ตอนที่แล้วการกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 48 วิธีการปลูกหยก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปการกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 50 การเพาะปลูกข้ามคืน

การกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 49 การควบแน่นของฉี


“ฮเยซี ฉันจะไม่อยู่สักสองสามชั่วโมงแล้วแต่ฉันจะกลับมาคืนนี้ ตกลงไหม” หนิงพูดกับฮเยซี

“ตามที่คุณต้องการ อินิคากะ” ฮเยซีปฏิบัติตามโดยไม่มีคำถาม บนเกาะไม่มีแมลงหรือสัตว์ ดังนั้นหนิงจึงค่อนข้างปลอดภัยในตอนนี้ เขาเดินเข้าไปในศาลเจ้าที่เป็นบ้านของเขาและนั่งลงบนพื้นนุ่ม ๆ

“ก่อนที่ฉันจะเริ่ม ช่วยตอบคำถามสองสามข้อก่อนสิ ระบบ ก่อนอื่นฉันใช้พลังงานจากสิ่งที่ฉันกำลังจะกับร่างกายตอนนี้ใช่ไหม” เขาถาม.

<ร่างกายของคุณเป็นสิ่งแยกจากคุณ ดังนั้นไม่ว่าจะทำอะไรหรือเกิดอะไรขึ้นคุณจะไม่ได้รับผลกระทบ>

“ฉันเข้าใจ แล้วการดูดซับพลังงานล่ะ ฉันจะดูดซับพลังงานของร่างกายฉันได้ไหม” เขาถาม. เขาจำชะตากรรมอันน่าสยดสยองทั้งหมดที่หมาป่าและนกต้องเผชิญเมื่อเขาปลดล็อกความสามารถของ ปรสิต เป็นครั้งแรก เขาสงสัยว่าตอนนี้เขาทำแบบเดียวกันด้วยหรือเปล่า

<นี่คือร่างกายที่คุณสร้างขึ้น คุณไม่สามารถดูดซับพลังงานจากร่างกายที่คุณสร้างขึ้นเอง>

“โอ้” คำตอบทำให้หนิงประหลาดใจ

<ถ้าร่างกายของคุณไม่ต้องการพลังงาน คุณสามารถดูดซับได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องกังวล>

"แล้วพลังงานพิเศษที่ฉันได้จากอาหารและอย่างอื่นล่ะ" เขาถาม.

'เมื่อฉันไม่มีหมวกฉันเดาว่าฉันควรจะเริ่มดูดซับน้อยกว่าเดิมเล็กน้อยเพื่อที่ฉันจะได้ดูดซับพลังงานเพิ่มเติม "เขาคิดจากนั้นเขาก็ถามอีกคำถามหนึ่งว่า

“คุณบอกว่าร่างกายของฉันจะตายถ้าฉันไม่ได้เป็นเจ้าของใช่ไหม”

<ใช่ ถ้าคุณไม่ได้อาศัยอยู่ในร่างกายมนุษย์ มันจะเข้าสู่โหมดเข้านอนซึ่งจะนอนหลับอย่างไม่มีกำหนด สูญเสียพลังงานอย่างต่อเนื่องจนกว่ามันจะตาย>

“นั่นมันผิดปกติ มีวิธีไหนที่จะไม่ให้มันตายเมื่อฉันปล่อยมันไป?” เขาถาม.

<มีสองวิธี>

<อย่างแรก คุณสามารถเก็บร่างกายของคุณไว้ใน ห้องเก็บของระหว่างมิติ โดยมีเวลาหยุดเพื่อหยุดไม่ให้สูญเสียพลังงาน>

<อย่างที่สอง คุณสามารถปลูกฝังให้อยู่ในขอบเขตที่สูงพอที่ร่างกายของคุณสามารถอยู่รอดได้โดยไม่ต้องใช้พลังงาน>

“อ่า ใช่ ฉันทำได้ ฉันไม่คิดว่าฉันจะจำมันได้ขอบคุณระบบ มาดูกันว่าฉันมีคำถามอื่นอีกไหม” เขาสงสัย.

“ตอนนี้คิดไม่ออกแล้ว ยังไงเดี๋ยวค่อยถามทีหลัง ถ้าคิดได้อะนะ ตอนนี้เรามาเริ่มกันเถอะ”

“งั้นฉันเริ่มด้วยการพยายามสัมผัส ฉี แรกของฉันใช่ไหม” เขาคิด จดจำข้อมูลที่มอบให้เขาผ่านความรู้พื้นฐานการ

“ฉันต้องปฏิบัติตามวิธีการสะสมฉีของฉันและพยายามสัมผัสพลังปราณรอบตัวฉันเหรอ?” เขาหลับตาลงและผลักดันการรับรู้ของร่างกายมนุษย์ไปสู่ขีดจำกัดในขณะที่เขาเริ่มทำตามวิธีการที่บอกให้เขาทำ การมีรากฐานทางจิตวิญญาณ เขาสามารถเริ่มใช้วิธีการได้ทันทีโดยไม่ต้องกังวล และนั่นคือสิ่งที่เขาวางแผนจะทำในขณะที่เขาสัมผัสได้ถึงพลังปราณใดๆ อย่างไรก็ตามหากไม่มีการตรวจจับ ฉี มันจะไม่ทำงานเลย

หนิงเพิกเฉยต่อความรู้สึกเท่าที่เขาสามารถทำได้เพื่อพยายามสัมผัสฉี ในฐานะที่เป็นพลังงาน เขาสามารถมองเห็นและได้ยินทุกสิ่งรอบตัวได้แม้ในขณะที่ปิดตาและหูของเขา ดังนั้นเขาจึงนั่งอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงพยายามรู้สึกถึงพลังปราณและล้มเหลวทุกครั้ง

เขาไม่มีความสามารถในการรวบรวมฉีเลยจริงๆ โชคดีที่ตอนนี้เขามีรากฐานทางจิตวิญญาณที่จะไม่หยุดเขาจากความพยายามแม้ว่าจะต้องใช้เวลาหลายล้านปีก็ตาม

ในที่สุด หลังจากผ่านไปสองสามชั่วโมง เขาก็สัมผัสได้ถึง ฉี รู้สึกเหมือนเป็นแสงเล็กๆ ที่มองไม่เห็น มีเพียงร่างกายของเขาเท่านั้นที่ลอยอยู่ในอากาศ เขาค่อย ๆ ดึง ฉี ด้วยเจตจำนงของเขาและดึงมันเข้าสู่ร่างกายของเขา เมื่อปราณเข้าสู่ร่างกายของเขา เขาสั่นเล็กน้อยแล้วสงบลงทันทีหลังจากนั้น ตอนนี้เขาได้เข้าสู่ขอบเขตการรวมตัวของ ฉี และได้เริ่มต้นบนเส้นทางของผู้

ตอนนี้เขาได้ใช้ ฉี แรกของเขาแล้ว เขาสามารถเริ่มใช้วิธีการของเขาได้ เขารับพลังปราณและเริ่มเคลื่อนไปรอบๆ ร่างกายของเขาโดยใช้ร่างกายเพื่อให้ชินกับพลังปราณ ในขณะเดียวกันก็ค่อยๆ ดึงพลังปราณจากสิ่งแวดล้อมมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาถูกจำกัดไว้สำหรับวันนั้น ดังนั้นเขาจึงดึง ฉี ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ในตอนค่ำโดยไม่ต้องกังวลกับการขโมยส่วนหนึ่งของ ฉี ซึ่งไม่มากนักที่จะเริ่มต้น เขาลืมตาและหยุดในที่สุด

เขาเริ่มขยับนิ้วและรู้สึกถึงบางอย่างที่แตกต่างออกไป มันเกือบจะเหมือนกับว่าเขามีพลังในตัวเขามากกว่าตอนที่เขาเริ่ม

'ฉันกำลังรวบรวมมันด้วยความเร็วที่เหมาะสมไหมนะ' เขาสงสัย. เขาหลับตาลงและพยายามที่จะรู้สึกภายในตัวเขาอีกครั้งและเขาก็พบ ฉี เขาแค่ไม่รู้ว่าเขารวบรวมพลังปราณได้เยอะแค่ไหน เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการค้นพบมันด้วยจำนวนเล็กน้อยนี้ดีหรือไม่ดี

'ฉันควรอัพเกรดความรู้การของฉันโดยเร็วที่สุด' เขาคิด ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน เขาเดินกลับไปที่หมู่บ้านแต่มีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น ประการหนึ่ง เขาสัมผัสได้ถึงความคล่องแคล่วว่องไวซึ่งไม่ได้อยู่ที่นั่นเมื่อเขามาถึงที่นี่ นอกจากนี้ด้วยร่างกายของเขาเขาเกือบจะมองเห็นป่าและแยกต้นไม้ในเวลากลางคืนเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและเป็นคืนที่มีเมฆมาก แต่ถึงกระนั้นเขาก็สามารถมองเห็นเงาของต้นไม้ได้

'นี่เป็นผลมาจากการรวบรวมฉีของฉันหรือไม่' เขาสงสัย.

'ฉันสงสัยว่าการมีร่างกายจะได้ผลดีกับฉันแค่ไหน' เขาคิด เขาค่อยๆ กลับไปยังหมู่บ้านที่ชาวบ้านได้จุดไฟเผาเนื้อสัตว์ไว้ด้านบนแล้ว เมื่อพวกเขาเห็นเขามาถึงพวกเขาก็เรียกเขาไปที่ศูนย์กลางใกล้กองไฟทันที และให้เนื้อชิ้นใหญ่แก่เขา เขามองไปที่อาหารและน้ำลายก็เริ่มไหลออกจากปากของเขา

'นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ได้กินอะไรเลย' เขาสงสัย. เขาไม่ได้คอยติดตามเวลา แต่เขาสามารถบอกได้ว่าเวลานั้นคงอยู่ตลอดไป เขากัดอาหารกินเนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำออกจากกระดูกทันที เขาพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลเข้าตาขณะที่เขาคิดว่า

'ฉันดีใจมากที่ตัดสินใจกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง..'

0 0 โหวต
Article Rating
1 Comment
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด