ให้
ลู่ชิงสีเอื้อมมือออกไปจับมือของเจียงเหยาและยิ้ม "ถ้าไปถึงเมืองหลวง ที่นั่นคือบ้านเขาเรา ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น"
เมื่อเขาโทรหาเหลียงเยวือจื่อ เขาจับมือเธอตลอดเวลาและปลอบโยนเธออย่างเงียบ ๆ ลู่ชิงสีรู้สึกได้ว่าตอนนี้ เจียงเหยาเริ่มกังวล เธอกังวลว่ามันจะส่งผลกระทบต่อเขา
อันที่จริงแล้ว ลู่ชิงสีและเจียงเหยานั้นโชคดีมากจริง ๆ หลังจากที่ลู่ชิงสีโทรหาเหลียงเยวือจื่อ เขาก็ปิดโทรศัพท์และเดินออกจากเครื่องบิน
เมื่อตำรวจมาถึงสนามบินและตรวจสอบก็ไม่พบลูกค้าที่ชื่อลู่จากประเทศ Z เมื่อพวกเขารู้ตัวก็ไม่มีข่าวจากชายคนนั้น ตำรวจจาก YN เริ่มเคลื่อนไหว สำหรับภรรยาของเขา ราฮาไม่รู้ชื่อภรรยาของคุณลู่ ตำรวจจึงไปถามคารุโดยตรง คารุไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ดังนั้นเขาจึงพูดชื่อเจียงเหยาออกไป
แต่คารุรู้สึกว่าตอนนี้พวกเขาอยู่บนเครื่องบินไปแล้ว ผู้คนที่นี่ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ พวกเขาปล่อยให้เครื่องบินบินกลับมา หลังจากที่ออกเดินทางไปแล้วยี่สิบนาทีได้หรือ?
"คุณรู้อะไรเกี่ยวกับนิวโรไวรัสหรือเปล่า?" ความสนใจของตำรวจ YN อยู่ที่เรื่องนี้
"ไวรัส? ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน" คารุทำหน้าว่างเปล่า "พวกคุณจะวิ่งเต้นกันเพราะคำโกหกของราฮาอย่างนั้นเหรอ? ราฮานำคนมาก่อโจรกรรมกลางทางและพกปืนด้วย นี่เป็นความผิดของราฮาเองนะครับ เขาไม่ใช่เพียงปล้นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แต่เขายังพูดจาไร้สาระเกี่ยวกับไวรัส ทำให้ประเทศของเราต้องอับอายอีก"
__
ตอนที่ 728 วันหนึ่งจะต้องมาถึง
ลู่ชิงสีและเจียงเหยาซึ่งอยู่บนเครื่องบิน ไม่รู้เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของ YN เครื่องบินทะยานขึ้นสูงบนท้องฟ้า มองออกไปนอกหน้าต่างก็พบว่ามืดสนิท ช่วงเวลาหนึ่ง อารมณ์ของเจียงเหยาค่อนข้างหดหู่
"อย่าคิดมาก" ลู่ชิงสีดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา "เชื่อผมสิ เมื่อเราไปถึงเมืองหลวง ไม่ว่าปัญหาจะใหญ่แค่ไหน ปัญหาก็จะได้รับการแก้ไข"
"ถ้าฉันลงจากเครื่องบินแล้วมีคนมาล้อมจับฉันจริง ๆ คุณและคนของพี่ใหญ่ควรออกไปก่อน อย่าอยู่ที่นี่เพราะฉัน" เจียงเหยามีลางสังหรณ์เล็กน้อยว่าเรื่องนี้จะไม่จบลงเพียงเท่านี้ การขึ้นเครื่องบินกลับมาเป็นเพียงจุดเริ่มต้นอีกครั้ง
เสียงของเจียงเหยาต่ำลงมาก "ถ้าพวกเขาถามเกี่ยวกับร่างกายที่แข็งทื่อของราฮา ฉันมีข้อแก้ตัวไว้แล้วค่ะ เผื่อกรณีที่เมื่อเราลงจากเครื่องบิน ไม่ว่าคุณจะเห็นใครหรือไม่ก็ตาม คุณไปกับคนของพี่ใหญ่จะปลอดภัยกว่า ฉันจะออกจากสนามบินเพียงลำพัง"
เมื่อเห็นว่าลู่ชิงสีกดริมฝีปากและไม่พูดอะไร เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เห็นด้วย ดังนั้นเจียงเหยาจึงยังคงชักชวนเขาต่อไป "ชิงสี คุณต้องปล่อยให้ฉันลองเผชิญสิ่งเหล่านี้ด้วยตัวเองเสียบ้าง คุณไม่สามารถยืนเคียงข้างฉันได้ตลอดและปกป้องทุกอย่างเพื่อฉัน ต้องมีสักวันหนึ่งที่ฉันต้องยืนเพียงลำพัง"
ยิ่งเจียงเหยาแสดงความกล้าหาญและต้องการต่อสู้กับพวกเขามากเท่านั้น ลู่ชิงสีก็ยิ่งตำหนิตัวเองมากขึ้นเท่านั้น
"มันเป็นความผิดของผมเองที่ผมไม่แข็งแกร่งพอ! ถ้าผมแข็งแกร่งพอ ถึงคุณจะใช้ไวรัสในต่างประเทศจริง ๆ แล้วล่ะก็ ผมจะสามารถปกป้องคุณได้!"
หากเขามีตำแหน่งใหญ่โตในกองทัพ เขาก็ไม่ต้องกังวลอะไรในตอนนี้ ดังนั้น ลู่ชิงสีจึงกระตือรือร้นที่จะแข็งแกร่งขึ้น! เขากระตือรือร้นที่จะปีนขึ้นไปให้สูง!
เหตุการณ์ทำให้เขามีความเชื่อมั่นมากขึ้น!
มีเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้น หากเขาแข็งแกร่งเพียงพอ ชีวิตของเจียงเหยาจะมั่นคงได้อย่างแท้จริง และเมื่อนั้นเธอสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ที่เธอต้องการได้อย่างแท้จริง
"เหยาเหยา สักวันหนึ่ง ผมจะคุณสมปรารถนาทุกประการ ผมสัญญา" ลู่ชิงสีกล่าวด้วยเสียงต่ำ จากนั้นเขาก็กอดเธอแน่นในอ้อมแขนของเขา หวังว่าเขาจะสามารถนำตัวเธอเข้าไปรวมกับกระดูกและเลือดของเขาได้
เครื่องบินลงจอดที่สนามบินเมืองจินโดเวลาเที่ยงคืน เครื่องบินเพิ่งหยุด เหลียงเยวือจื่อจัดให้คนมารับลู่ชิงสีออกไปอย่างลับ ๆ
เมื่อพวกเขาแยกจากกัน ดวงตาของลู่ชิงสีก็จับจ้องไปที่เจียงเหยา เมื่อมองดูใบหน้าที่สงบของเธอ เขารู้ว่าเธอกำลังหวาดกลัวอยู่จริง ๆ
ในขณะนี้ ความรู้สึกผิดท่วมท้นในหัวใจของลู่ชิงสีและความโกรธในหัวใจของเขาก็เพิ่มขึ้นทีละน้อย
ราฮา! ราฮา! หากเขาไม่บอกให้อีกฝ่ายรู้จักคำว่า 'ความตาย' เขียนยังไง ชื่อของเขาก็คงไม่ใช่ ลู่ชิงสี!
เจียงเหยายืนอยู่ที่นั่นและถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากเห็นร่างของลู่ชิงสีหายไป ฝ่ามือของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อและเธอก็ประหม่า
เธอมองลงไปที่โทรศัพท์และเปิดเครื่อง
ทันทีที่เธอเปิดเครื่อง เจียงเหยาได้รับข้อความจากเหลียงเยวือจื่อว่า ทางรัฐบาล YN ได้แจ้งเหตุการณ์นิวโรไวรัสมายังเมืองหลวงแล้ว ตอนนี้แผนกที่เกี่ยวข้องรอเธออยู่ที่ทางออกของสนามบิน
เหลียงเยวือจื่อรับรองว่าเธอจะปลอดภัย แต่เธอเพียงไปให้ปากคำก็เท่านั้น ครอบครัวเหลียงได้จัดทั้งหมดไว้แล้ว
คำพูดของเหลียงเยวือจื่อทำให้เจียงเหยารู้สึกสบายใจขึ้นในทันที
ถูกต้อง เธอไม่ได้บอกลู่ชิงสีในตอนนี้ อันที่จริงเธอกลัวว่าคนเหล่านี้จากรัฐบาลจะพาเธอไปและทรมานเธอ เพียงเพื่อให้เธอเปิดปากพูดเรื่องไวรัส
ไวรัสหรือนิวโรไวรัส? เมื่อใดก็ตามที่นี่คือสิ่งที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัว
