บทที่ 58 อย่าตกใจ ให้ฉันคิดก่อน!

งูน้ำยาว 100 เมตรว่ายเข้าหาฝั่ง

หากมีแค่นี้ลู่เจ๋อจะไม่มัวแต่ยืนอึ้ง

แต่เกล็ดสีดำของงูน้ำตัวใหญ่เต็มไปด้วยรูเล็ก ๆ นับไม่ถ้วน และยังมีบาดแผลขนาดใหญ่อีกหลายแผลที่ยังมีเลือดไหลซึม

บอสตัวนี้กำลังหนีรึเปล่า?

ถ้าใช่ก็อย่าวิ่งมาทางนี้!

ลู่เจ๋อหันหลังกลับอย่างแน่วแน่ ร่างกายของเขาเปลี่ยนเป็นคริสตัลและมีสายลมพัดไปทั่วร่าง เท้าเขาเหยียบพื้น และพุ่งออกไปทิศทางอื่นทันที

ช็อก! อะไรทำให้งูน้ำระดับซวนหวู่ละทิ้งบ้านและหนีอย่างบ้าคลั่ง?

ลู่เจ๋ออยากรู้ แต่เขาไม่ต้องการเสี่ยงชีวิตเพื่อดู

งูน้ำไม่สนใจลู่เจ๋อ หลังจากขึ้นมาบนฝั่ง มันก็เลื้อยไปทางป่า

แต่หลังจากที่งูจากไป ทะเลสาบก็สงบลงและไม่มีสัตว์ร้ายตัวใดไล่ล่ามัน

ลู่เจ๋อมองย้อนกลับไป ตอนนี้ทะเลสาบสีครามเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว นี่ต้องไม่ใช่แค่เลือดงูตัวเดียวแน่

ไม่จริงน่า! ทั้งรังมีแค่งูตัวนั้นตัวเดียวที่สามารถหลบหนีได้งั้นเหรอ?

ลู่เจ๋อขนลุกไปทั้งตัว

วิ่งเร็ว!

ขณะเดียวกันผู้ชมก็เดือด

“เชี่ย! นั่นสัตว์ร้ายระดับซวนหวู่? เกิดอะไรขึ้นกับมัน?”

“ไม่รู้ ตอนนี้ทะเลสาบเต็มไปด้วยเลือดงู มีสัตว์ร้ายตัวใหม่อยู่ในนั้นรึเปล่า? ทำไมมันถึงไม่ไล่ตามงูน้ำล่ะ?”

“…บางทีมันอาจจะอิ่มแล้ว?”

“…เม้นบนติดเชื้อลู่เจ๋อเหมือนกันใช่ไหม”

"…คำว่า 'เหมือนกัน' นี้ทำให้ฉันรู้สึกเศร้ามาก..."

ในห้องประชุม ผู้เฒ่าหลินขมวดคิ้ว เขาถามเลขาข้าง ๆ ว่า “พวกของเหล่าหวังยังหาสาเหตุไม่เจออีกเหรอ?”

ถ้ามันเป็นช่วงเวลาปกติเขาคงไม่สนใจเรื่องนี้

แต่ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพิเศษ มีนักเรียนมัธยมปลายบนดาวหลายล้านคน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงเขาต้องรับผิดชอบ

เลขาส่ายหัว “พวกเขายังคงค้นป่า ยกเว้นว่าหาสัตว์ร้ายได้ยาก ทุกอย่างก็ปกติดี”

ข้าง ๆ ดวงตาของหลี่กวงกับแฮร์รี่สั่นไหวเมื่อเห็นบาดแผลบนลำตัวงู

พวกเขามองหน้ากัน ทั้งคู่เห็นร่องรอยความประหลาดใจในดวงตาของกันและกัน

ทันทีที่เลขาพูดจบ หลี่กวงก็ยิ้ม เขาสัมผัสรอยแผลเป็นบนหน้าแล้วพูดว่า “พี่หลิน คุณส่งคนไปที่ป่าและหุบเขาอื่น ดูว่ามีสัตว์ร้ายหายไปด้วยรึเปล่า”

ผู้เฒ่าหลินรู้สึกสับสน แต่จากนั้นเขาก็หรี่ตาลงและถามว่า “คุณหลี่กวง คุณหมายถึง…”

แฮร์รี่ยิ้ม “แม้ว่าความเป็นไปได้จะไม่มากเพราะระบบเต๋อหลุนอยู่ภายใต้สหพันธ์ แต่เพื่อความปลอดภัย การตรวจสอบก็ไม่เสียหาย”

ใบหน้าของผู้เฒ่าหลินเริ่มจริงจัง ถ้ามันเป็นอย่างที่พวกเขาคิดจริง ๆ มันจะเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด

เขาสั่งให้หน่วยกู้ภัยไปตรวจสอบป่าอื่น ๆ ทันที

อาจารย์คนอื่น ๆ ก็ได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน บางคนงง บางคนเริ่มครุ่นคิด

…

ลู่เจ๋อกำลังวิ่งออกจากป่า เขาไม่สามารถฆ่าสัตว์ร้ายได้เนื่องจากพวกมันเป็นมิตร แต่เขาพบสมุนไพรวิญญาณเพียงพอแล้ว

จากระยะไกล มีความโกลาหลเกิดขึ้นทุกครั้งเมื่อใดก็ตามที่งูน้ำเลื้อยผ่าน ดูเหมือนว่าสัตว์จำนวนมากจะได้รับผลกระทบ มีเสียงคำรามดังก้องตามด้วยความผันผวนจากการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว

ลู่เจ๋อแตะคาง ดูเหมือนงูน้ำจะวิ่งเข้าไปในอาณาเขตบอสระดับซวนหวู่ตัวอื่น?

พวกมันกำลังต่อสู้กันใช่ไหม?

เขาควรไปดูดีไหม เผื่อจะได้อะไรดี ๆ กลับมา?

แต่เมื่อคิดถึงบาดแผลน่ากลัวบนร่างของงูน้ำ ลู่เจ๋อก็ไม่มองทิศทางที่เกิดการต่อสู้อีกต่อไป

เขาวิ่งต่อ

เนื้องูต้องไม่อร่อย ช่างมันเถอะ

เขาไม่ได้ขี้ขลาด!

การต่อสู้ระหว่างสัตว์ระดับซวนหวู่ทั้ง 2 รุนแรงมาก แม้จะวิ่งไปไกลกว่าสิบกิโล ลู่เจ๋อก็ยังรู้สึกได้

แต่จู่ ๆ สัตว์ร้ายทั้งหมดในป่าก็คำรามพร้อมกัน

จากนั้นทุกตัวก็แตกตื่น แผ่นดินสั่นสะเทือน

ลู่เจ๋อหน้าเขียวเมื่อหันไปมองและเห็นว่าพวกมันกำลังวิ่งมาทางเขา

แม่จ๋า ฉันทำอะไรผิด!

สัตว์ที่เป็นมิตรเหล่านั้นจู่ ๆ ก็พุ่งเข้าใส่เขา มันทำให้เขารู้สึกหลงทางราวกับว่าเขาถูกลูกสุนัขที่ตัวเองเลี้ยงไว้กัด

เขาอยากจะร้องไห้

แต่ลู่เจ๋อเป็นผู้ใหญ่แล้ว เขาไม่จิตตกกับการทรยศครั้งนี้นาน

ยังไงซะหากสัตว์ร้ายพวกนี้ตามเขาไม่ทัน เขาก็ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกล้อมอยู่ดี

แต่ไม่นานลู่เจ๋อก็พบว่าสัตว์พวกนี้ไม่ได้วิ่งไล่เขา

เพราะข้างหน้าก็มีสัตว์ร้ายจำนวนมากวิ่งออกมาด้วยความตื่นตระหนก

ลู่เจ๋อประทับใจ “เจ้าลูกหมา ฉันผิด!”

ลู่เจ๋อที่กลับมาอารมณ์ดีตะโกนขณะวิ่งว่า “มาเลย ฉันจะเป็นผู้นำเอง! ทุกตัวเข้าแถวตามจังหวะของฉัน! หนึ่ง สอง สาม สี่ สอง สอง สาม สี่ สาม สอง สาม สี่ อีกรอบ!”

　　ผู้ชม "..."

　　รู้สึกหน้าอกอึดอัดจนเหมือนจะหายใจไม่ออก!

แต่ไม่ช้าเสียงของลู่เจ๋อก็จมไปกับเสียงคำรามของฝูงสัตว์ นั่นทำให้ลู่เจ๋อผิดหวังนิด ๆ และทำให้ผู้ชมโล่งใจ

ถ้ายังมีต่อพวกเขาคงบ้าตาย!

แต่ลู่เจ๋อระมัดระวังเป็นอย่างมากต่อเหตุการณ์ประหลาดนี้

เขาเปิดประสาทสัมผัสของเขาอย่างเต็มที่แต่ไม่พบอะไรเลย

หลังจากที่ลู่เจ๋อวิ่งไปหลายสิบกิโลก็เกิดเสียงกรีดร้องดังมาจากทางซ้าย

จากนั้นเสียงการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวก็เกิดขึ้น

ลู่เจ๋ออึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะหันไปทางนั้น ทำไมถึงทะเลาะกันล่ะ?

เกิดอะไรขึ้นกับป่าแสงลอยฟ้า?

มีอะไรเรานั่งคุยกันไม่ได้เหรอ?

สัตว์หน่อสัตว์ โง่อะไรอย่างนี้…

ในตอนนั้นเอง สร้อยข้อมือสีดำของลู่เจ๋อก็เรืองแสง จากนั้นก็มีเสียงค่อนข้างกังวลดังออกมาว่า “นักเรียนเปิดบาเรียป้องกันวิญญาณของคุณทันทีและรอให้ยานมารับ การสอบนี้ถูกยกเลิกชั่วคราว!”

ราวกับจะเน้นย้ำถึงความสำคัญ เสียงนี้ดังซ้ำ 3 รอบ

ลู่เจ๋อ “…”

เขาหยุดวิ่งและกระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้ขนาดใหญ่ข้าง ๆ มองสัตว์ร้ายที่กำลังวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง

อย่าพึ่งตกใจ ให้ฉันคิดก่อน!

คิดให้รอบคอบ วิเคราะห์อย่างใจเย็น…

จากนั้นดวงตาของลู่เจ๋อก็เป็นประกาย ‘แม่! ดูเหมือนว่ามีเรื่องไม่ธรรมดาเกิดขึ้น!’

------------------------