ตอนที่ 705+706 ใจกว้าง

ตอนที่ 705 ใจกว้าง

หร่วนหยงจุนอยู่ในครัว เมื่อเขาเห็นลู่ชิงสีเดินลงมา เขาก็มอบส่วนแบ่งอาหารของลู่ชิงสีและเจียงเหยาให้กับเขา ย่อมมีความแตกต่างระหว่างเพื่อนของเขาและแขก

“คารุกลับมาแล้ว ฉันขอให้ตามมาภายหลัง เขาค่อนข้างดีใจที่ได้ยินว่ามีแขกใหม่” หร่วนหยงจุนยิ้ม “มีคนจำนวนมากมาที่เหมืองในช่วงสองวันที่ผ่านมาเพื่อตามหาคารุ ฉันจะปล่อยให้พวกเขามีน้อยลงจากค่านายหน้าของนาย”

หลังจากที่หร่วนหยงจุนพูดจบ เขาก็มองไปที่รอบ ๆ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่น เขาก็เอนตัวไปใกล้ลู่ชิงสี และพูดด้วยเสียงต่ำ “งานที่นายของให้คารุทำ หาคนทำเสร็จแล้วนะ เรื่องนี้ทำให้เกิดความปั่นป่วนทีเดียว”

“นี่เป็นค่าตอบแทนจากฉัน สำหรับการทำงานหนักของคารุ ลู่ชิงสีไม่ได้พูดอะไรมาก เขาหยิบถุงผ้าเล็ก ๆ ออกมาจากกระเป๋าของเขาโดยตรง เมื่อสั่นเพียงเล็กน้อย ก็ได้ยินเสียงคมชัดมาจากข้างใน

หร่วนหยงจุนรับมันออกมาแล้วเทออก เมื่อมองดู เขาเห็นแท่งทองคำสองแท่งหนาเท่านิ้วมือของผู้ใหญ่ เขากลัวมากจึงรีบยัดมันกลับเข้าไปในกระเป๋า เขาตกใจ “นายนี่ใจดีจริง ๆ”

“แน่นอนอยู่แล้ว” ลู่ชิงสีไม่มีปฏิกิริยามากนัก เขาตบไหล่หร่วนหยงจุนและทิ้งจานไว้ในมือ

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา คารุมาเคาะประตูที่ห้องของลู่ชิงสีและเจียงเหยา เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ลู่ชิงสีเดาว่าหร่วนหยงจุนได้มอบสิ่งขอให้คาร์ลแล้ว และเขาก็พอใจมาก

“คุณลู่ เป็นครั้งแรกที่ได้พบคุณ ผมล่ะดีใจมาก”

คารุเป็นคนที่นี่ เขาอายุใกล้เคียงกับหร่วนหยงจุนและเป็นเพื่อนที่ดีของหร่วนหยงจุนมาตั้งแต่เด็ก อย่างไรก็ตามหร่วนหยงจุนไปเกณฑ์ทหาร ในขณะที่คารุยังคงปนเปกันอยู่ในเมืองนี้ จนถึงตอนนี้ คารุดูมีความหวังมากกว่าหร่วนหยงจุน ที่เป็นทหารผ่านศึก ทุกคนในเมืองรู้ว่าคารุรู้จักคนมากมาย ผู้บังคับบัญชาของเหมืองต้องเผชิญหน้ากับคารุเป็นบางครั้ง

คารุเป็นคนกลางที่มีชื่อเสียงมากคนหนึ่งในเมือง เขาดูแลธุรกิจของผู้คนมากมายและได้กำไรจากการเป็นคนกลาง

ตัวอย่างเช่น สำหรับธุรกิจเหมืองนี้ หากคารุแนะนำให้ใครสักคน เจ้าของเหมืองจะมอบเงินจำนวนหนึ่งให้กับคารุ เพื่อเป็นการขอบคุณ หากข้อตกลงเสร็จสิ้น คารุจะได้รับค่าคอมมิชชั่นเพิ่มเติมอีกเช่นกัน

นี่เป็นครั้งแรกที่คารุได้พบกับลู่ชิงสี แต่นั่นไม่ได้หยุดเขาจากการแสดงความกระตือรือร้นและยินดีต้องรับผู้ที่ใจกว้าง

เมื่อเขาได้ยินว่าลู่ชิงสีกำลังจะไปดูเหมือนกับคนอื่น และทั้งสองฝ่ายกำลังวางแผนที่จะซื้อเหมือง รอยยิ้มบนใบหน้าของคารุก็ไม่สะดุดแม้แต่วินาทีเดียว เมื่อเขารู้ว่าลู่ชิงสีกำลังรีบและกำลังจะออกจากเมือง YN ในคืนนี้ รุได้จัดรถและคนขับรถไว้ทันที เขาพาลู่ชิงสี ภรรยาของเขา และหวงเฉิงจิ้งไปที่เหมือง

รถที่คารุจัดหามานั้นเป็นรถแดดแปลกที่ดีกว่ารถของหร่วนหยงจุนมาก แม้ว่าจะมีคนจำนวนมาก แต่ก็ไม่มีปัญหา

เจียงเหยาไม่คุ้นเคยกับผู้คนที่นี่ ทิวทัศน์ที่นี่ และทุกสิ่งทุกอย่างของที่นี่ เธอไม่กล้าที่จะแน่ใจ ถ้าเธอไม่ได้มากับลู่ชิงสี หากเธอมาที่นี่กับหวงเฉิงจิ้ง เธอก็คงจะกังวลมากในตอนนี้

สำหรับเธอแล้ว ลู่ชิงสีเป็นเหมือนภูเขาที่เธอสามารถพิงได้ทุกเมื่อ ทำให้เธอมีความมั่นคงและกล้าหาญ

ว่ากันว่าระยะทางยาวกว่า 20 กิโลเมตร แต่ในความเป็นจริง รถวิบากยังต้องใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึง ทันทีที่ทุกคนลงจากรถ คนรอบข้างก็หันไปมองทันที อาจเป็นเพราะคนเยอะเกินไป หรืออาจเป็นเพราะคารุเป็นคนมีชื่อเสียง

เจียงเหยาไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาพูด แต่เธอสามารถเห็นอารมณ์บางอย่างจากการแสดงออกของพวกเขาได้

__

ตอนที่ 706 การระเบิด

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะแบ่งออกเป็นหลายกลุ่ม ด้านหนึ่งดูกังวล อีกด้านดูตื่นเต้น อีกด้านหนึ่งดูกังวลอยู่นิด ๆ

ผู้คนที่อยู่อีกฟากหนึ่งไม่ใช่แค่ลูกจ้างของเหมือนเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีผู้คนอีกจำนวนมากที่มาที่นี่เพื่อซื้อหินหยาบและมาเพื่อชื่อเสียงของเหมือง เช่นนักธุรกิจอย่างหวงเฉิงจิ้ง

เจียงเหยายังเห็นคนรู้จักอยู่ข้างใน นั่นคืออาจารย์ของลู่ชิงสี พี่ไค่!

กลุ่มของลู่ชิงสีค่อนข้างสะดุดตา รุ่นพี่ไค่มองดูและเห็นลู่ชิงสียืนอยู่ตรงนั้นในชุดสีดำ การแสดงออกของเขาไม่แยแสและสายตาของเขาเย็นชา ในตอนแรกรุ่นพี่ไค่คิดว่าเขาจำคนผิด เฉพาะเมื่อเขาเห็นรูปลักษณ์ของผู้หญิงที่ลู่ชิงจับอยู่นั่น เขาก็ยืนยันว่าเขาจำไม่ผิด

รุ่นพี่ไค่พาลูกศิษย์ของเขามาที่ลู่ชิงสียืนอยู่ และถามโดยตรงว่า "ทำไมถึงมาที่นี่? ฉันได้ยินว่านายไปเข้าร่วมการคัดเลือกกองกำลังพิเศษนี่? คัดเลือกเสร็จแล้วเหรอถึงมาได้?”

“ผมมาซื้อเหมือง” ลู่ชิงสีหยุดและกล่าวเสริมว่า “ภรรยาของผมต้องการซื้อเหมือง”

“สวัสดีค่ะ รุ่นพี่ไค่!” เจียงเหยาทักทายและถามว่า “ที่นี่เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ? ทุกคนดูแปลก ๆ”

“มีบางอย่างเกิดขึ้นจริง” รุ่นพี่ไค่มองไปที่เจียงเหยา “เธอไม่รู้ภาษา YN แต่ทักษะการสังเกตของเธอดีมาก”

หลังจากยกย่องเจียงเหยา รุ่นพี่ไค่อธิบายว่า “เหมืองที่ตระกูลจูต้องการขายในเมืองผิงเพิ่งถูกระเบิดไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน เหมืองกว่าครึ่งถูกทำลาย และเหมือนถูกขายภายใต้สัญญา หลังจากการระเบิด ผู้ซื้อต้องการยกเลิกสัญญาและปฏิเสธที่จะจ่ายเงิน ดังนั้นตระกูลจูจึงเอะอะ จากนั้นไม่นานก็มีคนพบวัสดุดี ๆ มากมายที่ถูกพัดถล่มในเมืองที่ถล่มลงมา จากนั้นผู้ซื้อต้องการซื้อคืน แต่ตระกูลจูปฏิเสธที่จะขาย ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายกำลังโต้เถียงกันอยู่”

"ระเบิด?“เจียงเหยาตกใจ”ทำไมเหมืองถึงระเบิดล่ะคะ?”

“ทำถึงระเบิดน่ะเหรอ”

“ทั้งหมดก็เป็นเพราะตระกูลจูไปทำร้ายใครเข้าน่ะสิ เหมืองถึงระเบิด”

“บางคนบอกว่าผู้ซื้อจ้างคนมาทำให้ผิดสัญญาและไม่ต้องการซื้อเหมืองแล้ว พวกเขาบอกว่าผู้ซื้อได้พูดคุยกับเจ้าของเหมืองรายอื่นไปแล้ว และดูเหมือนจะวางแผนที่จะซื้อเหมืองอีกแห่ง แต่พวกเขาผิดสัญญาโดยไม่มีเหตุผล พวกเขาคงกลัวที่จะถูกต่อว่า จึงทำแบบนั้นลงไป”

หลังจากที่รุ่นพี่ไค่พูดอย่างนั้น เธอก็ยิ้มอย่างไร้ความปรานี “ทั้งตระกูลจูและคนซื้อต่างไม่ใช่คนดี”

"ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ ทำไมเขาถึงระเบิดเหมืองของตระกูลจู?”

“พวกเขาระเบิดเหมืองของตระกูลจู โดยเปิดราคาใหม่!” รุ่นพี่ไค่กล่าวเสริมว่า “ตระกูลจูวางแผนที่จะขายเหมืองในราคา 90 ล้านหยวน ตอนนี้พวกเขาขอขึ้นราคามากกว่า 100 ล้านหยวน”

“นายมาที่นี่เพื่อเหมืองของตระกูลจูเหรอ?” คิ้วของลู่ชิงสีกระตุกเล็กน้อย “หรือนานมาที่นี่เพื่อทะเลาะกับตระกูลจู?”

“เจ้านายของเราได้ยินมาว่าผู้ซื้อเจ้าเดิมของตระกูลจู ต้องการผิดสัญญา เขาจึงขอให้มาดู ถ้าเป็นได้ เจ้านายของเราต้องการซื้อเหมืองของตระกูลจู แต่ด้วยการระเบิดครั้งนี้ เจ้านายของเราไม่สามารถซื้อมันได้อย่างแน่นอน” ลูกศิษย์ของรุ่นพี่ไค่ตอบอย่างตรงไปตรงมา

คารุเข้าใจภาษาจีน หลังจากฟังรุ่นพี่ไค่และคำพูดของลูกศิษย์ เขาก็หัวเราะออกมาดัง ๆ โดยไม่มีเหตุผล เขามองไปที่ลู่ชิงสีอย่างมีความหมายแล้วหันกลับมา ไหล่ของเขาสั่นเล็กน้อย ขณะที่เขาพยายามอย่างหนักเพื่อกลั้นเสียงหัวเราะของตนเอง