ตอนที่แล้วการกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 49 การควบแน่นของฉี
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปการกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 51 การทำงานที่รวดเร็ว

การกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 50 การเพาะปลูกข้ามคืน


เมื่อเฉลิมฉลองเสร็จแล้ว ชาวบ้านทุกคนก็เข้านอนหนิงตัดสินใจว่าเขาควรจะนอนก่อนรุ่งสางด้วย

'ระบบ ปลุกฉันก่อนดวงอาทิตย์ขึ้น 15 นาที' เขากล่าว

<ไม่สามารถทได้>

'อะไร? ทำไมถงทำไม่ได้?' เขาถาม.

<ไม่สามารถทำให้คุณหลับได้เมื่อคุณสามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ กรุณาเปลี่ยนร่างกายเป็นการนอนหลับด้วยตนเอง>

'นั่น— ไม่ ฉันเพิ่งมีร่างกาย ไม่มีทางอื่นแล้วหรือไง?' เขาถาม.

<ไม่มีคุณต้องนอนเหมือนคนอื่นๆ>

ราวกับว่าเขาเพิ่งรู้เรื่องนี้ หนิงก็พูดว่า

'โอ้ จริงสิ'

ใช่. ตอนนี้ฉันมีร่างกายแล้ว ฉันก็สามารถนอนได้แล้วใช่ไหม' เขามีความสุขผิดปกติกับมัน เขามองไปรอบๆหมู่บ้านและทุกคนก็หลับอยู่บนพื้นเขาพยายามนึกถึงที่อื่นๆในบ้านที่จะนอน แต่เตียงเหล่านั้นก็ทำด้วยหินเช่นกัน

'ฉันต้องกลับไปนอนที่บ้านจริงๆ หรอ?' เขาสงสัย. ความแข็งของพื้นที่นอนไม่ใช่ปัญหาเดียว ปัญหาอื่นคือความร้อน ตอนนี้ไฟเริ่มมอดแล้วอากาศก็เริ่มเย็นลงเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่ค่อยดีนัก แต่เขาก็ยังไม่อยากเสี่ยงกับอากาศที่ต่ำจนเป็นหวัดในวันพรุ่งนี้ เขาตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

'ถ้าฉันนอนบนพื้นมันจะเสี่ยงต่อการเป็นหวัดหรือไม่? หรือฉันควรเดินไปจนถึงบ้านของฉันเพื่อจะได้นอนหลับอย่างเพียงพอ' เขาเริ่มคิดถึงข้อดีและข้อเสียของทั้งสองทางเลือกเมื่อรู้ว่าเขามีทางเลือกที่สาม

'หรือฉันแค่ไม่ต้องนอน' เขาคิดว่าตัวเองฉลาดมากเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เขาเดินเข้าไปในบ้านของฮเยซี และนั่งลงบนเตียง ทั้งฮเยซีและเบลินีกำลังนอนหลับอยู่ข้างนอกดังนั้นเขาจึงมีอิสระที่จะทำทุกอย่างที่เขาต้องการที่นี่

เขาหลับตาและเริ่มหายใจเข้าและออกช้าๆ อีกครั้งที่เขาสงบสติอารมณ์และเริ่มรู้สึกถึงพลังปราณในบริเวณโดยรอบ อย่างไรก็ตาม คราวนี้เขาใช้วิสัยทัศน์พลังงานเพื่อมองออกไปข้างนอกจุดสว่างเล็กๆ ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ ในอากาศ ทั้งหมดเคลื่อนที่ไปรอบๆ อย่างสุ่มโดยไม่มีจุดประสงค์

'นี่คือ ฉี เหรอ' เขาคิด มีไม่มากในอากาศ อาจจะไม่กี่โหล เขาเริ่มใช้เทคนิคการฝึกฝนฉีของเขา และจุดแสงเริ่มเคลื่อนตัวไปรอบๆห้องอย่างช้าๆ และกลับมาหาเขา ในไม่ช้าเขาก็ถูกปกคลุมด้วยจุดแสงหลายสิบจุดพยายามเข้าสู่ร่างกายของเขา

'อา นี่ทำให้ฉันนึกถึงเวลาที่ เฟรย่า อยู่กับฉัน' เขาคิด จุดของแสงเข้าสู่ร่างกาย และเกิดใหม่แบบสุ่มในบริเวณโดยรอบในตอนกลางคืนเขาสามารถรวบรวมจุดฉี หลายร้อยจุดในร่างกายของเขาแต่เขากลับรู้สึกแตกต่างไปจากเมื่อก่อนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ความแตกต่างอยู่ที่นั่นอย่างแน่นอนแต่มันเล็กมากจนแทบไม่มีนัยสำคัญ

'เดาว่าร่างกายของฉันไม่ได้ดีที่สุดสำหรับการฝึฝกฝนฉีใช่มั้ย' เขาคิด ตอนเช้ามาถึงในไม่ช้าและทุกคนในหมู่บ้านก็ตื่นขึ้น หนิงก็ยืนขึ้นจากการของเขาและเดินออกไปข้างนอก ชาวบ้านยังไม่รอเขา เมื่อเขามาถึงพวกเขาก็ทักทายเขาทันที

หนิงเดินไปหาฮเยซีและยืนใกล้เขา หมวกของเขาหมดแล้ว ดังนั้นถึงเวลารวบรวมพลังงานอีกครั้งฮเยซีและชาวบ้านที่เหลือเริ่มทำพิธีกรรมเพื่อเตรียมร่างกายสำหรับพลังงานหยางจากดวงอาทิตย์แห่งรุ่งอรุณ หนิงรอเวลานั้นมาถึง ร่างกายของทุกคนเริ่มเปล่งประกายเมื่อดวงอาทิตย์กำลังจะมาถึง

ถึงเวลาแล้ว หนิงหลับตาและเริ่มจดจ่อกับการรวบรวมหยินเพื่อทำให้เป็นความร้อน ในการระเบิดอย่างกะทันหัน หยินทั้งหมดจากบริเวณโดยรอบ รวมทั้งฮเยซีและร่างของแม่ของเขารวมตัวกันมาหาเขาเมื่อพวกมันปกคลุมร่างกายของเขา พวกมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นพลังงานความร้อน

ทันใดนั้น เขาเริ่มรู้สึกเหมือนถูกเผาทั้งเป็นสมาธิของเขาเสียและเขาก็หยุดใช้เทคนิคนี้ทันที

"ฉันลืมไปว่าพลังงานเพียงพอที่จะเผาต้นไม้ ฉันไม่ควรใช้สิ่งนั้นกับร่างกายมนุษย์ของฉันขอบคุณพระเจ้าที่ฉันมีสติได้ทันท่วงที ไม่งั้นฉันคงโดนไฟลวกเต็มตัวแน่” เขาคิด ตอนนี้เขาไม่สามารถใช้หยินเป็นเทคนิคการแปลงความร้อนได้ เขาจึงเปลี่ยนมาใช้เทคนิคการแปลงเสียงเป็นหยินเสียงครวญครางดังปานกลางเริ่มส่งเสียงจากทั่วร่างของเขา ขณะที่หยินที่เขารวบรวมได้เปลี่ยนเป็นพลังงานเสียงถูกเขาดูดซับไว้ พระอาทิตย์ขึ้นและทุกคนหยุดเพาะฝึกฝน พวกเขาคุกเข่าลงเพื่อกราบไหว้พระเจ้าของพวกเขา เฉพาะครั้งนี้เท่านั้น พระเจ้าของพวกเขาอยู่ตรงหน้าพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงหันไปหาเขาและโคลงเคลง

“ขอบคุณที่อวยพรพวกเรา ข้าแต่พระเจ้าอินิคากะผู้ยิ่งใหญ่และสดใส” พวกเขาตะโกน หนิงรู้สึกแปลกๆเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไรและเพียงพยักหน้า ทุกคนลุกขึ้นไปทำหน้าที่ของตนเอง

'ฉันควรจะด้วยไหม' เขาสงสัย.

จ๊อกกกก

ทันใดนั้นท้องของเขาก็ร้อง

'อา ฉันลืมไปว่าตอนนี้ฉันมีร่างกายแล้ว หิวเร็วจังเลย ฉันควรจะกินอะไรสักอย่างอะไรดีละ? ไม่มีอะไรในเกาะนี้' เขาคิด

'ฉันต้องไปกินอาหารที่เกาะอื่นหรือไม่' เขาสงสัย.

เขาถอนหายใจและเรียกฮเยซีมา

“ท่านอินิคากะมีอะไรให้ผมรับใช้” ฮเยซีถามอย่างกระตือรือร้นการถูกเจ้านายเรียกมาถือเป็นเกียรติสำหรับพวกเขา

“ร่างกายมนุษย์ใหม่นี้อ่อนแอและยังต้องการการยังชีพ ฉันต้องการอาหารและน้ำ มิฉะนั้นร่างกายนี้จะตายในไม่ช้า” หนิงกล่าว ฮเยซีลังเลเล็กน้อยและพูดว่า

"แต่ท่านอินิคากะ เราไม่มีน้ำเลย นอกจากนี้ เนื้อยังต้องใช้เวลาในการปรุงอาหารด้วย"

“ฉันรู้ ฉันไม่ได้เรียกหาคุณเพื่อให้เอาอาหารมาให้” หนิงพูด ทำให้ฮเยซีสับสน ฮเยซีเอียงศีรษะเล็กน้อยไม่รู้ว่าจะทำอะไร

“ไม่ ฉันแค่อยากให้คุณมากับฉันที่เกาะอื่น และช่วยฉันในสิ่งที่ฉันจะทำ..”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด