ตอนที่แล้วราชินีอารัคเน่ ตอนที่ 8 : สร้อยคอลึกลับ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปราชินีอารัคเน่ ตอนที่ 10 : โซฟีและช่วงเวลาที่ยากลำบาก

ราชินีอารัคเน่ ตอนที่ 9 : ศิลปะแมงมุมกระซิบ


ตอนที่ 9 : ศิลปะแมงมุมกระซิบ

ราวกับว่าเธอเป็นสิ่งมีชีวิตเพียงตัวเดียวในโลกที่อยู่ท่ามกลางความว่างเปล่าอันกว้างใหญ่ เธอมองลงมาและเหยียดแขนขาออกอย่างสงสัย

‘ ที่นี่คือที่ไหนเนี่ย ? ’ ‘ นี่เธอฝันไปหรือเปล่า ? ’

นี่จะต้องเป็นความฝัน แต่ความรู้สึกแสบร้อนที่ยังคงอยู่บริเวณหน้าอกทำให้เธอนึกถึงสร้อยคอ และสีหน้าของเธอที่เริ่มบิดเบี้ยว

ความทรงจำแห่งความเจ็บปวดที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในจิตใจเธอ และเธอก็เอามือไปเกี่ยวคอเพื่อที่จะถอดสร้อยคอออกทันที

แต่มันไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น

โซฟีสับสนและพยายามค้นหาในส่วนอื่นๆ ของร่างกาย แต่ก็ไม่พบสร้อยคออยู่ดีถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกเหมือนมีบางอย่างห้อยอยู่บนคอของเธอ

เงื่อนงำเดียวในการเคลื่อนย้ายของเธอมายังสถานที่แปลกๆนี้คืออนุสาวรีย์หิน ดังนั้นเธอจึงเริ่มเดินเข้าไปหามันอย่างระมัดระวัง

อนุสาวรีย์นี้ดูเหมือนว่าสร้างจากหินสีแดงที่ส่องแสงอันน่าขนลุกที่ส่องอยู่ในความมืด

รูปร่างของแผ่นพื้นมีลักษณะแบนเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าและลอยไปมาในอากาศอย่างแผ่วเบา เธอสามารถมองเห็นคำบนก้อนหินจากระยะไกลได้ หากแต่เธอแต่ไม่สามารถถอดรหัสความหมายของมันได้

ในระยะพื้นที่แปลกๆ นี้ดูเหมือนว่ามันจะค่อนข้างแปรปรวนและเธอไม่สามารถบอกการเลื่อนไหลของเวลาที่นี้ได้

แม้จะประเมินเอาไว้ว่าอนุสาวรีย์นั้นอยู่ห่างจากตำแหน่งของเธอเพียงห้าเมตร...

แต่ไม่ว่าเธอจะเคลื่อนเข้าไปใกล้หินมากแค่ไหน ระยะห่างระหว่างเธอกับแผ่นหินก็ไม่ได้ลดลงเลย

โซฟีเริ่มหงุดหงิดกับสถานการณ์นี้มากขึ้นเรื่อยๆ เธอหยุดเคลื่อนไหวและมองไปรอบๆ ด้วยความโกรธ

‘ ใครเป็นคนส่งเธอมาที่สถานที่ต้องสาปแห่งนี้เนี่ย ! ’

ไม่ว่าเธอจะเดินทางไปไกลแค่ไหนแต่ระยะทางก็ไม่เคยลดน้อยลง ดังนั้นบางทีเธอควรจะลองเดินไปอีกทางหนึ่ง นี่คือความคิดที่ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ

เธอหันกลับมาและเริ่มเดินออกห่างจากหิน แต่ทุกย่างก้าวของเธอนั้นเหมือนเธอกำลังเดินอยู่ในหมอกหนาทึบ โซฟีพยายามที่จะดิ้นรนแต่รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังใส่ตัวถ่วงน้ำหนักเอาไว้ที่เท้า

ในขณะที่เธอกำลังจะยอมแพ้และนั่งลง....

แผ่นพื้นเปล่งแสงที่สว่างจ้าเสียจนทำให้มองแทบไม่เห็นและมีโซ่ขนาดมหึมาสองเส้นพุ่งออกมาจากด้านข้างของหิน ตัวโซ่นั้นเป็นสีทองและมันเริ่มเลื้อยเข้ามาหาเธอ

โซฟีเริ่มตื่นตระหนกและเริ่มวิ่งหนีไปยังทิศทางตรงกันข้ามอย่างสิ้นหวัง แต่ก็ไม่สามารถที่จะแซงโซ่ได้

โซ่เส้นหนึ่งพันรอบเอวเธอไว้แน่น ส่วนอีกเส้นพันรอบขาเธอแล้วลากเธอที่ทั้งเตะไปมาและกำลังร้องไห้มุ่งหน้าไปทางหิน

" ได้โปรด ! ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ! ช่วยฉันที ! " โซฟีกรีดร้อง

เกิดความเงียบขึ้นอย่างสมบูรณ์ และโซฟีก็ถูกลากไปที่ด้านหน้าของแผ่นศิลา โซ่ปล่อยเธอลงกับพื้นอย่างลวกๆและย้อนกลับเข้าไปในอนุสาวรีย์

โซฟีก้าวถอยหลังด้วยความกลัว แต่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวจากหินตรงหน้าเธออีกต่อไป

ริมฝีปากของเธอถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก และเธอก็มองเข้าไปใกล้วัตถุลึกลับนี้ด้วยความสงสัย

ตัวศิลามีลักษณะภายนอกที่ไม่ธรรมดา แต่เมื่อโซฟีสังเกตดูที่พื้นผิว ตัวอักษรก็เริ่มปรากฏขึ้นมาที่ด้านนอก

นี่คือภาษาอะไร ซุย เหมิงสแกนผ่านความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม แต่ก็ไม่พบสิ่งที่บ่งชี้ว่าโซฟีเคยเห็นภาษานี้มาก่อน

ตั้งข้อสังเกตได้ว่าการชดเชยจุดอ่อนในการฝึกตนของเธอนั้น ทำให้โซฟีได้รับการศึกษามาอย่างมากมายในช่วงวัยเด็กของเธอ รวมทั้งภาษาโบราณและภาษาสมัยใหม่ของอารยธรรมทางช้างเผือก นั่นจึงเป็นเรื่องที่น่าตกใจเมื่อได้เจอภาษาที่เธอไม่รู้จัก

ทันใดนั้นพลังลึกลับก็เข้าเกาะกุมร่างของโซฟี และคำพูดบนหินก็ผุดขึ้นมาในใจเธอ และเธอก็เริ่มอ่านมันออกเสียงโดยไม่ได้ตั้งใจ

" Kizhrxlw theuk iw drxwg."

(" ความเข้มแข็งนำไปสู่ความโกรธ ")

" Eh eiw iph llfimuw fx iph yeakmuwv. "

(" เราคือนักล่าแห่งจักรวาล ")

" Lwm qmxzi akeugla zmkzxv eiyacl wlv epzn sw lwm drtatvww "

(" เงายามค่ำคืนที่อยู่เบื้องหลังเครื่องหมายแห่งยุคโบราณ ")

" Rda kuirljzhw jzpto fv wcbkvrdamg me gjz geic lme "

(" สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะถูกทำให้หลงไหลในใยอันมืดมิดของเรา ")

" Rfft akecd hcuzznt bki jhxlhv'j ogiwl "

(“ไม่มีใครรอดพ้นจากความโกรธของแมงมุมไปได้”)

" Z hamgkv en aryc ld bki xjtiw kfvsmvw kg vzdrk et bki gglmu xf kaib ecd xv pc gsip. "

(" ข้าขอสัญญาด้วยจิตวิญญาณของฉันกับเทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ เพื่อให้ข้ามีพลังที่จะสังหารทุกสิ่งที่ขวางหน้า" )

(หมายเหตุผู้เขียน: ข้อความโบราณสร้างขึ้นโดยใช้รหัสวีฌแนร์, คีย์ = Spider)

เลือดในร่างกายของเธอเริ่มเดือดขึ้นอย่างโกรธจัด และโซฟีสามารถสัมผัสได้ว่าพลังชี่ในตันเถียนของเธอกำลังไหลเวียนในรูปแบบแปลก ๆ ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

วิธีการฝึกฝนที่เธอกำลังฝึกอยู่คือ ' เทคนิคเทพสงคราม ' ที่พ่อของเธอมอบให้ แม้กระทั่งการไหลเวียนจากวิธีการฝึกตนระดับหนึ่งก็ยังถูกเขียนขึ้นมาใหม่ด้วยวิธีนี้

โซฟีไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผลข้างเคียงของสิ่งนี้จะเป็นอย่างไร แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความสมบูรณ์และความอบอุ่นที่เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน

มันเหมือนกับว่าเทคนิคการฝึกนี้เหมาะสำหรับเธอมากถึงระดับพันธุกรรม ประดุจว่ามันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ

พลังชี่ไหลเวียนอย่างเต็มที่จนเสร็จสมบูรณ์ และโซฟีรู้สึกได้ว่ากล้ามเนื้อและกระดูกของเธอแข็งแรงขึ้นทุกรอบ

นี่มันเป็นความรู้สึกที่ชวนเสพย์ติดมาก และเธอก็อดไม่ได้ที่จะร้องครางออกมาเล็กน้อยด้วยความพึงพอใจเมื่อพบว่ามันรู้สึกสบายมากเพียงใด

เธอกระพริบตาหนึ่งครั้งและพบว่าตัวเองกลับมานอนอยู่บนเตียงในหอพักที่รายล้อมไปด้วยกลิ่นอันไม่พึงประสงค์

โซฟีไม่ได้อยู่ในอวกาศแล้ว เธอจึงค่อยๆแตะที่คออย่างระมัดระวังและพบว่าสร้อยที่คอนั้นไม่ได้ร้อนแล้ว

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อย ตอนแรก เธอคิดว่ามันเป็นความฝันด้วยซ้ำ จนกระทั่งเธอรับรู้ได้ว่าพลังชี่ของเธอนั้นยังคงหมุนเวียนอยู่ในวิถีลึกลับนั่น

เธอลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจและพบว่าร่างกายของเธอนั้นถูกปกคลุมด้วยคราบสกปรกสีดำเหนียวๆ จากสิ่งสกปรกที่ถูกขับออกมาระหว่างการฝึกฝนของเธอ

โซฟีขมวดคิ้วเล็กน้อยกับกลิ่นนั้นและเดินตรงไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

เธอเดินผ่านกระจกและหยุดมองชั่วคราวเมื่อเห็นร่างใหม่ของเธอที่มีขาแมงมุมสี่ขายื่นออกมาจากหลังของเธอ

“โย่... นี่มันเชี่-อะไรวะเนี่…..”

หลังจากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากห้องของเธอ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด