614 - บังคับให้เผยตัว
614 - บังคับให้เผยตัว
ใบหน้าของเย่ฟ่านดำมืดเต็มไปด้วยความโกรธ! สามคนนี้ไม่ใช่ร่างจริง พวกเขาเป็นเทพที่อยู่ในตำหนักเต๋าของใครบางคนอย่างแน่ชัด
ศัตรูของเขาคือใครกันแน่ แค่เพียงเทพจากตำหนักเต๋าสามตนก็มีความแข็งแกร่งในระดับนี้แล้ว
“คนผู้นี้มีความสามารถพิเศษจริงๆ ตามปกติแล้วเทพที่ออกมาจากตำหนักเต๋าจะมีเพศตามสภาพของเจ้าของร่าง แต่คนๆนี้กลับมีเทพถึงสองเพศ มิหนำซ้ำเทพแต่ละคนยังไม่มีลักษณะคล้ายคลึงกันอีกด้วย”
เย่ฟ่านไม่สามารถสงบใจได้ เขาพยายามคิดคำนวณอย่างหนักว่าใครกันแน่ที่เป็นทายาทของมรดกลึกลับ
“คล้ายกัน...คล้ายกันนิดหน่อย!”
เขายืนอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานานก่อนที่ดวงตาของเขาจะสว่างขึ้น ก่อนหน้านี้ชายร่างใหญ่ที่ถือง้าวแม้ว่าจะมีหน้าตาที่แตกต่าง แต่เสน่ห์ที่เขาปลดปล่อยออกมาเย่ฟ่านกลับรู้สึกคุ้นเคยมาก
เขารู้สึกว่าต้องเคยเห็นคนที่มีลักษณะคล้ายกันนี้มาก่อนอย่างแน่นอน เย่ฟ่านพยายามค้นหาฉากเก่าๆที่เขาเคยประสบพบเจอมาก่อน
เมื่ออยู่ในดินแดนทางเหนือตอนที่เขาเพิ่งออกจากเหมืองโบราณต้นกำเนิดเคยมีสิ่งมีชีวิตโบราณออกไล่ล่าตัวเขาไปจนถึงสถานที่ทำเหมืองของทะเลสาบหยก
สิ่งที่เย่ฟ่านให้ความสนใจไม่ใช่สัตว์ดึกดำบรรพ์ตัวนั้นแต่เป็นคนที่นำพามันมา ซึ่งเขาสงสัยว่าเป็นใบมีดผุ!
อย่างไรก็ตามเย่ฟ่านมีอาการหนาวสั่นด้วยความตกใจ
ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยมองเห็นถึงความแตกต่างจนกระทั่งมาตระหนักคิดให้ดีจึงได้รู้ว่าใบมีดผุที่แก่ชราคนนั้นมีกลิ่นอายที่คล้ายคลึงกับบุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงเหยากวง!
"เป็นไปได้หรือไม่ว่าใบมีดผุคือเทพที่อยู่ในตำหนักเต๋าของเหยากวง?"
เมื่อคิดถึงเหยากวงที่สูงส่งสง่างามคนนั้นเย่ฟ่านยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามีโอกาสเป็นไปได้ คนคนนี้มีจิตใจที่ลึกซึ้งชั่วร้ายซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากของชายหนุ่มผู้สง่างามทำให้ผู้อื่นยากที่จะนำเขาไปรวมกับตัวตนอันชั่วร้ายนั้น
"ถึงแม้มีความเป็นไปได้เพียงริบหรี่ แต่ก็ยังมีโอกาส..." หัวใจของเย่ฟ่านเต้นไม่เป็นจังหวะ
"เขาได้รับมรดกของคนโหดเหี้ยมหรือไม่?”
เย่ฟ่านขมวดคิ้ว เขาไม่เคยสงสัยบุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงมาก่อน แต่ตอนนี้เขาต้องป้องกันไว้ คนผู้นี้ต่อให้ไม่ใช่ทายาทของมรดกชั่วร้ายก็ต้องมีความเกี่ยวข้องกับสิ่งชั่วร้ายที่เปิดเผยไม่ได้อย่างแน่นอน
“อย่างไรก็ตาม ข้ารู้สึกว่าคนคนนั้นต้องเป็นคนอื่น!”
เย่ฟ่านนึกถึงฮั่วอวิ๋นเฟย หากเขาไม่เคยได้ยินการสนทนาของฮั่วอวิ๋นเฟยกับชายเสื้อป่านในอาณาเขตเพลิงเขาคงไม่มีทางนำชายหนุ่มผู้งดงามคนนั้นมาผูกรวมกับทายาทของมรดกชั่วร้าย
แต่น้ำเสียงของฮั่วอวิ๋นเฟยที่พูดกับชายที่สวมเสื้อป่านนั้นเย่ฟ่านไม่มีทางลืมได้!
ในขณะเดียวกันชายที่สวมเสื้อป่านก็เป็นสิ่งมีชีวิตเดียวกันกับชายชราร่างผอมที่ถูกหลี่รั่วหยูสังหารมีกี่วันก่อนอย่างไม่ต้องสงสัย
เหตุการณ์ความวุ่นวายนั้นเกิดขึ้นที่ภาคเหนือ ในขณะที่ฮั่วอวิ๋นเฟยกลับพยายามทำตัวไร้ตัวตนอยู่ในภาคใต้ทำให้ผู้คนยากที่จะผูกโยงเขากับมรดกอันชั่วร้าย นี่เป็นแผนการที่น่ากลัวจริงๆ!
ฮั่วอวิ๋นเฟยมีชื่อเสียงราวกับผู้อมตะที่ถูกเนรเทศ เขาสง่างามและสูงส่งแต่กลับพยายามหลีกเลี่ยงการทำตัวมีชื่อเสียง
เหตุการณ์ที่ทำให้เขาเป็นที่รู้จักของคนหมู่มากก็คือตอนที่เขาต่อสู้กับจี้ฮ่าวเยว่อย่างดุเดือดเป็นเวลาสามวันสามคืน ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้เขาได้รับความเคารพจากผู้คนมากมาย!
“ไม่ว่าเขาจะรับมรดกชั่วร้ายหรือไม่ก็ตาม ในเมื่อเขาต้องการที่จะฆ่าข้าและเอาแก่นแท้ของจี้จื่อเยว่ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องตายอยู่ดีๆ”
เย่ฟ่านมีสีหน้าเย็นชา เขาตั้งใจแล้วว่าเมื่อฮั่วอวิ๋นเฟยปรากฏตัวขึ้นเขาจะทำการลงมือทันที!
"สิ่งที่เกิดขึ้นกับเหยากวงคือความสับสนและมีความเป็นไปได้เท่านั้น ส่วนเด็กน้อยฮั่ว เขาไม่อาจปฏิเสธความเกี่ยวข้องเรื่องนี้ได้”
ไอสังหารของเย่ฟ่านถูกปลดปล่อยออกมา มันเพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่าเขากับฮั่วอวิ๋นเฟยไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้
วันรุ่งขึ้นฮั่วอวิ๋นเฟยและหลี่เสี่ยวม่านเดินทางเข้ามาในเมืองด้วยกัน แต่ร้อยคำนวณพันคำนวณฮั่วอวิ๋นเฟยก็ไม่เคยคิดว่าสิ่งที่รอเขาอยู่จะเป็นท่าสังหารอันทรงพลังของเย่ฟ่าน
"พี่เย่เหตุไฉนเจ้าจึงทำเช่นนี้?”
ฮั่วอวิ๋นเฟยถูกห่อหุ้มด้วยพลังโลหิตสีทองอันสง่างาม และการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
“เย่ฟ่านทำไมเจ้าจึงเป็นคนอกตัญญูแบบนี้?”
ข้างเขาหลี่เสี่ยวม่านก็อุทานด้วยความโกรธ เขาไม่เพียงไม่ตอบแทนฮั่วอวิ๋นเฟยที่มอบเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์ให้ เขากลับคิดจะเอาชีวิตของฮั่วอวิ๋นเฟยอีกด้วย!
ราชาอมตะเก้าสวรรค์ปรากฏขึ้นท่ามกลางความว่างเปล่าในขณะที่แผนภูมิเต๋าก็ซ้อนทับอยู่บนศีรษะของเขาอีกต่อหนึ่ง
“บูม!”
ฮั่วอวิ๋นเฟยไม่สามารถนั่งนิ่งๆได้ ดาวดวงหนึ่งพุ่งออกมาจากคิ้วของเขา และแสงที่งดงามก็ปกคลุมท้องฟ้าเพื่อป้องกันการโจมตีจากราชาอมตะเก้าสวรรค์
“ร่างเซียนต่อสู้กับฮั่วอวิ๋นเฟยแห่งนิกายไท่ซวนได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าพวกเขาเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกันหรือ?” ผู้บ่มเพาะทั้งหมดต่างประหลาดใจและงงงวย
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นศิษย์พี่ฮั่วก็มอบยาศักดิ์สิทธิ์ให้เจ้า ข้าไม่เคยคิดว่าเจ้าจะเป็นคน?” ใบหน้าของหลี่เสี่ยวม่านเปลี่ยนสี
“ยาศักดิ์สิทธิ์?”
เย่ฟ่านยิ้มอย่างดูถูก เขารู้สึกรำคาญทุกครั้งที่หญิงสาวคนนี้ปรากฏขึ้นและเขาเลิกสนใจความคิดของนางมานานแล้ว
ตอนนี้เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อฆ่าฮั่วอวิ๋นเฟย เมื่อเขาลงมือมันจะไม่มีทางเลิกราอย่างแน่นอน
เย่ฟ่านตั้งใจจะฆ่าฮั่วอวิ๋นเฟยโดยปราศจากคำพูดใดๆที่ไม่จำเป็น มือสีทองขนาดใหญ่ปกคลุมท้องฟ้าและแผ่นดิน ความกดดันที่เขาปลดปล่อยออกมาบดขยี้ความว่างเปล่าให้แหลกเป็นชิ้นๆเหมือนกระจกแตก
ในทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ผสานกับราชาอมตะเก้าสวรรค์ ทำให้พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาพุ่งทะยานขึ้นหลายเท่า!
ทุกครั้งที่เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้า ท้องฟ้าและแผ่นดินจะเกิดแรงสั่นสะเทือนด้วยจังหวะเต๋าที่น่าสะพรึงกลัว
เขาเป็นเหมือนวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่ห่อหุ้มด้วยทองคำ ร่างกายของเขาเปล่งประกายสดใส เลือดสีทองพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และมือขนาดใหญ่ของเขาก็เคลื่อนผ่านความว่างเปล่าบดขยี้เข้าหาฮั่วอวิ๋นเฟย
ตามปกติแล้วฮั่วอวิ๋นเฟยมักจะแสดงออกอย่างเฉยชา อารมณ์สุนทรีย์ภาพของเขากลมกลืนไปกับธรรมชาติ แต่ในความเป็นจริงเขาคือหนึ่งในยอดฝีมือรุ่นเยาว์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก!
พลังศักดิ์สิทธิ์สีครามของเขาระเบิดขึ้นสู่ท้องฟ้า อักขระเต๋ามากมายไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขา เขาสามารถหลีกเลี่ยงอวตารของราชาอมตะเก้าสวรรค์ และตัดผ่านมือสีทองขนาดใหญ่ตรงๆโดยไม่หลบเลี่ยง
“บูม”
เย่ฟ่านเยาะเย้ย อวตารดอกบัวสีครามแห่งความโกลาหลได้ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า ก่อนที่ฮั่วอวิ๋นเฟยจะมีโอกาสตั้งหลักได้ใบบัวขนาดใหญ่ก็ฟาดเข้าหาเขายังเป็นแรง!
"เฉียง"
ในช่วงเวลาวิกฤตดวงดาวที่งดงามสดใสได้โผล่ออกมาจากคิ้วของฮั่วอวิ๋นเฟย มันปิดกั้นการโจมตีจากดอกบัวสีเขียวก่อนที่ฮั่วอวิ๋นเฟยจะผสานร่างกายของตัวเองเข้าสู่ความว่างเปล่าอย่างรวดเร็ว
“เจ้าต้องการหนี? มันเป็นไปไม่ได้!”
เย่ฟ่านแค่นเสียงอย่างเย็นชา แผนภูมิหยินหยางบนศีรษะของราชาอมตะเก้าสวรรค์ตกลงมาจากท้องฟ้าด้วยน้ำหนักที่มากมายมหาศาลราวกับดวงดาวดวงใหญ่!
“บูม!”
หยินหยางอันทรงพลังผนึกสวรรค์และปัฐพีไว้ และต้องการดึงวิญญาณของฮั่วอวิ๋นเฟยเข้าไปในค่ายกล
“ติง!”
ด้วยเสียงที่แผ่วเบา ยังคงเป็นดาวดวงเดิมที่บินออกมาจากหว่างคิ้วของฮั่วอวิ๋นเฟย มันกระแทกแผนภูมิเต๋าหยินและหยางด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ไม่แพ้กันก่อนที่ฮั่วอวิ๋นเฟยจะบินออกจากเมืองอย่างเด็ดขาด
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป ผู้คนมากมายไม่สามารถมองตามความเร็วของทั้งสองคนได้ทัน พวกเขามองเห็นเพียงแสงสีฟ้าและแสงสีทองม้วนพันเข้าหากันราวกับสายฟ้าสองเส้น
“บูม!”
เย่ฟ่านปรากฏตัวออกมาจากความว่างเปล่า ฝ่ามือของเขาบีบศีรษะของฮั่วอวิ๋นเฟยเข้าหากันอย่างรุนแรงและมุมปากของเขามีรอยยิ้มเยาะเย้ยที่ไร้ความปราณี
ดวงดาวของฮั่วอวิ๋นเฟยเป็นประกายระยิบระยับ พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาแผดเผาราวกับดวงอาทิตย์ส่องสว่างไปทั่วเมืองเล็กๆทำให้ผู้คนไม่สามารถลืมตามองการต่อสู้อันดุเดือดได้
เขาพยายามต่อต้านพลังการโจมตีจากแผนภูมิเต๋าหยินหยางอย่างดุเดือด แต่ไม่ว่าอย่างไรศีรษะของเขาก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากการโจมตีของเย่ฟ่าน
"แดง"
มือใหญ่ของเย่ฟ่านบีบเข้าหากันอย่างรุนแรง ฮั่วอวิ๋นเฟยหลีกเลี่ยงไม่ได้เขาทำได้เพียงปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดออกมาป้องกันทะเลวิญญาณของตัวเองเท่านั้น!
