ตอนที่ 1 วิคเตอร์ โรมานอฟ
เมื่อคืนวิคเตอร์สนุกสุดเหวี่ยง
เวลาที่ผ่านไปของเขาหมดไปกับการจัดปาร์ตี้
เสียงเพลงจากเมื่อวานดูเหมือนจะตามเขามาและเขารู้สึกว่ามันก้องอยู่ในหูของเขา ในระหว่างนี้ความรู้สึกสบายของผ้าปูที่นอนที่เนียนและนุ่มนุ่มกำลังลูบไล้ไปตามร่างกายของเขาทำให้อารมณ์ของเขาดียิ่งขึ้นไปอีก
รอบๆ ตัวเขามีหญิงสาวเปลือยที่งดงามสามคนที่กำลังหลับใหลอยู่ ในขณะที่ลมหายใจแผ่วเบาลูบไล้ผิวของเขาแต่ละคนมีความงามที่แตกต่างกันซึ่งไม่ด้อยไปกว่ากัน
วิคเตอร์จ้องมองไปที่โคมไฟคริสตัลที่แขวนอยู่บนเพดานของเพนต์เฮาส์ของเขาในขณะที่เขานึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
ค่ำคืนอันแสนวุ่นวายที่เขาจัดการให้ผู้หญิงสามคนเชื่องได้พร้อมๆ กัน
"ผู้หญิงผมสีน้ำตาลนั้นค่อนข้างน่ารัก แต่ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าสาวผมแดงหรอก...อืม แต่ก็ยังดี" เขากระดกลิ้นของเขาอย่างเห็นด้วย "ลิ้นที่คล่องแคล่วของสาวผมบลอนด์สมควรได้รับคะแนนพิเศษ"
วิคเตอร์หาวและเอื้อมมือออกไป ก่อนที่เขาจะเอื้อมไปหาพวกผู้หญิงและเดินไปรอบๆผิวหนังที่อ่อนนุ่มของพวกเธอ ในที่สุดมือของเขาก็จับวัตถุสำหรับออกกำลังกายด้วยนิ้วเล็กๆ ในตอนเช้า
"สวยจริงๆ นะ...พวกเราชาวรัสเซียกำลังเลี้ยงดูซูเปอร์โมเดลที่เก่งที่สุดในโลก"
วิคเตอร์เหลือบมองนาฬิกาและเห็นว่าเวลาผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีหลังเที่ยง ดูเหมือนว่าเขาจะตื่นเช้าเกินไป ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจกลับไปนอน
ขณะที่เขากำลังจะเข้าสู่นิทรา เขาก็ตกใจกับเสียงเคาะประตูอย่างเร่งรีบ
ปัง ปัง ปัง
"นายน้อย กรุณาเปิดประตู! มีเรื่องฉุกเฉิน!"
อย่างไรก็ตามไม่ว่าชายคนนั้นจะดูจริงจังแค่ไหน วิคเตอร์ตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อเขา สำหรับเขาแล้วไม่มีเหตุฉุกเฉินในพจนานุกรมของเขา
ไม่ใช่สำหรับวิคเตอร์ โรมานอฟ ลูกชายของเศรษฐีผู้มีอำนาจที่สุดในรัสเซีย แม้ว่านายกรัฐมนตรีจะรู้ว่าวิคเตอร์กำลังนอนหลับอยู่กับลูกสาวของเขา แต่นั่นก็ไม่ถือว่าเป็นเหตุฉุกเฉินสำหรับเขา
"ไปให้พ้น อย่ามากวนใจฉัน" วิคเตอร์พูดโดยไม่ลุกขึ้น
แต่ว่าแทนที่เขาจะจากไป มีเสียงเตะและกระแทกก่อนที่ประตูจะหลุดออกจากบานพับ สิ่งนี้ทำให้ร่างกายของวิคเตอร์พุ่งออกจากเตียงทันที เห็นได้ชัดว่าเขาโกรธเคืองที่เกิดความวุ่นวาย
"แกอยากตายงั้นหรอ!"
แต่เขาก็โกรธได้ไม่นาน เพราะมันกลายเป็นความตกใจอย่างรวดเร็วเมื่อเขามองดูชายในชุดดำโหลเข้ามาในห้องของเขา
วิคเตอร์รู้ทันทีว่าคนเหล่านี้เป็นใคร พวกเขาเป็นผู้คุ้มกันครอบครัวของเขาแต่มันทำให้เขาประหลาดใจที่พวกเขากล้าที่จะเข้ามาในห้องของเขาพร้อมกับถือปืน
"ห้องโล่ง!"
เสียงดังไม่หยุดหย่อนทำให้ซูเปอร์โมเดลที่หลับอยู่รอบตัวเขาตื่นขึ้น พวกเธอตกใจกับความโกลาหลที่เกิดขึ้น แน่นอนมันเติมเชื้อเพลิงให้กับความโกรธของวิคเตอร์
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น! ใครก็ได้อธิบายให้ฟังหน่อยดีกว่า ไม่อย่างนั้นวันนี้ปีหน้าจะเป็นวันครบรอบวันตายของพวกนาย!" กลุ่มชายชุดดำรวมตัวกันหลังจากแน่ใจว่าทุกอย่างชัดเจน จากนั้นพวกเขาก็ก้าวไปทั้งสองข้างเผยให้เห็นชายชราที่เดินผ่านประตู
"นายน้อย ท่านโรมานอฟ ยืนยันให้ท่านตามเรามาทันที"
ชายชราที่มีรูปร่างผอมบางคนนี้เป็นหนึ่งในผู้ช่วยที่พ่อไว้ใจได้ ในที่สุดวิคเตอร์ก็ตระหนักได้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่ามันจะเลวร้ายกว่าที่เขาคิด ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นตามพวกเขาเข้าไปในรถ
มันเป็นรถจี๊ปทหารสีดำและมันตรงไปยังคฤหาสน์ตระกูลโรมานอฟ
ระหว่างทางเขาเห็นผู้คนวิ่งไปมาด้วยความตื่นตระหนก ขณะที่ควันสีเทาลอยขึ้นไปที่ขอบฟ้า แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้รบกวนจิตใจเขา สิ่งที่เขาคิดในใจตอนนี้คือเหตุผลที่พวกเขาไปที่นั่นโดยรถจี๊ปไม่ใช่รถลีมูซีน
ภายในไม่กี่นาทีในที่สุดพวกเขาก็มาถึง ทันทีที่เขาก้าวลงจากรถ วิคเตอร์ก็เห็นสวนในคฤหาสน์ของครอบครัวเขาเต็มไปด้วยบอดี้การ์ด ราวกับว่าสงครามที่ก่อกำเนิดมาเป็นเวลานานได้ปะทุขึ้นในที่สุด
แต่ถึงกระนั้นสายตานี้ก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้เขากลัว เขาเดินด้วยท่าทางที่สงบและไม่แยแสเดินเข้าไปในคฤหาสน์ นอนบนโซฟาและตะโกน
"ทำไมทุกคนถึงตึงเครียดกันจัง? มานี่ เอามื้อเที่ยงของฉันมาหน่อยได้ไหม!"
เมื่อถูกเรียกคนใช้ก็เดินออกจากครัวแล้วนำจานเนื้อโกเบหายากพร้อมหอยนางรมและไวน์แดงมาให้ หลังจากที่เขากินเข้าไป ผู้ช่วยของพ่อเขาได้บรรยายสรุปให้เขาฟังถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับโลก
ในวันนั้นตอนเที่ยงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดในมอสโกและทั่วโลกถูกคลื่น EMP ลึกลับรบกวน ดังนั้นจึงไม่มีรถธรรมดาคันไหนทำงาน
คลื่นทำให้เครื่องบินจำนวนมากตกลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับการปิดเครือข่ายทั้งหมด สถานการณ์นี้สร้างความตื่นตระหนกครั้งใหญ่และเมืองนี้ได้รับบาดเจ็บหลายอย่างจากความหายนะ
สถานการณ์เลวร้ายลงเมื่อมีคนแปดในสิบคนเริ่มมีเลือดออกจากดวงตา
พวกเขาเรียกมันว่าโรคระบาด
เมื่อครอบครัวโรมานอฟได้รู้ข่าวลือที่เกิดขึ้น พ่อของวิคเตอร์ได้รวบรวมสมาชิกในครอบครัวและเพื่อนฝูงที่ไม่ได้รับ 'ไวรัส' ทั้งหมด ส่งพวกเขาไปที่บังเกอร์ป้องกัน
ครอบครัวโรมานอฟมีบังเกอร์ลับนับสิบแห่งทั่วมาตุภูมิ และตอนนี้วิคเตอร์ก็ถูกพาไปที่หนึ่งในนั้น นั่นคือโรมานอฟห้องนิรภัย 004
"ช่างเถอะ! คุณไม่รู้หรือไงว่าเลข 4 เป็นตัวเลขที่โชคร้ายมาก! "
พ่อของเขาเคยเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มม๊อบรัสเซียซึ่งเป็นหัวหน้าแก๊งที่มีอิทธิพลมากที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ในขณะที่แม่ของเขาเป็นซุปเปอร์สตาร์ชาวจีน เขาเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุดของโลกทั้งสองซึ่งทำให้เขาเป็นคนที่แข็งแกร่ง
มันเป็นภาพที่ไร้สาระมาก ในขณะที่ทุกคนตื่นตระหนกกับวันสิ้นโลก วิคเตอร์ก็นั่งอยู่บนโซฟาที่นุ่มสบาย เถียงกันเรื่องจำนวนห้องนิรภัยที่เขาได้รับ
ในที่สุดเขาก็สรุป "ก็ได้ถ้าอย่างนั้น อย่างน้อยฉันขอห้องนิรภัยของฉันได้ไหม ฉันแน่ใจว่าพี่ชายและน้องสาวของฉันจะมีสิทธิพิเศษของตัวเอง!"
ทุกคนรู้ดีว่าไม่ควรเถียงกับนายน้อยและรู้ถึงภัยคุกคามที่ทำลายโลกจะกลายเป็นความจริงภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ผู้ช่วยก็ตกลงอย่างรวดเร็วต่อคำขอของนายน้อย
ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงต่อมา บังเกอร์ที่ถูกสร้างมาเพื่อซ่อนตัวจากภัยคุกคามทางโลกได้เปลี่ยนเป็นสวรรค์ส่วนตัวของเขา
สุรา อาหารรสเลิศ ความบันเทิงชั้นนำ เชฟระดับโลก หมอนวด และนางแบบ คนเหล่านี้ทั้งหมดได้รับเชิญให้อาศัยอยู่ในบังเกอร์สุดหรูสามชั้น บังเกอร์นั้นใหญ่พอที่จะรองรับคนได้มาก แต่คำเชิญทั้งหมดไม่ส่งถึงคนที่ตั้งใจไว้ซึ่งเป็นไปตามที่คาดไว้
ระหว่างนั้นผู้ที่ได้รับคำเชิญไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ
ทุกคนที่เขาขอได้รวมตัวกันที่หน้าบังเกอร์และหลังจากที่ทุกคนเข้ามาแล้ว วิคเตอร์ก็เป็นคนสุดท้ายก่อนที่ประตูจะปิดลงด้วยเสียงอันดัง
เขามองดูฝูงชนที่มารวมตัวกันในบังเกอร์ด้วยสายตาที่หิวโหย
"เริ่มงานเลี้ยงได้!"
