619 - เก้ามังกรลากโลงศพที่น่าสะพรึงกลัว 

619 - เก้ามังกรลากโลงศพที่น่าสะพรึงกลัว

"ปา"

มือของเย่ฟ่านประสานอินอย่างรวดเร็วก่อนจะปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์อันบ้าคลั่งออกมา เขาปัดมือขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนที่มังกรเก้าตัวลากโลงศพทองแดงจะปรากฏขึ้น

นี่เป็นเก้าญาณวิเศษลึกลับอย่างแน่นอน ทักษะการโจมตีนี้มีคุณสมบัติในการเปลี่ยนแปลงรูปแบบได้หลายล้านอย่าง

เย่ฟ่านเลือกที่จะสร้างเก้ามังกรลากโลงศพขึ้นมาก็เพื่อที่จะกลบเกลื่อนญาณวิเศษชนิดนี้ไม่ให้ผู้ใดจับร่องรอยได้

'บูม'

ดวงตาของฮั่วอวิ๋นเฟยเป็นประกาย เขาประสานอินในมือซ้ายขณะที่มือขวาของเขากดตราประทับเพื่อควบคุมดวงดาวให้โจมตีเย่ฟ่านอย่างต่อเนื่อง!

ในการต่อสู้ทุกครั้งที่ผ่านมาเย่ฟ่านแทบไม่เคยใช้ออกด้วยญาณวิเศษสุดยอดการโจมตี

นี่คือทักษะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในญาณวิเศษลึกลับทั้งเก้าเขาไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นรู้เรื่องที่เขาครอบครองมัน ไม่อย่างนั้นชีวิตของเขาจะไม่สามารถรักษาความสงบสุขได้อีกเลย

ในครั้งนี้เขาปลดปล่อยมังกรเก้าตัวลากโลงศพทองแดงออกมาก็เพื่อให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าญาณวิเศษชนิดนี้เขาเรียนรู้มาจากโลงศพทองแดงนั่นเอง

อย่างไรก็ตามทักษะการโจมตีอันยิ่งใหญ่ยังคงทรงพลังอย่างยิ่ง ทันทีที่มังกรปรากฏออกมาจากความว่างเปล่ามันก็เคลื่อนตัวเข้าหาเย่ฟ่านพร้อมกับบดขยี้ดวงดาวทุกดวงที่เข้าใกล้ร่างกายของเขา

"บูม บูม!"

การโจมตีเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา พื้นที่สีขาวกว้างใหญ่ไพศาลราวกับมีดวงดาวนับล้านดวงที่ทำการระเบิดเป็นลูกโซ่ แสงที่ลุกไหม้บนท้องฟ้าสร้างความหวั่นไหวให้กับผู้คนมากมาย

ดวงดาวอันแข็งแกร่งเหล่านั้นทันทีที่มันกระทบโลงศพโบราณพวกมันก็ระเบิดขึ้น แต่ไม่ว่าแรงระเบิดนั้นจะมีมากมายแค่ไหนก็ไม่สามารถสร้างแม้แต่รอยขีดข่วนให้กับโลงศพทองแดง

เก้ามังกรลากโลงศพเคลื่อนตัวไปข้างหน้า มังกรทั้งเก้าส่งเสียงคำรามดังกึกก้องในขณะที่พวกมันลากโลงศพบินเข้าหาฮั่วอวิ๋นเฟย

นี่คือพลังที่ผ่านพ้นไม่ได้ มังกรที่แท้จริงเก้าตัวมีร่างกายดำสนิทราวกับโลหะเซียน พวกมันมีขนาดใหญ่โตยาวกว่าร้อยวาในขณะที่โลงศพทองแดงก็ปลดปล่อยกลิ่นอายอันลึกลับสร้างความหวั่นใจให้กับผู้คน

"บูม!"

ใบหน้าของฮั่วอวิ๋นเฟยเปลี่ยนสี ร่างกายของเขาถอยกลับอย่างรวดเร็วในขณะที่เขายังคงควบคุมทะเลแห่งดวงดาวโหมกระหน่ำเข้าหามังกรทั้งเก้าตัว

ฮั่วอวิ๋นเฟยเคลื่อนไหวโดยไม่หยุดพัก เขาถอยห่างออกจากทักษะวิเศษของเย่ฟ่านหลายร้อยลี้ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นมังกรทั้งเก้าตัวก็ไล่ลามมาถึงตัวเขาอย่างรวดเร็ว

"บูม"

ฮั่วอวิ๋นเฟยปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์เพื่อควบคุมทะเลแห่งดวงดาวอย่างสิ้นหวัง เขามั่นใจว่าตัวเองมีพลังศักดิ์สิทธิ์มากมายกว่าเย่ฟ่านอย่างแน่นอน

แต่ยิ่งเขาโจมตีมังกรทั้งเก้ามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกราวกับว่าพวกมันไม่มีทางถูกทำลายได้ในขณะที่พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ร่อยหรอลงอย่างรวดเร็ว

ในการโจมตีมังกรทั้งเก้านี้ฮั่วอวิ๋นเฟยไม่เพียงควบคุมทะเลแห่งดวงดาวอันยิ่งใหญ่ของเขาเท่านั้น พลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายของเขายังถูกใช้ไปกับการหลบหนีอีกด้วย

เมื่อเป็นเช่นนี้พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาจึงถูกเผาผลาญอย่างรวดเร็วโดยที่เย่ฟ่านยังคงนั่งอยู่บนหลังของมังกรตัวหนึ่งในลักษณะที่เหมือนกับไม่ได้ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์เลย!

สิ่งที่ฮั่วอวิ๋นเฟยคิดนั้นห่างไกลจากความเป็นจริงมาก การควบคุมมังกรทั้งเก้าและโลงศพทองแดงนี้เผาผลาญพลังศักดิ์สิทธิ์ของเย่ฟ่านไปมากมายมหาศาลเช่นกัน

เพียงแต่ว่าทะเลแห่งความทุกข์ของเขามีขนาดใหญ่จนน่าเหลือเชื่อ มันเหมือนหลุมลึกที่ไม่เห็นก้น ควรทราบว่านับตั้งแต่ที่เขาเริ่มฝึกฝนมาไม่ทราบว่ามีต้นกำเนิดกี่ล้านจินแล้วที่ถูกบรรจุเข้าไปในนั้น!

มังกรเก้าตัวเคลื่อนไหวผ่านท้องฟ้าท่ามกลางสายตาตกตะลึงของผู้คนมากมาย

ยอดฝีมือรุ่นอาวุโสหลายคนต่างก็ทราบดีว่ามังกรทั้งเก้าตัวและโลงศพทองแดงนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากญาณวิเศษบางชนิด แต่ไม่ว่ามันจะเป็นทักษะชนิดใดความรู้แจ้งในเต๋าของเย่ฟ่านก็ทำให้พวกเขาสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามมันน่ากลัว!

นอกสนามรบหลี่เสี่ยวม่านหลั่งน้ำตาเงียบๆอยู่เพียงคนเดียว นางคิดถึงทุกสิ่งในอดีต คิดถึงภูเขาไท่ซาน และนึกถึงมังกรทั้งเก้าที่ลากโลงศพทองแดงซึ่งพานางมาที่นี่

ฮั่วอวิ๋นเฟยโกหก เขาทั้งหลอกล่อและบังคับนางจนในที่สุดก็รู้เรื่องราวของมังกรเก้าตัวลากโลงศพทองแดงนี้ เขาบอกว่าไม่มีผู้ใดสามารถเข้าไปในดินแดนต้องห้ามรกร้างโบราณได้

แต่ในความเป็นจริงกลับตรงกันข้าม สิ่งที่เย่ฟ่านทำตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาแอบกลับเข้าไปในดินแดนมรณะแห่งนั้นจนได้รับญาณวิเศษอันยิ่งใหญ่มาโดยที่เขาไม่ได้รับอันตรายเลย!

"ปัง! "

ในช่วงเวลาอันสิ้นหวังฮั่วอวิ๋นเฟยได้ควบคุมหม้ออสูรกลืนสวรรค์จำลองของเขาเพื่อต้านทานการโจมตีจากมังกรทั้งเก้าอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันหม้ออสูรกลืนสวรรค์ของเขาก็ดูเหมือนจะปรากฏฝาหม้อที่มีใบหน้าของปีศาจบรรจุอยู่ด้วย

กลิ่นอายของฮั่วอวิ๋นเฟยเริ่มเต็มไปด้วยความชั่วร้ายอย่างถึงที่สุด ในตอนนี้เขาเปลี่ยนไปจากชายหนุ่มผู้สง่างามกลายเป็นอสูรร้ายที่มีใบหน้าดำมืดและน่าเกลียดน่ากลัว

เย่ฟ่านรู้ดีว่าเขาบังคับให้ฮั่วอวิ๋นเฟยเปิดเผยมรดกอันชั่วร้ายออกมาได้สำเร็จแล้ว ในตอนแรกเขาต้องการที่จะส่งเสียงเรียกหาเหล่าผู้อาวุโสระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ให้มาจัดการปัญหาเรื่องนี้

แต่สุดท้ายเขาก็ต้องการที่จะวัดความแข็งแกร่งของตัวเองว่ามีมากแค่ไหน เขาจึงคิดจะทดลองฆ่าฮั่วอวิ๋นเฟยด้วยตัวเอง

"บูม”

ทั้งสองพุ่งเข้าหากันและต่อสู้อย่างดุเดือด การโจมตีของพวกเขาทำให้โดมสวรรค์สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงแม้แต่เหล่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายก็ยังไม่คิดว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้

เมื่อเย่ฟ่านเข้าประชิดตัวศัตรูได้ ทักษะการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของดินแดนรกร้างตะวันออกของเขาก็ถูกแสดงออกมาอย่างมีประสิทธิภาพ

หลังจากการปะทะกันด้วยร่างกายหลายครั้ง ฮั่วอวิ๋นเฟยก็ตระหนักได้แล้วว่าฝ่ายตรงข้ามต้องมีเก้าญาณวิเศษลึกลับอย่างแน่นอน

ไม่เช่นนั้นด้วยทักษะเฟิ่งหวงอมตะของเขาคงปริดชีวิตเย่ฟ่านไปหลายครั้งแล้ว น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าเย่ฟ่านครอบครองญาณวิเศษชนิดใด?

"บูม"

ใต้แสงดาว จู่ๆบุปผาเซียนหลายล้านดอกก็งอกออกมาจากความว่างเปล่า ดอกไม้เหล่านั้นเริงระบำอยู่รอบๆตัวเขาด้วยความสดใสงดงาม

หลังจากนั้นกลีบดอกไม้นับล้านก็เริ่มรวมตัวเข้าหากันและเปลี่ยนเป็นตัวอักษร "ฮั่ว"

นี่คือบุปผาแห่งการรู้แจ้ง มันจะปรากฏขึ้นก็ต่อเมื่อผู้คนสัมผัสได้ถึงเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ และด้วยจำนวนมากมายมหาศาลเหล่านี้แม้แต่ผู้สูงสุดหลายคนก็ยังแปลกใจ

แต่มีหรือที่เย่ฟ่านจะปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามได้เปรียบ ในตอนที่อักษร “ฮั่ว” กำลังก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วมังกรทั้งเก้าของเขาก็บินเข้าใส่ตัวอักษรเหล่านั้นในทันที

ปัง!

เย่ฟ่านทุบดอกไม้อมตะด้วยหมัดเดียว แม้ว่าพวกมันจะถูกสร้างขึ้นจากความรู้แจ้งของฮั่วอวิ๋นเฟย แต่นี่ก็ไม่ใช่ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา มันเป็นเพียงการดิ้นรนก่อนเขาจะพ่ายแพ้เท่านั้น

"ปัง!"

ฮั่วอวิ๋นเฟยยืนอยู่บนดอกไม้เซียนที่ถูกสร้างขึ้นอีกชุดหนึ่ง เสื้อคลุมของเขาโบกสะบัดด้วยความทุลักทุเลเล็กน้อย แน่นอนว่าสาเหตุแห่งความทุลักทุเลนั้นเป็นเพราะเขาพยายามหลบเลี่ยงไม่ให้เย่ฟ่านเข้าถึงตัวอยู่ตลอดเวลา

ตอนนี้ฮั่วอวิ๋นเฟยเปลี่ยนจากการควบคุมดวงดาวมากมายมหาศาลมาเป็นการควบคุมดอกไม้เซียนแทน เพียงแต่ร่างกายอันดำมืดของเขาช่างดูแตกต่างไม่สอดคล้องกับดอกไม้ที่งดงามเหล่านี้เลย!

การโจมตีของเยฟ่านที่มีต่อดอกไม้เซียนก่อนหน้านี้เหมือนจะอยู่ในแผนการของฮั่วอวิ๋นเฟยตั้งแต่แรก ทันทีที่ดอกไม้เซียนกลุ่มนั้นถูกทำลายลงตัวอักษร “ฮั่ว” ซึ่งก่อตัวอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาก็เสร็จสมบูรณ์พอดี!

ในทันใดนั้นใบหน้าของเย่ฟ่านก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงและคำพูดของจักรพรรดิดำก็ดังก้องขึ้นมาในหูของเขา

มันกล่าวว่าจักรพรรดิผู้เหี้ยมโหดได้สร้างศิลปะศักดิ์สิทธิ์ชนิดหนึ่งขึ้นมา ศิลปะชนิดนี้มีความงดงามอย่างยิ่งเพียงแต่เจตจำนงของมันอยู่ที่การดูดกลืนโลหิตแก่นแท้จากร่างศักดิ์สิทธิ์คนอื่นๆ

และจากการกระทำของฮั่วอวิ๋นเฟยที่พยายามทำให้ดอกไม้เซียนเหล่านี้ก่อตัวเป็นอักษร “ฮั่ว” มันดูเหมือนว่าเขาเตรียมจะใช้ทักษะศักดิ์สิทธิ์นั้นแล้ว

เย่ฟ่านใช้ออกด้วยเก้าญาณวิเศษลึกลับอีกครั้ง ในครั้งนี้เขาเพิ่มพลังศักดิ์สิทธิ์ให้กับตัวเองมากกว่าสิบเท่า เขาเตรียมที่จะรับการโจมตีครั้งนี้ตรงๆโดยไม่หลบเลี่ยง!

“บูม”

พลังแห่งความโกลาหลซัดออกไปทุกทิศทาง ความว่างเปล่าแหลกสลายราวกับกระจกแตกและคลื่นพลังนั้นก็ท่วมท้นเข้าหาเย่ฟ่าน

ทันทีที่ฮั่วอวิ๋นเฟยระเบิดทะเลวิญญาณของตัวเอง ปลาหยินหยางสองตัวก็ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า พวกมันไหลทวนแรงระเบิดก่อนจะเปลี่ยนร่างกลายเป็นมังกรขนาดใหญ่

"คชา!"

ดอกไม้เซียนของฮั่วอวิ๋นเฟยแหลกละเอียดเป็นผุยผงไปพร้อมกับร่างกายของเขา ในตอนนี้ไกลห่างจากสนามรบหลายร้อยลี้ ร่างกายที่ถูกทำลายของฮั่วอวิ๋นเฟยก็รวมตัวกันอีกครั้ง!

แต่ทันทีที่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขากำลังจะกลับเข้าไปในทะเลวิญญาณเส้นอยู่ไหนบริเวณกึ่งกลางหน้าผาก มังกรสีดำและสีขาวคู่หนึ่งก็ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า

คว้าก!!!

กรงเล็บของพวกมันฉีกกระชากร่างกายที่เพิ่งรวมตัวกันใหม่ของฮั่วอวิ๋นเฟยจนแหลกเป็นชิ้นๆ และมันส่งผลให้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาต้องหนีตายออกไปโดยไม่สามารถรวมตัวกับร่างกายได้