บทที่ 340: ตวัดกระบี่ทีเดียคุณก็ตายละ
“งี้ก็แปลว่าเราปลูกต้นฟู่ซางแล้วได้พระอาทิตย์ดวงน้อย ๆ จากลูกปัดเต๋าขั้นกลางเนี่ยนะ?” ‘โคตรโม้อะ!’ ‘อาจจะแค่คล้าย ๆ กันก็ได้ม้าง’ เจียงเหอคิด ดวงตายังคงจับจ้องไปที่พระอาทิตย์สีแดงดวงน้อย จากนั้นมันก็ค่อย ๆ ใหญ่ขึ้น ๆ จนสุดท้ายก็ใหญ่เท่ากับจานข้าวสาดแสงที่มีความร้อนออกมา เขาเอื้อมมือไปเด็ด ‘พระอาทิต...
